Τα τελευταία χρόνια άνθισαν όλες αυτές οι δυνάμεις που διχάζουν τους Έλληνες.
Οι πολιτικοί με την βοήθεια των δημοσιογράφων, έβαλαν τους πολίτες στα γνωστά κουτάκια: Μνημονιακοί-Αντιμνημονιακοί. Ανεξάρτητοι-Προσκυνημένοι.
Η ιστορία τους έβγαλε ψεύτες. Το καλοκάιρι του 2015 μάθαμε ότι δεν υπάρχει μνημονιακή και αντιμνημονιακή Ελλάδα. Πατριώτες Έλληνες και προσκυνημένοι Έλληνες.
Υπάρχει ο πατέρας που χαρίζει την πενιχρή σύνταξή του για να τα βγάλει πέρα το παιδί του στην ανεργία.
Υπάρχει ο επιχειρηματίας που κρατάει τους λίγους υπαλλήλους του και δεν τους απολύει παρόλο που δεν βγαίνει.
Υπάρχει ο δημόσιος υπάλληλος που παλεύει μόνος του σε μία υπηρεσία που υπολειτουργεί.
Υπάρχει ο απόφοιτος πανεπιστημίου που δουλεύει απλήρωτος ή για 200 ευρώ για να αποκτήσει εργασιακή εμπειρία.
Υπάρχουν οι νέοι που έφυγαν για ένα καλύτερο μέλλον.
Αυτή είναι η Ελλάδα για την οποία έχει καθήκον να παλέψει το Ποτάμι.
Οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά η στιγμή για να αλλάξουμε την Ελλάδα ήταν χτές.
Ήταν στισ αποτυχίες των μνημονίων και αυτών που τα εφάρμοσαν.
Ήταν στην μείωση των μισθών του ιδιωτικού τομέα για “να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί” χωρίς να κάνουμε πραγματικές μεταρρυθμίσεις.
Χωρίς να χτίσουμε μια ανεξάρτητη και αξιοκρατική δημόσια διοίκηση.
Χωρίς ένα απλό φορολογικό πλαίσιο που να επιτρέπει την επιχειρηματικότητα.
Χωρίς ένα σύγχρονο τριτοβάθμιο σύστημα Παιδείας που να συνδέει τα πανεπιστήμια με την αγορά εργασίας και να επενδύει στην έρευνα, ώστε οι άριστοι απόφοιτοι να αξιοποιούνται στον ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα.
Εγώ επέλεξα να ζήσω στο εξωτερικό. Θα παλεύω όμως όσο μπορώ να δω αυτές τις αλλαγές να γίνονται πραγματικότητα. και να ξαναδώσουν ελπίδα στους νέους.
Ως υπεύθυνος της κοινότητας Λονδίνου θέλω να ευχαριστήσω τον Σταύρο Θεοδωράκη που έθεσε το ζήτημα της επιστολικής ψήφου των κατοικων του εξωτερικού ως προτεραιότητα στην αλλαγή του εκλογικού νόμου.
Οι νέοι που ζούν στο εξωτερικό είναι οι αυριανοί νέοι που θα προσφέρουν στην πατρίδα μας.
Οι μεγάλες αλλαγές είναι αυτές που θα τους φέρουν πίσω.
