«Η διαδικασία της συνεχούς διάβρωσης των θεσμών από την εκάστοτε κυβέρνηση με διακύβευμα μικροπολιτικό και πρόσκαιρο είναι πολύ παλιά. Δεν την ανακάλυψε αυτή η Κυβέρνηση. Είναι μια από τις βασικές παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος, που οδήγησε στην κρίση. Η διεύρυνση και η επιτάχυνση, όμως, αυτής της διάβρωσης με το συνεχές σαμποτάρισμα της λειτουργίας των θεσμών είναι κάτι το οποίο έχει αρχίσει πλέον να λαμβάνει πολύ μεγάλες διαστάσεις», τόνισε ο βουλευτής Λάρισας του Ποταμιού, κ. Κώστας Μπαργιώτας, κατά την ομιλία του ως ειδικός αγορητής στην συζήτηση του νομοσχεδίου για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία στην Ολομέλεια της Βουλής.
Αναφερόμενος στη συνέχεια στο νομοσχέδιο και στον στόχο που θα έπρεπε να έχει, είπε ότι «αν θέλουμε η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία να περπατήσει, το βασικό στοιχείο που πρέπει να ευνοείται είναι η υγιής επιχειρηματικότητα. Ιδέες, οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν και άνθρωποι και περιβάλλον επιχειρηματικό, το οποίο θα επιτρέψει σε αυτές τις εταιρείες ή συνεταιρισμούς από την μέρα μετά την ενίσχυση που θα λάβουν, να έχουν μακροπρόθεσμη ζωή και γιατί όχι να μεγαλώσουν, να αυξήσουν τις θέσεις εργασίας και των κύκλο εργασιών τους. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος: η δημιουργία ενός οικοσυστήματος υγειών επιχειρήσεων, όχι ενός μηχανισμού που θα πάρει τα λεφτά από την Ευρώπη. Αυτό το έχουμε δει από την εποχή που διοργανώνονταν σεμινάρια επιμόρφωσης ιεροψαλτών και θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει».
Σε σχέση με τα προβλήματα, που δυσκολεύουν την επιχειρηματικότητα, τόνισε ότι «η έλλειψη ρευστότητας, η υπερφορολόγηση, η γραφειοκρατία, οι προκαταβολές φόρων, όλα αυτά που βαρύνουν μια επιχείρηση, βαρύνουν εξίσου και τις ΚοινΣΕπ με αυτόν τον νόμο. Το νομοσχέδιο δεν το αλλάζει αυτό και για αυτό δεν αλλάζει ο βαθμός δυσκολίας στην εκκίνηση της επιχειρηματικότητας, γιατί αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος μέσα στην κρίση, να γίνει πιο εύκολο για κάποιους ανθρώπους που δεν έχουν κεφάλαιο, πρόσβαση και δυνατότητες να αρχίσουν να δουλεύουν. Αυτό δεν επιτυγχάνεται, παρά την καλή προσπάθεια και τις καλές προθέσεις».
Τέλος, αναφορικά με τη σύσταση νέων δομών και τη δημιουργία νέων γενικών και ειδικών γραμματειών είπε ότι «η κυβέρνηση έχει την κακιά συνήθεια να συστήνει συνεχώς γενικές γραμματείες. Αυτή όμως, είναι μια διαδικασία στο δημόσιο management που θυμίζει συνταγματάρχη εν αποστρατεία. Αυτή η λογική των έμπιστων πάει παραπίσω, στους μυστικούς των καπεταναίων. Δεν μπορεί όμως το δημόσιο να δουλέψει έτσι. Η κυβέρνηση το κληρονόμησε και το έκανε χειρότερο, ενώ ευαγγελιζόταν μια τελείως διαφορετική λογική, όσον αφορά τη γραφειοκρατία και τον νεποτισμό στο δημόσιο».
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση της ομιλίας:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Η συζήτηση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου -και θέλω να αρχίσω με αυτό, για να αρχίσω με κάτι θετικό- υπήρξε πραγματικά μια όαση κοινοβουλευτικής διαδικασίας, καθώς υπήρξε και ειλικρινής ανταλλαγή απόψεων μεταξύ Κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, και υιοθέτηση πάρα πολλών παρατηρήσεων, που έγιναν από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, από την Υπουργό. Και αυτό είναι ένα θετικό σημείο που πρέπει να λέγεται γιατί δεν είναι συνηθισμένο, δεν είναι, δυστυχώς, ο κανόνας και πολύ φοβάμαι ότι δεν συνάδει με την πολιτική συγκυρία και με τις γενικές πολιτικές σχέσεις.
Είμαι αναγκασμένος να αρχίσω απ’ αυτό, από την πολιτική, δηλαδή, συγκυρία, μιας και σήμερα κυριαρχεί -και δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο- το γεγονός ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε ότι πρέπει να προχωρήσει στην ουσία της εξέτασης της συνταγματικότητας του νόμου για τα κανάλια μέσα σε ένα κλίμα πραγματικά πρωτόγνωρο. Η διαδικασία της συνεχούς διάβρωσης των θεσμών από την εκάστοτε κυβέρνηση με διακύβευμα μικροπολιτικό και πρόσκαιρο, είναι μια διαδικασία παλιά. Δεν την ανακάλυψε αυτή η Κυβέρνηση. Είναι μια από τις βασικές, κατά τη γνώμη μου, παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος που οδήγησε στην κρίση. Η διεύρυνση και η επιτάχυνση, όμως, αυτής της διάβρωσης με το συνεχές σαμποτάρισμα της λειτουργίας των θεσμών, είναι κάτι το οποίο έχει αρχίσει πλέον να λαμβάνει πολύ, πολύ μεγάλες διαστάσεις.
Είμαι υποχρεωμένος να συμφωνήσω με τον κ. Βενιζέλο που χθες είπε, «Κάτω τα χέρια από τους θεσμούς». Πραγματικά είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Μάθαμε για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση όχι μόνο ποιος είναι Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, τις υποτιθέμενες πολιτικές του προτιμήσεις και τις πολιτικές του διασυνδέσεις, αλλά αρχίζουμε πλέον να μαθαίνουμε και τα μυστικά της κρεβατοκάμαρας των παρέδρων.
Κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είστε εδώ δυστυχώς, μια εφημερίδα, η οποία κάποτε και για πολλά χρόνια μαζί με εσάς και μαζί με πολλούς από εμάς έκανε αγώνα εναντίον του κιτρινισμού, από χθες έχει ένα εμετικό κίτρινο και ροζ χρώμα. Νομίζω ότι πρέπει όλοι μας, από όλες τις πτέρυγες της Βουλής, να καταδικάσουμε απερίφραστα τον κιτρινισμό και την αήθεια, η οποία υπήρξε προχθές. Με στοιχεία, τα οποία έχουν υποκλαπεί, κατηγορούνται άνθρωποι για θέματα που δεν έχουν σχέση με τον δημόσιο βίο. Αυτό είναι πρωτοφανές. Αυτές οι συνθήκες δεν έχουν παρατηρηθεί ξανά στην Ελλάδα και στον μεγαλύτερο και σοβαρότερο θεσμό, το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο όλοι είχαν προσπαθήσει τα προηγούμενα χρόνια σε μεγάλο βαθμό να προστατεύσουν.
Είναι κάτι, το οποίο πρέπει όλοι –επαναλαμβάνω- να καταδικάσουμε. Οι θεσμοί και η λειτουργία τους είναι βασικός κανόνας και βασικός όρος άσκησης της Δημοκρατίας. Χωρίς αυτούς πολύ γρήγορα θα ολισθήσουμε σε καταστάσεις τις οποίες κανείς δεν θέλει ούτε να σκεφθεί.
Ξαναγυρίζω στο νομοσχέδιο. Όπως είπα πολλές φορές, ήταν θετική η στάση όλων μας απέναντι στο νομοσχέδιο -και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και άλλων κομμάτων- καθώς όλοι μας βλέπουμε την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία με θετικό μάτι. Μιλάμε για τον τρίτο πόλο, για έναν πόλο σαφώς διακριτό από το δημόσιο και την ιδιωτική οικονομία, με χαρακτηριστικά διαφορετικά. Δυστυχώς, όμως, συζητάμε ακόμη και σήμερα για ένα νόμο που πρακτικά αλλάζει κατά 30%, με το θετικό ότι ενσωματώθηκαν πολλές παρατηρήσεις. Τις έχω πάνω στο έδρανο. Πρόκειται για δεκαεννιά σελίδες. Χρειάζεται αντιπαραβολή με το προηγούμενο κείμενο. Ομολογώ ότι δεν πρόλαβα να τις διαβάσω και πως πολύ δύσκολα θα προλάβουμε κι εγώ και οι συνεργάτες μου να τις αναλύσουμε μέχρι αύριο με τον τρόπο και την ένταση που τους αρμόζει. Είπα και χθες ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος αυτό το νομοσχέδιο να στριμωχθεί ασφυκτικά, όπως στριμώχθηκε.
Είπε προηγουμένως η κυρία Χριστοφιλοπούλου -και συμφωνώ- ότι ενδεχομένως πρέπει, κυρία Υπουργέ, να δείτε σοβαρά την αναβολή της αυριανής συνεδρίασης για την άλλη εβδομάδα. Δεν νομίζω ότι αλλάζει τίποτα για δυο, τρεις μέρες. Υπάρχει καλή διάθεση. Και υπάρχει η ανάγκη αναβολής όχι μόνο για τις δεκαεννιά σελίδες τροποποιήσεις που κάνατε και τις οποίες κατ’ αρχήν βλέπουμε θετικά, αλλά δεν ξέρω ακριβώς τι είναι, αλλά υπάρχουν και τροπολογίες οι οποίες είναι απίθανες. Ο κ. Πολάκης κατέθεσε τροπολογία είκοσι σελίδων για προκήρυξη θέσεων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, η οποία αφορά μερικές χιλιάδες ανθρώπους και μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια. Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνο να διαβάσεις τις είκοσι σελίδες και να δεις αυτό που δημιουργεί. Είναι κυρίως το γεγονός ότι χρειάζεται να μιλήσεις και με τους φορείς και με τους ανθρώπους αυτούς, καθώς κάποιοι που ήδη εργάζονται, θα χάσουν τη θέση τους και κάποιοι άλλοι θα προσληφθούν. Δεν μπορεί να περνάμε τέτοιας σημασίας και τέτοιας σοβαρότητας θέματα σε μιάμιση ημέρα, χωρίς καλά-καλά να προλάβουμε να τα διαβάσουμε.
Ήθελα να ρωτήσω τους συναδέλφους του ΣΥΡΙΖΑ αν θα προλάβουν να διαβάσουν τις αλλαγές ή αν θα προλάβουν να διαβάσουν τις τροπολογίες. Αλλά νομίζω ότι είναι όλοι κάπου και τις διαβάζουν ήδη, μια και δεν είναι κανένας στην Αίθουσα. Έχει κι αυτό την αξία του, γιατί την καταλαβαίνω την αδιαφορία μιας Κοινοβουλευτικής Ομάδας η οποία ψηφίζει τα πάντα. Την είδαμε και στην Επιτροπή. Δεν υπήρξαν παρά μία ή δύο σημαντικές και σοβαρές παρεμβάσεις από τους Βουλευτές της Συμπολίτευσης στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων. Έχω καμμιά φορά την εντύπωση, κύριοι συνάδελφοι, ότι είστε ικανοί να περάσετε ως τροπολογία τα πάντα. Ακόμα και την παλινόρθωση της βασιλείας είστε ικανοί να περάσετε σε τροπολογία, αρκεί να πρέπει να περάσει γρήγορα και χωρίς συζήτηση.
Εμείς όμως, και η Υπουργός σας προς τιμήν της, έχουμε όλη την καλή διάθεση να συζητήσουμε, να συνδιαλλαγούμε και να βρούμε λύσεις και να βελτιώσουμε το νομοσχέδιο. Δώστε μας τον χρόνο. Υπάρχουν μια σειρά από άρθρα που αλλάζουν, που πρέπει να τα δούμε και να τα συζητήσουμε. Δεν έγινε αυτή η συζήτηση και δεν καταλαβαίνω γιατί. Δεν μας κυνηγάει κανένας, πραγματικά. Υπάρχουν σοβαρά θέματα που μπορούμε να τα συζητήσουμε και πρέπει να τα συζητήσουμε.
Όπως έλεγα, συζητάμε για τον τρίτο πόλο, για να γυρίσω στο θέμα. Τι είναι ο τρίτος πόλος της οικονομίας; Γιατί τον θέλουμε; Είναι ιδεολογικό το θέμα; Ο κ. Κατρούγκαλος μας είπε, ο οποίος είναι κομμουνιστής ειρήσθω εν παρόδω, όπως έχει ο ίδιος δηλώσει -μην με κοιτάτε, κύριε Κατσώτη, εκείνος το δήλωσε, δεν το είπα εγώ, επειδή με κοιτάξατε στραβά- μας είπε, λοιπόν, προχθές στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, το ακούσατε κι εσείς, ότι είναι το πρώτο βήμα στη διαδικασία μετάβασης. Είναι, λοιπόν, ιδεολογικός ο λόγος; Είναι επειδή έχουμε ιδεολογικά μια ταύτιση με έναν συγκεκριμένο τρόπο της οικονομίας; Ή στην πραγματικότητα, μια και λειτουργεί και σε όλη τη Δυτική Ευρώπη και με επιτυχία μάλιστα σε χώρες που δεν σκέφτονται διαδικασίες μετάβασης στον σοσιαλισμό, μήπως είναι μια διέξοδος οικονομική για ένα σωρό ανθρώπους οι οποίοι είναι ή αισθάνονται αποκλεισμένοι λόγω της ανεργίας, της έλλειψης κεφαλαίων ή λόγω ειδικών αναγκών κ.λπ.; Εγώ λέω ότι είναι το δεύτερο καταρχήν.
Αν είναι λοιπόν έτσι, το πρώτο ερώτημα που πρέπει να βάλει κανείς είναι, φτιάχνοντας αυτόν τον πόλο, πώς θα γίνει να μπορέσω να προσελκύσω τους ανθρώπους που θέλουν, που θα ωφεληθούν ενδεχομένως και θα ήθελαν να κάνουν αυτό, να κάνουν μια ΚοινΣΕπ ή μια ΚοιΣΠΕ αντί να κάνουν έναρξη επαγγέλματος, να ανοίξουν ένα μαγαζί με τον κλασικό τρόπο ή να ιδρύσουν μια ΕΠΕ ή οποιαδήποτε άλλη μορφή; Θα το κάνει κανείς για λόγους ιδεολογικούς, όπως είπαμε, γιατί πιστεύει στη δημοκρατία, στην ισότητα και στην παραγωγή πλούτου χωρίς κέρδος; Ενδεχομένως. Η πλειοψηφία, όμως, θα το κάνει ή θα προσπαθήσει να το κάνει αν νιώθει ότι έχει κίνητρο κι ότι έχει συμφέρον να μπορέσει να σταθεί στην κοινωνία και να προχωρήσει.
Έτσι, λοιπόν, η ερώτηση είναι γιατί θα έρθουν αυτοί οι άνθρωποι. Τι περιβάλλον πρέπει να δημιουργήσεις για να έρθουν και αυτοί οι άνθρωποι, που υποτίθεται ότι είναι ο κύριος στόχος, εκτός από τους επιτήδειους του ΕΣΠΑ που πάντα βρίσκουν τρόπο να μπαίνουν σε τέτοιες διαδικασίες και να απομυζούν τα κεφάλαια; Ευνοεί αυτός ο νόμος τις start up, αυτούς που δεν έχουν κεφάλαια και θέλουν να ξεκινήσουν μια καλή ιδέα; Θα προτιμήσουν αυτήν τη μορφή; Δίνει πραγματικά ένα παράθυρο επιχειρηματικότητας μακροπρόθεσμης;
Η χώρα, ειρήσθω εν παρόδω, έχει γεμίσει από παραδοσιακά παντοπωλεία και από καφέ, τα οποία είναι επιδοτούμενα και τα οποία μένουν ανοιχτά μέχρις ότου να πάρουν το ΕΣΠΑ, την επιδότηση και να κλείσουν. Αυτό θέλουμε να κάνουμε με τους ΚοινΣΕπ; Αυτό ήταν και το πρότυπο μέχρι τώρα. Έτσι απέτυχε ο προηγούμενος νόμος. Απέτυχε γιατί δημιουργήθηκαν ΚοινΣΕπ των οποίων ο στόχος ήταν η επιδότηση και στη συνέχεια αδρανοποιήθηκαν ή έκλεισαν γιατί δεν είχαν κανένα άλλο ενδιαφέρον ή εκτιμούσαν ότι η διαδικασία που ξεκίνησαν δεν είχε παραγωγικό ενδιαφέρον ούτε δυνατότητα να σταθεί με όρους πραγματικής οικονομίας.
Έτσι, λοιπόν, όχι μόνο προηγούμενος νόμος, αλλά πολύ φοβάμαι κι αυτός ως ένα σημείο, δεν βοήθησε, δεν προώθησε την ιδέα, την αντίληψη του τρίτου πόλου και της εναλλακτικής αλληλέγγυας οικονομίας, αλλά στην πραγματικότητα τον δυσφήμισε, γιατί τον υποβίβασε σε μια διαδικασία η οποία είναι γεμάτη από σκάνδαλα και σκανδαλάκια, γεμάτη από σκοτεινές ζώνες και γεμάτη από προγραμματικές συμφωνίες, δηλαδή απευθείας αναθέσεις έργου από ΟΤΑ, περιφέρειες και δημόσια έργα, με τρόπους που είναι γνωστοί και οι οποίοι έχουν από καιρό στηλιτευτεί απ’ όλους, ακόμα κι από αυτούς που έχουν γράψει τον προηγούμενο νόμο.
Ουσιαστικά, λοιπόν, με την εξαίρεση των ΚοιΣΠΕ που ερχόταν από αλλού, από την ψυχιατρική μεταρρύθμιση και είχαν ένα διαφορετικό θεσμικό πλαίσιο, πολύ λίγα πράγματα έκανε ο προηγούμενος νόμος, γιατί είτε δημιουργήθηκαν μηχανισμοί είσπραξης αποζημιώσεων-επιδοτήσεων από το ΕΣΠΑ είτε υπήρξαν «δικαιούχοι» προγραμματικών συμβάσεων πριν δημιουργήσουν το ΕΣΠΑ.
Αν θέλουμε, λοιπόν, η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία να περπατήσει, το βασικό στοιχείο που πρέπει να έχει είναι η υγιής επιχειρηματικότητα, ιδέες οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν και άνθρωποι και περιβάλλον επιχειρηματικό, το οποίο θα επιτρέψει σε αυτές τις εταιρείες ή αυτούς τους συνεταιρισμούς από την μέρα μετά την ενίσχυση που θα λάβουν με τον α΄ ή β΄ τρόπο και τα κίνητρα στην αρχή, να έχουν μακροπρόθεσμη ζωή και γιατί όχι να μεγαλώσουν, να αυξήσουν τις θέσεις εργασίας και των κύκλο εργασιών τους. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος: Η δημιουργία ενός οικοσυστήματος υγιών επιχειρήσεων, όχι ενός μηχανισμού που θα πάρει τα λεφτά από την Ευρώπη. Αυτό το έχουμε δει από την εποχή που διοργανώνονταν σεμινάρια επιμόρφωσης ιεροψαλτών. Πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει αυτή νοοτροπία, να αλλάξει.
Έτσι, λοιπόν, τα τρία βασικά είναι ότι χρειάζεται κυρίως διαφάνεια – δευτερευόντως έλεγχος-, πάταξη της γραφειοκρατίας και του συγκεντρωτισμού, ενίσχυση των ανθρώπων που θέλουν να αρχίσουν τέτοιες διαδικασίες και κίνητρα οικονομικά, ασφαλιστικά, του κόστους εργασίας. Πρέπει να το δούμε ξανά και ξανά. Επιτέλους δεν αντέχω, θα τρολάρω. Αφού πήρατε τόσα πολλά λεφτά από τα κανάλια, δώστε μερικά και εδώ, αφού περισσεύουν για παντού.
Όλη αυτή η ιστορία πάσχει εκεί, στα κίνητρα, όχι μόνο για σταθεροποίηση, αλλά ακόμη και για αύξηση και μεγέθυνση του κύκλου ζωής, του κύκλου εργασιών και των θέσεων εργασίας. Εάν θέλουμε πραγματικά να αναπτύξουμε τον τομέα, οι συνεταιρισμοί πρέπει να ζήσουν, να σταθεροποιηθούν και να μεγαλώσουν.
Η λογική του νομοσχεδίου πολλές φορές ξέφευγε προς τα αντικίνητρα, οφείλω να ομολογήσω. Αποσύρθηκε εκείνη η διάταξη περί διανομής κερδών, αλλά ήταν χαρακτηριστική. Σε έναν συνεταιρισμό ο οποίος θα ξεκινήσει κατά πάσα πιθανότητα με ζημιά ή με πολύ μεγάλα προβλήματα το πρώτο πράγμα που πήγαμε να βάλουμε ήταν να πάρουμε το 10% με 30% των κερδών και να το δώσουμε για κοινωφελείς σκοπούς. Γιατί να μην ανοίξω μια ΑΕ; Γιατί να μην κάνω έναρξη επαγγέλματος, αφού θα έχω και το κέρδος στην τσέπη και ενδεχομένως την αμοιβή που θα παίρνω από την εργασία μου; Δεν στέκεται έτσι. Είναι εξαιρετικά δύσκολο. Χρειάζονται και περίοδοι χάριτος που μπορούν να αξιοποιηθούν για τα πρώτα χρόνια, φορολογικές απαλλαγές, όσες μπορούν να δοθούν στο αυστηρό δημοσιονομικό πλαίσιο -κανένας δεν το παραγνωρίζει. Και το ταμείο καλά είναι να δημιουργηθεί, αλλά απομένει το πώς και με τι λεφτά.
Θετικός είναι ο ειδικός λογαριασμός. Μπορούμε να το δούμε. Ελπίζω να προχωρήσει γρήγορα και χρειάζονται και καλές ιδέες. Εάν δεν φτάνουν τα λεφτά από τα κανάλια, υπάρχουν οι φόροι αμαρτίας που μπορούμε να το συζητήσουμε, που ένα μέρος τους μπορεί να πάει στο ταμείο ή στην ενίσχυση αυτής της οικονομίας.
Για να το συνοψίσω, η έλλειψη ρευστότητας, η υπερφορολόγηση, η γραφειοκρατία, οι προκαταβολές φόρων, όλα αυτά που βαρύνουν μια επιχείρηση, βαρύνουν εξίσου και τις ΚοινΣΕπ με αυτόν τον νόμο. Δεν αλλάζει τίποτα ιδιαίτερα και για αυτό δεν αλλάζει ο βαθμός δυσκολίας στην εκκίνηση της επιχειρηματικότητας με αυτό, γιατί αυτός είναι ο στόχος μέσα στην κρίση, να γίνει πιο εύκολο για κάποιους ανθρώπους που δεν έχουν κεφάλαιο, πρόσβαση και δυνατότητες να αρχίσουν να δουλεύουν. Αυτό δεν διευκολύνεται ιδιαίτερα, παρά την καλή προσπάθεια και τις καλές προθέσεις.
Κάναμε μια μεγάλη συζήτηση κατ’ ιδίαν με την κυρία Υπουργό και κατανοώ και τις αγωνίες της και το πρόβλημα που υπάρχει αντικειμενικά στο δημόσιο με τις υπηρεσίες και τα λοιπά και αφορά την κακιά συνήθεια που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, η Κυβέρνηση να συστήνει συνεχώς γενικές γραμματείες. Υπάρχουν προβλήματα στο δημόσιο και καταλαβαίνω και την αγωνία ενδεχομένως. Όμως, σε ένα περιβάλλον στο οποίο είναι στρατηγική της Κυβέρνησης να δημιουργεί παντού καινούργιες γενικές και ειδικές γραμματείες διαρκώς, πολύ δύσκολα μπορείς να μπεις στην ειδική συζήτηση για το συγκεκριμένο Υπουργείο.
Να πούμε λίγο επιγραμματικά –γιατί δεν έχω πολύ χρόνο- ποια είναι η διαφορά μεταξύ της σύστασης μιας διεύθυνσης σε ένα Υπουργείο και μιας θέσης γενικού γραμματέα ή ειδικού γραμματέα; Η διαφορά είναι ότι στη δεύτερη περίπτωση ο επικεφαλής είναι κομματικό στέλεχος χωρίς προσόντα και χωρίς προκήρυξη. Είναι άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης του κάθε Υπουργού.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Τους βάζουν για έμπιστους και μετά τους καταγγέλλετε τους Υπουργούς.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Καμιά φορά, όπως λέει και ο κ. Κεγκέρογλου, αυτό δεν δουλεύει. Το είδαμε να γίνεται στο Υπουργείο Εργασίας κατά κακή σύμπτωση ήδη χθες και σήμερα να εξελίσσεται. Θα αφήσω να ολοκληρωθεί πρώτα, γιατί τα στοιχεία είναι ελλιπή και θέλω να είμαι πολύ προσεκτικός, κύριε Κεγκέρογλου, προτού πω οτιδήποτε, αλλά καμιά φορά δεν δουλεύει. Είχα πει προχθές ότι αυτό είναι μια διαδικασία που το management στο δημόσιο θυμίζει συνταγματάρχη εν αποστρατεία. Αυτή η λογική των έμπιστων πάει παραπίσω, στους μυστικούς των καπεταναίων. Δεν δουλεύει έτσι. Δεν μπορεί να δουλέψει έτσι. Το κληρονομήσατε και το κάνατε χειρότερο, ενώ θα έπρεπε να δείτε μια τελείως διαφορετική λογική, όσον αφορά τη γραφειοκρατία και τον νεποτισμό στο δημόσιο.
Ξαναλέω και το κλείνω ότι όση καλή διάθεση και να έχει κανείς για ένα ειδικό θέμα, πολύ φοβάμαι ότι δεν μπορεί να μπει σε αυτήν τη διαδικασία και εξήγησα γιατί. Γιατί είναι πάγια, σταθερή τακτική της Κυβέρνησης η δημιουργία γενικών γραμματειών.
Δεν μπορεί να θυμηθώ κανένα νομοσχέδιο στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων που να μην έχει τουλάχιστον μια ειδική ή μια γενική γραμματεία. Είμαστε θετικοί στην ιδέα. Ξαναλέω ακόμα μια φορά ότι χρειαζόμαστε χρόνο που δεν τον είχαμε και είναι κακό. Ακόμα και την ύστατη στιγμή θα ήταν καλό να τον εξασφαλίσουμε. Θα προσπαθήσω μέχρι αύριο, θα προσπαθήσουμε και στο κόμμα, να δούμε όλες τις βελτιώσεις κι όλες τις τροπολογίες και να απαντήσουμε. Δεν υπάρχει όμως κανένας λόγος να υποβαθμίζουμε τη λειτουργία του Κοινοβουλίου και τον εαυτό μας προσπαθώντας να κάνουμε άθλους οι οποίοι δεν χρειάζονται σε τελευταία ανάλυση. Και χρόνο έχουμε για ένα τέτοιο νομοσχέδιο και την καλή διάθεση.
Εν πάση περιπτώσει, δεν θα επιφυλαχθούμε επί της αρχής. Θα ψηφίσουμε «ναι» επί της αρχής. Θα επιφυλαχθούμε για τα άρθρα μέχρι να τα αναλύσουμε. Όμως θα καταψηφίσουμε σίγουρα ορισμένα πράγματα. Από την πρώτη στιγμή προκαλώ για μια απάντηση. Υπάρχει ένα άρθρο που ήταν 51 και πολύ φοβάμαι ότι έχει γίνει 52, που αφορά μηχανικούς, που αφορά φορείς κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο ζέχνει με δυο τρόπους. Προβλέπει ότι οι μηχανικοί που είναι υπάλληλοι των φορέων κοινωνικής ασφάλειας μπορούν να αναθέτουν στον εαυτό τους με αμοιβή το απόγευμα τη συντήρηση των κτηρίων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης και προβλέπει επίσης ότι ο Υπουργός μπορεί να μοιράζει κτήρια των φορέων κοινωνικής ασφάλισης κατά το δοκούν, ελεύθερα. Είναι αγνώστου πατρός. Ποιος το κατέβασε; Θα μας πει κανείς ποια είναι η λογική; Μπορεί να κάνω λάθος εγώ. Υπάρχει λογική όμως ή είναι σκέτος νεποτισμός; Γιατί αν είναι έτσι, να κάνουμε μια κίνηση πέντε Βουλευτές από εδώ να ζητήσουμε κι εμείς ένα κτήριο. Όπως βλέπω τον κ. Κεγκέρογλου είναι πρόθυμος. Θα μας δώσετε ή είναι μόνο για συριζαίους;
BΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: …(Δεν ακούστηκε)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Κύριε Μπαργιώτα, έχετε ξεπεράσει κατά πολύ τον χρόνο και δεν είναι καιρός για άλλου είδους διάλογο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Τελειώνω σε ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
Γι’ αυτό το πράγμα κανείς δεν πήρε θέση. Μπορεί να κάνω λάθος. Πάρτε θέση. Εξηγήστε μας τι γίνεται μ’ αυτό. Γιατί ο Υπουργός μπορεί να μοιράζει τα κτήρια του ΙΚΑ. Δεν είναι του Υπουργείου. Είναι του ΙΚΑ, είναι του ΕΦΚΑ από αύριο. Πώς μπορεί ο Υπουργός να μοιράζει κτήρια του δημοσίου;
Οι τροπολογίες είναι πάρα πολλές. Θέλω να κάνω σχόλια. Θα μου δώσετε μόνο 30 δευτερόλεπτα, κύριε Πρόεδρε.
Η μετατροπή των συμβάσεων έργου σε συμβάσεις ορισμένου χρόνου επιτέλους είναι η σωστή διαδικασία, αφού η Κυβέρνηση…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Κύριε Μπαργιώτα, αύριο στην επί των άρθρων συζήτηση θα έχετε την ευκαιρία.
Τελειώστε, σας παρακαλώ. Έχετε ένα πρόβλημα με τη διαχείριση του χρόνου.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Όμως είναι εξόχως προβληματικό ότι είναι η έκτη νομοθετική προσπάθεια για να διορθωθεί ένα πρόβλημα το οποίο δημιούργησε ο ίδιος ο κ. Πολάκης βιαστικά και χωρίς μέθοδο.
Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλές από τις καθαρίστριες οι οποίες έφυγαν από τις ιδιωτικές εταιρείες για να πάνε με σύμβαση έργου στο δημόσιο θα καταλήξουν άνεργες. Για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους.
