Πριν ακόμα στεγνώσει η μελάνη της εντολής από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της έναρξης των διαπραγματεύσεων με το Συμβούλιο σχετικά με τη μεταρρύθμιση του –άδικου για την Ελλάδα- Κανονισμού του Δουβλίνου (ο κανονισμός που καθορίζει ποιά χώρα της ΕΕ είναι υπεύθυνη για τη διεκπεραίωση μιας αίτησης ασύλου), πολλά κράτη μέλη ήδη τοποθετούνται σε μια τελείως αντίθετη διαπραγματευτική θέση.
Η Εσθονική Προεδρία κατέθεσε πρόταση που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για ένα μόνιμο και αυτόματο μηχανισμό μετεγκατάστασης των προσφύγων. Η «συμβιβαστική» της πρόταση δίνει στην Επιτροπή συντονιστικό ρόλο ζητώντας της να δημιουργήσει ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης. Με αυτό θα αξιολογεί αν το κράτος μέλος θα μπορεί να αντιμετωπίσει τον εισερχόμενο αριθμό αιτούντων άσυλο ή αν θα πρέπει να μετεγκατασταθούν σε κάποιο άλλο κράτος μέλος, το οποίο θα πρέπει μάλιστα να συμφωνεί με τα μέτρα αλληλεγγύης.
Η πρόταση αυτή επιβολής ποσοστώσεων απαιτώντας τη συναίνεση των κρατών μελών στα μέτρα, δίνει τη δυνατότητα υπεκφυγής και αφήνει εκτεθειμένες τις χώρες πρώτης γραμμής, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, σε ένα δυσανάλογο βάρος διαχείρισης της προσφυγικής κρίσης, ενώ απαλλάσσει τα κράτη μέλη από την «επιβαλλόμενη» από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλληλεγγύη μέσω του υποχρεωτικού μηχανισμού. Φοβάμαι ότι οι όποιες ελπίδες για επανασχεδιασμό του κανονισμού του Δουβλίνου και για δικαιότερη αντιμετώπιση του προσφυγικού πέφτουν στο κενό.
