Στηλιτεύοντας τη διαδικασία νομοθέτησης, ξεκίνησε την εισήγησή του ο ειδικός αγορητής του Ποταμιού, κ. Κώστας Μπαργιώτας, στο νομοσχέδιο που επικράτησε να λέγεται Παράλληλο Πρόγραμμα.
«Η επιμονή της Κυβέρνησης να κατεβάσει το ίδιο κείμενο είναι μια διαδικασία, η οποία ευτελίζει την διαδικασία του Κοινοβουλίου και υποβαθμίζει το διάλογο. Η επίσπευση γίνεται για επικοινωνιακός λόγους. Να λέμε για κάποιο «Παράλληλο Πρόγραμμα», που ούτε πρόγραμμα, ούτε παράλληλο είναι τελικά. Θα μπορούσατε να το ονομάσετε «Παράλληλο Πρόγραμμα – Version 2»» είπε χαρακτηριστικά ο βουλευτής.
Για την ουσία του νομοσχεδίου ο βουλευτής τόνισε «Το πρόβλημα στο νομοσχέδιο των οκτώ Υπουργείων είναι ότι δεν μπορεί κανείς να μιλήσει επί της αρχής, γιατί δεν έχει ούτε αρχή ούτε μέση ούτε τέλος, εκτός από το κομμάτι της υγείας, που απλώς δεν έχει φιλοσοφία. Είναι «μπαλώματα», για να στηριχθεί μια παράγκα, η οποία καταρρέει και αντί να ασχοληθούμε με το γεγονός ότι έχουμε δομικά προβλήματα στις κολόνες, προσπαθούμε να βάψουμε την μετόπη. Είναι συνονθύλευμα τροπολογιών, όπως είχε γράψει η εφημερίδα «Αυγή», ένας σωρός τροπολογιών, που περίσσεψαν από εκείνο το περίφημο νομοσχέδιο για τα βοσκοτόπια και συγκολλήθηκαν στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας. Δεν εκμεταλλευτήκατε τον χρόνο και το αποτέλεσμα είναι να νομοθετούμε προθέσεις, όπως στο παράδειγμα της λίστας χειρουργείων».
Για τις διατάξεις του Υπουργείου Υγείας ο κ. Μπαργιώτας υπογράμμισε «Μετά από ένα χρόνο αναμονής του νομοσχεδίου, όπου ακούγαμε για πλήρη ανασυγκρότηση του συστήματος υγείας με όρους δημοκρατικούς, είδαμε ένα νομοσχέδιο που δεν έχει καμία φιλοσοφία. Προσπαθεί να μπαλώσει ένα πολύ προβληματικό σύστημα υγείας και εισάγει μικροδιευθετήσεις και ρουσφέτια. Είναι ένα υπόδειγμα πρόχειρης νομοθέτησης και είπα γιατί. Για τη λίστα χειρουργείου λέει ότι «θα» κάνουμε μια λίστα και πολλά άλλα αφηρημένα. Ανά χειρουργό, ανά νοσοκομείο, ανά ΥΠΕ; Υπάρχουν διάφοροι τρόποι, χειρόγραφη, ποιος θα την κρατάει; Δεν χρειάζεται καν νομοθέτηση χρειάζεται μια εγκύκλιο στα νοσοκομεία με τεχνικές οδηγίες για το πως θα λειτουργήσουν. Και όλα αυτά τη στιγμή που οι ΜΕΘ είναι συμφορημένες και υπάρχουν κάθε μέρα πενήντα με εξήντα διασωληνωμένοι ασθενείς στο λεκανοπέδιο. Για τους ανασφάλιστους, αν κατάλαβα καλά οποιοσδήποτε έχει ΑΜΚΑ πηγαίνει στα νοσοκομεία, χωρίς κανένα άλλο κριτήριο. Έτσι, δίνεται ένα κίνητρο σε όλους τους αυτασφαλιζόμενους να μην πληρώνουν τις εισφορές τους. Τους αυτασφαλίζετε σωστά, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να καλύψουμε τους ανθρώπους που είναι ανασφάλιστοι. Αυτός ο τρόπος όμως έτσι όπως γίνεται δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στο πως θα λειτουργήσει μακροπρόθεσμα το σύστημα που έχουμε. Πρέπει να βάλουμε φίλτρα».
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση της εισήγησης του κ. Μπαργιώτα:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ (Ειδικός Αγορητής του «Ποταμιού»):
Καλησπέρα σας. Συζητάμε σήμερα, όπως είπαμε και προηγουμένως στην αρχή της συζήτησης, τα 2/3 ενός νομοσχεδίου, που ήταν κάπως μεγαλύτερο πριν από ένα μήνα. Οφείλω να ομολογήσω, ότι με εξέπληξε το γεγονός, ότι το νομοσχέδιο δεν ανανεώθηκε, όχι μόνο γιατί αυτή είναι μια διαδικασία, η οποία είναι «κουτσή» και προβληματική, αλλά και γιατί κατά την κρίση μου, τουλάχιστον, αλλά όχι μόνο την δική μου, αυτός ο χρόνος ήταν πολύτιμος, κατά τη γνώμη, ώστε να ανανεωθούν και να επεξεργαστούν παραπάνω διατάξεις, οι οποίες είτε είναι προβληματικές είτε είναι αμφίβολες είτε θα μπορούσε να ήταν καλύτερες. Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση, πραγματικά, ότι κατέβηκε το ίδιο κείμενο, όπως ήταν πριν από ενάμιση μήνα. Οι επικοινωνιακές κινήσεις δεν έχουν, κατά τη γνώμη μου, πολύ μεγάλο νόημα, θα μπορούσατε να το ονομάσετε «Παράλληλο Πρόγραμμα – Version 2», κύριε Υπουργέ, και να είναι καλά πολλές απόψεις και να είναι άλλο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΞΑΝΘΟΣ: Θα έρθουν νομοτεχνικές βελτιώσεις.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Πάντα υπάρχουν.
Υπενθυμίζω, λοιπόν, αυτό είναι συνονθύλευμα τροπολογιών, όπως είχε γράψει η εφημερίδα «Αυγή», ένας σωρός τροπολογιών, που περίσσεψαν από εκείνο το περίφημο νομοσχέδιο για τα βοσκοτόπια και τα οποία ονομάστηκαν «Παράλληλο Πρόγραμμα», καθώς όλα αυτά συγκολλήθηκαν επάνω στο συγκροτημένο, σε μεγάλο βαθμό, νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας, το οποίο ήταν μισό και ολοκληρωνόταν εκείνο τον καιρό, μετά από πολύ καιρό. Έτσι, λοιπόν, οδηγηθήκαμε σε αποχώρηση εκείνη την εποχή, αλλά κυρίως - ας το αφήσουμε αυτό και τις τρόικες εσωτερικού και τα άλλα που ακούσαμε εκείνη την εποχή -οδηγηθήκαμε σε μια εθνική ταπείνωση.
Να θυμίσω, ότι πρώτη φορά απ' όσο θυμάμαι, νομοσχέδιο αποσύρθηκε ζωντανά, live την ώρα που συζητιόταν σε αυτή την αίθουσα με επέμβαση της Τρόικας και αυτό ήταν αποτέλεσμα της ασυνεννοησίας, της βιασύνης και του γεγονότος ότι κατέβηκε, όπως κατέβηκε τότε, ακοστολόγητο και χωρίς να είναι προετοιμασμένο. Ήταν ένα πρόβλημα σημαντικό και νομίζω ότι δεν μπορούμε να το ξεχνάμε, ούτε να το παραβλέπουμε. Στο μεταξύ πέρασαν οι ΠΝΠ, έφυγε το 1/3 και κάτι παραπάνω, δεν βγήκε σε διαβούλευση και το θεωρώ σημαντικό και το έχω συζητήσει, επανειλημμένως, γιατί έχει πάρα πολλές τεχνικές βελτιώσεις ή όχι βελτιώσεις και το Σύστημα Υγείας, οι οποίες, πραγματικά, θα μπορούσαν πάρα πολλοί συνάδελφοι από όλη τη χώρα να βοηθήσουν και να βελτιώσουν. Είναι μια παράλειψη, η οποία σε αυτό το νομοσχέδιο από τη φύση του είναι πολύ σημαντική. Δεν εκμεταλλευτήκατε τον χρόνο και το αποτέλεσμα είναι να νομοθετούμε προθέσεις - όπως στο παράδειγμα της λίστας χειρουργείων - όπου θα το ψηφίσουμε και εμείς, αλλά νομοθετούμε την καλή σας διάθεση να κάνετε κάποια στιγμή στο μέλλον μια λίστα. Δεν υπάρχει καμία μα καμία πρόβλεψη για το πώς θα είναι η λίστα. Όλοι έχουμε εμπειρία για το πως δεν θα λειτουργήσει.
Το πρόβλημα σε αυτό το νομοσχέδιο των οκτώ Υπουργείων είναι ότι δεν μπορεί κανείς να μιλήσει επί της αρχής, γιατί, δεν έχει ούτε αρχή, ούτε μέση, ούτε τέλος, εκτός από το κομμάτι της υγείας που απλώς δεν έχει φιλοσοφία. Είπαμε και προχθές στην επερώτηση για την υγεία ότι είναι «μπαλώματα» είναι προσπάθειες να στηριχθεί μια παράγκα, η οποία, καταρρέει και αντί να ασχοληθούμε με το γεγονός ότι έχουμε δομικά προβλήματα στις κολόνες, προσπαθούμε να βάψουμε την μετόπη. Είναι ένα πρόβλημα που δεν λύνεται από αυτό το νομοσχέδιο και δυστυχώς, δεν αγγίζεται ο πυρήνας του προβλήματος. Όλο το νομοσχέδιο είναι σε αυτή τη λογική και πολλά πράγματα παραπέμπουν σε Υπουργικές Αποφάσεις, Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις και τα λοιπά. Κυρία Φωτίου, όλοι ξέρουμε ελληνικά και μιας και το συζητήσατε, είχα και εγώ να θίξω το άρθρο 5, ότι το «πέραν της κείμενης νομοθεσίας» ακυρώνει τα κριτήρια και δεν τα ενισχύει. Θα πρέπει να το αλλάξετε και δέχομαι τις καλές σας διαθέσεις, όμως, επειδή έχετε αυτή την τάση σαν κυβέρνηση να νομοθετείτε με μια λογική αριστοκρατική ότι ο καλός και ενάρετος Υπουργός θα λύσει τη γραφειοκρατία με μια απλή υπογραφή, διορθώστε το. Αυτό δεν ένα παράθυρο, είναι μπαλκονόπορτα. Αργά ή γρήγορα, κάποιος θα κάνει αυτό που γινόταν με τον ΟΠΑΠ. Θα μοιράζει επιχορηγήσεις σε ημετέρες ΜΚΟ και όχι εσείς, ενδεχομένως.
Η διαχείριση του δημοσίου χρήματος με αυτό τον τρόπο είναι πάγια τακτική του πελατειακού κράτους. Μπορεί να είμαι καχύποπτος, όμως έτσι είναι, γιατί, επιτρέπει τη διαχείριση των χρημάτων με τρόπο που δεν είναι διαφανής. Η δημοκρατία μας χρειάζεται διαφάνεια και κανόνες. Κάντε το πιο σαφές και να το δούμε, όμως αυτό το πράγμα δημιουργεί ασάφεια και παραθυράκια στο νόμο σε ένα πολύ ευαίσθητο τομέα. Δεν είναι η πρώτη φορά που δημιουργούνται κομματικοί και προσωπικοί στρατοί και δεν απευθύνομαι σε εσάς. Αφήνετε πίσω σας νομοθετικό έργο και ξέρετε ότι η λειτουργία των νόμων δεν είναι στιγμιαία. Πολλά από τα πράγματα που δεν έχουν αλλάξει για τριάντα χρόνια, μας βασανίζουν γιατί κάποια ωραία πρωία πέρασαν. Δεν συζητάμε για τα πρόσωπα και δεν υπάρχει κανένα θέμα με αυτά
που περιμέναμε για έναν ολόκληρο χρόνο ήταν το νομοσχέδιο για την υγεία και ήρθε. Μετά από ένα χρόνο αναμονής όπου ακούγαμε για την πλήρη ανασυγκρότηση του συστήματος υγείας με όρους δημοκρατικούς, με όρους βελτίωσης της ποιότητας, της λειτουργίας, είδαμε λοιπόν ένα νομοσχέδιο που δεν έχει καμία φιλοσοφία, δεν βάζει τίποτα καινούργιο, προσπαθεί να μπαλώσει ένα μεγάλο και πολύ προβληματικό σύστημα υγείας και εισάγει μικροδιευθετήσεις και ρουσφέτια. Είναι ένα υπόδειγμα πρόχειρης νομοθέτησης και είπα γιατί. Γιατί η λίστα λέει ότι «θα» κάνουμε μια λίστα και πολλά άλλα πράγματα είναι πολύ αφηρημένα και μάλιστα, σε μια πολύ κακή συγκυρία, κατά την οποία, οι ΜΕΘ είναι συμφορημένες και υπάρχουν κάθε μέρα πενήντα με εξήντα διασωληνωμένοι ασθενείς στο λεκανοπέδιο περιμένοντας να μπουν στις μονάδες. Δεν κάνει καμία σχέση ούτε μεσοπρόθεσμα το νομοσχέδιο, δεν σταθεροποιεί με κανένα τρόπο το σύστημα, δεν έχει καμία μα καμία τέτοια πρόβλεψη και ενώ το ΕΣΥ καταρρέει και ενώ το Υπουργείο, παρόλο που από τον Οκτώβριο που είχαμε συζητήσει με τον κ. Πολάκη κατά τη διάρκεια επίκαιρων ερωτήσεων για τις ΜΕΘ, είχαμε επισημάνει ότι θα υπάρξει κενό με τη λήξη των συμβάσεων των 180 περίφημων εκτάκτων που δούλευαν μέσω του ΚΕΕΛΠΝΟ. Χθες προκηρύχθηκε η καινούρια και μέχρι να γίνουν οι προσλήψεις, η καταστροφή που υπάρχει αυτή τη στιγμή θα έχει ολοκληρωθεί από τη φύση, καθώς στα τέλη Μαρτίου συνήθως περνάει η έξαρση της γρίπης. Είναι πολύ αργά και είναι κάτι που το ξέραμε από το Σεπτέμβριο όμως.
Κάνουμε διακήρυξη προθέσεων λοιπόν και διευθέτησης συντεχνιακών αιτημάτων, που πολλές φορές είναι σωστά, πολλές φορές είναι προβληματικά, μπορούμε να τα συζητήσουμε, πρέπει να τα συζητήσουμε, χρόνο δεν είχαμε, μας έπιασε ξαφνικά η βιασύνη, μπήκε τη Δευτέρα για την Τετάρτη και την Παρασκευή και δεν προλαβαίνουμε να συζητήσουμε πολλά πράγματα, παρόλα αυτά, κάποια πράγματα θα τα κάνουμε. Το κλασικό παράδειγμα είναι ότι θα θεσμοθετήσουμε λίστα χειρουργείων. Μακάρι. Τι λίστα; Ανά χειρουργό, ανά νοσοκομείο, ανά ΥΠΕ; Υπάρχουν διάφοροι τρόποι, χειρόγραφη, ποιος θα την κρατάει; Δεν χρειάζεται καν νομοθέτηση χρειάζεται μια εγκύκλιο στα νοσοκομεία με τεχνικές οδηγίες για το πως θα λειτουργήσουν. Αυτό ναι, αλλά τώρα τι κάνουμε, κάνουμε κουβέντα, κάνουμε παιχνίδι επικοινωνιακό, ας το κάνουμε καλό είναι, είναι μια σωστή κατ’ αρχήν διατύπωση δεν είναι νόμος έτοιμος και δεν πρόκειται να δουλέψει και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα δουλέψει ποτέ. Θα περιμένω να μου πείτε ποια είναι η πολιτική σας. Ανά χειρουργό, ανά ΥΠΕ; Είναι μία μεγάλη κουβέντα η οποία έχει περιεχόμενο. Αφήστε να αποπροσωποποιήσει το σύστημα υγείας αλλά να πολεμήσει έτσι το φακελάκι είναι συγκεκριμένο. Ανά κλινική έχει τα δικά της προβλήματα. Αλλά να τα συζητήσουμε κύριε Υπουργέ για να τα συζητήσουμε όμως πρέπει να διατυπωθούν γραπτά εννοώ. Συστήνει το συμβούλιο…… όπως είπε η κυρία Χριστοφιλοπούλου προηγουμένως μου έκανε και εμένα εντύπωση, καλό είναι και αυτό δεν λέω είναι ιατροκεντρικό θα το σχολιάσω την άλλη Παρασκευή αυτό. Είναι η κρίση των ληπτών υγείας να καθορίζεται από μια πλειοψηφία επαγγελματιών της υγείας. Είναι λάθος λογική. Δύο εκπρόσωποι των νοσηλευτών έξι εκπρόσωποι των επαγγελματιών υγείας είναι. Είναι λάθος. Αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα σήμερα εδώ που βρίσκεται το σύστημα υγείας. Δεν χρειαζόμαστε κανένα συμβούλιο να μας πει τι υπηρεσίες λαμβάνουν οι χρήστες υγείας, είναι άθλιες το ξέρουμε, το κληρονομήσατε και επιδεινώνεται. Η παροχή υπηρεσιών στο σύστημα υγείας είναι κάκιστη, είναι δεδομένο δεν υπάρχει αντίρρηση θα το ψηφίσουμε αυτό, είναι λογικό με την αίτηση ότι πρέπει να ξαναδείτε τη σύνθεση αλλά δεν είναι κακό να υπάρχουν ρυθμιστικοί οργανισμοί, δεν είναι όμως αυτό το πρόβλημα.
Να έρθω στους ανασφάλιστους τώρα, διορθώστε με αν κάνω λάθος. Κατάλαβα ότι οποιοσδήποτε έχει ΑΜΚΑ πηγαίνει στα νοσοκομεία και αντιμετωπίζεται, δεν υπάρχει κανένα άλλο κριτήριο. Έχει δεν έχει ασφάλεια, πληρώνει δεν πληρώνει εισφορές, αντιμετωπίζεται. Έτσι δεν είναι; Δυόμιση εκατομμύρια ανασφάλιστοι. Για να μιλάμε με παραδείγματα αυτό είναι προπαγάνδα κατά της καταβολής ασφαλιστικών εισφορών όπως καταλαβαίνετε. Παράδειγμα ο ένας γείτονας δεν πληρώνει την ασφάλεια του ΟΓΑ, ξέρετε το ποσοστό είναι τόσο 50% των ασφαλισμένων του ΟΓΑ καλλιεργεί λαμβάνει επιδοτήσεις δεν πληρώνει όμως για τους δικούς του λόγους που μπορεί να είναι αντικειμενικοί, δεν πληρώνει όμως τις εισφορές του στην υγεία. Ο γείτονάς του τις πληρώνει και αυτό ισχύει για όλους τους αυτασφαλιζόμενους. Την άλλη μέρα το πρωί θα σταματήσει να τις πληρώνει και ο άλλος………… ότι τις παραπάνω παροχές στον ιδιωτικό τομέα το ξέρουμε όλοι με τα ίδια λεφτά τις παρέχει καλύτερα η ιδιωτική ασφάλεια. Δίνεται ένα κίνητρο σε όλους τους αυτοσφαλιζόμενους να μην πληρώνουν τις εισφορές τους. Τους αυτασφαλίζετε σωστά, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να καλύψουμε τους ανθρώπους που είναι ανασφάλιστοι. Αυτός ο τρόπος όμως έτσι όπως γίνεται δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στο πως θα λειτουργήσει μακροπρόθεσμα το σύστημα που έχουμε. Μπορούμε να το συζητήσουμε και πρέπει αν θέλετε το τι σύστημα έχουμε. Θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε ένα σύστημα …καλώς Πρέπει να βάλουμε φίλτρα στις έννοιες των ανασφάλιστων στις έννοιες των φτωχών, δεν έχω καμία αντίρρηση για τις υπόλοιπες κατηγορίες που περιγράφετε. Αν θέλουμε να έχουμε ένα σύστημα Μπέβεριτζ σαν αυτό που είχε η Σουηδία και παλιά η Σοβιετική Ένωση που καλύπτεται από τον προϋπολογισμό θα πρέπει να καταργήσουμε τις εισφορές σε όλους. Χαράς ευαγγέλια για όλους ενδεχομένως γιατί έτσι οι μισοί και κυρίως οι μισθωτοί οι οποίοι είναι το πιο αδύνατο κομμάτι του πληθυσμού στατιστικά θα πληρώνει εισφορές για όλο τον υπόλοιπο ελληνικό λαό. Δεν μπορεί να λειτουργήσει με αυτό τον τρόπο. Πρέπει να βρεθεί μια διαφορετική λύση. Μπορούμε κάλλιστα να συζητήσουμε την αλλαγή του τρόπου παροχής υπηρεσιών υγείας. Μπορούμε να κάνουμε ένα σύστημα Μπέβεριτζ έχει τα μειονεκτήματά του είναι μια τεράστια κουβέντα. Αυτό εδώ όμως έτσι όπως το νομοθετείτε παρόλο που ακούγεται ανθρωπιστικό και καλό ουσιαστικά ανατινάζει το σύστημα ασφάλισης που έχουμε σήμερα. Δεν έχει κανένας λόγο να πληρώνει εισφορές μάλιστα σε μία εποχή που κανένας δεν τις πληρώνει εύκολα. Αυτό είναι γνωστό. Είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που θέλει κουβέντα. Τώρα ακολουθεί μια τεράστια σειρά άρθρων και ρυθμίσεων τα οποία επιφυλάσσομαι για την επόμενη είναι κυρίως τεχνικές ρυθμίσεις που αφορούν κυρίως τους γιατρούς και τους νοσηλευτές και από αυτή την άποψη είναι συντεχνιακές και δεν αφορούν τη λειτουργία του συστήματος. Αφορούν τους γιατρούς. Μερικά είναι εξόχως προβληματικά όπως η εισαγωγή γερόντων σαν εμένα με τον εισαγωγικό βαθμό 50 χρόνια όριο για τους β’ σημαίνει ότι ένα γερασμένο ΕΣΥ δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεράσει το πρόβλημά του που είναι η γήρανση.
Αν υπάρχουν άνθρωποι συγκεκριμένοι, μπορούμε να το δούμε, όμως, όριο 50 χρόνων στον εισαγωγικό βαθμό στο σύστημα υγείας, δημιουργεί προβλήματα γήρανσης. Μαζί με αυτούς –δικαίως, ενδεχομένως- ας κάνουμε μια ειδική κατηγορία άλφα, με μειωμένα προσόντα. Νομίζω ότι το 50 είναι πολύ μεγάλο. Μπορούμε να το δούμε. Είναι ζητήματα που θέλουν κουβέντα. Ξαναέρχομαι σε αυτό: Δεν έγινε κουβέντα. Το 7απλό στην προϋπηρεσία στα άγονα καταργεί ουσιαστικά οποιαδήποτε έννοια αξιοκρατίας. Όπως είναι η ΚΥΑ που ισχύει τώρα για τις κρίσεις των γιατρών, είναι καλύτερα να πας δύο χρόνια στην άγονη γραμμή, παρά τέσσερα χρόνια στο Χάρβαρντ. Αυτό σημαίνει ότι δημιουργείς ένα πρόβλημα αξιοκρατίας στο σύστημα.
ΠΑΥΛΟΣ ΠΟΛΑΚΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας): 15% μετράει στο σύνολο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ:
Το θυμάμαι καλά πώς μετράει. Ήμουν και εγώ. Σε ΣΚΕΙΟΠΝΙ ήμουν και εγώ. Το μείζον, όμως, είναι η πολιτική αβεβαιότητα όσον αφορά την πολιτική υγείας, η οποία δεν λύνεται γιατί δεν κατατίθεται πολιτική. Άκουσα τον κ. Υπουργό να λέει ότι είναι ενάντια στην ανταγωνιστικότητα και στον ανταγωνισμό μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων μονάδων. Δεκτόν, το ξαναείπαμε προχθές. Άλλα λένε οι δεσμεύσεις που έχει υπογράψει η Κυβέρνηση και όχι μόνο η Κυβέρνηση, άλλα λέει το γεγονός ότι η ΕΣΑΝ υπάρχει, πληρώνεται και δεν κάνει τίποτα. Άλλα λέει το θέμα των νοσοκομείων, του ΠΕΔΥ. Θέλουμε να ξέρουμε πώς θα πορευτούμε. Πρέπει να περιγραφεί με κάποιο τρόπο με σαφήνεια. Όχι σε επίπεδο διακηρύξεων. Οι διακηρύξεις είναι καλές. Τα λόγια είναι εύκολα.
Εδώ βλέπουμε για παράδειγμα μια μεγάλη θυσία και θα τελειώσω με αυτό, με μια αναφορά μου στο Νοσοκομείο της Θήρας. Αυτό που θυμάμαι είναι για χρόνια να ανεβαίνουν στα κάγκελα οι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, οι συνδικαλιστές και όχι μόνον, όταν ακουγόταν οτιδήποτε για ιδιωτικού τύπου διαχείριση δημόσιας μονάδας, για Α.Ε. του δημοσίου, δηλαδή, για την ΕΣΑΝ, για το ένα για το άλλο. Καλό είναι. Δεν νομίζω και εγώ ότι υπάρχει άλλος τρόπος. Υπάρχουν ορισμένες τεχνικές παρατηρήσεις και θα τελειώσω αυτό, για τη β΄ ανάγνωση, για τον τρόπο που αλλάζει το καταστατικό, επί της αρχής είναι θετικό, αλλά αυτό είναι ένα παράδειγμα, το οποίο πρέπει να επεκταθεί, δεν πρέπει να μείνει ως μια και μόνη εξαίρεση.
Σας ευχαριστώ και επιφυλάσσομαι.
