Με τη φράση «Οι αποκαρδιωμένοι και πραγματικά ηθικά καταβεβλημένοι και κουρασμένοι γιατροί στην εφημερία αποτελούν πρόβλημα και κίνδυνο για τη δημόσια υγεία» επιχείρησε ο Βουλευτής Λάρισας του Ποταμιού, κ. Κώστας Μπαργιώτας, να αναδείξει το σοβαρό θέμα με τα εξαντλητικά ωράρια των γιατρών και το προβληματικό σύστημα των εφημεριών κατά τη διάρκεια συζήτησης επίκαιρης ερώτησης προς τον Υπουργό Υγείας.
Μπαργιώτας: «Ο κουρασμένος, εξοργισμένος και ηθικά καταβεβλημένος γιατρός στην εφημερία είναι πιο επικίνδυνος από έναν κακό και αγράμματο γιατρό»
Ξανθός: «Η Οδηγία της ΕΕ για το ωράριο δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Θα υπάρξει σχέδιο σταδιακής κάλυψης των κενών»
Συγκεκριμένα, όπως τόνισε ο βουλευτής «Υπάρχουν ολόκληρες ημέρες συνεχούς εφημέρευσης με αποτέλεσμα να υπάρχει πρόβλημα σοβαρό ασφάλειας στην εφημερία. Αυτός άλλωστε είναι και ο βασικός λόγος για το περίφημο brain drain και τη αναχώρηση πολλών γιατρών, ο συνδυασμός δηλαδή εξευτελιστικών αμοιβών και εξευτελιστικών συνθηκών εργασίας. Ξέρετε καλά ότι το σύστημα είναι άνισο, είναι στον αέρα. Οι εφημερίες παράγονται με μία επίκληση ασφαλών προγραμμάτων εφημέρευσης, όπου η λέξη «ασφαλείς» είναι συνδικαλιστική αναφορά χωρίς περιεχόμενο, χωρίς μετρήσιμα κριτήρια. Κανείς δεν ξέρει γιατί εδώ εφημερεύουν τρεις κι εκεί εφημερεύουν τέσσερις. Είναι ένα σύστημα απαρχαιωμένο, πελατειακό στη διάθεση και στη διακριτική ευχέρεια των διοικητών και των κομματικών διοικήσεων των Υ.ΠΕ, οι οποίες παράγουν εφημερίες με κριτήρια αλλότρια και όχι βάσει των πραγματικών αναγκών». Στη συνέχεια επέκρινε την ηγεσία του Υπουργείου για αδράνεια και ακατάσχετη θεωρητικολογία. «Πολύ φοβάμαι ότι κινδυνεύετε να μείνετε στην ιστορία ως η πιο καθεστωτική και συντηρητική ηγεσία του Υπουργείου, μιας και δεν βλέπω πουθενά καμία διάθεση μετατροπής. Δεν νομίζω ότι από μόνοι τους οι διορισμοί καινούριων γιατρών -που είναι αναγκαίοι και δεν έρχονται κιόλας- είναι η απαραίτητη λύση. Το σύστημα του εφημεριών- όπως και πολλά άλλα πράγματα- χρειάζεται πραγματική μεταρρύθμιση. «Πρέπει να μιλήσουμε για την ουσία, δηλαδή για το εφημεριακό πρότυπο» είπε χαρακτηριστικά.
Ο Υπουργός Υγείας, αφού αναγνώρισε το πρόβλημα, ομολόγησε με κυνισμό ότι «Με τα δεδομένα της στελέχωσης των δημόσιων νοσοκομείων της χώρας αυτή η Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το ωράριο δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Είναι απολύτως σαφές αυτό… Το μεγάλο πρόβλημα είναι τα στάνταρντς ασφαλείας στην λειτουργία των νοσοκομείων και η ποιότητα της φροντίδας. Άρα, η εκκρεμότητα υπάρχει. Έχω ήδη στείλει επιστολή στην Ομοσπονδία των Νοσοκομειακών Γιατρών και τους καλώ σε διάλογο για μια επικαιροποιημένη κλαδική συμφωνία κι έχουμε προγραμματίσει και μία συνάντηση με τον Ευρωπαίο Επίτροπο Υγείας στα μέσα του Φλεβάρη, ακριβώς για να θέσουμε όλο αυτό το πλαίσιο, να θέσουμε την πραγματική κατάσταση και την πραγματική δυνατότητα της χώρας και προφανώς με ένα σχέδιο σταδιακής κάλυψης των κενών να υπάρξει μια προοδευτική εναρμόνιση της χώρας μας απέναντι σε αυτή την απαίτηση».
Δείτε το βίντεο της συζήτησης εδώ:
Ακολουθεί απομαγνητοφωνημένη η συζήτηση:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Καλημέρα, κύριε Υπουργέ, ευχαριστώ που ήρθατε σήμερα.
Θα ήθελα και εγώ να συνηγορήσω με την κ. Χριστοφιλοπούλου στην πρόταση για τη διασταυρούμενη απάντηση των ερωτήσεων καθώς με λύπη διαπιστώνω ότι το Υπουργείο Υγείας έχει πολύ κακό ρεκόρ και στις επίκαιρες και στις απαντήσεις των γραπτών ερωτήσεων. Νομίζω ότι είναι κάτι που πρέπει να το δείτε. Ίσως η πρόταση της κ. Χριστοφιλοπούλου να βοηθήσει.
Μπαίνω στο θέμα, μια και δεν έχω πολύ χρόνο. Θέλω να ξεκινήσω με μία διευκρίνιση στην οποία νομίζω ότι θα συμφωνήσετε ότι μιλώντας για τα εργασιακά των γιατρών, το σαρανταοκτάωρο και την εξασφάλιση υγιών εργασιακών συνθηκών, κυρίως αναφερόμαστε στη διασφάλιση της ποιότητας της παροχής υπηρεσιών υγείας και της ασφάλειας των ασθενών, καθώς οι αποκαρδιωμένοι και πραγματικά ηθικά καταβεβλημένοι και κουρασμένοι γιατροί στην εφημερία αποτελούν πρόβλημα και κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, αφού η κρίση τους αμβλύνεται και η δυνατότητά τους να απαντήσουν στα προβλήματα γίνεται όλο και χειρότερη.
Έτσι, λοιπόν, πολύ σύντομα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε τη χώρα γιατί επιτρέπει να εργάζονται οι γιατροί περισσότερες από είκοσι τέσσερις ώρες στη συνέχεια -πρακτικά στην Ελλάδα υπάρχουν γιατροί που δουλεύουν πάρα πολλές ημέρες στη συνέχεια χωρίς διακοπή σε εφημερίες- και γιατί εξακολουθεί να μην σέβεται αυτό που και η ίδια έχει νομοθετήσει, δηλαδή τον περιορισμό των σαράντα οκτώ ωρών συνεχούς εργασίας ανά εβδομάδα.
Επίσης, θυμίζω, και νομίζω ότι είναι σημαντικό να το κρατήσουμε, ότι το ίδιο Δικαστήριο έχει γνωμοδοτήσει ότι οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από ένα σαφές, επακριβές και μη διφορούμενο νομικό πλαίσιο, ακριβώς δηλαδή αυτό που δεν έχει η Ελλάδα, σε ό,τι αφορά τις εφημερίες. Το νομοθετικό πλαίσιο είναι πολύπλοκο, αλληλοαναιρούμενο και απαρχαιωμένο και έγινε ακόμη χειρότερο και ακόμη πιο άνισο λόγω των οριζόντιων περικοπών που έλαβαν χώρα τα τελευταία χρόνια.
Υπάρχουν, όπως είπα, ολόκληρες ημέρες συνεχούς εφημέρευσης με αποτέλεσμα να υπάρχει πρόβλημα σοβαρό ασφάλειας στην εφημερία. Αυτός άλλωστε είναι και ο βασικός λόγος για το περίφημο brain drain και τη αναχώρηση πολλών γιατρών, ο συνδυασμός δηλαδή εξευτελιστικών αμοιβών και εξευτελιστικών συνθηκών εργασίας ταυτοχρόνως, τα οποία συνιστούν ένα πολύ-πολύ μεγάλο πρόβλημα.
Ξέρω ότι θα μου πείτε ότι είναι ένα χρόνιο πρόβλημα που δημιουργήθηκε -και έτσι είναι- όμως, κύριε Υπουργέ, έχετε καταγράψει έναν χρόνο απουσίας πρακτικά από το συγκεκριμένο θέμα και από πολλά άλλα στο Υπουργείο, καθώς δεν έχουμε δει καμία πρόταση και καμία νομοθετική πρωτοβουλία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Είναι σαφής η ερώτηση.
Κύριε Υπουργέ, έχετε τον λόγο.
ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Τελειώνω σε ένα λεπτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Έχει γίνει μεγάλη υπέρβαση των ορίων. Τον λόγο έχει ο κύριος Υπουργός.
ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Να πω μόνο τις ερωτήσεις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Είναι σαφής η ερώτηση, κύριε Μπαργιώτα. Τα υπόλοιπα είναι «σάλτσα».
ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Νομίζω ότι είναι σημαντικό να θέσω τις ερωτήσεις. Είναι σημαντικές, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Κύριε Υπουργέ, έχετε τον λόγο.
ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Χωρίς ερωτήσεις; Εντάξει.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΞΑΝΘΟΣ (Υπουργός Υγείας): Αγαπητέ συνάδελφε, το πρόβλημα υπάρχει. Ήταν μια μεγάλη εκκρεμότητα. Η απόφαση αυτή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναδεικνύει μια διαχρονική ευθύνη τη ελληνικής πολιτείας να αντιμετωπίσει αυτή την εκκρεμότητα. Θυμίζω ότι η Ευρωπαϊκή Οδηγία βγήκε το 2003 -μάλλον προϋπήρχε και μία το 1999- και από τότε έχουν περάσει δεκατρία δεκατέσσερα χρόνια και δεν έχει αντιμετωπιστεί το θέμα.
Έγινε μια σημαντική προσπάθεια, κατά την άποψή μου, το 2009, με την τότε κλαδική συμφωνία των νοσοκομειακών γιατρών και του Υπουργείου που προέβλεπε τεσσερισήμισι χιλιάδες προσλήψεις σε δύο χρόνια, ακριβώς στη λογική της κάλυψης των κενών, και άρα της μείωσης της αναγκαίας υπερωριακής εργασίας.
Στη συνέχεια ήρθε η κρίση και το μνημόνιο. Πάγωσε η διαδικασία και δεν προχώρησαν παρά ελάχιστες προσλήψεις. Νομίζω ότι μόνο χίλιες από αυτές πρόλαβαν το 2009 και το 2010 να προχωρήσουν. Και αρκετές από αυτές που ήταν σε εκκρεμότητα και είχαν ολοκληρωθεί οι κρίσεις τους, τις ξεπαγώσαμε φέτος. Έχουμε καταφέρει αυτή την περίοδο -τους τελευταίους μήνες- να διορίσουμε γύρω στους ογδόντα με εκατό μόνιμους γιατρούς του ΕΣΥ από τέτοιες παλιές κρίσεις εκείνης της περιόδου.
Πρέπει να είμαστε απολύτως ειλικρινείς. Με τα δεδομένα της στελέχωσης των δημόσιων νοσοκομείων της χώρας αυτή η Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το ωράριο δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Είναι απολύτως σαφές αυτό.
Εμείς θεωρούμε ότι αυτή η απόφαση του Δικαστηρίου, που δημιουργεί έναν κίνδυνο προστίμου για τη χώρα και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε αυτό για να το αποφύγουμε…
ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Και για τους ασθενείς δημιουργεί κίνδυνο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΞΑΝΘΟΣ (Υπουργός Υγείας): Βεβαίως, συμφωνώ απολύτως.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Κύριε Μπαργιώτα, έχετε τη δευτερολογία σας.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΞΑΝΘΟΣ (Υπουργός Υγείας): Το μεγάλο πρόβλημα είναι τα στάνταρντς ασφαλείας στην λειτουργία των νοσοκομείων και η ποιότητα της φροντίδας. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα και γι’ αυτό και ασχολούμαστε. Δεν είναι προφανώς μόνο ζήτημα των εργασιακών δικαιωμάτων των νοσοκομειακών γιατρών. Άρα, η εκκρεμότητα υπάρχει.
Έχω ήδη στείλει επιστολή στην Ομοσπονδία των Νοσοκομειακών Γιατρών και τους καλώ σε διάλογο για μια επικαιροποιημένη κλαδική συμφωνία κι έχουμε προγραμματίσει και μία συνάντηση με τον Ευρωπαίο Επίτροπο Υγείας στα μέσα του Φλεβάρη, ακριβώς για να θέσουμε όλο αυτό το πλαίσιο, να θέσουμε την πραγματική κατάσταση και την πραγματική δυνατότητα της χώρας και προφανώς με ένα σχέδιο σταδιακής κάλυψης των κενών να υπάρξει μια προοδευτική εναρμόνιση της χώρας μας απέναντι σε αυτή την απαίτηση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Κύριε Μπαργιώτα, έχετε τον λόγο.
ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Θα σας παρακαλούσα να μου δώσετε ένα λεπτό, γιατί είναι ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο και σημαντικό θέμα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Έχετε τρία ολόκληρα λεπτά.
ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Θα παρακαλούσα να τα κάνετε τέσσερα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Τρία λεπτά είναι στη διάθεσή σας.
ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Εν πάση περιπτώσει, νομίζω ότι δεν θα μπω στο θέμα της ΟΕΝΓΕ. Αναφέρατε το ιστορικό. Το ξέρω καλά κι εγώ. Νομίζω ότι έχει ευθύνες και η συνδικαλιστική ηγεσία του χώρου για την κατάντια, μιας και πολλά πράγματα διεκδικήθηκαν, πάρθηκαν πίσω, στη συνέχεια αλλάξαν και έκαναν πως δεν τα βλέπουν. Αυτό γίνεται, κυρίως, επειδή υπάρχει μια άρνηση όλων -και των παλιών ηγεσιών των Υπουργείων και της Ομοσπονδίας των Νοσοκομειακών Γιατρών- να μιλήσουμε για την ουσία για το εφημεριακό πρότυπο.
Ξέρετε καλά ότι το σύστημα είναι άνισο, είναι στον αέρα. Οι εφημερίες παράγονται με μία επίκληση ασφαλών προγραμμάτων εφημέρευσης, όπου η λέξη «ασφαλείς» είναι συνδικαλιστική αναφορά χωρίς περιεχόμενο, χωρίς μετρήσιμα κριτήρια. Κανείς δεν ξέρει γιατί εδώ εφημερεύουν τρεις κι εκεί εφημερεύουν τέσσερις.
Προσπαθώ να τα πω σύντομα, γιατί ο κ. Βαρεμένος με έχει τρομάξει με τον χρόνο.
Κανείς δεν ξέρει με ποιον τρόπο παράγονται οι εφημερίες. Κανείς δεν μπορεί να διασταυρώσει πού εφημερεύει ποιος κι γιατί. Κανείς δεν μπορεί να συγκρίνει καν στοιχεία μεταξύ των νοσοκομείων. Είναι, λοιπόν, ένα σύστημα απαρχαιωμένο, πελατειακό στη διάθεση και στη διακριτική ευχέρεια των διοικητών και των κομματικών διοικήσεων των ΥΠΕ, οι οποίες παράγουν εφημερίες με κριτήρια αλλότρια και όχι βάσει των πραγματικών αναγκών.
Αυτό το σύστημα θέλει τα το διατηρήσει και η ΟΕΝΓΕ διά δηλώσεών τους και προσωπικής –αν θέλετε- επικοινωνίας σε πολλές φάσεις και δεν ενδιαφέρθηκε κανείς να το τροποποιήσει. Πολύ φοβάμαι ότι κινδυνεύετε να μείνετε στην ιστορία ως η πιο καθεστωτική και συντηρητική ηγεσία του Υπουργείου, όσον αφορά σε αυτό, μιας και δεν βλέπω πουθενά καμία διάθεση μετατροπής. Δεν νομίζω ότι από μόνοι τους οι διορισμοί καινούργιων γιατρών -που είναι αναγκαίοι και δεν έρχονται κιόλας- είναι η απαραίτητη λύση.
Το σύστημα του εφημεριών- όπως και πολλά άλλα πράγματα- χρειάζεται πραγματική μεταρρύθμιση. Τουλάχιστόν, πρέπει να ξεκινήσει ένας διάλογος για το πώς θα γίνει αυτή η μεταρρύθμιση, γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τέτοια προεργασία στην Ελλάδα.
Πρέπει, λοιπόν, να ξαναδούμε το σύστημα από την αρχή και να ξαναδούμε όχι μόνο το πώς θα πρέπει να αλλάξει, αλλά και το να κάνουμε κι ένα σύστημα μέτρησης και εφαρμογής των αλλαγών. Διότι θυμίζω –και το ξέρετε καλά- ότι κάποια στιγμή κέρδισαν τα ρεπό μετά τις εφημερίες. Ξέρετε καλά ότι κανείς δεν ασχολείται με την εφαρμογή τους. Όλοι κάνουν ότι δεν ξέρουν ότι δεν εφαρμόζονται.
Το αποτέλεσμα είναι ότι οι ειδικευόμενοι εφημερεύουν σε συνθήκες εξανδραποδισμού, εφημερεύουν άπειρες ώρες, επικίνδυνες ακόμη και για την υγεία τη δική τους και πολύ περισσότερο για την υγεία των ασθενών. Διότι ξαναλέω ότι ο κουρασμένος, εξοργισμένος και ηθικά καταβεβλημένος γιατρός στην εφημερία είναι πιο επικίνδυνος από έναν κακό και αγράμματο γιατρό, όσο καλός και αν είναι.
Πραγματικά, υπερβαίνουν εαυτόν οι συνάδελφοι στο σύστημα υγείας. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ασφαλείς, γιατί το σύστημα τους πιέζει να κάνουν πράγματα που είναι πέρα από τις ανθρώπινες δυνάμεις τους. Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Άρα, η πρώτη ερώτηση είναι –και την έκανα και προηγουμένως- η εξής: Έχετε κατά νου κάποια μετατροπή, μεταρρύθμιση στο σύστημα; Έχετε τουλάχιστον στοιχεία για το πόσοι διορισμοί χρειάζονται και πού για να καλυφθεί στοιχειωδώς; Να συμφωνήσω ότι δεν γίνεται σήμερα η εφαρμογή της Οδηγίας. Έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε ένα σχέδιο σαν χώρα, σαν Υπουργείο για την επόμενη πενταετία, πηγαίνοντας προς τα εκεί, όχι μόνο με προσλήψεις, διότι ξέρουμε καλά ότι δεν φτάνουν μόνο αυτές και δεν είναι και εφικτές, αν θέλετε, στον βαθμό που μπορεί να χρειάζονται. Έχουμε τη διάθεση να συζητήσουμε την τροποποίηση του συστήματος εφημέρευσης και την εισαγωγή πρότυπων εφημέρευσης με βάση μετρήσιμες παραμέτρους. Αυτό νομίζω είναι το κρίσιμο ερώτημα;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Βάλετε ερωτηματικό και τελειά.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Ούτε ένα λεπτό παραπάνω δεν χρειάστηκα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Τον λόγο έχει ο κύριος Υπουργός.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΞΑΝΘΟΣ (Υπουργός Υγείας): Αγαπητέ συνάδελφε, είναι μονόδρομος να γίνει αυτό. Δεν είναι ζήτημα διάθεσης, πολιτικής βούλησης κτλ. Είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε για να επιβιώσει το σύστημα υγείας. Κι επειδή θέλουμε όντως ειδικά την περίοδο της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης να υπάρχει αξιόπιστη δημόσια περίθαλψη, είμαστε υποχρεωμένοι, όχι επειδή επικρέμεται το πρόστιμο, όχι επειδή υπήρξε καταδικαστική απόφαση από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, να κάνουμε μία σοβαρή παρέμβαση, καταρχήν, κάλυψης των κενών. Έχει αποχωρήσει το 20% του ιατρικού δυναμικού τα τελευταία χρόνια σωρευτικά. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί. Έχουμε κάνει παρεμβάσεις προς αυτήν την κατεύθυνση.
Θυμίζω ότι φέτος διασφαλίσαμε την παρουσία όλων των επικουρικών γιατρών –περίπου πεντακοσίων- που υπηρετούν αυτήν την περίοδο στα νοσοκομεία της χώρας μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου μετά από μία παράταση που πήραν από τις 30 Ιουνίου πέρσι.
Δεύτερον, έχουμε διορίσει τετρακόσιους εβδομήντα επικουρικούς γιατρούς επιπλέον αυτό το τελευταίο τρίμηνο. Τρίτον, έχουμε προσχεδιάσει προσλήψεις εξακοσίων ενενήντα μόνιμων γιατρών μέσα στο 2016, που θα προκηρυχθούν οι θέσεις τους. Ήδη έχουμε κατανείμει τον αριθμό τους στις ΥΠΕ και μένει η τελική κατανομή στα νοσοκομεία.
Νομίζω ότι η λογική είναι ότι προσπαθούμε να ενισχύσουμε το ανθρώπινο δυναμικό των νοσοκομείων, ιδιαίτερα το ιατρικό, και να σταματήσουμε με αυτές τις κινήσεις αυτήν την τρομερή διαρροή ιατρικού δυναμικού προς το εξωτερικό, που απειλεί σήμερα την ευστάθεια και τη λειτουργικότητα των δημόσιων νοσοκομείων.
Προφανώς και το εργασιακό και το μισθολογικό καθεστώς, ιδιαίτερα για τους νέους γιατρούς, είναι απωθητικό. Πρέπει να δούμε πώς μπορούμε αυτό να το κάνουμε θελκτικότερο. Σε αυτή τη φάση, νομίζω ότι αντιλαμβάνεστε ότι δεν μπορούμε να ανοίξουμε συζήτηση περί αναβάθμισης του ιατρικού μισθολογίου. Μπορούμε, όμως, να βελτιώσουμε τις εργασιακές συνθήκες, φροντίζοντας τα ρεπό να δίδονται κανονικά. Κι όντως οι ειδικευόμενοι γιατροί που επιβαρύνονται ιδιαίτερα στα επείγοντα, αλλά και στη λειτουργία των τμημάτων να έχουν την αντισταθμιστική περίοδο ανάπαυσης και κυρίως να αναβαθμίσουμε την ιατρική εκπαίδευση, αγαπητέ συνάδελφε.
Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα και το μεγάλο στοίχημα, για να ξέρουν τα αξιόλογα νέα παιδιά που τελειώνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια ότι μπορούν σε αυτή τη χώρα να ζήσουν αξιοπρεπώς και να ασκήσουν το επάγγελμα, το λειτούργημά τους και να έχουν προοπτική.
Σε όλο το σύστημα το εφημεριακό, συμφωνώ ότι υπάρχει στρέβλωση. Σε μεγάλο βαθμό, βέβαια, -πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε- έχουν μειωθεί αυτές οι αποκλίσεις και οι ανισότητες που υπήρχαν, ακριβώς επειδή μειώθηκαν οι προϋπολογισμοί για τις εφημερίες.
Υπάρχει ανάγκη, λοιπόν, εξορθολογισμού. Εμείς έχουμε ξεκινήσει αυτή τη συζήτηση με τους ΥΠΕάρχες και τώρα με τις νέες διοικήσεις των νοσοκομείων θα το θέσουμε αυτό επί τάπητος και θα υπάρξει ένα νέο σύγχρονο πρότυπο που θα έχει εξορθολογισμένες υπηρεσίες και λειτουργία των νοσοκομείων τώρα με τις εφημερίες. Κρίσιμο κλειδί εδώ είναι η λειτουργία του αυτόνομου ΤΕΠ.
Το ΤΕΠ είναι η πρώτη πύλη εισόδου, είναι η πρώτη γραμμή άμυνας για το δημόσιο νοσοκομείο. Εκεί υπάρχει μεγάλη εργασιακή επιβάρυνση, υπάρχει εργασιακή καταπόνηση. Πρέπει, λοιπόν, να φροντίσουμε τη στελέχωση των τμημάτων αυτών με εξειδικευμένο προσωπικό, με την ειδικότητα της επείγουσας ιατρικής κ.λπ., που τα ξέρετε, και ενδεχομένως να εφαρμοστούν κυκλικά ωράρια, ώστε να σταματήσει το καθεστώς της εικοσιτετράωρης εφημερίας, ειδικά σε αυτά τα τμήματα που επιβαρύνονται πάρα πολύ από τη ροή των περιστατικών.
