της Εύας Στάμου Η πολιτική δεν είναι το αποκλειστικό προνόμιο κάποιων κομματικών επιτελείων. Πολιτική είναι κάθε κίνηση, σκέψη και πράξη που επιχειρεί να συμβάλλει στη βελτίωση της ζωής όλων των πολιτών.
Γράφει η Εύα Στάμου
Η πολιτική δεν είναι το αποκλειστικό προνόμιο κάποιων κομματικών επιτελείων. Πολιτική είναι κάθε κίνηση, σκέψη και πράξη που επιχειρεί να συμβάλλει στη βελτίωση της ζωής όλων των πολιτών.
Ο άνθρωπος είναι ον πολιτικό, επεσήμανε ο Αριστοτέλης -- και όχι κομματικό, θα πρόσθετα εγώ. Τι σημαίνει όμως να ζεις τη ζωή σου σήμερα ως πολιτικό ον; Να καταλαβαίνεις πρώτα από όλα πως είσαι μέλος μιας κοινωνίας, και ότι έχεις ανάγκη τους άλλους, όπως σε έχουν ανάγκη και αυτοί.
Η ενασχόληση του ατόμου με την πολιτική οφείλει να έχει ως στόχο το «κοινό αγαθό». Το αγαθό αυτό, όμως, δεν υπάρχει ανεξάρτητα από όλους όσους μοχθούν γι' αυτό: η ίδια η συμμετοχή στη δημιουργία οικονομικών και πολιτιστικών αγαθών, είναι μέρος του ευ ζην, της ευδαιμονίας ολοκληρωμένων πολιτών.
Η οπαδική συμπεριφορά, η τυφλή υποστήριξη μιας κομματικής γραμμής για εξυπηρέτηση των "δικών μας παιδιών" (η οποία συχνά ντύνεται την προβιά της "ιδεολογικής καθαρότητας"), υπονομεύει την κριτική ικανότητα, περιορίζει στο ελάχιστο την ευθύνη του πολίτη, κι ενισχύει την επικράτηση της αναξιοκρατίας ως τη μόνη "φυσική" στάση ζωής στη χώρα μας.
Η δυσκολία με την πολιτική, όπως και πάλι θα τόνιζε ο Αριστοτέλης, είναι πως πρόκειται για μια τέχνη που δεν μπορείς να την ασκήσεις αν δεν ξέρεις γιατί μιλάς, κι αν, όταν μιλάς, δεν γίνεσαι συγκεκριμένος.
Πολιτική, λόγου χάριν, είναι η συστηματική καταγραφή των προβλημάτων που ταλανίζουν το σύστημα ψυχικής υγείας, και η απόπειρα διατύπωσης συγκεκριμένων λύσεων για να προχωρήσει επιτέλους η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση που έχει ολοκληρωθεί εδώ και μία τουλάχιστον δεκαετία στην Ευρώπη, εκτός από τη χώρα μας -- όπως επιχειρώ εδώ και καιρό να κάνω, σε συνεργασία με ψυχιάτρους και άλλους συναδέλφους, ως πολιτική υπεύθυνη ψυχικής υγείας της επιτροπής «Διά Ταύτα».
Πολιτική πράξη είναι να προσπαθήσεις να καταδείξεις με ποιους τρόπους τα προϊόντα της μαζικής υποκουλτούρας έχουν κατακλύσει την Ελλάδα, και να παρουσιάσεις κάποιες προτάσεις για το πώς θα αναδειχθεί ό,τι καλύτερο δημιουργεί ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων -- όπως επιχείρησα να κάνω πρόσφατα για την πολιτική βιβλίου με το δοκίμιό μου για την «Επέλαση της ροζ λογοτεχνίας» στη χώρα μας.
Έχει σημασία να εστιάσουμε όλοι στα υπαρκτά -τα πολύ μεγάλα αλλά και τα καθημερινά- προβλήματα, επιδιώκοντας ρεαλιστικές λύσεις. Να στοχεύσουμε στο τέλος της κομματοκρατίας, όχι με σκοπό να εκδικηθούμε ή να αποκλείσουμε κάποιες ομάδες «κομματικών εχθρών», αλλά υιοθετώντας κινήσεις καθαρά πολιτικές, που θα επιφέρουν ένα καινούριο τρόπο επικοινωνίας μέσω της διαρκούς «παίδευσης» όλων όσοι συμμετέχουμε στα κοινωνικά δρώμενα, πολιτών και πολιτικών.
Γι' αυτό κατεβαίνω με το Ποτάμι.
*Η Εύα Στάμου είναι υποψήφια στη Βοιωτία
16 Ιανουαρίου 2015, Protagon
