21 Μαΐου, 2016

«Η κυβέρνηση πατά πάνω στην εξάντληση των πολιτών»

Σφοδρή επίθεση κατά της κυβέρνησης, αλλά και των πιστωτών για τις καταστροφικές για την οικονομία διατάξεις του πολυνομοσχεδίου εξαπέλυσε από το βήμα της Ολομέλειας η βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης του Ποταμιού, Κατερίνα Μάρκου.

«Οι πολίτες εθίζονται στο τίποτα. Αφού η ίδια η κυβέρνηση δεν πρεσβεύει τίποτα. Από το περσινό δημοψήφισμα που προσβάλει τη νοημοσύνη μας και απειλεί τη χώρα με καταστροφή, στη σημερινή αυταπάτη ότι το περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας κάνει τη χώρα να …γυρίσει σελίδα προς την ανάπτυξη!» τόνισε.

«Το ζήτημα είναι να τρέξει η οικονομία λίγο, να υπάρξει λίγη ζήτηση, να γίνουν λίγες δουλειές παραπάνω και εισοδήματα κι όχι να βάλουμε κόφτη στο ηλεκτρονικό τσιγάρο!».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στη φοροεπιδρομή στα φυσικά πρόσωπα και στους μικρομεσαίους. «Τίτλοι τέλους για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, κυρίες και κύριοι! Οι Συριζανέλ φαίνεται να θέλουν σοβαρό καπιταλισμό των πολυεθνικών, όχι μικρομεσαίους κι άλλα τέτοια. Με τους μεγάλους η διαπραγμάτευση έχει περιεχόμενο, ξέρουμε όλοι τι είδους. Ξέρουμε όλοι το πώς οικοδομούνται τα καθεστώτα».

Μίλησε, ακόμα, για τις κρυφές διαδρομές παραγόντων της καταστροφικής κυβέρνησης 2004-09 προς το Σύριζα. «Ακόμη και η επίσημη ΝΔ κάνει πλέον κάποια αυτοκριτική για το παρελθόν της. Τον Σύριζα να λέει τίποτα γι’ αυτήν την καταστροφική περίοδο του κυρίου Καραμανλή που χρεοκόπησε τη χώρα δεν ακούω».

«Η κυβέρνηση πατά πάνω στον μυθριδατισμό. Πάνω στην εξάντληση των πολιτών από την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος, από τα μέτρα, από την κρίση, από την κατάσταση που δε λέει να βελτιωθεί από το ότι δεν ξέρει το τι να πιστέψει. Κυριαρχείται από ένα συνδυασμό αισθημάτων μηδενισμού και κυνισμού, που καταστρέφει κάτι πολύ περισσότερο από την οικονομική δομή της χώρας. Καταστρέφει τον σπόνδυλο που στέκεται η κοινωνία ευτελίζοντας κάθε αξία και κάθε αρχή» είπε, καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο.

Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Τα κατάφερε η κυβέρνηση μια χαρά. Ό,τι λόγια και να πεις είναι πια κούφια. Μέσα σε τέτοιο θόρυβο λαϊκισμού και ασυναρτησίας, μέσα σε μια τέτοια παρακμή και ξεπεσμό, μέσα σε τέτοια σύγχυση που σκοπίμως έχει προκληθεί, με τέτοια ύπουλη προσπάθεια υπονόμευσης αξιών του πολιτεύματος, της αστικής δημοκρατίας, του δυτικού τρόπου του να ζει κανείς με στοιχειώδη αλήθεια και αξιοπρέπεια, …ό,τι λόγια και να πεις φαντάζουν κούφια.

Η αφύσικη στροφή της κυβέρνησης απειλεί να γκρεμίσει την αξιοπιστία ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Τρέφει όμως τον μηδενισμό της κυβέρνησης, την ιδέα ότι τίποτε δεν γίνεται, ότι οι πολιτικοί είναι όλοι αναξιόπιστοι, ότι οτιδήποτε κι αν ειπωθεί στον δημόσιο χώρο δεν έχει πια καμιά αξία γιατί μπορεί να αναιρεθεί χωρίς αιδώ. Έτσι οι πολίτες εθίζονται στο τίποτα. Αφού η ίδια η κυβέρνηση δεν πρεσβεύει τίποτα. Από το περσινό δημοψήφισμα που προσβάλει τη νοημοσύνη μας και απειλεί τη χώρα με καταστροφή, στη σημερινή αυταπάτη ότι το περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας κάνει τη χώρα να …γυρίσει σελίδα προς την ανάπτυξη! Τη μια μέρα δήθεν ριζοσπάστης αριστερός επαναστάτης, την άλλη συστημικός οπαδός. Άντε να βγάλει ο ψηφοφόρος άκρη….

Πολύ φυσιολογικά όλα αυτά, θα μου πείτε. Όταν ξεκινάς από τις αδιανόητες κοτσάνες του προγράμματος Θεσσαλονίκης και καταλήγεις στα 99 χρόνια παραχώρησης της δημόσιας περιουσίας με πιθανή δυνατότητα ανανέωσης της σύμβασης από τα τρισέγγονά μας, καταλαβαίνει κανείς ότι δεν μπορεί να υπάρχει τίποτα, καμιά πεποίθηση, καμιά σταθερά, καμιά ιδέα, καμιά έντιμη πολιτική πρόταση.

Υπάρχει λοιπόν νόημα να συζητάμε για την ουσία του νομοσχεδίου αυτού;

Υπάρχει βέβαια ένα αστείο αντεπιχείρημα ότι η προηγούμενη βουλή ψήφισε τη συμφωνία πέρσι το καλοκαίρι με συντριπτική πλειοψηφία. Ναι, την ψήφισε αλλά πρώτον ήταν ένα αποτέλεσμα 100% του προηγουμένου άθλιου εξαμήνου και δεύτερον, δεν ψήφισε κανείς το σημερινό περιεχόμενο της, τα συγκεκριμένα μέτρα, τη φοροεπιδρομή με τη σφραγίδα Σύριζα.

Κι όμως, δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς την υποκρισία, το αδίστακτο, τον κυνισμό, τον οπορτουνισμό, την αφύσικη πολιτική στροφή που τρίβεται με χαμόγελο στο πρόσωπο των ψηφοφόρων λέγοντας «μα εσύ με ψήφισες τον Σεπτέμβριο, και σου το είπα».

Τα συγχαρητήρια μου όμως πάνε πάνω από όλα στους πιστωτές. Τι κι αν το πρώτο πρόγραμμα 2010-2012 πετάχτηκε στα σκουπίδια από την «φοροεπιδρομή σε ότι κινείται», εσείς το βιολί σας. Ντροπή δεν υπάρχει ούτε από εσάς. Γράφετε πρώτα τις χιλιάδες σελίδες μόνοι σας, αφήνετε τον άνθρωπο με το ελαφρύ σακίδιο να βάλει ό,τι φόρο του κατέβει, και μετά δηλώνετε ότι αυτά είναι της κυβέρνησης κι όχι δικά σας κι ότι ζητάτε μια εγγύηση, δηλαδή έναν κόφτη-υποθήκη, για να είστε εξασφαλισμένοι.

Λουστείτε τώρα κύριοι δανειστές την απίθανη αυτή κυβέρνηση και μην επιχαίρετε γιατί τα μέτρα θα περάσουν επειδή όπως λέτε μόνο αυτοί μπορούν να τα περάσουν. Και μετά τι θα γίνει; Θα μας πείτε; Και ο κ. Τόμσεν γράφει περισπούδαστα άρθρα λέγοντας ότι περικοπές στις δαπάνες δεν μπορούν να γίνουν. Μπα; Κύριε Τόμσεν, ο Καρανίκας είναι απαραίτητος δηλαδή; Και τί παραλογισμός είναι αυτός, να επιβάλλουμε λιτότητα μέσω απίθανων φόρων για να εισπράξουμε 1-2 δις ακόμη όταν μας έχετε δανείσει 250; Έλεος, δανείστε μας 251, αλλά εμποδίστε την φοροεπιδρομή. Θα σηκωθεί ο Κέυνς από το μνήμα του!

Το ζήτημα είναι να τρέξει η οικονομία λίγο, να υπάρξει λίγη ζήτηση, να γίνουν λίγες δουλειές παραπάνω και εισοδήματα κι όχι να βάλουμε κόφτη στο ηλεκτρονικό τσιγάρο! Δηλαδή τι του λέμε του καπνιστή; Ξεκίνα ξανά το κανονικό τσιγάρο; Είναι φαιδρό, εντελώς, δεν το καταλαβαίνετε;

Κρίμα, γιατί πρέπει να το πω, διαβάζοντας το καινούργιο μνημόνιο υπάρχουν πολλά σοβαρά θεσμικά ζητήματα προς συζήτηση, από τα ολοήμερα σχολεία μέχρι τις μεταρρυθμίσεις στη δικαιοσύνη, αλλά αυτά φαντάζομαι θα χαθούν πάλι μέσα σε αυτή την κατάσταση της βροχής των φόρων στις ανελαστικές δαπάνες του μεσαίου πολίτη. Ό,τι έγινε δηλαδή σε όλα τα μνημόνια. Τα υπονομεύσατε κι εσείς οι ίδιοι. Εσείς!

Θέλω να επιμείνω λίγο στη φοροεπιδρομή στα φυσικά πρόσωπα και στους μικρομεσαίους.

Τίτλοι τέλους για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, κυρίες και κύριοι! Οι Συριζανέλ φαίνεται να θέλουν σοβαρό καπιταλισμό των πολυεθνικών, όχι μικρομεσαίους κι άλλα τέτοια. Με τους μεγάλους η διαπραγμάτευση έχει περιεχόμενο, ξέρουμε όλοι τι είδους. Ξέρουμε όλοι το πώς οικοδομούνται τα καθεστώτα.

Ωραία θα μου πείτε, κι όλα αυτά με 153 βουλευτές; Δεν υπάρχει έστω ένας που να διαφωνεί βρε αδελφέ; Ούτε ένας να πει μια κουβέντα; Κάτι; Εδώ στην κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων που λέτε, όλο και κάποια διαρροή υπήρχε. Εδώ τίποτα, μπετόν! Μπράβο σας, εδώ δεν μιλάμε για βουλευτές αλλά για κανονικούς οπαδούς! Να στείλω και τα χαιρετίσματά μου στους γενναίους 53 του Κου Τσακαλώτου.

Επί τη ευκαιρία, να σας πω ή μάλλον να ρωτήσω ανοικτά. Υπάρχει κάποιου άλλου είδους στήριξη; Τα στελέχη του πασόκ που έχουν προσχωρήσει στον Σύριζα κι αυτά που γλύφουν όπου βρουν για να εισέλθουν τώρα, είναι γνωστά. Μια κουβέντα για τις κρυφές διαδρομές παραγόντων της καταστροφικής κυβέρνησης 2004-09 προς το Σύριζα δεν πρέπει να ειπωθεί επιτέλους; Ακόμη και η επίσημη ΝΔ κάνει πλέον κάποια αυτοκριτική για το παρελθόν της. Τον Σύριζα να λέει τίποτα γι’ αυτήν την καταστροφική περίοδο του κυρίου Καραμανλή που χρεοκόπησε τη χώρα δεν ακούω! Μούγκα. Τι συμβαίνει εδώ ρε παιδιά; Νομίζετε θα μείνουν κρυφά αυτά; Η Νέμεσις δεν θα αργήσει και ο πέλεκυς της ιστορίας θα είναι πιο βαρύς από ότι ο πέλεκυς στον Σύριζα.

Η κυβέρνηση πατά πάνω στον μυθριδατισμό. Πάνω στην εξάντληση των πολιτών από την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος, από τα μέτρα, από την κρίση, από την κατάσταση που δε λέει να βελτιωθεί από το ότι δεν ξέρει το τι να πιστέψει. Κυριαρχείται από ένα συνδυασμό αισθημάτων μηδενισμού και κυνισμού, που καταστρέφει κάτι πολύ περισσότερο από την οικονομική δομή της χώρας. Καταστρέφει τον σπόνδυλο που στέκεται η κοινωνία ευτελίζοντας κάθε αξία και κάθε αρχή.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές του Σύριζα και των ΑΝΕΛ,
όπως έλεγε και ο μεγάλος αμερικάνος πρόεδρος Λύντον Τζόνσον, «Τώρα πρέπει να αποφασίσεις το πώς θέλεις να σε θυμάται η ιστορία». Και δεν έχετε πολύ ώρα να το αποφασίσετε αυτό, κυρίες και κύριοι βουλευτές της συμπολίτευσης. Αν δεν είναι αργά ήδη.

Κατερίνα Μάρκου - Β' Θεσσαλονίκης