«Δυστυχώς δεν έχουμε τελειώσει με το Ασφαλιστικό και αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί να το αναθεωρήσουμε. Το Ασφαλιστικό που έφερε η κυβέρνηση είναι μια μικρή παράταση για να ένα χρεοκοπημένο αναδιανεμητικό σύστημα που είναι καταδικασμένο από την αρχή: έχει καταδικαστεί από το δημογραφικό και τις δομικές αλλαγές της ελληνικής οικονομίας, πολύ πριν αρχίσουμε να το συζητάμε. Το έχει αποτελειώσει ουσιαστικά η ανεργία και η ύφεση μέσα στην κρίση. Είναι άδικο και άνισο για τις νέες γενιές και αναχρονιστικό στην ουσία του. Είναι ένα αναδιανεμητικό σύστημα από αυτά που εγκαταλείφθηκαν σε πολλές χώρες τα τελευταία 20 χρόνια και εδώ επιμένουμε στην στήριξή του» είπε ο βουλευτής Λάρισας του Ποταμιού, κ. Κώστας Μπαργιώτας, κατά τη συζήτηση επίκαιρης επερώτησης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης για την πορεία του Ασφαλιστικού.
Στη συνέχεια, επεσήμανε τον καθοριστικό ρόλο της σημερινής κυβέρνησης στην αποτροπή των μεταρρυθμίσεων του Ασφαλιστικού λέγοντας ότι «μέχρι πολύ πρόσφατα, υποσχόσασταν την αποκατάσταση των συντάξεων στο επίπεδο του 2009 και μέχρι το περασμένο καλοκαίρι το σύνθημα ήταν καμία παράταση στον ασφαλιστικό χρόνο, καμία περικοπή συντάξεων, καμιά αύξηση ασφαλιστικών εισφορών. Ενώ όλοι είχαμε κατανοήσει ότι ήταν μια βόμβα, η οποία εξελισσόταν από πολύ παλιά από το 1999, εσείς μαζί με τα 4/5 του πολιτικού κόσμου ήσασταν στον δρόμο ενάντια στις πρώτες μικρές προσπάθειες ρύθμισης».
Κλείνοντας, ο κ. Μπαργιώτας επανέφερε την πρόταση του Ποταμιού για ένα ασφαλιστικό τριών πυλώνων τονίζοντας ότι «πρέπει να στήσουμε ένα σύστημα του οποίου ο στόχος να είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας και της εμπιστοσύνης των γενεών που πληρώνουν στο Ασφαλιστικό Σύστημα και αυτού του τύπου η συζήτηση πρέπει να ξανανοίξει. Όταν το σημερινό ασφαλιστικό θα καταρρεύσει πρέπει να βρούμε μια λύση η οποίαν διαρκεί παραπάνω από το προσδοκώμενο επιβίωσης μιας κυβέρνησης. Πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον κάποιες δεκαετίες».
Δείτε παρακάτω ολόκληρη την ομιλία:
Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση της ομιλίας:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Δεν θα πω πολλά πράγματα για την επικαιρότητα, παρ’ όλο που ο πειρασμός είναι μεγάλος αυτές τις ημέρες. Νομίζω ότι σε ό,τι αφορά το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, ο χαρακτηρισμός «βορειοκορεάτικος» του γενικού τρόπου με τον οποίο το χειρίστηκε η Κυβέρνηση –τα είπε και ο κ. Κεγκέρογλου- πλέον τα λέει όλα.
Ούτε για τον ανασχηματισμό θα πω. Θα πω μόνο ότι φαίνεται ότι είναι πολύ μικρό σωσίβιο πλέον για μία επερχόμενη πανωλεθρία.
Κατόρθωσαν, όμως, αυτά τα δύο –και συγχωρέστε με, αλλά ξεχνώ και τη συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου, του Μακαριώτατου- ως επικοινωνιακά τεχνάσματα να σκεπάσουν εν μέρει το γεγονός ότι οι συνταξιούχοι αυτές τις ημέρες ήταν στους δρόμους και ότι ολοκληρώνονται οι περικοπές των επικουρικών συντάξεων που σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς φθάνουν πλέον σωρευτικά μέσα στην κρίση μέχρι και το 82%.
Εν πάση περιπτώσει, κύριε Υπουργέ, σας άκουσα να επιτίθεστε με σφοδρότητα στους προηγούμενους. Θα συμφωνούσα μαζί σας αν τους κατηγορούσατε για το ότι δεν ολοκλήρωσαν μια βιώσιμη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, πριν αναλάβετε εσείς, και την αφήσανε στη μέση. Θα το καταλάβαινα αν διαμαρτυρόσαστε, γιατί στην ουσία αναγκαστήκατε να τη συνεχίσετε. Και θα το καταλάβαινα αν δεν είχα ξεχάσει, όπως δεν έχει ξεχάσει και όλος ο υπόλοιπος ελληνικός λαός, ότι ως Κυβέρνηση, και εσείς ο ίδιος προσωπικά, παίξατε καθοριστικό και μάλιστα βίαιο ρόλο στην αποτροπή των μεταρρυθμίσεων, υποσχόμενοι μέχρι πολύ πρόσφατα την αποκατάσταση των συντάξεων στο επίπεδο του 2009.
Μέσα στην κρίση και μέχρι το περασμένο καλοκαίρι το σύνθημα ήταν καμία παράταση στον ασφαλιστικό χρόνο, καμία περικοπή συντάξεων, καμιά αύξηση ασφαλιστικών εισφορών.
Χρειάστηκε να έρθει εκείνο το πολύ δύσκολο βράδυ της συζήτησης του μνημονίου, όταν ο Πρωθυπουργός από αυτό εδώ το Βήμα με μεγάλη αφέλεια, θα έλεγα, προσποιητή ενδεχομένως, αναρωτιόταν για πρώτη φορά εκ μέρους του κόμματός σας και της παράταξής σας: «Μα, ποιος αμφιβάλει ότι το ασφαλιστικό δεν βγαίνει και χρειάζεται μεταρρύθμιση;».
Η απάντηση είναι εσείς. Εσείς αμφιβάλατε. Όλοι οι άλλοι είχαμε κατανοήσει ότι ήταν μια βόμβα, η οποία εξελισσόταν από πολύ παλιά, από το 1999 το είχαμε καταλάβει κάποιοι, όταν και εσείς, μαζί με τα 4/5 του πολιτικού κόσμου ήσασταν στον δρόμο ενάντια στις πρώτες μικρές προσπάθειες ρύθμισης.
Έτσι, την επαύριον αυτής της παραδοχής ο Πρωθυπουργός βιάστηκε να χαράξει κόκκινες γραμμές. Δεν ξέρω αν σας θυμίζουν κάτι οι κόκκινες γραμμές; Υπήρξε μια περίοδος που ήταν πολύ της μόδας οι κόκκινες γραμμές. Μετά έγιναν ροζ και μετά εξαφανίσθηκαν.
Επίσης, είχε πει: «Όχι, στις περικοπές». Μετά κατάλαβε –του είπε κάποιος προφανώς- ότι το αεικίνητο δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη και είπε: «Εν πάση περιπτώσει, όχι στις περικοπές των κυρίων συντάξεων, αλλά θα πειράξουμε λίγο τις επικουρικές.». Μετά παραδέχθηκε ότι αυτό δεν αφορά όλες τις επικουρικές, αλλά κάποιες, κάτω από ένα όριο.
Φέρατε τελικά ένα ασφαλιστικό το οποίο περικόπτει αγριότατα τις συντάξεις που πρόκειται να εκδοθούν, περικόπτει αγριότατα τις συντάξεις των ανθρώπων που σήμερα πληρώνουν εισφορές.
Αυτό είναι εξωφρενικό πραγματικά, γιατί καλούνται οι ασφαλισμένοι σήμερα να πληρώσουν υψηλότερες εισφορές για περισσότερα χρόνια, για να πάρουν λιγότερη σύνταξη, μόνο και μόνο για να στηριχθεί ένα σύστημα, το οποίο θα δούμε στην πορεία αν μπορεί να στηριχθεί. Όμως, εν πάση περιπτώσει, αυτή είναι μια κριτική.
Ξέρετε, το κύριο ερώτημα των ανθρώπων που παίρνουν σύνταξη σήμερα δεν είναι αν θα τους κόψετε 10 ευρώ ή 15 ευρώ. Η πραγματική αγωνία εδώ και πολύ καιρό, και μέσα σε αυτήν την Κυβέρνηση, των ασφαλισμένων, των συνταξιούχων, αλλά και των μελλοντικών συνταξιούχων είναι άλλη: Έστω και έτσι, είναι οι τελευταίες αυτές οι περικοπές; Αυτό το πενηντάρικο που κόπηκε χθες θα είναι το τελευταίο; Είναι βιώσιμο το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου;
Αυτή είναι η ερώτηση που απασχολεί τους πάντες, όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο, αλλά και σε καθημερινό. Έχουν αντιληφθεί οι Έλληνες ότι το συνταξιοδοτικό είναι δύσκολο και δεν βγαίνει και ότι οι περικοπές, ως ένα σημείο, ήταν αναπόφευκτες.
Η ερώτηση, λοιπόν, που διεξάγεται στη συζήτηση που γίνεται από το 1999 είναι η εξής: Είναι βιώσιμο το ασφαλιστικό; Ο κ. Πετρόπουλος έσπευσε προηγουμένως να πει ναι.
Ας διαβάσω τι λέει το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής στην προτελευταία έκθεση του προτελευταίου τριμήνου: «Εν κατακλείδι, το συνταξιοδοτικό σύστημα παραμένει μη βιώσιμο, παρά τη δημοσιονομική προσαρμογή των 3,5 δισεκατομμυρίων ευρώ ως το 2019. Οι μειώσεις στις συντάξεις είναι μεγάλες, όπως και οι αυξήσεις των εισφορών, που θεωρούμε ότι είναι δύσκολο να ανταποκριθούν στις νέες τους υποχρεώσεις. Η εισπραξιμότητα των ταμείων θα κλονιστεί ανεπανόρθωτα».
Στην ερώτηση αυτή λέει όχι το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής. Όχι λένε και οι περισσότεροι τεχνοκράτες, οι ανεξάρτητοι και οι ακαδημαϊκοί, που έχουν γνώση βαθιά του ασφαλιστικού. Το ίδιο λέει και το, κακό, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Πέρα από τις ακροβασίες που είμαι έτοιμος να ακούσω, δηλαδή ότι το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής ταυτίζεται με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, νομίζω ότι απλώς πάρα πολλοί άνθρωποι -εκτός από εσάς οι πάντες στην πραγματικότητα, κύριε Πετρόπουλε- βλέπουμε ότι αυτό το ασφαλιστικό δεν είναι βιώσιμο, δεν πρόκειται να βγει. Είμαι από τους ανθρώπους που μάλλον διαψεύστηκαν, γιατί πίστευα ότι θα αντέξει μέχρι το 2018. Η κατάσταση του ΟΑΕΕ σήμερα, τουλάχιστον όπως αναφέρεται στα ρεπορτάζ, το ότι βάλατε ήδη τον Οκτώβρη του 2016 χέρι στο ΑΚΑΓΕ, σημαίνει ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα αντέξει μέχρι το 2018 και θα χρειαστούν ρυθμίσεις και περικοπές πριν, μακάρι να βγω ψεύτης.
Το έλλειμμα των Ταμείων σήμερα αναφέρεται ότι είναι τεράστιο, κάποιοι μιλάνε για ένα αφανές χρέος 12δις€, σίγουρα είναι 2δις€ το χρέος του ΙΚΑ που μπαίνει στον ΕΦΚΑ. Για τον ΟΑΕΕ τα είπα ήδη, η δυσκολία είναι γνωστή και φαίνεται ότι είναι μεγάλη, έχει αναλώσει την κρατική επιχορήγηση και αυτά που εισπράττει είναι κάτι παραπάνω από τα μισά που χρειάζεται για να πληρώνει συντάξεις.
Και ενώ είναι ένας νόμος που δεν έχει αρχίσει ουσιαστικά να εφαρμόζεται καν στην ολότητά του – η περικοπή του ΕΚΑΣ εκκρεμεί – ο επανυπολογισμός των συντάξεων με τον νέο τρόπο εκκρεμεί θα γίνει, το ερώτημα είναι ποιος θα το κάνει και πως και η επιβολή του διπλού ασφαλιστικού χαρατσιού στους εργαζόμενους κι αυτό δεν έχει ολοκληρωθεί για τους αυτασφαλιζόμενους ούτε για τους αγρότες, θα γίνει μέσα στο 2017. Άρα δεν έχουμε τελειώσει με τον νόμο, ούτε με την εφαρμογή του η οποία όσο καλόπιστος και να είναι κανείς, είναι εξαιρετικά αμφίβολη. Άθλοι για την Δημόσια Διοίκηση όπως είναι η ενοποίηση των Ταμείων στον ΕΦΚΑ και οι επανυπολογισμοί των συντάξεων 2.5εκ. συνταξιούχων μέσα σε τρεις μήνες, είναι άθλοι οι οποί για κανονικές συνθήκες για το ελληνικό δημόσιο είναι τρομακτικοί, πολλώ δε μάλλον για μια κυβέρνηση που μάλλον είναι απρόθυμη για να τα ολοκληρώσει. Ή τουλάχιστον δεν έχει το απαραίτητο στελεχιακό δυναμικό και το απαραίτητο βάθος.
Άρα δεν έχουμε τελειώσει με το Ασφαλιστικό και φαίνεται ότι αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί να το αναθεωρήσουμε. Μπορεί ο κ. Κατρούγκαλος να λέει αλήθεια για αυτή τη φορά. Μπορεί όντως να μην ανοίξει σ’ αυτό το τρίμηνο, μπορεί να μην ανοίξει με σας, θα ανοίξει όμως. Είχαμε πει από την αρχή ότι το ασφαλιστικό που φέρατε είναι μια μικρή παράταση για να ένα χρεοκοπημένο αναδιανεμητικό σύστημα που είναι καταδικασμένο από την αρχή: έχει καταδικαστεί από τον δημογραφικό και τις δομικές αλλαγές της ελληνικής οικονομίας, πολύ πριν αρχίσουμε να το συζητάμε. Το έχει αποτελειώσει ουσιαστικά η ανεργία και η ύφεση μέσα στην κρίση.
Και είναι και άδικο και άνισο. Είναι άδικο για τις νέες γενιές. Είναι άνισο για τις νέες γενιές. Είναι αναχρονιστικό στην ουσία του. Είναι ένα αναδιανεμητικό σύστημα από αυτά που εγκαταλείφθηκαν σε πολλές χώρες τα τελευταία 20 χρόνια και εδώ επιμένουμε στην στήριξή του.
Είχαμε υποστηρίξει, μόνοι δυστυχώς εμείς η Επιτροπή Σοφών και κάποιοι ακαδημαϊκοί αλλά είμαστε οι μόνοι σε αυτή την αίθουσα, ένα σύστημα τριών πυλώνων. Ένα σύστημα του οποίου ο στόχος είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας και της εμπιστοσύνης των γενεών που πληρώνουν στο ασφαλιστικό σύστημα. Γιατί το ξέρετε καλά ότι δεν υπάρχει σήμερα. Όλοι το ξέρουν καλά ότι δεν θα πάρουν σύνταξη. Άρα δεν έχουν καμία όρεξη να δώσουν εισφορές. Και αντιμετωπιστήκαμε με ανοησίες. Ότι τα συστήματα τριών πυλώνων τα εφάρμοσε ο Πινοσέτ στην Χιλή το 1970 άρα είναι απαράδεκτα. Έκτος κι αν ο Bismarck ήταν αρκετά κομμουνιστής νομίζω ότι το επιχείρημα είναι αστείο.
Νομίζω ότι αυτού του τύπου τα συστήματα και αυτού του τύπου η συζήτηση πρέπει να ξανανοίξει. Είναι σημαντική. Θα αναγκαστούμε ξανά - το λέει η ειδησεογραφία, το λένε οι πάντες, το λέει το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής - να ξανασυζητήσουμε ασφαλιστικό κι αυτή τη φορά όποια κυβέρνηση κι αν είναι το 2018 ή το 2019, που αυτό εδώ το πράγμα θα καταρρεύσει πρέπει να βρούμε μια λύση η οποίαν διαρκεί παραπάνω από το προσδοκώμενο επιβίωσης μιας κυβέρνησης. Πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον κάποιες δεκαετίες.
