Για επικοινωνιακά παιχνίδια κατηγόρησε την κυβέρνηση ο ειδικός αγορητής του Ποταμιού, κ. Κώστας Μπαργιώτας, ξεκινώντας την τοποθέτησή του στο νομοσχέδιο «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου», το λεγόμενο «Παράλληλο Πρόγραμμα».
Τόνισε ότι «το παράλληλο πρόγραμμα είναι το πιο ψευδεπίγραφο νομοσχέδιο το οποίο έχει κατατεθεί στη Βουλή, όσον αφορά τους όρους της γενικής πολιτικής, γιατί στην πραγματικότητα είναι κενό. Δεν έχει καμία σοβαρή τροποποίηση, δεν έχει κανένα άρθρο το οποίο να έχει άμεση και σοβαρή επίπτωση στην πολύ δύσκολη καθημερινότητα των Ελλήνων». Συνεχίζοντας την κριτική του και, αφού ανέδειξε την προχειρότητα με την οποία νομοθετεί η κυβέρνηση με πολλές διατάξεις να φεύγουν και να έρχονται κατά την διάρκεια της συζήτησης στην αρμόδια επιτροπή, επεσήμανε ότι το μόνο συνεκτικό στοιχείο του «συνονθυλεύματος είναι η καθαρή, πλέον, προσπάθεια χαλάρωσης των κανόνων της δημόσιας διοίκησης σε όλα τα επίπεδα, με όλους τους τρόπους, από όλα τα Υπουργεία και η άλωση του κρατικού μηχανισμού: Ρουσφέτια, διορισμοί, καινούργιες επιτροπές. Το νομοσχέδιο φτιάχνει άλλες τρεις-τέσσερις επιτροπές -το Υπουργείο Εσωτερικών, το Υπουργείο Εργασίας, το Υπουργείο Υγείας κάνουν επιτροπές γενικώς - λες και δεν είχαμε αρκετές - και κάνει διορισμούς, όπως οι διορισμοί κατ’ εξαίρεση στους ΟΤΑ, οι οποίοι δεν είναι μέσα σε αυτούς που έχουν εγκριθεί από την τρόικα - και θα δούμε πώς θα γίνουν ούτε κοστολογημένοι είναι- και διάφορες μικροχάρες σε συντεχνίες».
Στη συνέχεια της τοποθέτησής του, επέκρινε τη σκανδαλώδη ρύθμιση της κ. Φωτίου για χρηματοδότηση ΜΚΟ και συλλόγων έξω από το πλαίσιο και τους κανόνες της κείμενης νομοθεσίας, λέγοντας ότι με τον τρόπο που είναι διατυπωμένη η συγκεκριμένη διάταξη, είναι στην ευχέρεια του Υπουργού να χρηματοδοτήσει όποιον αυτός επιθυμεί χωρίς κανένα κριτήριο.
Στη συνέχεια, υπογράμμισε ότι «Το σύστημα καταρρέει και εμείς νομοθετούμε πράγματα τα οποία δεν θα επηρεάσουν την καθημερινότητα της λειτουργίας του στο ελάχιστο. Το νομοσχέδιο σκιαγραφεί ένα ΕΣΥ χωρίς κανόνες, οργάνωση και κανονισμούς. Εισάγει μια πολύ επικίνδυνη λογική εμπόλεμης ζώνης. Κάνει την προχειρότητα ουσιαστικά μοχλό ανατροπής των κανόνων. Ανοίγει πόρτες, οι οποίες θα απορρυθμίσουν το σύστημα στην πορεία, όπως την μετάταξη των ασθενοφόρων στις πυροσβεστικές».
Κλείνοντας την τοποθέτησή του και τονίζοντας την προβληματική ρύθμιση για την ασφαλιστική κάλυψη των ανασφάλιστων και τον επιπόλαιο τρόπο που γίνεται, ανέφερε ότι «δεν είναι σύστημα ισότητας. Είναι σύστημα ανισότητας και εμβάθυνσης των αδυναμιών. Εν πολλοίς, φορτώνει στους μισούς τα βάρη για όλους και δεν μπορεί να λειτουργήσει, δεν μπορεί να πάει μακριά. Το μεγάλο πρόβλημα στη λογική του Υπουργείου και του νομοσχεδίου ήταν και είναι η έλλειψη πολιτικής και σαφούς περιγράμματος».
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση της εισήγησης του κ. Μπαργιώτα:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος, μιας και σήμερα συζητάμε ένα νομοσχέδιο, το οποίο έχει πάρει το παρατσούκλι -δεν είναι η επίσημη ονομασία του- «παράλληλο πρόγραμμα». Θυμίζω ότι το νομοσχέδιο απεσύρθη, ενώ γινόταν η διαδικασία της Επιτροπής, 17 Δεκεμβρίου. Την προηγούμενη ημέρα η Αντιπολίτευση είχε αποχωρήσει. Είχαμε ακούσει τότε διάφορα για τρόικες εσωτερικού και διάφορα άλλα κοσμητικά, συνηθισμένα στην προηγούμενη περίοδο.
Πάντως την επόμενη ημέρα το νομοσχέδιο που, όπως είχαμε επισημάνει, είχε ένα κοστολόγιο πρόχειρο και με πολλά προβλήματα, αποσύρθηκε –όπως είπα και προηγουμένως- live από τη Βουλή, πράγμα το οποίο συνιστά πρωτοτυπία και ρεκόρ που δεν έχει ξανασυμβεί, απ’ ό,τι θυμάμαι, στα κοινοβουλευτικά χρονικά. Ποτέ νομοσχέδιο δεν αποσύρθηκε με τον τρόπο που αποσύρθηκε αυτό και, κατά τη γνώμη μου, συνιστά ταπείνωση όχι της Κυβέρνησης αλλά της χώρας.
Με πολύ μεγάλη έκπληξη είδαμε το ίδιο κείμενο, αυτό το κείμενο που αποδεδειγμένα και «με τη βούλα», που λένε, ήταν ανέτοιμο, προβληματικό και άνισο να έρχεται ακριβώς το ίδιο -δεν άλλαξε τίποτα- ξανά στη Βουλή, για να συζητηθεί, παρ’ όλο που κάποια –τουλάχιστον- είχαν περάσει με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και πολλά άλλα άλλαξαν μέσα σε τρεις, τέσσερις μέρες που το συζητούσαμε με τροπολογίες, νομοτεχνικές βελτιώσεις, αλλαγές, αποσύρσεις.
Λίγο-πολύ έχει γίνει ένας χαμός. «Φύγε εσύ, έλα εσύ.» Άρθρα που ήταν στο κείμενο αποσύρθηκαν, άρθρα που δεν ήταν στο κείμενο μπήκαν με βιαστικές διαδικασίες, με αποτέλεσμα να έχουμε ένα διαφορετικό νομοσχέδιο στην ουσία του απ’ αυτό που –υποτίθεται- αρχίσαμε να συζητάμε, ένα νομοσχέδιο το οποίο αυτή τη φορά υπήρχε χρόνος και να συζητηθεί και να το επεξεργαστούν κι έστω να αναριθμηθούν τα άρθρα εγκαίρως, για να ξέρουμε για τι μιλάμε. Λόγω φόρτου εργασίας πιθανότατα -που είναι της μόδας τελευταία- ήρθε όπως ήταν, άλλαξε στην πορεία και ακόμα αλλάζει και πολύ φοβάμαι πως θα καταλήξουμε να ψηφιστεί και να αλλάζει ακόμα.
Έχουμε και κάτι το οποίο το έθιξε ο κ. Βρούτσης προηγουμένως, την αλλαγή του προγραμματισμού.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Έλεγα, λοιπόν, ότι ένα άλλο πρόβλημα που παρατηρήθηκε και μιας και είναι και ο κύριος Πρόεδρος της Βουλής εδώ θέλω να το τονίσω, είναι το θέμα του προγραμματισμού. Προγραμματίστηκε για την Τετάρτη σε μια μονή συνεδρίαση και την Τρίτη το απόγευμα πήγε για την Παρασκευή και το Σάββατο σε διπλή. Θέλω να επισημάνω ότι όσο θυμάμαι τον ένα χρόνο που είμαι στη Βουλή, με δυσκολία μπορώ να βρω εβδομάδα προγραμματισμού της Βουλής η οποία να ισχύει, να ανακοινώνεται την Παρασκευή και να ισχύει μέχρι την άλλη Παρασκευή.
Εδώ η αλλαγή έχει συγκεκριμένους λόγους: Είναι καθαρά επικοινωνιακοί και το ξέρουμε όλοι. Δεν νομίζω ότι η Βουλή μπορεί να χειρίζεται την ίδια της λειτουργία με αυτόν τον τρόπο και δεν νομίζω ότι είναι σοβαρή η Κυβέρνηση, η οποία κάθε τρεις και λίγο για λόγους επικοινωνιακούς και λόγους ήσσονος ενδιαφέροντος αλλάζει τη σειρά, ακυρώνει, φέρνει, παίρνει πίσω, αλλάζει. Δεν είναι κατάσταση λειτουργίας της Βουλής! Είναι κάτι που πρέπει να εξομαλυνθεί. Δεν δημιουργεί κανένα -αν θέλετε- περίεργο συναίσθημα το χθεσινό συνονθύλευμα και το χθεσινό επικοινωνιακό μπάχαλο που έγινε με τον κ. Σφακιανάκη, με τις αποστρατείες των αξιωματικών.
Αν δεν μπορεί η Κυβέρνηση να ρυθμίσει στοιχειωδώς την επόμενη εβδομάδα της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, δεν μου κάνει καμία εντύπωση ότι τα πράγματα είναι πρόχειρα, αλλάζουν, πάνε, έρχονται. Κάποια στιγμή αυτό πρέπει να σταματήσει και πρέπει να μπορούμε να προγραμματίσουμε, για το καλό της κοινοβουλευτικής διαδικασίας.
Σάββατο; Σάββατο. Πρέπει, όμως, να το ξέρουμε από νωρίς και να ξέρουμε ότι η διαδικασία θα γίνει έτσι. Έρχονται νομοσχέδια και φεύγουν και οι περισσότεροι, ακόμα και οι ίδιοι οι Βουλευτές της Συγκυβέρνησης, δεν τα παίρνουν χαμπάρι. Αυτό κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει.
Επικοινωνιακά παιχνίδια γίνονται με αυτό το νομοσχέδιο, το περίφημο «παράλληλο πρόγραμμα». Και θα μου επιτρέψετε να παρατηρήσω ότι είναι επικοινωνιακά παιχνίδια με το τίποτα. Γιατί το παράλληλο πρόγραμμα παίζει να είναι το πιο ψευδεπίγραφο νομοσχέδιο το οποίο έχει κατατεθεί στη Βουλή, όσον αφορά τους όρους της γενικής πολιτικής, γιατί στην πραγματικότητα είναι κενό. Δεν έχει καμία σοβαρή τροποποίηση, δεν έχει κανένα άρθρο το οποίο να έχει άμεση και σοβαρή επίπτωση στην πολύ δύσκολη καθημερινότητα των Ελλήνων. Είναι στην πραγματικότητα γενικότητες. Ούτε καν η περίφημη ρύθμιση των ανασφαλίστων, που λέγεται και ξαναλέγεται από την Κυβέρνηση, είναι έτοιμη ούτε θα ισχύσει σύντομα.
Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει κανείς γι’ αυτό το νομοσχέδιο, όπως είπα και στις Επιτροπές, επί της αρχής, γιατί δεν έχει ούτε αρχή ούτε μέση ούτε τέλος. Οκτώ Υπουργεία, τουλάχιστον οκτώ διαφορετικές ενότητες άρθρων, πάνε, έρχονται, φεύγουν και το μόνο κομμάτι που είναι σχετικά ενιαίο, αυτό του νομοσχεδίου περί της υγείας, απλώς δεν έχει καμία φιλοσοφία.
Είναι μπαλώματα σε ένα σύστημα υγείας το οποίο έτσι και αλλιώς καταρρέει και το οποίο δεν μπορεί να στηριχθεί, επειδή θα αλλάξει ο χρόνος διορισμού των γιατρών ή ο τρόπος των μετατάξεων ή αποσπάσεων των νοσηλευτριών. Υπάρχουν πολύ πιο χοντρά προβλήματα, τα οποία αυτό το νομοσχέδιο δεν τα αγγίζει.
Το μόνο κοινό στίγμα του συνονθυλεύματος είναι η καθαρή, πλέον, προσπάθεια χαλάρωσης των κανόνων της δημόσιας διοίκησης σε όλα τα επίπεδα, με όλους τους τρόπους, απ’ όλα τα Υπουργεία και η άλωση του κρατικού μηχανισμού: Ρουσφέτια, διορισμοί, καινούργιες επιτροπές. Το νομοσχέδιο φτιάχνει άλλες τρεις-τέσσερις επιτροπές -το Υπουργείο Εσωτερικών, το Υπουργείο Εργασίας, το Υπουργείο Υγείας κάνουν επιτροπές, γενικώς, λες και δεν είχαμε αρκετές- και κάνει διορισμούς, όπως οι διορισμοί κατ’ εξαίρεση στους ΟΤΑ, οι οποίοι δεν είναι μέσα σε αυτούς που έχουν εγκριθεί από την τρόικα -και θα δούμε πώς θα γίνουν ούτε κοστολογημένοι είναι- και διάφορες μικροχάρες σε συντεχνίες.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Να τη ρωτήσετε μόνος σας. Θα τα μάθει μόνη της φαντάζομαι. Δεν έχει ανάγκη. Συζητούν οι Υπουργοί σας, πλέον. Δεν χρειάζεται. Οι Υπουργοί σας συζητούν με την τρόικα, όχι με τους Θεσμούς, σε ξενοδοχεία τα οποία τα πληρώνει το δημόσιο, γιατί δεν μπορούσατε να τους δέχεστε στα Υπουργεία. Πηγαίνουμε στο Χίλτον τώρα και πληρώνουμε και το Χίλτον. Αυτή είναι η διαφορά. Και τους ενημερώνετε εσείς, δεν χρειάζεται να τους ενημερώσει κανένας άλλος. Εντάξει;
Επιχορήγηση προνοιακών ιδρυμάτων. Είναι μια σκανδαλώδης, κατά τη γνώμη μου, ρύθμιση, για την οποία η κ. Φωτίου επιμένει. Έχει το δικαίωμα να χρηματοδοτεί ΜΚΟ και συλλόγους, με κριτήρια επιπλέον της κείμενης νομοθεσίας, χωρίς κριτήρια, δηλαδή, όπως θέλουν. Σας επισήμανα και τις προάλλες, κυρία Φωτίου, και περιμένουμε αλλαγή, περιμένουμε διευκρίνιση, περιμένουμε τα επιπλέον κριτήρια. Φέρτε τα. Αυτό εδώ ακυρώνει τα κριτήρια του συγκεκριμένου νόμου τον οποίο τροποποιείτε.
Ακολουθεί ένα καλειδοσκόπιο ρυθμίσεων διαφόρων Υπουργείων, τα οποία διασπείρουν ξεκάρφωτες ρυθμίσεις σε διάφορα νομοσχέδια, με αποκορύφωμα το Υπουργείο Παιδείας και τις ρυθμίσεις γι’ αυτό το έρμο το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, στο οποίο πέρασαν ρυθμίσεις με ΠΝΠ, ρυθμίσεις στο νομοσχέδιο του κ. Βερναρδάκη, ρυθμίσεις εδώ, ρυθμίσεις εκεί. Κατεβάστε ένα νομοσχέδιο για το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, να το συζητήσουμε όπως πρέπει, να δούμε τη φιλοσοφία του και τις αλλαγές. Αυτό το πράγμα είναι εξόχως προβληματικό και δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνει. Κανείς δεν ξέρει γιατί περνάει τι και τι αλλάζει. Δεν μπορεί να λειτουργεί έτσι.
Κι έρχεται και το περίφημο νομοσχέδιο για την υγεία. Το περιμέναμε από τον Ιανουάριο. Από πέρυσι τον Ιανουάριο επίκειται νομοσχέδιο για την υγεία. Είναι η πρώτη νομοθετική παρέμβαση του Υπουργείου Υγείας σε ένα περιβάλλον και μια εποχή στην οποία, όπως ο ίδιος ο Υπουργός παραδέχεται, το ΕΣΥ καταρρέει και τα νοσοκομεία κινδυνεύουν από μπλακάουτ, σε μια εποχή, ειδικά, που οι ΜΕΘ κυριολεκτικά έχουν ξεχειλίσει και ασθενείς διασωληνωμένοι συνωστίζονται στην είσοδό τους, περιμένοντας εναγωνίως να νοσηλευθούν.
Και αφού έχουμε αφήσει τις ΜΕΘ να κλείσουν από τον Σεπτέμβριο με μερικά κρεβάτια, αφού δεν έχουμε κάνει τίποτα από το επικείμενο μπλακάουτ, ξαφνικά έρχεται ένα νομοσχέδιο το οποίο τι κάνει; Μερεμέτια και συντεχνιακές ρυθμίσεις άλλες σωστές –θα ψηφίσουμε πάρα πολλές απ’ αυτές- άλλες προβληματικές και άλλες άσχετες. Γενικώς, όμως, βρισκόμαστε σε ένα άλλο μήκος κύματος. Το σύστημα καταρρέει και εμείς νομοθετούμε πράγματα τα οποία δεν θα επηρεάσουν την καθημερινότητα της λειτουργίας του στο ελάχιστο. Είναι τόσο ανέτοιμα και τόσο γενικόλογα που αμφιβάλλει κανείς εάν ποτέ θα εφαρμοστούν στην πραγματικότητα.
Για τους ανασφάλιστους θα έρθει η ΚΥΑ. Είναι ιδιαίτερα προβληματικό το θέμα και αναφερθώ στη συνέχεια αναλυτικά.
Για τη λίστα χειρουργείων έχω να πω «μακάρι, αλλά πώς;». Το νομοσχέδιο δεν εξηγεί απολύτως τίποτα σε σχέση με το πώς θα είναι η λίστα, ποιος θα την ελέγχει, σε ποιον θα αφορά κ.ο.κ. Υπάρχουν γενικότητες, καλές προθέσεις, το αποτέλεσμα, όμως, είναι μηδέν.
Είχα πει στις Επιτροπές ότι το νομοσχέδιο δεν είναι κακό, αλλά είναι λίγο. Είναι ανεπαρκές. Πολύ φοβάμαι ότι στις καινούριες τροπολογίες πρέπει να ανασκευάσω. Το νομοσχέδιο σκιαγραφεί ένα ΕΣΥ χωρίς κανόνες, οργάνωση, και κανονισμούς. Εισάγει μια πολύ επικίνδυνη λογική εμπόλεμης ζώνης. Κάνει την προχειρότητα ουσιαστικά μοχλό ανατροπής των κανόνων. Ανοίγει πόρτες οι οποίες θα απορρυθμίσουν το σύστημα στην πορεία. Μετατάσσει τα ασθενοφόρα στις πυροσβεστικές. Είναι απίθανα πράγματα! Ταυτόχρονα μεταθέτει το κόστος λειτουργίας στους ΟΤΑ, χωρίς να έχει συνεννοηθεί με τους ΟΤΑ και χωρίς να βάζει ένα τέτοιο νομικό πλαίσιο που να διασφαλίζει τη λειτουργία τους.
Αυτά δημιουργούν απορρύθμιση και όχι ρύθμιση. Μπορεί να υπάρχουν ανάγκες, μπορεί να υπάρχουν οξείες καταστάσεις οι οποίες οφείλουν να αντιμετωπιστούν. Το σύστημα έχει ανάγκη από μεταρρύθμιση. Έχουμε ανάγκη από ένα νέο πρότυπο λειτουργίας του Εθνικού Συστήματος Υγείας –είναι αλήθεια- προσαρμοσμένο στις ανάγκες, που είναι μεγάλες, και στους πόρους, που είναι λίγοι.
Δεν μπορεί, όμως, να γίνει αυτό ούτε με κόλπα ούτε με μπαμπεσιές εις βάρος των ΟΤΑ. Μπορεί να γίνει με συζήτηση και με ένα καινούργιο νομοθετικό πλαίσιο. Ξέρω πάρα πολλούς δήμους, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να αναλάβουν τα λειτουργικά έξοδα των κέντρων υγείας και των νοσοκομείων, υπό την προϋπόθεση ότι θα μεταφερθούν τα κονδύλια -όπως έγινε με τα σχολεία- και θα υπάρξει ένα σαφές νομικό πλαίσιο. Δεν μπορεί να χρηματοδοτούνται τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας από δύο και τρεις πηγές ταυτόχρονα νομίμως. Είναι ένα πολύ, πολύ μεγάλο λάθος.
Υπάρχει μία λύση: Μεταρρύθμιση. Τα κέντρα υγείας στους δήμους σε συνεννόηση με την ΚΕΔΕ. Μπορεί να γίνει. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να λειτουργήσει και δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε βραχυπρόθεσμα.
Και ας περάσουμε στο περίφημο θέμα των ανασφάλιστων, το οποίο αποτελεί την κορωνίδα των ρυθμίσεων και τη ναυαρχίδα της κοινωνικής πολιτικής της Κυβέρνησης, η οποία διατείνεται ότι δια μέσου του «παράλληλου προγράμματος» ασκεί κοινωνική πολιτική.
Τι ακριβώς κάνει ο τρόπος με τον οποίο έρχεται η ρύθμιση για τους ανασφάλιστους; Λέει ότι πέρα από τις ειδικές κατηγορίες -τους ξένους, τους μετανάστες, τις έγκυες κ.λπ.-για τις οποίες κανείς δεν μπορεί να έχει αντίρρηση, όλοι οι υπόλοιποι, όσοι έχουν ΑΜΚΑ, δικαιούνται πλήρη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα νοσοκομεία και στα φαρμακεία.
Υπάρχει, όμως, μια μεγάλη κατηγορία αυτασφαλιζόμενων οι οποίοι δεν πληρώνουν –είναι οι λεγόμενοι «στρατηγικοί κακοπληρωτές»- τις εισφορές τους. Αυτοί είναι μια τελείως διαφορετική κατηγορία. Εάν καλυφθούν χωρίς κανένα κριτήριο –και για να εξηγούμαστε, δεν λέει κανένας να τους αφήσουμε στον δρόμο, αλλά να βρούμε ένα διαφορετικό τρόπο- θα λειτουργήσουν ουσιαστικά σαν νάρκη για το σύστημα ασφάλισης.
Έχουμε ένα συγκεκριμένο ανταποδοτικό σύστημα. Όταν δύο ομοειδείς επιχειρηματίες, για παράδειγμα, έχουν την ίδια αντιμετώπιση από το σύστημα υγείας, ενώ ο ένας πληρώνει και ο άλλος δεν πληρώνει, το αποτέλεσμα είναι γνωστό: Πολύ σύντομα δεν θα πληρώνει κανένας. Αυτό ανατινάζει τη λογική του συστήματος υγείας.
Υπάρχει λύση, υπάρχει κουβέντα, υπάρχουν κριτήρια, υπάρχει η βελτίωση του προνοιακού συστήματος, που ήδη καλύπτει ένα μέρος των ανασφάλιστων, το οποίο έχει κριτήρια. Να τα αλλάξουμε, να τα κάνουμε πιο εύκολα, ηλεκτρονικά, πιο γρήγορα, να μεγαλώσουμε τα όρια μέσα στα όρια στα οποία καλύπτονται οι ασφαλισμένοι, αλλά να έχει φίλτρα και ασφάλειες. Ή θα πάμε σε ένα ασφαλιστικό σύστημα το οποίο καταργεί τις εισφορές. Υπάρχει σε άλλες χώρες και λειτουργεί. Είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα. Έχει διαφορετική λογική και πολλά προβλήματα, αλλά θα μπορούσε να υιοθετηθεί.
Το σύστημα όπου οι συνταξιούχοι, που πήραν πρόσφατα το 6% χαράτσι στις συντάξεις για την υγεία, θα πληρώνουν και τους στρατηγικούς κακοπληρωτές και όλους τους άλλους που δεν θέλουν να πληρώσουν, είτε γιατί δεν μπορούν, είτε γιατί δεν έχουν, είτε γιατί δεν ενδιαφέρονται, είναι ένα άνισο σύστημα.
Δεν είναι σύστημα ισότητας. Eίναι σύστημα ανισότητας και εμβάθυνσης των αδυναμιών. Εν πολλοίς, φορτώνει στους μισούς τα βάρη για όλους και δεν μπορεί να λειτουργήσει, δεν μπορεί να πάει μακριά.
Το μεγάλο πρόβλημα στη λογική του Υπουργείου και του νομοσχεδίου ήταν και είναι η έλλειψη πολιτικής και σαφούς περιγράμματος. Τι θέλουν; Πού θα πάει το ΕΣΥ; Όλοι διαπιστώνουμε ότι χρειάζεται μια μεγάλη αναδιάρθρωση. Υπάρχουν διάφορες λύσεις, νεοφιλελεύθερες, σοσιαλιστικές ή οτιδήποτε. Ας ακούσουμε μια.
Θα εφαρμοστούν τα ΚΕΝ; Κουράστηκα να ρωτώ. Θα εφαρμοστεί ένα σύστημα κρατικό 100% στην πρωτοβάθμια περίθαλψη σαν και αυτό που περιγράφει η πρόταση Λεωνή-Μπένου ή θα εφαρμοστεί κάτι άλλο σαν αυτό το οποίο προωθεί η Ευρωπαϊκή Κοινότητα και το οποίο έχουμε συνυπογράψει; Τι από τα δύο θα κάνουμε; Έχουμε προγραμματισμό; Έχουμε λογική; Έχουμε ένα χρονοδιάγραμμα αλλαγών, για να βγούμε από την κρίση;
Είπα και τις προάλλες ότι η Πορτογαλία βγήκε από την κρίση και το μνημόνιο με ενισχυμένο το σύστημα υγείας της, έχοντας προστατεύσει τους αδύναμους οικονομικά, καλύπτοντας 100% τη φαρμακευτική και τη νοσηλευτική δαπάνη για οποιονδήποτε είναι κάτω από τα 1.500 περίπου ευρώ. Μπορούμε να κάνουμε κάτι ανάλογο. Μπορούμε να το συζητήσουμε. Όμως, δυστυχώς, το νομοσχέδιο είναι άνισο, αντιφατικό και πρόχειρο, όπως ήταν και πριν από δύο μήνες. Δεν μπήκε ούτε μια γραμμή στο επίπεδο φιλοσοφίας και βελτίωσης των διατάξεων.
Τελειώνοντας και επιφυλασσόμενος για τα υπόλοιπα για αύριο, θα ήθελα, κύριε Υπουργέ, μια έκκληση. Επί τρεις-τέσσερις εβδομάδες επιχειρώ να συζητηθεί στη Βουλή το μεγάλο πρόβλημα των μονάδων εντατικής θεραπείας και της κρίσης η οποία δημιουργήθηκε λόγω της γρίπης και των αδυναμιών που υπήρχαν, προϋπήρχαν ή επιτάθηκαν –δεν έχει σημασία- και δεν γίνεται.
Κύριοι συνάδελφοι, εάν υπάρχει μια πραγματικά έκτακτη κατάσταση και μια κατάσταση εμπόλεμη αυτές τις ημέρες, είναι η κατάσταση με τη γρίπη και τις μονάδες εντατικής θεραπείας. Με όχι δική σας ευθύνη, δυστυχώς, το θέμα δεν συζητήθηκε στη Βουλή μέχρι τώρα. Σας καλώ, λοιπόν, να συζητήσουμε, γιατί υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να γίνουν άμεσα για τον επόμενο μήνα.
Η κρίση είναι για τον επόμενο μήνα. Υπάρχουν ιδιωτικά κρεβάτια εντατικής θεραπείας τα οποία είναι άδεια. Υπάρχουν κλειστές δημόσιες μονάδες και μέσα στα ίδια νοσοκομεία υπάρχουν νοσηλευτές και γιατροί που έχουν εμπειρία και έχουν εργαστεί στις ΜΕΘ. Υπάρχουν λύσεις άμεσες, τις οποίες οφείλετε να αναζητήσετε, να τις εφαρμόσετε και σ’ αυτό το θέμα νομίζω ότι σύσσωμη η Βουλή θα είναι στο πλευρό σας και θα σας στηρίξει, ακόμα και αν χρειαστεί να βγουν χρήματα από άλλα κονδύλια ή οτιδήποτε. Είναι ένα θέμα το οποίο πληγώνει την ελληνική κοινωνία και την εικόνα του Εθνικού Συστήματος Υγείας αυτές τις ημέρες. Eίναι ένα θέμα πάρα πολύ σοβαρό το οποίο δεν έτυχε ούτε της δημοσιότητας που του αρμόζει και δυστυχώς, δεν έτυχε ούτε της πρέπουσας αντιμετώπισης από την πλευρά του Υπουργείου.
Σας ευχαριστώ.
