Στην ολομέλεια της Βουλής τοποθετήθηκε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Ποταμιού, Σπύρος Δανέλλης, κατά τη συζήτηση του Νομοσχεδίου: Επείγουσες διατάξεις για την εφαρμογή της Συμφωνίας Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=HbRD87PEv_w&feature=youtu.be
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το συζητούμενο νομοσχέδιο είναι μια φωτογραφία της εικόνας μας, στον υπόλοιπο κόσμο.
Η χώρα είναι αναξιόπιστη.
Μια ειδική περίπτωση, ανάμεσα στις κανονικές ευρωπαϊκές χώρες.
Αυτό βεβαίως δεν συνέβη εχθές.
Η αναξιοπιστία δεν δημιουργείται στον ενάμισι χρόνο.
Κορυφώνεται.
Η αναξιοπιστία ξεκινάει από πολύ πριν, όταν οι κυβερνήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη διευρύνοντας την καταστροφή, όταν ανακάλυπταν success story και έσκιζαν τα μνημόνια ή όταν συμφωνούσαν με τους εταίρους, αλλά αμέσως μετά από κάθε Συμφωνία τους αντιμετώπιζαν ως κουτόφραγκους.
Επέστρεφαν στην χώρα και επιδιδόταν σε ένα πόλεμο χαρακωμάτων, αρνούμενες να υλοποιήσουν οποιοδήποτε μεταρρυθμιστικό μέτρο, που θα έθιγε τον πελατειασμό και τις συντεχνίες.
Ακολούθησε η εγκληματική διαπραγμάτευση με «τα πουκάμισα έξω».
Και κάπως έτσι, όλοι το πήραν απόφαση πως είμαστε μια ειδική περίπτωση μέσα στην Ευρωζώνη.
Και επειδή σε αυτήν τη συγκυρία, ένα πιθανό grexit θα κόστιζε απρόβλεπτα και θα πολλαπλασίαζε την απόλυτη ρευστότητα που διακρίνει το Ευρωπαϊκό τοπίο, όπως και την επικινδυνότητα της κατάρρευσης της Ε.Ε., αποφάσισαν, τουλάχιστον για αυτή τη φάση ότι η Ελλάδα θα παραμένει στην Ευρωζώνη, ως μια χώρα ειδικού καθεστώτος, μια ειδική, μια ξεχωριστή περίπτωση.
Μια περίπτωση που απαιτεί διαρκή επιτήρηση.
Γιατί πως αλλιώς να ερμηνεύσουμε τα τρία νέα εργαλεία που θεσμοθετούνται σήμερα;
Εργαλεία που έρχονται να αντιμετωπίσουν τις επισφάλειες που δημιουργεί η διαχρονική αναξιοπιστία της ελληνικής πλευράς για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.
Και αναφέρομαι στο διαβόητο μηχανισμό του «κόφτη», στην αντικατάσταση του ταμείου αποκρατικοποιήσεων από την Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών & Περιουσίας Α.Ε., αλλά και στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων.
Εργαλεία που απεικονίζουν την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τη χώρα.
Πρέπει να είμαστε σαφείς και ακριβείς.
Ο περίφημος «κόφτης» θα ήταν περιττός αν ακολουθούσαμε, όπως οφείλαμε τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη δέσμη μέτρων της Ευρωζώνης, που υιοθετήθηκαν εξαιτίας τόσο της ελληνικής, όσο και της ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης.
Δηλαδή το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, με τη δέσμη οδηγιών και τον κανονισμό (six-pack), την υιοθέτηση του «δημοσιονομικού συμφώνου» (Fiscal Compact), την ενίσχυση της κεντρικής εποπτείας των εθνικών προϋπολογισμών (two-pack) και τον «χρυσό κανόνα».
Τα Κράτη Μέλη έχουν την υποχρέωση να παρουσιάζουν ισοσκελισμένους ή πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και σε περίπτωση μη επίτευξης των στόχων να λαμβάνουν αυτομάτως διορθωτικά μέτρα.
Παρ’ όλα αυτά όλος αυτός ο μηχανισμός για να έχει νόημα, αλλά και για να λειτουργήσει ουσιαστικά και αποτελεσματικά, οφείλει να λειτουργήσει ως ένας μηχανισμός πρόληψης.
Ένας μηχανισμός που θα μπορεί να επεμβαίνει έγκαιρα και να διορθώνει λάθη και παραλείψεις, χωρίς να χρειάζεται να φτάνουμε σε νέες περικοπές μισθών ή συντάξεων.
Θα μπορούσατε να αξιοποιήσετε προς αυτή την κατεύθυνση το Δημοσιονομικό Συμβούλιο και το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, ώστε να μην φτάσουμε στον κόφτη.
Και για του λόγου το αληθές.
Πώς θα εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία τα 2 δις ευρώ που προβλέπονται στον φετινό προϋπολογισμό από τις ιδιωτικοποιήσεις;
Πόσο κοντά βρίσκεστε στον στόχο σας;
Δεν γνωρίζατε πως ένας μη ισοσκελισμένος προϋπολογισμός σημαίνει επιπλέον μέτρα;
Δεν γνωρίζατε πως αυτό θίγει ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία της χώρας;
Ήδη είμαστε στον πέμπτο μήνα και ό,τι έχει προγραμματιστεί από αποκρατικοποιήσεις προχωρά με ρυθμούς χελώνας ή παραπέμπεται στις καλένδες.
Ή για να είμαι πιο δίκαιος, μπλοκάρεται από τους θεατρινισμούς και τα κροκοδείλια δάκρυα Υπουργών που υπογράφουν και μετά βάζουν τους υφισταμένους τους να κωλυσιεργούν.
Ή από την δυσαρμονία που φτάνει στην ανοικτή αντιπαράθεση, μεταξύ κορυφαίων Υπουργών και ΤΑΙΠΕΔ.
Ή από φαινόμενα όπως η ανατροπή σοβαρής και ώριμης επένδυσης από αψυχολόγητες αποφάσεις, όπως στην Αφάντου της Ρόδου.
Η έλλειψη σχεδιασμού που σας διακρίνει, σε συνδυασμό με την ανάγκη σας να πουλάτε κάλπικα ιδεολογήματα στο κομματικό σας ακροατήριο, σας απομακρύνουν από τους στόχους σας, αλλά κυρίως καταδικάζουν τη χώρα στην ύφεση και στην οπισθοδρόμηση.
Τα όσα επώδυνα και σίγουρα μη τιμητικά για τη χώρα καλούμαστε σήμερα να ψηφίσουμε, είναι απόρροια της αμφιθυμίας και των εγγενών αντιφάσεών σας.
Εξαιτίας όλων αυτών, η εμπιστοσύνη χάνεται.
Αυτά επιβάλλουν τον «κόφτη», όπως και την αντικατάσταση του ταμείου αποκρατικοποιήσεων από την Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών & Περιουσίας Α.Ε..
Από την ίδρυση του Ποταμιού φωνάζαμε για την αναγκαιότητα της ανεξαρτησίας της Αρχής Δημοσίων Εσόδων.
Της ουσιαστικής της ανεξαρτησίας.
Για αυτό το λόγο ψηφίσαμε ενσυνείδητα την ενίσχυση αυτής της ανεξαρτησίας, πέρυσι τον Αύγουστο.
Αυτό όμως που φέρνετε σήμερα έχει ουσιαστική διαφορά με την αρχική συμφωνία.
Ως προς τον προβλεπόμενο έλεγχο της Βουλής τώρα.
Άλλο η δημοκρατική νομιμοποίηση και άλλο η δημοκρατική αναφορά.
Όλη η δέσμη των κρατικών αρμοδιοτήτων στον τομέα είσπραξης φόρων εκχωρείται κατ’ αποκλειστικότητα στη νεοσύστατη Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων.
Της εκχωρείται κατ’ ουσία και η αρμοδιότητα των κρατικών επενδύσεων, αφού απαιτείται σύμφωνη γνώμη της για την ένταξη έργων στο ΠΔΕ.
Έχει αποκλειστική αρμοδιότητα να εκδίδει τις κανονιστικές πράξεις που είναι αρμοδιότητας του Υπουργού, του Αναπληρωτή, καθώς και του Υφυπουργού Οικονομικών.
Η νεοσύστατη αρχή θα είναι αποκλειστικώς αρμόδια να ερμηνεύει με κανονιστικά διατάγματα και εγκυκλίους τη φορολογική – τελωνειακή νομοθεσία.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η εφαρμογή της φορολογικής νομοθεσίας έχει αφεθεί εξολοκλήρου στα χέρια της.
Ο Υπουργός μπορεί να έχει γνώμη, αλλά δεν δεσμεύει την ΑΑΔΕ.
Είναι προφανής η αλλαγή της φιλοσοφίας των μέτρων.
Είναι άλλο να υποστηρίζεις την ανεξαρτησία της ΓΓΔΕ και άλλο ένας διορισμένος Διοικητής να λειτουργεί ανεξάρτητα από την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας.
Είναι άλλο να υποστηρίζουμε την αξιοποίηση της ελληνικής περιουσίας και άλλο να δημιουργείτε ένα Υπερ – ταμείο, η προίκα του οποίου δεν καταγράφεται και δεν προσδιορίζεται ρητά και ξεκάθαρα.
Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης,
Είπε ο Πρωθυπουργός πριν λίγο καιρό - και το καλωσορίσαμε - ότι πρέπει να περάσουμε από το Υπουργείο Οικονομικών στο Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης.
Πρόκειται για μια φράση ωρίμανσης, η οποία εξαγοράστηκε με βαρύ κόστος από τον ελληνικό λαό.
Είπε για πρώτη φορά στον 1,5 χρόνο διακυβέρνησής σας, πως πρέπει επιτέλους να παράγουμε πλούτο.
Πως θα παραχθεί ο πλούτος, ώστε επιτύχουμε 3,5% πρωτογενή πλεονάσματα ετησίως, αν δεν υποστηριχθεί η επιχειρηματικότητα;
Είστε σε θέση να υποστηρίξετε κάτι τέτοιο;
Ένα μεγαλειώδες πρόγραμμα ανάταξης της οικονομίας;
Διότι, είναι φανερό πως η επιχειρηματικότητα δεν υποβοηθείται με την φοροεπιδρομή που νομοθετούμε σήμερα.
Για να έρθει η ανάπτυξη, για να υποστηριχθεί ένα βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο, πρέπει να κάνετε τις μεταρρυθμίσεις που αποφεύγετε να κάνετε.
Όπως ακριβώς τις απέφευγαν και οι προηγούμενοι γιατί χαλάνε τις πελατειακές σχέσεις, με ομάδες επιρροής, με συντεχνίες, με την εκλογική σας πελατεία.
Ο κρατισμός και η κρατικοδίαιτη οικονομία μας έφερε εδώ που μας έφερε, αλλά αδυνατείτε ακόμη να το αναγνωρίσετε και να το ξεπεράσετε.
Επιμένετε σε έμμεσους, οριζόντιους φόρους, οι οποίοι αποτελούν συνέπεια της ανεπαρκούς αντίληψής σας για τα πράγματα, της καθυστερημένης σας συνειδητοποίησης για την πραγματικότητα, των καθυστερήσεων σας στη διαπραγμάτευση, της συνέχισης των ψευδαισθήσεων σας περί ταξικών πολιτικών αναδιανομής.
Αυτά φορτώνονται στην πλάτη του ελληνικού λαού – κυρίως όσων παράγουν και δημιουργούν.
Την ίδια ώρα επιμένετε να «επενδύετε» στον χρεωκοπημένο κρατισμό.
Να διευρύνετε το Δημόσιο.
Δημιουργείτε καινούργιες κρατικές δαπάνες με τη δημιουργία νέων θέσεων στην κρατική ιεραρχία, κατά την προσφιλή σας συνήθεια.
Παράλληλα, συνεχίζετε κατά την εξίσου προσφιλή σας συνήθεια να «ξεχνάτε» να κοστολογήσετε τις δομές αυτές, τα μισθολόγια και τις δαπάνες τους.
Και όλα αυτά φυσικά θα τα στηρίξετε με νέους δυσβάσταχτους φόρους, που πνίγουν την πραγματική οικονομία, την επιχειρηματικότητα, τους νέους δημιουργικούς και καινοτόμους ανθρώπους της χώρας, που τελικά εξαναγκάζονται στη μετανάστευση.
Μέχρι και ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Βάλντις Ντομπρόβσκις, υπεύθυνος για θέματα οικονομίας της Ευρωζώνης δήλωσε πως η επιλογή της αύξησης φόρων αντί της μείωσης των δαπανών είναι δική σας και λανθασμένη επιλογή.
Δεν σας το επέβαλλε κανείς.
Εσείς προτιμάτε να «επενδύσετε» σε καινούργιες δομές και σε νέες προσλήψεις, αντί να μειώσετε τις δαπάνες του κράτους, δηλαδή της «ιερής αγελάδας».
1.6€ δις ο νέος λογαριασμός που έρχεται να προστεθεί στις φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις της προ-προηγούμενης εβδομάδας ύψους 3.6 δις.
Και όλα αυτά γιατί λέτε εμμονικά, όχι, στις μεταρρυθμίσεις.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Όσοι υποστηρίζουμε την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και ευτυχώς είμαστε η πλειοψηφία, επιβάλλεται να συνεννοηθούμε και να αφήσουμε κατά μέρος την υποκρισία και τις κραυγές εντυπωσιασμού ή τη χοντροειδή παραποίηση της αλήθειας.
Η κοινωνία χόρτασε από μικροπολιτική και εντυπωσιοθηρία.
Αν θέλουμε να προστατεύουμε τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία οφείλουμε επιτέλους να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας.
Τα νούμερα είναι αμείλικτα και περιγράφουν ένα ζοφερό μέλλον για εμάς και τις επόμενες γενιές, αν επιμείνουμε στο ίδιο μοτίβο.
Η σχέση χρέους και ΑΕΠ της Ελλάδας, σύμφωνα με τους Θεσμούς, θα κορυφωθεί στο 182,9% του ΑΕΠ το 2019, προτού υποχωρήσει στο 104,9% του ΑΕΠ το 2060
Και αυτό το σενάριο θα ισχύσει μονάχα αν, η Ελλάδα καταφέρει να αποκτήσει σε βάθος χρόνου πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 3% και ρυθμούς ανάπτυξης άνω του 2,5% του ΑΕΠ.
Πως θα επιτευχθούν όλα αυτά σε μια οικονομία που τελεί μονίμως υπό δημοσιονομική σύσφιγξη, τα εισοδήματα διαρκώς μειώνονται και η πολιτική κατάσταση συνεχώς τελεί υπό τον φόβο και την απειλή της συνεχούς πολιτικής ρευστότητας.
Πώς με το εχθρικό στις επενδύσεις μοντέλο οικονομίας που προτείνετε, θα υποστηρίξουμε 3,5% ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα;
Πώς θα προβούμε στις δυσβάσταχτες αποπληρωμές χρέους;
123 δις πρέπει να επιστραφούν, μέχρι το 2041 στο ΔΝΤ, στην ΕΚΤ, καθώς και στις εθνικές κεντρικές τράπεζες των χωρών της ευρωζώνης που μας δάνεισαν.
Όλα τα παραπάνω οφείλουμε να τα αντιμετωπίσουμε έγκαιρα, με σχεδιασμό και ειλικρίνεια.
Η δεινή αυτή πραγματικότητα δεν αντιμετωπίζεται με την εναλλαγή ρόλου των κομμάτων σε μια χιλιοπαιγμένη, κακόγουστη παράσταση.
Η διαχρονική αυτή συνταγή βαθαίνει την φτώχεια και τις κοινωνικές ανισότητες, διευρύνει τα αδιέξοδα.
Ας συνειδητοποιήσουμε πως αποτελεί μονόδρομο η δημιουργία των ουσιαστικών προϋποθέσεων για την παραγωγή εθνικού πλούτου.
Ευχαριστώ.
Σπύρος Δανέλλης - Ηρακλείου
