Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Είναι μεγάλη χαρά να βρίσκομαι μπροστά σας!
Το συνέδριο είναι η πιο σημαντική και πιο κρίσιμη στιγμή για ένα κόμμα και τα ερωτήματα πολλά. Και τα δικά σας, και τα δικά μου. Όλων μας.
Είναι πολλά αλλά συμπεριλαμβάνονται στο εξής ένα:
Υπάρχει μέλλον για το Ποτάμι;
Οι δημοσκοπήσεις μας δίνουν κάτω από το όριο εισόδου στη Βουλή.
Πρώτα από όλα να πω κάτι σε σχέση με τις δημοσκοπήσεις: Δεν πρέπει να ψαρώνουμε! Το λέω συχνά.
Ο Τσίπρας έχει πάει από το 36% στο 17%. Τι πρέπει να κάνει; Να παραδώσει την κυβέρνηση;
Μακάρι να το κάνει αλλά για άλλους λόγους, όχι για τις δημοσκοπήσεις.
Άρα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε με μία στοιχειώδη ψυχραιμία αυτό το ζήτημα.
Πάμε όμως στην ουσία, γιατί οι δημοσκοπήσεις δείχνουν και μία αλήθεια.
Στέρεψε το Ποτάμι;
Αν μέσα σας στέρεψε η ανάγκη για ένα δημόσιο με αξιοκρατία, χωρίς διαφθορα, αποτελεσματικό και όχι πανάκριβο, τότε ναι, στέρεψε και το Ποτάμι!
Στέρεψε μήπως ο πληθυσμός των επιστημόνων που θέλουν μία ελεύθερη και εύκολα προσβάσιμη κοινωνία της έρευνας και της γνώσης; Ή μήπως στέρεψαν οι φοιτητές, οι υγιείς φοιτητές, οι οποίοι δεν θέλουν τις κομματικές φοιτητικές παρατάξεις; Ούτε εμείς τις θέλουμε μέσα στα πανεπιστήμια. ‘Εξω από τα πανεπιστήμια, με ένα ψηφοδέλτιο όλα τα ονόματα, είτε ο ένας είναι ΚΚΕ, είτε είναι δεξιός, είτε είναι Ποταμίσιος. Απλά πράγματα που είναι μικρές σημαδούρες για το αν πραγματικά εκλείπουν οι λόγοι ύπαρξης του Ποταμιού.
Και βέβαια, δεν εκλείπουν.
Όσο υπάρχουν άνεργοι, όσο υπάρχουν επιχειρηματίες οι οποίοι δυσκολεύονται μέσα σ αυτό το παράλογο κρατιστικό περιβάλλον να επιχειρήσουν, τόσο το Ποτάμι έχει λόγο ύπαρξης. Όμως, το Ποτάμι χρειάζεται ώθηση.
Κατά τη δική μου άποψη, υπάρχουν 3 βήματα που νομίζω ότι πρέπει να ακολουθήσουμε για να ξαναβρούμε τη παλιά μας δυναμική.
Πρώτον, μετωπική σύγκρουση με αυτή τη κυβέρνηση. Μετωπική σύγκρουση με τις πολιτικές των Μπαλτάδων και των Φίληδων. Μετωπική σύγκρουση με τη διαφθορά της κυβέρνησης.
Ίσως δεν ξέρετε αλλά παραμονή Χριστουγέννων, στις 24 Δεκεμβρίου, ο Υπουργός Δημοσίων Έργων έδωσε με απευθείας ανάθεση 8 από τα 10 μεγαλύτερα δημόσια έργα που γίνονται αυτό το καιρό και δημοπρατούνται στη χώρα. Αυτή είναι η διαθφορά!
Πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι αυτή η κυβέρνηση και αυτή η αριστερά είναι μία κατά φαντασίαν αριστερά! Είναι η εκατομμυριούχος αριστερά που δεν έχει καμία σχέση με τη σώζα πραγματικότητα. Οι περισσότεροί είναι εκατομμυριούχοι και δεν τα βάζουν και στο πόθεν έσχες τους.
Ένα δεύτερο βήμα που πρέπει να κάνουμε για να ξαναδώσουμε ώθηση στο Ποτάμι είναι να διαβάζουμε καλά την πινακίδα. Η πινακίδα δεν γράφει ούτε «Αδιέξοδο», ούτε «Τέλος διαδρομής» για το Ποτάμι. Η πινακίδα γράφει «Τρέξτε!». Τρέξε Σταύρο, τρέξτε οι βουλευτές, τρέξτε οι ευρωβουλευτές!
Η ευθύνη τώρα ανήκει κυρίως στον Σταύρο, τους βουλευτές και στους ευρωβουλευτές για να δώσουν άλλη ώθηση στο Ποτάμι και βεβαίως να βοηθήσουν και οι εθελοντές.
Χρειάζεται βεβαίως κι αυτοκριτική. Κάναμε μεγάλα λάθη. Κι ο Σταύρος έκανε μεγάλα λάθη. Κι εμείς οι βουλευτές του κάναμε μεγάλα λάθη.
Σκοπός όμως είναι να μην επαναλαμβάνονται και να μην μπαίνουμε στο φαύλο κύκλο της εσωστρέφειας.
Καλό είναι όμως να διορθώνουμε και τα λάθη μας. Κι όπου πρέπει να ζητάμε και συγνώμη, από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα.
Το μεγάλο σφάλμα νομίζω είναι ότι δώσαμε λανθασμένη εικόνα στην πρώτη περίοδο διακυβέρνησης της χώρας με τον Σύριζα και τους ΑΝΕΛ. Δείξαμε μία ανοχή για κάποιους και ότι πηγαίναμε πολύ «λάου-λάου». Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα, το οποίο μαζί με άλλα 2-3 μικρότερα είναι νομίζω αυτά που μας οδήγησαν έξω από το οπτικό πεδίο ενός μεγάλου κομματιού των συμπολιτών μας.
Κάνουμε και μικρά λάθη. Για παράδειγμα εδώ (στο Συνέδριο) πριν λίγες ώρες, ο τρόπος που οργανώσαμε τη φιλοξενεία μας στον κ. Λεβέντη δεν ήταν σωστός! Δεν ήταν σωστή η φιλοξενεία και τον οδηγήσαμε στη δυσάρεστη θέση να φύγει.
Του ζητάω εγώ συγνώμη! Του ζητάω εγώ συγνώμη του κ. Λεβέντη λέγοντας ότι δεν υπήρχε κακός σκοπός κι ας μην κάνουμε την τρίχα, τριχιά.
Θέλω επίσης να προσθέσω κάτι αγαπητοί φίλοι.
Από δω και πέρα στη ΣΑΣ θα πρέπει να προβλεφθεί ότι τα στελέχη τα οποία θα μπουνε στο όργανο θα έχουν τη δυνατότητα της ίσης ευκαιρείας στα media.
Θα πρέπει να υπάρχει ένας κύκλος ώστε άπαντες να μπορούν και να εκφέρουν το λόγο που πρεσβεύουν για χάρη του Ποταμιού στα media, είτε είναι τηλεοράσεις είτε τα τοπικά είτε τα ραδιόφωνα, το οτιδήποτε.
Έχει μεγάλη σημασία να δείξουμε ότι είμαστε πολλοί, νέοι άνθρωποι , νέα πρόσωπα κι οι μεγαλύτεροι φυσικά που κάτι έχουν κάνει στη ζωή τους και επιδιώκουν κάτι καλύτερο.
Τώρα, σε σχέση με το Κοινοβούλιο του Κέντρου και την Πρόταση που έκανε ο Σταύρος.
Εγώ εδώ ξαναλέω: Τρέξε Σταύρο! Τρέξε!
Αλλά, προσοχή, υπάρχουν κάποιες σημαδούρες σ’ αυτό το εγχείρημα.
Κατά την άποψή μου θα ‘πρεπε μέσα σ’ ένα μήνα να έχουμε πλήρη εικόνα του Κέντρου, ποιοι θέλουν να συμμετάσχουν, με ποιον τρόπο και προς τα πού πάει το πράγμα.
Κατά δεύτερον, να δούμε και ποιοι θα’ναι αυτοί που θέλουν να συμμετέχουν με την πορεία την καινούρια. Διότι αν είναι μόνο η Φώφη και ο Γιώργος Παπανδρέου, έχουμε θέμα.
Εδώ θέλουμε και τη Δράση, θέλουμε και τη Δημιουργία Ξανά. Θέλουμε και την Ένωση Κεντρώων. Όχι ως κόμματα, αλλά ως δυνάμεις που ενδεχομένως θα θελήσουν να κάνουν την υπέρβασή τους και να συμμετάσχουμε όλοι σε κάτι μεγαλύτερο αλλά με χαρτί και με μολύβι.
Ποιο είναι αυτό το χαρτί και το μολύβι και τι λέει;
Με μία λέξη: η Ελλάδα, μια ευρωπαϊκή, κανονική χώρα.
Πώς θα γίνει αυτό;
Με ίδιους κανόνες για όλους και με πέντε απλά πραγματάκια.
Πρώτον, έξω τα κόμματα από το Δημόσιο.
Ανατριχιάζω στην ιδέα ότι έπρεπε να έχει το Μνημόνιο στη σελίδα 346 που να μιλάει για την αποκομματικοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης.
Δηλαδή, μας είπαν οι ξένοι ‘’Βγάλτε επιτέλους κατσιαπλάδες τα κόμματα από τη Δημόσια Διοίκηση’’.
Δεύτερον, μηδενική κρατική χρηματοδότηση προς τα κόμματα. Να φτάσουμε σε ένα σημείο τέτοιο ώστε τα κόμματα να μη δαπανούν ούτε ένα ευρώ δημόσιου χρήματος.
Τρίτον, διαχωρισμός Εκκλησίας – κράτους.
Ήρθε η ώρα να πορευτούμε κι εμείς στον 21ο αιώνα φεύγοντας από τον 18ο γιατί δεν είμαστε ούτε καν στον 20ο.
Τολμηρή πρόταση για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
Η χώρα έχει το πλεονέκτημα του ήλιου, του κύματος και του αέρα. Αυτή είναι η αξία και η υπεραξία που μπορεί να μας οδηγήσει σε μια νέα εποχή βγάζοντάς μας σε μεγάλο βαθμό από τη στενωπό της κρίσης και της εφαρμογής του Μνημονίου.
Τέλος, ανηλεής πόλεμος στις συντεχνίες, στον κομματικό συνδικαλισμό και στα προνόμια διαφόρων λίγων κι εκλεκτών. Αυτά τέρμα!
Και κάτι ακόμα. Καλό είναι όσοι συμμετάσχουν στη συζήτηση για το Κοινοβούλιο του Κέντρου, ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, να έχουνε ρυθμίσει και τα δάνεια που έχουνε πάρει ως κόμματα. Κουβαλάνε δεκάδες εκατομμύρια. Να κάνουνε ρύθμιση, δεν ξέρω, να έχουνε καθαρίσει όμως από αυτό.
Κυρίες και κύριοι, το Ποτάμι, κατά την άποψή μου, έχει ηθικό πλεονέκτημα. Γιατί εμείς ούτε φοβηθήκαμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και από την άλλη διαρκώς πυρπολούμε το πολιτικό σκηνικό με συγκεκριμένες προτάσεις που εμείς πιστεύουμε και είναι σίγουρο, τα έχουν ακολουθήσει κι άλλοι λαοί, ότι θα μας βγάλουν από αυτή την υποβαλκανική κατάσταση και τουλάχιστον να γίνουμε Βαλκάνια.
Εδώ έχουμε φτάσει να φοβόμαστε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τη Βουλγαρία διότι η Βουλγαρία προοδεύει και εμείς αποδυναμωνόμαστε.
Καταλήγω λέγοντας το εξής: Για μένα δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία εάν το 2% γίνει 4% ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο.
Για μένα έχει σημασία το Ποταμί να απευθυνθεί σε εκείνους που δεν ψηφίζουν, σε αυτούς που απέχουν, σε αυτούς που έχουν σιχαθεί την πολιτική σκηνή.
Εκεί είναι ο κόσμος μας. Εκεί είναι οι άνθρωποι με τους οποίους μιλάμε την ίδια γλώσσα.
Καταλήγω λέγοντας ότι η σιωπηλή πλειοψηφεία μας περιμένει.
Ευχαριστώ πολύ!
