της Ελένης Κεκροπούλου Η Ελλάδα είναι ένα χωράφι που για να καρπίσει πρέπει να το δουλέψουμε όλοι μαζί.
Γράφει η Ελένη Κεκροπούλου
Γιατί στο Ποτάμι; Και γιατί το Ποτάμι θα είναι πράγματι το τρίτο κόμμα;
Είναι η πρώτη ερώτηση που μου κάνουν όταν τους λέω πως «είμαι Ποτάμι».
Ιδού λοιπόν μια σειρά από διότι:
-Βαρέθηκα από τη μεταπολίτευση και μετά, όταν όλοι τρέφαμε τόσες προσδοκίες, να ̓ακούω τα εντυπωσιακά και γεμάτα υποσχέσεις λογύδρια φερέλπιδων πολιτικών που στη συνέχεια μεταμορφώθηκαν οβιδιακά σε πολιτικάντες του κενού λόγου της δεκάρας που εξαπάτησαν τον εύπειστο και πάντα ελπίζοντα λαό μόνο και μόνο για να επενδύσουν τελικά στο δικό τους αστέρι, προσθέτοντας άφθονα πεκούνια (ή λαϊκιστί μπικικίνια) στην προσωπική τους περιουσία.
-Βαρέθηκα τον ξύλινο ψευτονεωτεριστικό λόγο της σουρεαλιστικής και φροϊδικής αριστεράς όπου υποδορίως όλοι ονειρεύονται να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη και επίσης τον σπουδαρχιδισμό της δεξιάς των αριστίνδην και πλουτίνδην και των αρχοντοχωριατών.
-Με στενοχωρεί και με αποκαρδιώνει το να ζω μετά από τόσες δεκαετίες ευρωπαϊκής πορείας στην οθωμανικού τύπου αναξιοκρατία, στη ρουσφετική φαυλοκρατία, στη φλου δημοκρατία της ακατάσχετης ταμπελοποιίας, όπου όταν δεν ανήκεις κάπου πρέπει να είσαι οπωσδήποτε κάτι απορριπτέο είτε από τους μεν είτε από τους δε κυρίαρχους του παιχνιδιού.
-Με λυπεί να βλέπω πομφόλυγες να περνιούνται για σημαντικοί στον τάδε ή δείνα τομέα σε μια χώρα ὀπου οι πραγματικά σημαντικοί μένουν (και επιδιώκουν να μένουν) στη σκιά ή στο επιλεγμένο περιθώριό τους μην περιμένοντας να δικαιωθούν ούτε σε μεγάλο γήρας μήτε μετά θάνατον. Με λυπεί να προπηλακίζονται και να γελοιοποιούνται όσοι έχουν διαφορετική γνώμη από το κυρίαρχο ρεύμα της καθεστυκίας- και καλά- νομενκλατούρας του δήθεν και του έτσι...
Το Ποτάμι δρόσισε μέσα μου την σιγασμένη από πολλού ελπίδα μιας χώρας ότι μπορεί κι εγώ, ο αποσιωπημένος πολίτης, να αποκτήσω φωνή.
Εγώ, ο απογοητευμένος εδώ και δεκαετίες πολίτης, ο ενσυνείδητος πολίτης, ο σκληρά εργαζόμενος επαγγελματίας, ο αγωνιζόμενος γονιός, ο αποδυναμωμένος συνταξιούχος, που βλέπω τη χώρα μου, μια χώρα με τόσες δυνατότητες, να σπαταλιέται εξαιτίας της ψευδοπαιδείας, της αλαζονίας, της αδολεσχίας, του εγωτισμού και της αμετροέπειας των μέχρι τούδε αβροδίαιτων ταγών της. Η Ελλάδα δεν είναι ημέτερα οικόπεδα με νερό και ρεύμα για να τα μοιράσουμε σε τιμή ευκαιρίας. Η Ελλάδα είναι ένα χωράφι που για να καρπίσει πρέπει να το δουλέψουμε όλοι μαζί.
Σαν κι εμένα είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Αναβαπτίζουν τις αφυδατωμένες ελπίδες τους στο δικό μας Ποτάμι.
Είναι Ποτάμι.
Κι ακούω το νερό του να βουίζει δυνατά.
* Η Ελένη Κεκροπούλου είναι υποψήφια βουλευτής στην Α΄ Αθηνώνb
16 Ιανουαρίου 2015
