Τη δυσαρέσκειά του για το μπαράζ νομοσχεδίων των τελευταίων δύο εβδομάδων στη Βουλή καθώς κατατέθηκαν προς ψήφιση πέντε νομοσχέδια, εξέφρασε ο Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Έργου και βουλευτής Αττικής του Ποταμιού Γιώργος Μαυρωτάς, κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης.
Μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης και την αλλαγή του κανονισμού της Βουλής που διέγραψε τα χρονικά όρια μεταξύ των βημάτων της νομοθετικής διαδικασίας, κάτι το οποίο το Ποτάμι δεν ψήφισε, άνοιξε η όρεξη της κυβέρνησης και την έπιασε αμόκ νομοθέτησης. Αυτά βέβαια θα τα βρούμε μπροστά μας καθώς θα ερχόμαστε να αλλάζουμε τους βιαστικά φτιαγμένους νόμους, τόνισε ο βουλευτής του Ποταμιού.
Ο κ. Μαυρωτάς επεσήμανε ότι τα νομοσχέδια που αλλάζουν τον χάρτη της Γ’ βάθμιας εκπαίδευσης, της Α’ βάθμιας Φροντίδας Υγείας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των κανόνων του διαφημιστικού τοπίου ήρθαν με διαδικασίες «άρπα κόλα», εν μέσω φαινομένων πολυτροπολογιών-σκούπα από διαφορετικά Υπουργεία, αλλά και πολλών βουλευτικών τροπολογιών που στην ουσία είναι υπουργικές όμως κατατίθενται έτσι για την αποφυγή της κοστολόγησης.
Σχετικά με το παρόν σχέδιο νόμου, σχολίασε ότι άλλαξε ριζικά η φιλοσοφία καθώς φαίνεται η κυβέρνηση να υποχώρησε απέναντι στη λογική ή στις πιέσεις, μετατρέποντας τη διαδικασία υποχρεωτικής δημοπρασίας σε απλή καταγραφή και προαιρετική δημοπρασία. Έτσι, όπως σημείωσε, υπάρχει διαφάνεια αλλά και ελευθερία επιλογής.
Αναφέρθηκε και στην ανάγκη υποχρεωτικού χρονοπρογραμματισμού στην έκδοση αποφάσεων που προβλέπονται στα νομοσχέδια, καθώς όταν η Διοίκηση δεν έχει προθεσμίες μπερδεύει τις προτεραιότητες, και έτσι ψηφίζονται νόμοι που δεν εφαρμόζονται ποτέ. Πρότεινε μάλιστα να μην γίνονται δεκτά άρθρα που αναφέρονται σε Υπουργικές Αποφάσεις οι οποίες δεν έχουν χρονική προθεσμία μέχρι την οποία θα πρέπει να εκδοθούν.
Για το πλαίσιο παραγωγής οπτικοαουστικών μέσων που καθιερώνεται, σχολίασε ότι είναι καλοδεχούμενο καθώς έχει ήδη αργήσει, ωστόσο υπάρχει η απορία γιατί απουσιάζει το Υπουργείο Πολιτισμού από το νομοθέτημα καθότι είναι απόλυτα συναρμόδιο.
Στο κλείσιμο της παρέμβασής του, αναφέρθηκε στους αφανείς ήρωες, στους επιστημονικούς συνεργάτες, την ομάδα κοινοβουλευτικής υποστήριξης και γενικά τους εργαζόμενους και τα στελέχη του Ποταμιού οι οποίοι υπερέβαλαν εαυτό και συνέβαλλαν στην εξαιρετική παρουσία του Ποταμιού στη Βουλή και ειδικά τις τελευταίες δύο εβδομάδες με τα πέντε νομοσχέδια, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες και ασφυκτικά χρονικά περιθώρια.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Τελευταία μέρα σήμερα εξάλλου, 4 Αυγούστου, αποχαιρετιστήρια συνεδρίαση στη Βουλή μετά από ένα ντεμαράζ δύο εβδομάδων, που είχαμε φτάσει να έχουμε ταυτόχρονα στη Βουλή πέντε νομοσχέδια.
Κι εδώ να πούμε ότι κάτι δεν πάει καλά με τον προγραμματισμό. Περνάμε ολόκληρες εβδομάδες χωρίς να έχουμε τίποτα ή κάποιες κυρώσεις συμφωνιών και μνημόνια πολιτιστικής συνεργασίας και ερχόμαστε σε δύο εβδομάδες να περάσουμε πέντε νομοσχέδια και τι νομοσχέδια!
Βέβαια, κι η αλλαγή του Κανονισμού της Βουλής, που διέγραψε τα χρονικά όρια μεταξύ των βημάτων της νομοθετικής διαδικασίας, κάτι που Το Ποτάμι δεν ψήφισε, άνοιξε την όρεξη της Κυβέρνησης. Έτσι, επείγουσες διαδικασίες μετατράπηκαν σε κανονικές και βαφτίσαμε βολικά το κρέας ψάρι.
Γιατί όμως αυτή η βιασύνη;
Η δεύτερη αξιολόγηση έκλεισε και πιστεύαμε ότι θα μπούμε σε φυσιολογικούς κοινοβουλευτικούς ρυθμούς. Αντίθετα, εσάς σας έπιασε ένα αμόκ νομοθέτησης, εις βάρος βέβαια του νομοθετικού έργου και αυτά θα τα βρούμε μπροστά μας γιατί πάλι θα αλλάζουμε βιαστικά φτιαγμένους νόμους.
Επίσης, γιατί τόσο σημαντικά θέματα αυγουστιάτικα; Νομοσχέδια που αλλάζουν τον χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και της πρωτοβάθμιας υγείας ή της τοπικής αυτοδιοίκησης και των κανόνων του διαφημιστικού τοπίου. Έρχονται όλα αυτά με τη διαδικασία του άρπα-κόλλα.
Μας ενδιαφέρει μόνο η ψήφιση ή και η ποιότητα;
Επίσης, γιατί τόσες τροπολογίες; Και με μια δόση κουτοπονηριάς επιτρέψτε μου να πω. Γιατί;
Πρώτον, το καινούριο φαινόμενο των πολυτροπολογιών. Επειδή υπήρξε κατακραυγή για τον αριθμό των τροπολογιών σε προηγούμενα νομοσχέδια, και μας είδατε μάλιστα να αποχωρούμε κι από τη Βουλή, είπατε να τις συγχωνεύσετε. Έτσι είχαμε πολυτροπολογίες σκούπα με πέντε άρθρα από πέντε διαφορετικά Υπουργεία και χανόταν η μπάλα.
Δεύτερον, το φαινόμενο των βουλευτικών τροπολογιών που στην ουσία είναι υπουργικές και προκειμένου να αποφύγουν τη βάσανο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους έρχονται ως βουλευτικές. Και το αστείο σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι ο Υπουργός, με περισπούδαστο ύφος, από τα υπουργικά έδρανα, κάνοντας ότι το σκέφτεται λίγο, λέει ότι τις κάνει αποδεκτές. Ποιες; Τις δικές του ουσιαστικά τροπολογίες. Το θέατρο του παραλόγου ή μάλλον του «τροπολόγου».
Ας πάμε και στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, το νομοσχέδιο-λούκουμο. Για όσους δεν ξέρουν, λούκουμος είναι ο τελευταίος πόντος, το ματς πόιντ στο βόλεϊ. Έχουμε λοιπόν το λούκουμο για τη φετινή σεζόν.
Στο Κεφάλαιο Α΄ άλλαξε ριζικά η φιλοσοφία. Εκεί που θα γινόταν υποχρεωτικά δημοπρασία μέσω του συστήματος, τώρα θα γίνεται απλώς καταγραφή και προαιρετικά η δημοπρασία. Υποχώρηση της Κυβέρνησης απέναντι στη λογική; Πιέσεις;
Θα υπάρχει τουλάχιστον διαφάνεια γιατί θα καταγράφονται οι συναλλαγές, θα υπάρχει και η ελευθερία της επιλογής, και για τα μέσα και για τους διαφημιζόμενους.
Ας δούμε λοιπόν πώς θα δουλέψει αυτό στην πράξη, ελπίζοντας ότι δεν θα υπάρξουν προβλήματα από τη βιαστική νομοθέτηση και δεν θα ερχόμαστε τον Σεπτέμβριο να τα διορθώσουμε, κάτι για το οποίο δεν βάζω και στοίχημα.
Στο Κεφάλαιο Β΄, για το μητρώο περιφερειακού και τοπικού τύπου, πρέπει να μπουν εκείνες οι ασφαλιστικές δικλείδες που θα αποτρέπουν τις αρπαχτές, οι σοβαροί επαγγελματίες να προστατευτούν από όψιμους εκδότες που θα εμφανιστούν διεκδικώντας κομμάτι της διαφημιστικής πίτας, κάνοντας εξυπηρετήσεις. Να το δούμε κι αυτό πώς θα δουλέψει στην πράξη.
To Κεφάλαιο Γ που περιλαμβάνει ένα άρθρο μόνο, το 18.
Στη σωστή κατεύθυνση το bar code.
Όμως στην παράγραφο 4 χρειάζεται και ο χρονοπρογραμματισμός της Κοινής Υπουργικής Απόφασης.
Πρέπει δηλαδή να θεσπιστεί συγκεκριμένο χρονικό όριο για την έκδοση της ΚΥΑ.
Και με αφορμή αυτό, επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό πρέπει να το θεσπίσουμε σε όλα τα νομοσχέδια.
Χθές στο νομοσχέδιο για την πρωτοβάθμια φροντίδα είχαμε πάνω από 70 ΥΑ και μόνο 2-3 είχαν συγκεκριμένη προθεσμία έκδοσης, είχαν δηλαδή χρονοπρογραμματιστεί.
Αυτό όπως καταλαβαίνετε εγείρει πολλές αμφιβολίες για την έγκαιρη υλοποίηση του νομοθετήματος .
Όταν η διοίκηση δεν έχει προθεσμίες, μπερδεύει τις προτεραιότητες και δεν μπορεί να προγραμματίσει καλά ή ο προγραμματισμός εξαρτάται από τα κέφια του κάθε επισπεύδοντος.
Να απαιτήσουμε λοιπόν ως νομοθετικό σώμα να μπαίνει υποχρεωτικά και χρονοπρογραμματισμός στην έκδοση των αποφάσεων.
Θα βελτιώσει την ποιότητα νομοθέτησης σε ότι αφορά στην υλοποίησή της.
Γι’ αυτό ψηφίζουμε νόμους που δεν εφαρμόζονται ποτέ.
Προτείνουμε λοιπόν όπου σε άρθρα νόμων υπάρχει εξουσιοδοτική διάταξη για έκδοση Υπουργικής Απόφασης να υπάρχει και μια χρονική προθεσμία.
Και μάλιστα ας το προτυποποιήσουμε:
Να έχουμε τον 1 μήνα (βραχυπρόθεσμα), τους 3 μήνες μεσοπρόθεσμα και τους 6 μήνες ή 1 χρόνο για τις πιο μακροπρόθεσμες.
Έτσι πιστεύουμε ότι θα βελτιωθεί η υλοποίηση των νομοθετημάτων από τη διοίκηση, εκεί δηλαδή που πάσχει το σύστημα.
Για το Κεφάλαιο Δ. Για τη δημιουργία πλαισίου για την ενίσχυση της παραγωγής οπτικο-ακουστικών έργων στην Ελλάδα.
Σωστό, και πολύ αργήσαμε θα έλεγα.
Η αλήθεια είναι ότι ένα τέτοιο κεφάλαιο περίμενα να το φέρει το Υπουργείο Πολιτισμού.
Ή τουλάχιστον να το συνυπογράφει. Άλλωστε σε καλλιτεχνικά έργα ως επί των πλείστων αναφέρεται (αν δούμε και τους πίνακες του παραρτήματος - πολιτιστικά κριτήρια).
Δεν πιστεύω να υπάρχουν αντιρρήσεις από μέρους του ή να σας κάνει «μούτρα».
Να υπάρχει δηλαδή ένα Game of Thrones μεταξύ των υπουργείων Ψηφιακής πολιτικής και Πολιτισμού;
Τέλος πάντων δεν θέλω να μπω στα εσωτερικά σας.
Το περιβάλλον της χώρας (πολιτιστικό, γεωμορφολογικό, ανθρώπινο δυναμικό) είναι ένα από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας.
Μπορούμε να το αξιοποιήσουμε χωρίς να «ξεπουλήσουμε την ψυχή μας» όπως θεωρούν κάποιοι πιο συντηρητικοί κύκλοι.
Πώς; Προσφέροντας τις κατάλληλες συνθήκες και για ξένες παραγωγές που θα έχουν άμεσα βραχυπρόθεσμα οφέλη (θέσεις εργασίας, εισροές κεφαλαίου) και έμμεσα μακροπρόθεσμα (εικόνα της χώρας, τουρισμός).
Αρκεί να μην τη δυσφημίσουμε μόνοι μας με τις συνήθεις πρακτικές της αρπαχτής και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το εμποδίσει το παρόν πλαίσιο.
Για παράδειγμα η Ιρλανδία έχει γίνει προορισμός για εκατοντάδες διεθνείς παραγωγές κάθε χρόνο (ακόμα και από τη γειτονική Αγγλία πηγαίνουν εκεί) γιατί έχουν τις υποδομές και το πλαίσιο.
Μια παρατήρηση μόνο για το άρθρο 24 που έχει τα υπαγόμενα και εξαιρούμενα επενδυτικά σχέδιά.
Στην παράγραφο 4στ εξαιρούνται και τα διαφημιστικά μηνύματα που είναι ολόκληρες κινηματογραφικές παραγωγές και έχουν απήχηση όσο ολόκληρες ταινίες για την εικόνα της χώρας μας ή για τον κόσμο που θα δουλέψει σε αυτά.
Θα μπορούσαν να είναι επιλέξιμο είδος προς επιδότηση με κάποιες προϋποθέσεις όπως:
τo 100% των επιλέξιμων δαπανών να προέρχεται από νέα κεφάλαια που θα εισαχθούν στην Ελλάδα για την συγκεκριμένη παραγωγή, να μιλάμε για μεγάλες παραγωγές πάνω από ένα όριο, με υποχρεωτική διεθνή προβολή και πάνω από μια συγκεκριμένη βαθμολογία στα κριτήρια του Πίνακα Α των πολιτιστικών κριτηρίων.
Στόχος πρέπει να είναι η προσέλκυση παραγωγών διαφημιστικών οπτικοακουστικών έργων, όπως για παράδειγμα η παγκόσμια καμπάνια του iPhone 7, η οποία γυρίστηκε στην χώρα μας, προσέφερε άμεση εργασία σε δεκάδες Έλληνες τεχνικούς και καλλιτεχνικούς συντελεστές του κλάδου, απασχόλησε μεγάλο αριθμό από Έλληνες ηθοποιούς και συνεργάτες και πρόβαλλε διεθνώς την Ελλάδα σε δεκάδες χώρες.
Επιτρέψτε μου να μην αναφερθώ στις τροπολογίες (τα έχουμε πει άλλωστε) για να μην σας στενοχωρήσω σήμερα τελευταία μέρα .
Ούτε στους σημαιοφόρους, ούτε στη Βενεζουέλα.
Επιτρέψτε μου να κλείσω την τελευταία ομιλία της σεζόν με βάση το μπαράζ νομοσχεδίων των τελευταίων εβδομάδων με κάτι πιο προσωπικό.
Το Ποτάμι δεν είναι ένα μεγάλο κόμμα με στρατό βουλευτών, συνεργατών και μετακλητών. Έπρεπε να ανταποκριθεί σε ένα τσουνάμι νομοσχεδίων που ήταν σχεδόν περισσότερα από τους βουλευτές του μέσα στο κατακαλόκαιρο. Και τα πήγε εξαιρετικά με την παρουσία του στη Βουλή. Πίσω από αυτήν την παρουσία όμως των βουλευτών και του επικεφαλής, κρύβονται κάποιοι αφανείς ήρωες.
Επιτρέψτε μου από αυτό το βήμα και ως Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Έργου του Ποταμιού, να ευχαριστήσω από καρδιάς ιδιαίτερα τους επιστημονικούς συνεργάτες, το προσωπικό του Ποταμιού στη Βουλή και στη Σεβαστουπόλεως, και την ομάδα κοινοβουλευτικής υποστήριξης του Ποταμιού που άοκνα, υπερέβαλαν εαυτούς και ανταποκρίθηκαν σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και με ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, κρατώντας ψηλά τη σημαία της σοβαρότητας και προσφοράς που έχει καθιερώσει το Ποτάμι στη Βουλή τα τελευταία δυόμιση χρόνια.
Μπορεί όπως είπα το Ποτάμι να μην είναι ένα μεγάλο κόμμα, αλλά (χάρη και σ’ αυτούς τους ανθρώπους) είναι πάντα διαβασμένο, τεκμηριωμένο, εποικοδομητικό.
Με μια λέξη ΧΡΗΣΙΜΟ.
