Tο Ποτάμι προετοιμάζει το συνέδριό του. Και επειδή όχι μόνο ακούει, αλλά συνθέτει απόψεις δίνει απαντήσεις. Στο κείμενο που ακολουθεί περιγράφονται με τη μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων οι θέσεις του Ποταμιού για όλα τα θέματα.
Και καθώς το Ποτάμι δεν χωρά στους παραδοσιακούς διαχωρισμούς που έχουν χάσει εν πολλοίς τη σημασία τους, επιθυμεί να επιβάλλει τη συνομωσία του καλού.
Δεν θα γίνει ούτε κομμάτι ξεπερασμένων μηχανισμών, ούτε μέρος εκλογικών συγκολλήσεων.
Το Ποτάμι συγκρούεται με πρόσωπα που εκπροσωπούν το «παλιό» και συμμαχεί με το «νέο». Δεν βάζει όρια ηλικίας, θέτει όμως ζητήματα νοοτροπίας.
Όπως αναφέρεται στο κείμενο προσυνεδριακού διαλόγου «η Ελλάδα δεν ανακάλυψε ξαφνικά τον κ. Τσίπρα. Κατρακύλησε στον Τσίπρα και τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με ευθύνη του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ και της κυβερνητικής ΝΔ, γι’ αυτό και «τόσα χρόνια υπήρχε ένα πέπλο διακομματικής ομερτά για τις σπατάλες, τις επιδοτήσεις, τις αναθέσεις, που δημιουργούσαν ελλείμματα. Ένα σύστημα διασπάθισης του δημόσιου πλούτου σε ποσοστώσεις ανάλογα με την εκλογική δύναμη κάθε κόμματος».
Και γι’ αυτό το Ποτάμι θα κινηθεί ως ρεύμα ιδεών αλλά όχι συνιστωσών καθώς δεν λειτουργεί ως σούπερ μάρκετ ιδεών. Είναι Ποτάμι!
Το Ποτάμι εκφράζει τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις του προοδευτισμού και της καινοτομίας.
Σύμμαχοι μας είναι οι φιλελεύθεροι, οι σοσιαλιστές, οι σοσιαλδημοκράτες, οι αριστεροί, οι οικολόγοι που πιστεύουν σε αυτές τις αρχές καθώς και νέα κινήματα πολιτισμού και ατομικών δικαιωμάτων, κινήματα που ξεπηδούν από την κοινωνία των πολιτών και όχι από τις κατακτημένες από τα κόμματα κρατικές δομές. Tο Ποτάμι δεν χωρά στους παραδοσιακούς διαχωρισμούς που έχουν χάσει εν πολλοίς τη σημασία τους. Η Νέα Δημοκρατία αυτοπροσδιορίζεται ανά εποχές ως «κεντρώο κόμμα», το ΠΑΣΟΚ ως «σοσιαλιστικό» και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα της «ριζοσπαστικής αριστεράς». Τι σχέση έχουν αυτοί οι τίτλοι με τις πολιτικές που υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονται; Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή και την κοινωνία με τους ΑΝΕΛ, ένα κόμμα που σύμφωνα με τον παραδοσιακό χάρτη κινείται στην ακροδεξιά. Στην πραγματικότητα αυτούς που τους ενώνει είναι η πίστη στο κομματικό κράτος και η διάθεση τους να μην αλλάξουν τίποτα στην χώρα. Σημασία λοιπόν έχει τι υπηρετείς στην πολιτική και όχι τι δηλώνεις.
Κάποιοι από εμάς όμως αυτόπροσδιορίζονται φιλελεύθεροι και κάποιοι αριστεροί. Χωρούν όλοι στο Ποτάμι;
Χωρούν αν αναζητούν νέες προοδευτικές λύσεις προς όφελος των πολλών. Το Ποτάμι είναι το σημείο συνάντησης των δυνάμεων που θέτουν ως απόλυτη προτεραιότητα τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα για να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Μεταρρυθμίσεις που οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα δεν είχαν την πολιτική βούληση να υλοποιήσουν. Αυτή η άρνηση εξάλλου μας οδήγησε στη χρεωκοπία και εξακολουθεί να μας εμποδίζει στο να βγούμε από αυτή.
Το Ποτάμι έχει ρεύματα ιδεών αλλά δεν έχει συνιστώσες. Δεν υπάρχει κεντροαριστερή και κεντροδεξιά συνιστώσα. Δεν είμαστε δύο κόμματα σε ένα. Ούτε είμαστε σούπερ μάρκετ ιδεών. Είμαστε Ποτάμι! Και οι αρχές που μας ενώνουν είναι πιο δυνατές από τις (παλιές) ιδεολογικές διαφορές.
Θα συμμετέχουμε στον διάλογο για την ένωση της Κεντροαριστεράς αλλά και τον διάλογο που έχει ξεκινήσει για μια νέα Κεντροδεξιά;
Το Ποτάμι δεν είναι δύναμη συμβιβασμού με το παλιό κομματικό σύστημα. Είναι δύναμη ανατροπής του. Προτείνουμε και θα συνεχίσουμε να προτείνουμε τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος. Και για αυτές τις αλλαγές θα συνομιλήσουμε και συνομιλούμε με όλες τις δυνάμεις που συμφωνούν ότι «δεν πάει άλλο». Είμαστε σύμμαχοι με τον κόσμο και τα στελέχη της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς που θέλουν προοδευτικές λύσεις, προοδευτικές ανατροπές. Το συνέδριο μας θα είναι ανοιχτό – και αυτός είναι ένας από τους λόγους που το αναβάλαμε – για όλους αυτούς τους πολίτες που ασφυκτιούν στην συντηρητική Ελλάδα, των κομματαρχών και των «στημένων παιγνιδιών». Η χώρα έχει ανάγκη από μια μεγάλη προοδευτική παράταξη που θα απομακρύνει την Ελλάδα από τις διαχρονικές αρρώστιες της. Έχουμε ανάγκη την συνωμοσία του καλού – που λέγαμε στα πρώτα μας βήματα. Αλλά δεν θα γίνουμε εκλογικό κλάσμα στις νέες κατασκευές των παλιών μηχανισμών. Ούτε μας έλκουν οι εκλογικές συγκολλήσεις που συνιστούν «δημοσιογραφικά συγκροτήματα» και «οικονομικοί παράγοντες». Ποτάμι είμαστε και Ποτάμι θα μείνουμε.
Γιατί όχι σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ; Αρκετοί αρθρογράφοι αυτό προτείνουν;
Το Ποτάμι έχει μια σαφή κόκκινη γραμμή απέναντι στα άλλα κόμματα: Θεωρούμε ότι η αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας, η έξοδος από την κρίση και η ανάπτυξη του τόπου θα έρθουν μετά από ρήξη και ήττα του πελατειακού/κομματικού κράτους. Αντίθετα, τα παλιά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) και τα νέα-παλιά (ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ) μάχονται υπέρ της διατήρησης του πελατειακού συστήματος.
Οι πιέσεις για συνεργασία υπάρχουν. Όμως δεν ξεκινήσαμε αυτή την πορεία της γέννησης μίας νέας πολιτικής για να ζήσουμε αγκαλιά με το παλιό. Δεν θέλουμε το ΠΑΣΟΚ να γίνει συνιστώσα του Ποταμιού ούτε το αντίστροφο. Το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε 16 χρόνια και η Ν.Δ. σχεδόν άλλα τόσα. Πολλά από όσα ζούμε τώρα είναι δικά τους εγκλήματα. Δεν θα τα ξεχάσουμε επειδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φαντάζει ακόμη χειρότερη. Συνεργασία με τα παλιά κόμματα εξουσίας θα ακύρωνε το λόγο ύπαρξής μας, αφού θα εμφανιζόμασταν αγκαλιά με αυτούς που δημιούργησαν τις παθογένειες που θέλουμε να ξεπεράσουμε.
Ποια είναι η σχέση μας με τους φιλελεύθερους του Γκι Φέρχοφσταντ και τους σοσιαλιστές του Πιτέλα;
Οι ευρωβουλευτές του Ποταμιού συμμετέχουν στην ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τους οποίους διατηρούμε σταθερά καλή συνεργασία και μοιραζόμαστε κοινές αγωνίες και απόψεις. Ταυτόχρονα διατηρούμε φιλικές σχέσεις και με νέα ριζοσπαστικά κόμματα που ανήκουν στους Φιλελεύθερους, όπως οι Ciudadanos στην Ισπανία. Πολύ καλή συνεργασία διατηρούμε με τον Γκι Φέρχοφσταντ. Στα περισσότερα ζητήματα οι επισημάνσεις του είναι πιο προοδευτικές από αυτά που λένε οι επονομαζόμενοι «αριστεροί». Και προτιμάμε σε πολλά θέματα τη συμμαχία με τους φιλελεύθερους, οι οποίοι όπως και οι σοσιαλιστές, βοήθησαν σημαντικά την Ελλάδα, παρά με τους συντηρητικούς «αριστερούς» που είναι γεμάτοι από ιδεοληψίες. Και στα καθ’ ημάς το μόνο που φαίνεται να τους ενδιαφέρει πλέον είναι ο κρατικός κορβανάς.
Γιατί συνεργαστήκαμε με κάποιους παλιούς πολιτικούς και τι στάση θα κρατήσουμε αν και άλλοι παλιοί πολιτικοί ζητήσουν να μπουν στο Ποτάμι;
Τις προηγούμενες δεκαετίες, μέσα στον ορυμαγδό του λαϊκισμού και της διαφθοράς, έγιναν και θετικά βήματα. Υπήρξαν πολιτικοί - εκσυγχρονιστές, προοδευτικοί φιλελεύθεροι, που φώναζαν για το σωστό. Κάποιοι τόλμησαν και συγκρούστηκαν με τα κόμματα τους. Αντιστάθηκαν και προώθησαν μεταρρυθμίσεις. Όλοι αυτοί είναι σύμμαχοί μας. Κάποιοι είναι στο Ποτάμι. Άλλοι συζητούν μαζί μας. Άλλοι προσπαθούν μέσα από άλλα πολιτικά σχήματα. Πρέπει να είμαστε σε επαφή με όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Και βέβαια το «παλιό» και το «νέο» δεν έχει πάντα σχέση με τις ηλικίες. Εμείς συγκρουόμαστε με το παλιό σύστημα και τις παλιές νοοτροπίες. Όλους αυτούς που στα χρόνια της εξουσίας τους είχαν στον νου τους, μόνο τους διορισμούς των ψηφοφόρων τους και τις αναθέσεις έργων στους ισχυρούς φίλους τους. Η Ελλάδα δεν ανακάλυψε ξαφνικά τον κ.Τσίπρα. Κατρακύλησε στον Τσίπρα και τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με ευθύνη του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ και της κυβερνητικής ΝΔ. Τόσα χρόνια υπήρχε ένα πέπλο διακομματικής ομερτά για τις σπατάλες, τις επιδοτήσεις, τις αναθέσεις, που δημιουργούσαν ελλείμματα. Ένα σύστημα διασπάθισης του δημόσιου πλούτου με ποσοστώσεις ανάλογα με την εκλογική δύναμη κάθε κόμματος.
Το Ποτάμι από τη σύστασή του μιλάει για μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων. Αυτή θα επιτευχθεί αν βγουν μπροστά οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου και αν συμμαχήσουν μαζί τους όσοι από τους παλιούς έχουν καταλάβει τι έφταιξε. Εκείνοι που αντιστάθηκαν στο λαϊκισμό και τη διαφθορά. Όχι εκείνοι που όψιμα ανακάλυψαν τις μεταρρυθμίσεις, ενώ ο πολιτικός τους βίος τόσα χρόνια άλλα μαρτυρά.
Γιατί δεν αντιδράσαμε όταν οι αντίπαλοι μας έλεγαν ότι είμαστε των «εκδοτών» και των «εργολάβων»;
Γιατί στην αρχή θεωρήσαμε ότι η προπαγάνδα τους είναι τόσο χοντροκομμένη που δεν θα βρει απήχηση σε κανένα. Κάναμε λάθος. Η συκοφαντία περί δήθεν σχέσεων μας με εκδότες και εργολάβους, με βιομηχάνους και εφοπλιστές, με τους καπιταλιστές της Ευρώπης και κάθε τι άλλο μιαρό, καλλιεργήθηκε συστηματικά από τους συνεργάτες των Τσίπρα - Καμμένου και τους υπαλλήλους τους στο διαδίκτυο αλλά και στα συστημικά ΜΜΕ. Η σταλινικού τύπου προπαγάνδα εναντίον μας ήταν πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα. Το Ποτάμι αντί για ένα ριζοσπαστικό κίνημα που ήρθε να ανατρέψει το πολιτικό κατεστημένο εμφανιζόταν ως δημιούργημα του κατεστημένου. Εφημερίδες και σάιτ που εξαρτώνται οικονομικά από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ έγραφαν μονίμως το ίδιο ψέμα ακολουθώντας την αρχή του Γκαίμπελς: όσο πιο τερατώδες είναι ένα ψέμα, τόσο πιο εύκολα διαδίδεται. Στην βουλή τους προκαλέσαμε, όπως τους προκαλέσαμε και στην προεκλογική περίοδο. Ότι αυτοί είναι που εξυπηρετούν συμφέροντα, αυτοί είναι που παίζουν παιγνίδια με εργολάβους και εκδότες. Και τους καλέσαμε να δώσουν έστω και ένα στοιχείο για το Ποτάμι. Σιώπησαν. Το ψέμα τους όμως είχε κιόλας παραπλανήσει πολλούς πολίτες. Έτσι το Ποτάμι υπέστη σημαντική ζημιά και εκτιμάμε ότι μέρος από τις εκλογικές μας απώλειες οφείλεται σε αυτή τη χονδροειδή και ανήθικη προπαγάνδα. Οι θεωρίες συνωμοσίας «νίκησαν» τον ορθό λόγο. Και οι «ψεκασμοί» κάλυψαν στην πραγματικότητα.
Μήπως τελικά κάναμε λάθος που στηρίξαμε τη διαπραγμάτευση και λέγαμε «φέρτε επιτέλους μια συμφωνία»;
Ήταν χρέος μας να πρωταγωνιστήσουμε στην προσπάθεια να παραμείνει η χώρα στην Ευρώπη. Αυτή τη μάχη έπρεπε να δώσουμε. Αυτή ήταν η προτεραιότητα. Και η συμβολή μας στην συνάντηση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος, ήταν καταλυτική. Αν το Ποτάμι έλεγε «όχι στο κοινό ανακοινωθέν» θα παρέσυρε στην άρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης. Δεν μετανιώνουμε λοιπόν για την στρατηγική μας επιλογή. Δώσαμε την μάχη υπέρ των συμφερόντων της ελληνικής κοινωνίας ξέροντας ότι έχοντας απέναντι μας φαύλους και λαϊκιστές. Οι αντίπαλοί μας διαστρέβλωσαν σκόπιμα τις θέσεις μας λέγοντας ότι τους «πιέζαμε για συμφωνία με οποιοδήποτε κόστος» κάτι που ποτέ δεν είπαμε. Αυτό που συνεχώς λέγαμε ήταν «συμφωνία όσο η Ελλάδα είναι ακόμη στο πρόγραμμα», «συμφωνία πριν κλείσουν οι τράπεζες και καταρρεύσει η οικονομία». Η πλήρης δήλωση μας τις επίμαχες εκείνες μέρες ήταν: «αν έρθει μια ευρωπαϊκή συμφωνία, που θα κρατήσει τη χώρα στην Ευρωζώνη και δεν θα την οδηγήσει στον γκρεμό, εμείς θα τη στηρίξουμε». Και είχαμε δίκιο. Πολλά από τα μέτρα που φέρνει σήμερα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα τα είχαμε αποφύγει αν είχαν διαπραγματευτεί και αν έκαναν μια συμφωνία πριν η Ελλάδα βγει από το πρόγραμμα και πριν κλείσουν τις τράπεζες.
Η στάση μας στην περίοδο της διαπραγμάτευσης, τελικά μας ωφέλησε ή μας έβλαψε εκλογικά;
Αυτό το ερώτημα δεν το θέτεις ποτέ στον εαυτό σου τη στιγμή που δίνεις μια μάχη για την επιβίωση της χώρας. Σημασία έχει ότι χαλάσαμε τα σχέδια του λόμπι της δραχμής που περίμενε να αγοράσει την Ελλάδα φτηνά. Μην ξεχνάμε ότι εκείνες τις μέρες ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ παζάρευε με τους συντηρητικούς κύκλους της Ευρώπης την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Και σήμερα νιώθουμε δικαιωμένοι: Κρατήσαμε την χώρα στο ευρώ και είναι σαφές πλέον ότι αν η συμφωνία είχε κλείσει νωρίτερα, τότε που τη ζητάγαμε, η κοινωνία θα είχε αποφύγει πολλά από τα σημερινά βάρη που καλείται να σηκώσει λόγω των τυχοδιωκτισμών του κ.Τσίπρα.
Η πατριωτική στάση που κρατήσαμε διαστρεβλώθηκε από τους αντιπάλους μας οι οποίοι μας εμφάνιζαν περίπου ως εκπροσώπους των δανειστών. Ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης που βομβαρδιζόταν επί μια πενταετία από το αντιμνημονιακό κρεσέντο, πείστηκε από την παραπληροφόρηση συγκεκριμένων ΜΜΕ και την στρατιά των τρόλς, ότι ο Τσίπρας έδωσε έναν «αντιμνημονιακό αγώνα». Αντιθέτως εμείς δεν πείσαμε και η υπεύθυνη στάση μας, είχε πολιτικό κόστος. Όμως δώσαμε ένα νέο πολιτικό στίγμα: Το συμφέρον της κοινωνίας, το συμφέρων των πολλών, προηγείται των κομματικών σκοπιμοτήτων.
Γιατί όμως 4%;
Το «Ποτάμι» έχει στην κοινωνία πολύ μεγαλύτερη απήχηση από το ποσοστό του. Οι δημοσκοπήσεις μέχρι την τελευταία στιγμή έδιναν την εικόνα ενός ντέρμπι και αρκετοί από τους φίλους μας παρασύρθηκαν στον «ψυχρό πόλεμο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ». Αν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προβάδισμα 7%, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν εντελώς διαφορετικό.
Αλλά η ευθύνη είναι και δική μας. Δεν καταφέραμε να απευθυνθούμε στους αγρότες. Δεν πέρασε ο λόγος μας στις «εργατικές συνοικίες». Δεν «συνομιλήσαμε» με τους ανέργους, δεν τους πείσαμε ότι οι προτάσεις μας είναι οι μόνες που δημιουργούν δουλειές. Η μεσαία τάξη, αυτή που πέντε χρόνια τώρα, έχει γονατίσει από τους φόρους και τις εισφορές, δεν βρήκε σε εμάς έναν «στέρεο» σύμμαχο. Οι μεταρρυθμίσεις που προτείναμε δεν καθρεφτίστηκαν σε συγκεκριμένες αλλαγές στην καθημερινή ζωή. Και αυτό επίσης είναι δική μας ευθύνη.
Όμως η κοινωνία εξακολουθεί να μας ακούει. Το κοινό μας είναι μεγάλο και στο χέρι μας είναι αυτή τη φορά να του μιλήσουμε πιο ξεκάθαρα και να το πείσουμε.
Οι οργανωτικές μας αδυναμίες δεν ευθύνονται για την πτώση του ποσοστού μας;
Η μεγάλη μας αδυναμία μας ήταν ότι δεν καταφέραμε να κάνουμε πειστική στην ελληνική κοινωνία την δική μας πρόταση διακυβέρνησης. Ενώ οι επαΐοντες μας άκουσαν και μας έκριναν θετικά, στα λαϊκά στρώματα δεν έφτασε η φωνή μας. Για ένα μεγάλο τμήμα του κόσμου είμασταν ένα ελιτίστικο κόμμα και όχι ένα κίνημα ανατροπής. Έπρεπε ίσως να επιλέξουμε τρεις προτάσεις και με αυτές τις τρεις προτάσεις να διεξάγουμε την εκλογική μάχη. Σπαταλήσαμε χρόνο κάνοντας αναλύσεις (σωστές αλλά δεν έχει σημασία) και μιλώντας εφ’ όλης της ύλης σε ένα κοινό που έχει μάθει να ακούει κυρίως συνθήματα. Και ειδικά στην περιφέρεια δεν είχαμε «διαμεσολαβητές». Δεν είχαμε ρίζες, δεν είχαμε παρελθόν. Δεν είχαμε ανθρώπους για να φτάσει η φωνή μας σε όλα τα σημεία της χώρας και αυτό φαίνεται αν δει κανείς τον χάρτη με τα αποτελέσματα. Επίσης μέτρησε αρνητικά η απουσία σταυρού που αδρανοποίησε πολλούς από τους υποψήφιους βουλευτές που έκριναν ότι δεν είχαν λόγο να τρέξουν. Αυτοί μας έλειψαν. Οι άνθρωποι και όχι τα γραφεία. Και αυτός είναι ο στόχος μας. Στελέχη ενημερωμένα σε όλη τη χώρα που θα δίνουν τη μάχη για τις πολιτικές που τα ίδια θα έχουν διαμορφώσει.
Θέλαμε να συμμετέχουμε σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Ναι ή όχι;
Ένα από τα γνωστά παραμύθια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν ότι «το Ποτάμι θέλει να μπει στην κυβέρνηση και να αντικαταστήσει τους ΑΝΕΛ». Παρά τις συνεχείς διαψεύσεις το ζήτημα επανερχόταν και η ερώτηση ήταν δεδομένη σχεδόν σε κάθε τηλεοπτικό πάνελ. Με αυτό τον τρόπο γινόταν προσπάθεια να εμφανιστεί το Ποτάμι όχι ως υπεύθυνη δύναμη που πασχίζει ανιδιοτελώς για το συμφέρον της χώρας, αλλά ως μια δύναμη που προσπαθεί να «χωθεί» σε κάποια κυβέρνηση. Κι αυτό παρότι ο Επικεφαλής την επομένη κιόλας μέρα των εκλογών του Ιανουαρίου, αρνήθηκε στον κ.Τσίπρα την συμμετοχή στην κυβέρνηση. Και δημοσίως είχε επισημάνει ότι η χώρα χρειάζεται «κυβέρνηση με ανθρώπους προοδευτικούς, προσωπικότητες κύρος και όχι κομματικούς υπαλλήλους, ανθρώπους που έχουν δουλέψει και έχουν διοικήσει». Αυτή ακριβώς ήταν και η πρόταση πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Ότι η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση του 51% του ελληνικού λαού. «Είκοσι ανθρώπους αποφασισμένους να συγκρουστούν με συμφέροντα και συντεχνίες και να κάνουν μεγάλες τομές, στο κράτος και την οικονομία». Προφανώς λοιπόν, ουδέποτε ετέθη ζήτημα συμμετοχής του Ποταμιού σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ.
Σήμερα;
Το Ποτάμι δεν γεννήθηκε για να είναι ένα κόμμα–δορυφόρος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είμαστε πολιτικό ισοδύναμο των ΑΝΕΛ. Το Ποτάμι δεν είναι κόμμα για τα κυβερνητικά πανηγύρια. Έχουμε δική μας πρόταση για τη διακυβέρνηση της χώρας. Έχουμε τις λύσεις, έχουμε τους ανθρώπους. Και είναι προφανές ότι οι δικές μας λύσεις δεν είναι οι λύσεις που προτιμά ο κ. Τσίπρας.
Θα μείνουμε στην αντιπολίτευση με εποικοδομητικές προτάσεις. Δεν έχουμε πρόθεση να συμμετάσχουμε σε οποιαδήποτε κυβέρνηση από αυτή τη Βουλή. Η κυβερνητική πλειοψηφία δεν εκπροσωπεί τη ρήξη με το παλιό, μόνο την αναγέννησή του με νέο ιδιοκτήτη. Είμαστε απέναντι στην αντιμεταρρυθμιστική παρέα του Μαξίμου που η βασική έννοια της είναι να στήσει το δικό της πελατειακό κράτος και τη νέα διαπλοκή προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία αναπαράγοντας τον ίδιο καταστρεπτικό κύκλο.
Κρατισμός, αναξιοκρατία, διαφθορά, πελατειακές σχέσεις, αναχρονισμός. Αυτός είναι ο εχθρός μας. Εκεί θα συγκρουσθούμε. Και ελπίζουμε ότι πλέον θα είναι πολλοί μαζί μας.
