Στην ολομέλεια της Βουλής τοποθετήθηκε ο Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπος του Ποταμιού, Σπύρος Δανέλλης, στο πλαίσιο της συζήτησης για τον αναπτυξιακό νόμο, σημειώνοντας πως όσο αναβάλλεται ή δεν προηγείται ένας εθνικός διάλογος, που θα έχει σαν στόχο ένα ολοκληρωμένο, εθνικό, στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης, πέρα από μικροκομματικά συμφέροντα, ιδεοληψίες και «κεκτημένα» κάθε αναπτυξιακός νόμος, θα αποτελεί ένα άχρηστο εργαλείο.
Ο βουλευτής Ηρακλείου υποστήριξε επίσης πως: «Ένας αναπτυξιακός νόμος είναι εργαλείο για την επίτευξη προστιθέμενης οικονομικής μεγέθυνσης και όχι η ίδια η ανάπτυξη», προσθέτοντας πως «χωρίς την σαφή ιεράρχηση έργων και δράσεων, έτσι ώστε οι κατά καιρούς διατιθέμενοι πόροι να φέρουν αποτέλεσμα, παράγοντας προστιθέμενη αναπτυξιακή αξία, ένας τέτοιος νόμος είναι ένα εργαλείο άχρηστο.»
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
https://youtu.be/rjEzspNLSxY
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Σε λίγες ώρες, έχουμε το συλλαλητήριο των «Παραιτηθείτε».
Ο λαϊκισμός δεν αντιμετωπίζεται με λαϊκισμό. Γιατί έπονται τερατογενέσεις.
Όσοι υπερασπιζόμαστε τον ορθό λόγο, οφείλουμε να πράττουμε ορθολογικά.
Ούτε θυμικά, ούτε υστερόβουλα και μικροκομματικά. Η πρωτοβουλία αυτή είναι εκτός πολιτικού τόπου και χρόνου, για αυτό και κατά την άποψή μου, μη χρήσιμη.
Βεβαίως η άποψη του κ. Φίλη, ο οποίος ουσιαστικά είναι ο μέγας χορηγός επικοινωνίας της εν λόγω εκδήλωσης είναι αδιανόητη, για μια ευνομούμενη δημοκρατική χώρα, όπου το δικαίωμα του «συνέρχεσθαι» έχει λυθεί εδώ και δεκαετίες.
Με τον Υπουργό Υγείας, τον κ. Πολάκη μας χωρίζει πολιτισμικό χάος.
Θεωρώ όμως αδιανόητους τους προπηλακισμούς της Ιεράπετρας, καθώς επίσης και ό,τι έγινε στο Ηράκλειο μια μέρα πριν, με τον κ. Κατρούγκαλο. Όπως και εσείς τα θεωρείτε αδιανόητα.
Εσείς, όμως, χρεώνετε και καταδικάζετε τα πρόσωπα, τα οποία προπηλάκισαν τους δύο Υπουργούς σας, και όχι την ίδια την πράξη του τραμπουκισμού. Και εκεί έγκειται η μεγάλη μας διαφορά.
Και δυστυχώς ακόμη και σήμερα, δεν φαίνεται να έχετε αντιληφθεί τη ζημιά που κάνατε με το «αγκάλιασμα» των Αγανακτισμένων και κάθε μορφής βίας και ανομίας, στο όνομα της «ιεράς οργής».
Έτσι σήμερα πληρώνετε τα επίχειρα της αφροσύνης σας, να πάρετε την εξουσία μετερχόμενοι κάθε λαϊκιστικού και δημαγωγικού μέσου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Η φράση «να έρθει η ανάπτυξη» στα έξι χρόνια της κρίσης έχει μετατραπεί σε κάτι σαν ευχή, προσευχή ή μαγικό ξόρκι που επαναλαμβάνεται μονότονα.
Επαναλαμβάνεται, χωρίς όμως να συνοδεύεται από τα απαραίτητα «τελετουργικά», που θα επέτρεπαν και θα επέβαλλαν την ευδοκίμηση της ευχής.
Η δημόσια συζήτηση μονοπωλείται και εξαντλείται στα «δεινά» των Μνημονίων, που μας επιβάλλουν οι «κακοί» ξένοι, στις περικοπές μισθών και συντάξεων ή στην βαριά φορολογία.
Το πολιτικό σύστημα κτίζει και ταυτοχρόνως ποντάρει στην διατήρηση του χρεοκοπημένου, κρατικιστικού, οικονομικού μας μοντέλου.
Στο μοντέλο δηλαδή του προστατευτισμού, των πελατειακών σχέσεων, της διαφθοράς, των εθνικών οικονομικών βαρόνων, που πλουτίζουν μέσα σε ένα εσωστρεφές, κλειστό, μη ανταγωνιστικό οικονομικό περιβάλλον.
Είναι παραπάνω από βέβαιο πως σε αυτό το περιβάλλον η ανάπτυξη θα παραμένει ευχολόγιο.
Για να έρθει πραγματικά, απαιτείται αλλαγή παραδείγματος.
Τέτοια που θα επιτρέψει τη μετάβαση σύσσωμης της ελληνικής κοινωνίας από την «κλειστότητα» στην «ανοιχτότητα».
Από ένα πατερναλιστικό – ισοπεδωτικό κράτος σε ένα κράτος που προωθεί την καινοτομία, την εξωστρέφεια, τη δημιουργία.
Ανοιγόμαστε στην καινοτομία;
Έχουμε απενοχοποιήσει στην Ελλάδα την έννοια της επιχειρηματικότητας;
Έχουμε ξεπεράσει ως ιδέα πως η εθνική οικονομία είναι κάτι παραπάνω από το άθροισμα των συντεχνιασμών και των πελατειακών σχέσεων, που διαχρονικά προστατεύονταν από το κράτος «πατερούλη», μέσω της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας;
Για αυτήν τη μετάβαση απαιτείται ένας εθνικός διάλογος, που θα έχει σαν στόχο ένα ολοκληρωμένο, εθνικό, στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης, πέρα από μικροκομματικά συμφέροντα, ιδεοληψίες και «κεκτημένα».
Όσο ο διάλογος αυτός αναβάλλεται ή δεν προηγείται κάθε θεσμοθέτησης αναπτυξιακού νόμου, όσο δεν απαντάμε ως κοινωνία και ως πολιτικό σύστημα στο ερώτημα τί χώρα θέλουμε, οι αναπτυξιακοί νόμοι θα έρχονται για να αναπαράγουν τα οικονομικά αδιέξοδα της χώρας.
Γιατί κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης,
Ένας αναπτυξιακός νόμος είναι εργαλείο για την επίτευξη προστιθέμενης οικονομικής μεγέθυνσης, και όχι η ίδια η ανάπτυξη.
Ένα εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει στην παραγωγή πλούτου και συνεπακόλουθα σε κοινωνική ευημερία.
Χωρίς ωστόσο την σαφή ιεράρχηση έργων και δράσεων, έτσι ώστε οι κατά καιρούς διατιθέμενοι πόροι να φέρουν αποτέλεσμα, παράγοντας προστιθέμενη αναπτυξιακή αξία, ένας τέτοιος νόμος είναι ένα εργαλείο άχρηστο.
Την Πέμπτη ο κ. Πρωθυπουργός παρουσιάζει την αναπτυξιακή σας πρόταση, που φανταζόμαστε ότι θα είναι και η βάση της συζήτησης για το βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο, το οποίο πρέπει να σχεδιάσει και να υποστηρίξει η χώρα.
Δεν θα ήταν ορθολογικό και αυτονόητο να γνωρίζαμε την πρόταση αυτή, πριν κληθούμε για να συζητήσουμε για ένα από τα εργαλεία που θα την υποστηρίξουν, όπως είναι ο αναπτυξιακός νόμος; Από την άλλη, γιατί δεν το κάνετε όπως η Κύπρος;
Μικρή χώρα, που πέρασε από την περιπέτεια των Μνημονίων και επιστρέφει στην ανάπτυξη.
Αποφάσισε στρατηγικά να επενδύσει στον τουρισμό, με μεγάλα έργα υποδομών στο πλαίσιο 10ετούς σχεδίου, προκειμένου να διαφοροποιηθεί ως προς τον ανταγωνισμό.
Και ήδη τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά, αφού καταγράφει 22% αύξηση των αφίξεων και 19% αύξηση των εσόδων.
Σε αντίθεση με εμάς δηλαδή, που απλώς εκμεταλλευόμαστε την παρούσα γεωπολιτική συγκυρία, χωρίς να σχεδιάζουμε για το μέλλον.
Εμείς τι κάνουμε;
Παραπέμπουμε σε ΚΥΑ αμφιλεγόμενης υλοποιησιμότητας, αφού οι τουριστικές επιχειρήσεις συνδέονται με το χωροταξικό του 2009, το οποίο απαγορεύει την είσοδο ξενοδοχείων στο 85 % της επικράτειάς, από την στιγμή που το χωροταξικό του 2013 κατέπεσε στο ΣτΕ.
Το θετικό της πρόβλεψης μέσω ΚΟΙΝΣΕΠ για τις μικρές και οικογενειακές επιχειρήσεις κινδυνεύει να χαθεί εξαιτίας της ασάφειας του συγκεκριμένου πλαισίου, το οποίο δεν θέτει εφαρμόσιμους στόχους, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να μείνει ευχολόγιο, όπως έγινε στο παρελθόν.
Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης,
Δυστυχώς, ο νέος αναπτυξιακός νόμος που ήρθε με αδικαιολόγητη καθυστέρηση δεν απαντά στα παραπάνω. Δεν ανατρέπει τις παθογένειες του παρελθόντος.
Προσπαθεί απλώς να τις επαναλάβει με πολύ λιγότερα χρήματα για ακόμη περισσότερους δυνητικούς επενδυτές.
Ο νέος αναπτυξιακός νόμος με επιδοματικό, αποσπασματικό και μη οραματικό τρόπο, υποκύπτει για μια ακόμη φορά στην παλιά συνταγή της απλής απορρόφησης κονδυλίων, αντί της στρατηγικής αξιοποίησής τους.
Σήμερα συζητούμε το νέο αναπτυξιακό νόμο και στο νομοσχέδιο/ ενσωμάτωση Οδηγίας που μπαίνει στις Επιτροπές την Πέμπτη, στις λοιπές διατάξεις επιχειρείται η αναδόμηση ενός ενισχυμένου γραφειοκρατικού μηχανισμού για την διαχείριση των πόρων του ΕΣΠΑ. Παρότι βρίσκεται σε άμεση συνάφεια με το συζητούμενο νομοσχέδιο.
Μοιάζει σαν να είναι ο αναπτυξιακός "στάχτη στα μάτια", ενώ από την "πίσω πόρτα" επιμένετε στη γνωστή καταστροφική συνταγή σας για περισσότερο κράτος, περισσότερους προϊσταμένους και νέα επιδόματα θέσης. «Δωράκια» προς ημετέρους, προς τέρψη της εκλογικής σας πελατείας.
Αλήθεια κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης,
Θα έρθει η ανάπτυξη με περισσότερη γραφειοκρατία και περισσότερες δομές;
Γιατί αυτό κάνετε με την διαίρεση των Επιτελικών Δομών του ΕΣΠΑ, όχι μία ανά Υπουργείο αλλά –περίπου- μία ανά Γενική Γραμματεία!
Και όπου οι Γ.Γ. έχουν ήδη επιτελικές δομές, ορίζονται νέοι «ενδιάμεσοι φορείς» και όταν και αυτό δεν επαρκεί, διαιρούνται ακόμη περισσότερο οι αρμοδιότητες, με νέα καθήκοντα που εφευρίσκονται, όπως η προ-αξιολόγηση…
Γιατί επιμένετε να μην αξιοποιείτε ορθολογικά τους ευρωπαϊκούς πόρους (ΕΣΠΑ/ ΚΑΠ) όπως έκαναν άλλες ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου τα έργα και οι δράσεις να διαρθρώνονται μεταξύ τους, έτσι ώστε να δημιουργούν προστιθέμενη αναπτυξιακή αξία;
Γιατί εμμένετε στην απορροφητικότητα και όχι στην αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων;
Που ακόμη και στο θέμα της απορροφητικότητας δεν τα καταφέρνετε, όπως δείχνουν τα ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά για την τρέχουσα προγραμματική περίοδο και μάλιστα λίγο πριν την ενδιάμεση αξιολόγηση του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου 2014 - 2020.
Σήμερα στην πιο κρίσιμη και πιο προβληματική περίοδο για τη χώρα, κι ενώ οι ευρωπαϊκοί πόροι είναι οι μόνοι σίγουροι πόροι για επενδύσεις και προώθηση δράσεων και έργων, που έχει ανάγκη όσο ποτέ η χώρα, εσείς, φαίνεται πως δεν έχετε διδαχθεί τίποτα από το παρελθόν.
Το οργανωτικό μοντέλο που προωθείτε αποτελεί μια αποτυχημένη και κοστοβόρα δομή, χρήσιμη μονάχα για τα κατεστημένα συμφέροντα και όχι για την χώρα.
Και επιπλέον, βρίσκεστε σε μόνιμη αμφιθυμία, ως προς την επιχειρηματικότητα, τις διεθνείς επενδύσεις και τις αποκρατικοποιήσεις.
Διατείνεστε πως δεν πιστεύετε σε καμία μεταρρύθμιση, από αυτές που εσείς οι ίδιοι ψηφίζετε.
Οι ερασιτεχνισμοί και οι ανεπάρκειές σας οδηγούν σε φορολογικά πακέτα μέτρων που μόνο ασφυξία επιφέρουν στην οικονομία, ιδίως εν μέσω capital controls.
Συνθέτουν όλα αυτά περιβάλλον φιλικό στην ανάπτυξη, στις διεθνείς επενδύσεις, στην επιχειρηματικότητα;
Σαφώς και όχι. Το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας μιλάει από μόνο του.
Στο πρώτο τρίμηνο του 2016 οι εξαγωγές μας υπολείπονται των εισαγωγών κατά 3,5 δις.
Έξι χρόνια συμπίεσης εισοδημάτων και απορρυθμίσεων στα εργασιακά δεν κατάφεραν να μας κάνουν πιο παραγωγικούς, πιο ανταγωνιστικούς.
Αν και αυτός ήταν ο σκοπός τους, και όχι να εκδικηθούν τον «περιούσιο λαό».
Λίγα μόνο δημοσιονομικά οφέλη, κι αυτά κερδισμένα με υπέρμετρες θυσίες. Η μεγέθυνση, η εξωστρέφεια, η ανάπτυξη εν τέλει, συνεχίζουν να μας εκφεύγουν.
Τα αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας συνεχίζουν να βρίσκονται σε ύπνωση.
Οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου δεν πείθονται πως μπορούν να επενδύσουν σοβαρά και να έχουν οφέλη σε ένα τόσο ρευστό περιβάλλον.
Θα κατορθώσει ο αναπτυξιακός νόμος που φέρνετε, να βγάλει όλες αυτές τις δυνάμεις από την ύπνωση;
Μπορεί ένα νομοθέτημα προφανώς κατώτερο των περιστάσεων και σαφώς μειωμένων προσδοκιών, να πετύχει αυτό το δύσκολο έργο;
Ένα νομοσχέδιο που:
Παρότι παρουσιάζει ως βασική του καινοτομία τις φορολογικές απαλλαγές, αυτές παρουσιάζονται ιδιαιτέρως άτολμες.
Αποκλείει μεγάλο αριθμό τουριστικών μονάδων, δημιουργώντας προσκόμματα και ασάφειες στην ένταξή τους, παρότι μιλάμε για μια κατεξοχήν τουριστική χώρα (!).
Δεν είναι προσανατολισμένος στην ανάδειξη των ιδιαιτεροτήτων και των αναγκών της κάθε Περιφέρειας.
Απαιτεί για την ουσιαστική έναρξη εφαρμογής του την έκδοση άνω των 25 υπουργικών αποφάσεων (!).
Δεν διέπεται από απλότητα και σαφήνεια προς τους δυνητικούς επενδυτές, με ξεκάθαρες οδηγίες και σαφείς χρονικές προθεσμίες.
Επαναφέρει μονοπρόσωπες και άρα πιο υποκειμενικές και διαβλητές διαδικασίες ελέγχου και αξιολόγησης.
Σήμερα, η ελληνική οικονομία δεν έχει ανάγκη ακόμη έναν αποσπασματικό, μη οραματικό αναπτυξιακό νόμο.
Για να ευδοκιμήσουν οι όποιες αλλαγές, για να έρθει η βιώσιμη ανάπτυξη απαιτούνται εκ βάθρων αλλαγές, σε βαθειά ριζωμένες νοοτροπίες, που εμποδίζουν το άνοιγμα και την εξωστρέφεια.
Αν δεν υπάρξει εθνική συνεννόηση, αν δεν προσδιορίσουμε από κοινού τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για ένα βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο, που θα φέρει εθνικό πλούτο και στέρεες θέσεις εργασίας, η χώρα δεν θα βγει ποτέ από το οικονομικό τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει.
Ευχαριστώ.
