Στο νομοσχέδιο της Κυβέρνησης για την παραχώρηση του Ελληνικού τοποθετήθηκε ως ειδικός αγορητής ο βουλευτής Ηρακλείου με Το Ποτάμι, Σπύρος Δανέλλης.
Στην ομιλία του ο Σπύρος Δανέλλης δήλωσε πως Το Ποτάμι θα ψηφίσει την εν λόγω σύμβαση, γιατί η πραγματοποίηση τέτοιων μεγάλων επενδύσεων, υψηλής προστιθέμενης αξίας για την ελληνική οικονομία αποτελεί μονόδρομο για την έξοδο από την κρίση.
Ο ειδικός αγορητής του Ποταμιού επεσήμανε πως η δεκαπενταετής καθυστέρηση αξιοποίησης του Ελληνικού καταδεικνύει την προσκόλληση της ελληνικής οικονομίας σε ένα χρεοκοπημένο, κρατικιστικό μοντέλο, που στηρίχθηκε διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις.
Το πολιτικό σύστημα, σύσσωμο γενικολογούσε για την ανάπτυξη, ως μοναδικής λύσης για την κρίση, ωστόσο, ήταν χαμένο στην μετάφραση:
«Φράσεις - κράχτες όπως το «ξεπούλημα των ασημικών», τα «δεινά των Μνημονίων», τα «ξένα αρπαχτικά» μονοπώλησαν και δηλητηρίασαν τις όποιες προσπάθειες για πραγματικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. […] Γιατί δεν υπάρχει «ξεπούλημα ασημικών», αλλά ορθολογική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Γιατί τα Μνημόνια, μεταξύ άλλων, επέβαλλαν την αυστηρή τήρηση χρονοδιαγραμμάτων, δείχνοντας τον δρόμο και τον τρόπο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Γιατί τα «ξένα αρπαχτικά» δεν ήταν άλλοι, παρά εκείνοι οι επενδυτές, που ήταν διατεθειμένοι να ρισκάρουν πόρους, που δεν διέθετε η χώρα, για να επενδύσουν σε αυτή.
Και ας μην κοροϊδευόμαστε. Η δημόσια περιουσία κινδύνευε και κινδυνεύει πολύ περισσότερο από τα εγχώρια επιτήδεια «αρπαχτικά», που εμφανίζονται με περισσό θράσος ακόμη και σήμερα, πηγαίνοντάς μας πίσω, σε μέρες των τελών της δεκαετίας του ’80. Την προσπάθεια δημιουργίας νέων, των δικών μας τζακιών, την πληρώσαμε και την πληρώνουμε πανάκριβα και όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο».
Ο βουλευτής Ηρακλείου κάλεσε την κυβέρνηση να επιδείξει αίσθημα υψηλής ευθύνης και να μην φοβηθεί τα κομματικά της ακροατήρια, προκειμένου να υλοποιηθεί η επένδυση.
«Κι εδώ πρέπει να δεσμευθείτε πως το βαθύ κράτος, δεν θα συναντήσει το βαθύ κόμμα, γιατί είναι πραγματικά κρίμα, οι έλληνες φορολογούμενοι να πληρώσουν για άλλη μια φορά τις διοικητικές ανεπάρκειες, τους γνώριμους ρυθμούς της κρατικής μηχανής, αλλά και τις ιδεοληπτικές προσωπικές προσεγγίσεις. […] Αναλάβετε το ownership των αποκρατικοποιήσεων που έχετε υπογράψει, και όχι το ownership μιας ξεπερασμένης, δήθεν αριστερής φοβικότητας προς το υγιώς επιχειρείν και το υγιώς επενδύειν», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Τουλάχιστον έξι χρόνια τώρα, σύσσωμο το πολιτικό σύστημα ομονοεί στο ότι το τέλος της κρίσης θα συμπέσει με τον ερχομό της ανάπτυξης.
Μιλάμε όμως την ίδια γλώσσα;
Η εμμονή στην διατήρηση ενός χρεοκοπημένου, κρατικιστικού, οικονομικού μοντέλου, αποδεικνύει πως τελικά δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα.
Το μοντέλο του προστατευτισμού, των πελατειακών σχέσεων, της διαφθοράς, των εθνικών οικονομικών βαρόνων, που πλουτίζουν μέσα σε ένα εσωστρεφές, κλειστό, μη ανταγωνιστικό οικονομικό περιβάλλον βόλευε περισσότερο ή λιγότερο όλες της Κυβερνήσεις, τόσο προ κρίσης, όσο και μετά.
Η δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα «μολύνθηκε» από όρους και φράσεις περιορισμένης αξίας, σε ένα αυξανόμενα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον.
Φράσεις - κράχτες όπως το «ξεπούλημα των ασημικών», τα «δεινά των Μνημονίων», τα «ξένα αρπαχτικά» μονοπώλησαν και δηλητηρίασαν τις όποιες προσπάθειες για πραγματικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου.
Και φυσικά, αυτό το αρρωστημένο, αρνητικό και ανορθολογικό πολιτικό λεξιλόγιο μπλόκαρε, όχι μόνο τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και κάθε επένδυση, που θα μπορούσε να προσδώσει προστιθέμενη αξία σε μια παραπαίουσα οικονομία.
Λυσσαλέοι, τριτοκοσμικοί ακτιβισμοί.
Δάκρυα κορυφαίων κομματικών στελεχών, αφοριστικές δηλώσεις, όπως αυτή του κ. Τσίπρα, όταν ήταν αρχηγός της τότε Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που έλεγε ότι «Αν είναι να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και να εγκρίνει ή να επικυρώσει συμφωνίες που έγιναν, όπως αυτή στο ’’Ελληνικό’’, τότε ο κόσμος καλύτερα να ψηφίσει τον Αντώνη Σαμαρά», στοιχειώνουν ακόμη τις αντιλήψεις μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού.
Και κάπως έτσι, με το να είμαστε «χαμένοι στη μετάφραση», εξηγούνται και τα δεκαπέντε χρόνια καθυστέρησης, για την αξιοποίηση του Ελληνικού.
Γιατί δεν υπάρχει «ξεπούλημα ασημικών», αλλά ορθολογική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Γιατί τα Μνημόνια, μεταξύ άλλων, επέβαλλαν την αυστηρή τήρηση χρονοδιαγραμμάτων, δείχνοντας τον δρόμο και τον τρόπο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Γιατί τα «ξένα αρπαχτικά» δεν ήταν άλλοι, παρά εκείνοι οι επενδυτές, που ήταν διατεθειμένοι να ρισκάρουν πόρους, που δεν διέθετε η χώρα, για να επενδύσουν σε αυτή.
Και ας μην κοροϊδευόμαστε.
Η δημόσια περιουσία κινδύνευε και κινδυνεύει πολύ περισσότερο από τα εγχώρια επιτήδεια «αρπαχτικά», που εμφανίζονται με περισσό θράσος ακόμη και σήμερα, πηγαίνοντάς μας πίσω, σε μέρες των τελών της δεκαετίας του ‘80.
Την προσπάθεια δημιουργίας νέων, των δικών μας τζακιών, την πληρώσαμε και την πληρώνουμε πανάκριβα και όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Σήμερα το Ελληνικό, μια έκταση ιδανική για τη δημιουργία μιας περιοχής - οροσήμου μικτών χρήσεων, με εθνική σημασία και διεθνή προβολή.
Μια έκταση – φιλέτο, που μπορεί να καταστεί μητροπολιτικός πόλος διεθνούς ακτινοβολίας, με τουριστική, αλλά και επιχειρηματική υπεραξία για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, λιμνάζει στα θολά νερά της κρατικής αδράνειας και της έλλειψης οράματος.
Χρησιμοποιείται ως κέντρο στέγασης 5 χιλιάδων σχεδόν προσφύγων/μεταναστών σε συνθήκες εξαθλίωσης και ντροπής για τον δυτικό πολιτισμό.
Και μην διανοηθεί κανείς να το συγκρίνει με το πρώην αεροδρόμιο του Tempelhof στο Βερολίνο, που και αξιοποιήθηκε από την πρώτη ημέρα του κλεισίματός του, και φιλοξενεί ορισμένο αριθμό προσφύγων και συνεχίζει να αποτελεί πεδίο κορυφαίων καλλιτεχνικών και πολιτιστικών δράσεων και όχι ένα απροσπέλαστο γκέτο.
Και ας μην διαθέτει ούτε το μέγεθος, ούτε την προνομιακή θέση του δικού μας Ελληνικού.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Μέσα από την κύρωση της συμφωνίας που συζητούμε σήμερα, το Ελληνικό αναμένεται να δώσει μια σημαντική ανάσα στην ελληνική οικονομία.
Η σχετική έκθεση του ΙΟΒΕ είναι αποκαλυπτική.
Σε μικροοικονομικό επίπεδο, η επένδυση αναμένεται να δημιουργήσει έσοδα λειτουργίας του κύκλου εργασιών των υπό κατασκευή εμπορικών κέντρων, γραφείων, δραστηριοτήτων αναψυχής, καθώς και των ξενοδοχειακών μονάδων, ύψους 1,4 δισ. ευρώ, σε ετήσια βάση, στην επόμενη 25ετία.
Άμεσα οφέλη θα προκύψουν και από τα δημοσιονομικά έσοδα του έργου.
Τα φορολογικά έσοδα από την κατασκευαστική δραστηριότητα και τη λειτουργία των επιμέρους επιχειρηματικών δραστηριοτήτων αναμένεται να πλησιάσουν τα 14,1 δισ. ευρώ, για την ίδια περίοδο.
Αλλά και σε μακροοικονομικό επίπεδο, από την κατασκευή και λειτουργία του έργου, η επενδυτική δραστηριότητα και οι συνέργειες που θα προκύψουν από την αξιοποίηση της περιοχής του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, θα επηρεάσουν θετικά αναρίθμητους τομείς της ελληνικής οικονομίας.
Υποδομές, αυξημένη οικοδομική δραστηριότητα – ένας τομέας που εδώ και έξι χρόνια πνέει τα λοίσθια – ιδιωτική κατανάλωση, θετική επίδραση στο επιβαρυμένο μας εμπορικό ισοζύγιο, λόγω εισροής ιδιωτικών κεφαλαίων.
Όλα αυτά αναμενόμενα οδηγούν σε υψηλότερο ΑΕΠ (+2,4%), για όλη τη διάρκεια της κατασκευής του έργου.
Οδηγούν στην ενίσχυση των πρωτογενών πλεονασμάτων, που σε άλλη περίπτωση θα πρέπει να εξοικονομηθούν από τη μείωση μισθών και συντάξεων.
Οδηγούν στη μείωση του λόγου δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ, συμβάλλοντας στην βιωσιμότητα του χρέους.
Οδηγούν στην αύξηση της απασχόλησης με τουλάχιστον 21.000 στέρεες θέσεις εργασίας.
Το δε συνολικό νούμερο για την εικοσιπενταετία ξεπερνά τις 90 χιλ. πρόσθετες θέσεις εργασίας.
Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, γιατί αργήσαμε τόσο;
Ποιος ωφελήθηκε από την καθυστέρηση της εν λόγω επένδυσης και ποιος ζημιώθηκε;
Ωφελήθηκαν μόνο όσοι έχτισαν τις πολιτικές τους καριέρες πάνω σε αναιτιολόγητες, ανορθολογικές, μη οραματικές αρνήσεις.
Από την άλλη, ζημιώθηκαν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες.
Ζημιώθηκε η ελληνική οικονομία.
Αλήθεια, κ. Υπουργέ, πιστεύετε ακόμη και αυτή τη στιγμή πως «ξεπουλάτε τα ασημικά»;
Ενστερνίζεστε ακόμη δηλώσεις κορυφαίων υπουργών της κυβέρνησής σας που επιμένουν σε μια άλλου τύπου «αξιοποίηση» του Ελληνικού;
Ή συντάσσεστε ξεκάθαρα με τα λίγα φωτεινά παραδείγματα στελεχών σας, που αγωνιούν όχι μόνο για την κύρωση της σύμβασης, αλλά και για την άμεση εκτέλεσή της;
Γιατί όλοι εμείς, οι υπόλοιποι, φοβόμαστε τη μόνιμη αμφιθυμία σας.
Τη μόνιμη διγλωσσία της κυβέρνησή σας, που τελικά ματαιώνει όλα όσα η ίδια ψηφίζει.
Φοβόμαστε γιατί οι γνωστές αγκυλώσεις του ελληνικού δημοσίου, σε συνδυασμό με τα μπρος – πίσω σας σε θέματα επενδύσεων και επιχειρηματικότητας συνιστούν ένα εκρηκτικό μίγμα, που μπορεί να δυναμιτίσει το σύνολο της συζητούμενης επένδυσης.
Γιατί η σύμβαση που συζητούμε πρέπει να εκτελεστεί με χειρουργική ακρίβεια, μέσα σε αυστηρά χρονοδιαγράμματα, για να μην βρεθεί το ελληνικό κράτος να πληρώνει τον επενδυτή, αντί να εισπράττει από αυτόν.
Μέσω της σύμβασης, η Πολιτεία αναλαμβάνει να εκδώσει εμπρόθεσμα τις απαιτούμενες Οικοδομικές Άδειες και να εγκρίνει τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.
Αναλαμβάνει να συντονίσει την έγκαιρη διαθεσιμότητα των παροχών νερού, αερίου και ηλεκτρικού ρεύματος, σε επίπεδο υποδομών των όμορων Δήμων.
Αναλαμβάνει, επιπλέον, την έγκαιρη και αποτελεσματική ανταπόκριση των αρχαιολογικών αρχών σε περίπτωση ανεύρεσης τυχόν Αρχαιοτήτων στο Ακίνητο, με τον τρόπο και εντός των χρονικών ορίων που προβλέπονται στη σύμβαση.
Η Πολιτεία αναλαμβάνει επίσης να θέσει σε πλήρη λειτουργία Γραφείο Ελληνικού, που θα αποτελέσει το ειδικό ενδιάμεσο φορέα, που θα είναι υπεύθυνος για τη διαχείριση, λειτουργία και συντήρηση των ελεύθερων χώρων, των χώρων δημόσιας χρήσεως και των χώρων εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας.
Κι εδώ πρέπει να δεσμευθείτε πως το βαθύ κράτος, δεν θα συναντήσει το βαθύ κόμμα.
Και είναι πραγματικά κρίμα, οι έλληνες φορολογούμενοι να πληρώσουν για άλλη μια φορά τις διοικητικές ανεπάρκειες, τους γνώριμους ρυθμούς της κρατικής μηχανής, αλλά και τις ιδεοληπτικές προσωπικές προσεγγίσεις.
-Να θυμίσω την φαεινή πρόταση κήρυξης τμημάτων των παλαιών διαδρόμων κύλισης των αεροσκαφών ως στοιχείων μνήμης, άξιων να διατηρηθούν.-
Τέτοιες δυσάρεστα ξαφνιάσματα, μας κρατούν σε μόνιμη θέση άμυνας, απέναντί σας.
Γιατί όταν λέμε πως το Ελληνικό Δημόσιο αναλαμβάνει να υλοποιήσει και δεσμεύεται για όλα τα παραπάνω, εννοούμε πως στην αντίθετη περίπτωση, θα πρέπει να αποζημιώσει τον
Αγοραστή, σύμφωνα με τις ρήτρες της σύμβασης.
Προσοχή λοιπόν!
Δεν έχετε κανένα περιθώριο για παλινωδίες.
Αλλά και πέραν τούτων, θα πρέπει να επιδείξετε περισσή ευθύνη, για την εκπόνηση σχεδίου μετεγκατάστασης όλων των υφιστάμενων υπηρεσιών, που εδράζονται στον χώρο του Ελληνικού.
Έτσι ώστε η μετεγκατάστασή τους να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα, αποτελεσματικότερα και με το χαμηλότερο κόστος για τους Έλληνες φορολογούμενους.
Σας καλώ επίσης να ακούσετε τα αιτήματα των δημάρχων των όμορων δήμων, τους οποίους ακούσαμε εχθές στην ακρόαση των φορέων.
Πρόκειται για ανθρώπους που τάσσονται σαφώς υπερ της επένδυσης και κάποια από τα αιτήματα και τις αγωνίες που εκφράζουν είναι εποικοδομητικά για την υλοποίηση της ίδιας της επένδυσης.
Πρέπει να προσέξετε και για έναν επιπλέον λόγο.
Για να καταστεί εφικτός ο στόχος της απόδοσης κέρδους άνω του 15% από πλευράς επενδυτή, ούτως ώστε να εισπράξει και το ελληνικό δημόσιο το αναλογούν ποσοστό του, θα πρέπει να δράσετε με τον επενδυτή και όχι απέναντί του.
Επιδείξετε αίσθημα υψηλής ευθύνης και μην φοβηθείτε τα κομματικά σας ακροατήρια.
Βασική προϋπόθεση για να τεθεί η ελληνική οικονομία σε τροχιά σταθερής ανάπτυξης, σε τροχιά παραγωγής εθνικού πλούτου και στέρεων θέσεων εργασίας είναι όχι μόνο η πραγματοποίηση του συγκεκριμένου project, αλλά και άλλων ομοειδών επενδυτικών προγραμμάτων μεγάλης κλίμακας.
Άλλη λύση στο πρόβλημα της χώρας, από την πραγματοποίηση σημαντικού όγκου επενδύσεων, στον συντομότερο δυνατό χρόνο, δεν υπάρχει.
Αναλάβετε το ownership των αποκρατικοποιήσεων που έχετε υπογράψει, και όχι το ownership μιας ξεπερασμένης, δήθεν αριστερής φοβικότητας προς το υγιώς επιχειρείν και το υγιώς επενδύειν.
Ειδάλλως, η περιλάλητη ανάπτυξη θα παραμείνει ευχολόγιο.
Βοηθείστε την ελληνική οικονομία να αλλάξει παράδειγμα και την ελληνική κοινωνία να περάσει από την «κλειστότητα» στην «ανοιχτότητα».
Πείτε αντίο σε ένα ξεπερασμένο, πατερναλιστικό – ισοπεδωτικό κράτος και καλωσορίστε ένα κράτος που προωθεί την καινοτομία, την εξωστρέφεια, τη δημιουργία.
Γιατί η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται μόνο όταν λιμνάζει στα νερά ενός τριτοκοσμικού ακτιβισμού και όχι όταν μεγεθύνεται από μεγάλες επενδύσεις, τεράστιας προστιθέμενης αξίας, όπως αυτή που κυρώνουμε σήμερα.
Κλείνοντας, φτάσαμε σήμερα στην κύρωση της σύμβασης από την βουλή των ελλήνων μετά από περιπέτειες 15 χρόνων.
Το ζητούμενο όμως, πια, είναι η έναρξη υλοποίησης του project.
Κάθε καθυστέρηση, κάθε ανατροπή, κάθε εμπόδιο θα σημαίνει απώλεια παραγωγής εθνικού πλούτου και εσόδων για τον κρατικό προϋπολογισμό και παράλληλα περαιτέρω επιβάρυνση των ελλήνων φορολογούμενων πολιτών.
Ευχαριστώ.
