Την ανάγκη διαλεύκανσης και όχι εργαλειοποίησης της υπόθεσης Novartis, ανέδειξε ο Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Έργου του Ποταμιού Γιώργος Μαυρωτάς κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας «Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και άλλες διατάξεις» στην Ολομέλεια.
Ο κ. Μαυρωτάς διαπίστωσε πως το σχέδιο νόμου βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση, επισημαίνοντας όμως πως για μια ακόμα φορά η Κυβέρνηση νομοθετεί προκειμένου να αποφευχθούν κυρώσεις. Κατέγραψε την ανάγκη να αποκτήσουν οι φορείς διαχείρισης οργανωτική και επιτελική δομή, σταθερή χρηματοδότηση και τακτικό προσωπικό, όπως από κοινού προκρίνουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις της χώρας.
Αναφερόμενος στα θέματα της επικαιρότητας, επέλεξε το βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα «Τα μυστικά του βάλτου» για να περιγράψει επιγραμματικά την πολιτική ζωή που τείνει να βαλτώσει, καθώς κυριαρχείται αφ' ενός μεν από το Μακεδονικό, αφ' ετέρου δε από τη δικογραφία της Novartis με τους μυστικούς μάρτυρες.
Χαρακτήρισε πολύ σοβαρό το ζήτημα της φαρμακευτικής δαπάνης, απορρίπτοντας ταυτόχρονα το κουκούλωμα και τις κουκούλες. Προειδοποίησε για το ότι οι πολιτικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης ενδεχομένως πλήξουν την ίδια την έρευνα. Σταχυολόγησε σημεία που υποδεικνύουν την εξωθεσμική εμπλοκή της Κυβέρνησης στη δικαστική διαδικασία.
Εκτίμησε πως η κυβέρνηση επέλεξε τη συγκεκριμένη στιγμή για να αναδείξει το ζήτημα της Novartis, προκειμένου να αλλάξει την ατζέντα κατόπιν του συλλαλητηρίου της Κυριακής για το Μακεδονικό, αντί να επιχειρήσει να εξηγήσει στους πολίτες που συμμετείχαν πως η εξεύρεση λύσης είναι προς την κατεύθυνση του εθνικού συμφέροντος. Υπενθύμισε τις προτάσεις για σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, ώστε να διαμορφωθεί εθνική θέση πέραν από μικροκομματικούς υπολογισμούς με ορίζοντα το μέλλον και όχι τις επόμενες εκλογές.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Η θέσπιση και, φυσικά, η αποτελεσματική διαχείριση προστατευόμενων περιοχών, τόσο σε χερσαίο όσο και σε θαλάσσιο επίπεδο, αποτελούν το κύριο εργαλείο, παγκοσμίως, στην κατεύθυνση της διατήρησης της βιοποικιλότητας, όπως προκύπτει και από την βαρύτητα που αποδίδεται σε αυτές μέσα από τη Σύμβαση του Ο.Η.Ε. για τη Βιοποικιλότητα.
Το σχέδιο νόμου βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση. Δεν μπορούμε όμως να μην σχολιάσουμε πως, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση, για μιαν ακόμα φορά η κυβέρνηση σύρεται να νομοθετήσει για την αποφυγή συνεπειών.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, «Ο παρών νόμος, αποτελεί, μεταξύ άλλων, μέρος των ενεργειών του Υ.Π.ΕΝ. προκειμένου να αποφευχθεί η επιβολή προστίμων».
Αναρωτιέμαι, μπορούμε να σχεδιάσουμε, να οργανώσουμε, να νομοθετήσουμε, να υλοποιήσουμε σε αυτήν τη χώρα χωρίς τη δαμόκλειο σπάθη των κυρώσεων; Ή τέλος πάντων, εγκαίρως;
Ευχάριστη έκπληξη θα χαρακτήριζα τα μικρότερα σχήματα διοίκησης, τα επταμελή Δ.Σ. Ο περιορισμός των μελών Δ.Σ., επιτροπών κλπ. είναι κάτι που, ομολογουμένως δεν μας έχετε συνηθίσει. Το αντίθετο θα έλεγα.
Υπάρχουν βέβαια και σημεία που προκαλούν απορία ή ακόμα και προβληματισμό.
Για παράδειγμα στην παρ. 4 του 'Αρθρου 3, αναφέρεται η δυνατότητα συγκρότησης με Κ.Υ.Α. των Υπουργών Εσωτερικών, Ενέργειας και Περιβάλλοντος, και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, επιπλέον επιτροπής υποστήριξης του έργου του «Φορέα Διαχείρισης Θερμαϊκού Κόλπου». Ανατρέχοντας στην αιτιολογική έκθεση, διαπίστωσα ότι αποδίδεται κάποια ιδιαιτερότητα στη συγκεκριμένη περιοχή λόγω του λιμένα, της βιομηχανικής ζώνης και της πόλης της Θεσσαλονίκης. Επιστρέφοντας στο κείμενο του σχεδίου νόμου παρατηρώ πως, τελικά, παρόμοιες υποστηρικτικές επιτροπές δύνανται να συγκροτηθούν και στους υπόλοιπους Φορείς Διαχείρισης Προστατευμένου Περιοχών, για τους οποίους μάλλον δεν συντρέχουν οι ιδιαιτερότητες του Θερμαϊκού, και διερωτώμαι: γιατί το ειδικό προηγείται του γενικού; Δεν αρκεί η γενική διατύπωση η οποία προφανώς καλύπτει και τον Φ.Δ.Π.Π. του Θερμαϊκού; Ποια η σκοπιμότητα της συγκεκριμένης αναφοράς;
Θα επανέλθω όμως στα του Θερμαϊκού, του Αξιού, της ευρύτερης περιοχής σε επόμενο σημείο της ομιλίας μου, καθώς τελευταία απασχολούν την πολική δραστηριότητα, όχι μόνο στην περιβαλλοντική διάσταση.
Αυτό που θα ήθελα να θέσω είναι το εάν μπορούμε να οργανώσουμε τους Φ.Δ.Π.Π. κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορούν να επιτελούν το έργο τους χωρίς κατ' ανάγκην να υποστηρίζονται από επιπλέον ειδικές επιτροπές. Άλλωστε στην παρ. 2 του 'Αρθρου 4, όπου περιγράφονται οι αρμοδιότητες των Φ.Δ.Π.Π., καταγράφεται η δυνατότητα συνεργασίας τους με αρμόδιες κρατικές Υπηρεσίες, Υπηρεσίες της Ε.Ε. και άλλων Διεθνών Οργανισμών, Ο.Τ.Α., Ν.Π.Δ.Δ. και Οργανισμούς της αλλοδαπής και της ημεδαπής, εκπαιδευτικά και ερευνητικά ιδρύματα, έως και φυσικά και νομικά πρόσωπα του ιδιωτικού τομέα. Και λέγοντας να τους οργανώσουμε, εννοούμε να αποκτήσουν οργανωτική και επιτελική δομή, σταθερή χρηματοδότηση και τακτικό προσωπικό, όπως προκρίνουν και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις της χώρας στα, από κοινού, σχόλιά τους κατά τη δημόσια διαβούλευση που προηγήθηκε.
Επιτρέψτε μου να περάσω λίγο στην επικαιρότητα.
Αν έπρεπε να διαλέξουμε ένα βιβλίο που θα χαρακτήριζε τις τελευταίες μέρες την πολιτική ζωή στην Ελλάδα είναι «Τα μυστικά του βάλτου». Το βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα έχει Μακεδονικό, έχει μυστικά, έχει και βάλτο όπως μυστικά και βάλτο έχει η δικογραφία της Novartis που ήρθε προχθές στη Βουλή. Μυστικά γιατί έχουμε μυστικούς μάρτυρες και βάλτο γιατί οδηγεί στο να βαλτώσει η πολιτική ζωή της χώρας.
Το ζήτημα της φαρμακευτικής δαπάνης είναι πολύ σοβαρό. Δεν αντέχει ούτε κουκούλες ούτε κουκουλώματα. Σημασία λοιπόν έχει η ουσία, αλλά και η διαδικασία. Η όλη διαχείριση δείχνει μια κυβερνητική μεθόδευση: «Με εντολή Πρωθυπουργού…»
«Μεγαλύτερο από το σκάνδαλο Siemens» λένε οι Υπουργοί Δικαιοσύνης.
Περαστικός από τον Άρειο Πάγο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ο κ. Τζανακόπουλος, είδε φως και μπήκε. Ξέρει τους προστατευόμενους μάρτυρες ο κ. Πολάκης.
Ναι στη διαλεύκανση, όχι όμως στην εργαλειοποίηση του σκανδάλου Novartis. Όχι λάσπη στον ανεμιστήρα. «Mου είπε ότι του είπε, τα πήρε ο Α που ήξερε τον Β άρα πρέπει να τα πήρε και ο Β».
Φαίνεται ότι το τεκμήριο αθωότητας των κατηγορουμένων, μπερδεύεται με το καταγγελόμενο τεκμήριο αθλιότητας των μεθοδεύσεων και όλα μαζί γίνονται ένας χυλός για να θρέψει το αδηφάγο τέρας του λαϊκισμού και της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος. Πρέπει να χυθεί άπλετο φως τόσο στα πολιτικά πρόσωπα όσο και στα υπόλοιπα. Πρέπει να κλείσουν οι τρύπες του συστήματος. Και πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξει αυτός ο νόμος περί ευθύνης υπουργών που βάζει το πολιτικό σύστημα στο στόχαστρο για ειδική μεταχείριση απέναντι στη δικαιοσύνη.
Με το θέμα που άνοιξε, το πολιτικό μας σύστημα δίνει θεσμικές εξετάσεις. Έχει έρθει στη Βουλή. Θέλουμε τη Βουλή ως πεδίο επιχειρημάτων και δικαιοσύνης και όχι ρωμαϊκή αρένα κατασπάραξης πολιτικών αντιπάλων. Μην καταλήξουμε σε άρτο και θεάματα, ή μάλλον μην καταλήξουμε σε Nov-artis και θεάματα.
Και περιμένουμε να δούμε πώς θα αντιμετωπίσετε τη δικογραφία για τα βλήματα που εμπλέκει τον κ. Καμμένο και ήρθε (έρχεται;) στη Βουλή.
Το θέμα λοιπόν της φαρμακευτικής δαπάνης και των πρακτικών που ακολούθησε η εταιρία Novartis για να αποκομίσει όφελος, να νοθεύσει τον ανταγωνισμό διαφθείροντας και χρηματίζοντας φυσικά πρόσωπα και κρατικούς λειτουργούς, είναι πολύ σοβαρό. Και τελικά, θα καταλήξουμε η όποια πολιτική μεθόδευση να υπονομεύει την ίδια την έρευνα.
Δεν μπορεί λοιπόν να εργαλειοποιείται για να αλλάξει ατζέντα η κυβέρνηση. Να προσπαθεί να βρεί εκεί το φάρμακο, στη Novartis, για να φύγει από το Μακεδονικό μετά από ένα μεγάλο συλλαλητήριο.
Η κυβέρνηση πρέπει να κοιτάξει στα μάτια αυτόν τον κόσμο που προσήλθε στο συλλαλητήριο kαι να του εξηγήσει ότι κάνει λάθος, που δεν θέλει λύση στο θέμα. Να του εξηγήσει ποιο είναι το εθνικό συμφέρον και όχι να οδηγείται από το εθνικό πάθος. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει η συγκυρία, η ευκαιρία να ανατρέψουμε ένα τετελεσμένο. Ένα διεθνές, de facto τετελεσμένο με βάση το οποίο η γειτονική χώρα αποκαλείται σχεδόν απ’ όλους Μακεδονία. Η σύνθετη ονομασία erga omnes μπορεί να αποκαταστήσει την ισορροπία: η Π.Γ.Δ.Μ. να έχει τον γεωγραφικό προσδιορισμό που την χαρακτηρίζει, εγκαταλείποντας τους αστείους ιστορικούς ισχυρισμούς και σφετερισμούς που είναι αυταπόδεικτα εκτός πραγματικότητας. (Οι Σλάβοι ήρθαν στην περιοχή 1000 χρόνια μετά τον Μέγα Αλέξανδρο). Όμως κι εμείς να παραδεχθούμε ότι γεωγραφικά η Μακεδονία εκτείνεται και εκτός των ελληνικών συνόρων. Αλλιώς χάνουμε το δίκιο μας και την αξιοπιστία μας.
Για αυτό πρέπει να επιδιώξουμε να λυθούν αυτά τα ζητήματα, τώρα που υπάρχει η συγκυρία, πριν τα λύσει η ζωή και η διεθνής πραγματικότητα σε βάρος μας, αλλά και σε βάρος των επόμενων γενεών. Πρέπει να βγάλουμε ένα αγκάθι που θα κακοφορμίζει σε μια δύσκολη περιοχή.
Για αυτό από το Κίνημα Αλλαγής τόσο η Φώφη Γεννηματά όσο και ο Σταυρός Θεοδωράκης πρότειναν τη σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών (ακόμα καλύτερα διευρυμένου με τους πρώην πρωθυπουργούς που χειρίστηκαν το θέμα) για να πει ο καθένας καθαρά τις απόψεις του κοιτώντας το μέλλον κατάματα και όχι μόνο τις επόμενες εκλογές.
Τα εθνικά ζητήματα δεν λύνονται με κομματικούς υπολογισμούς. Αντίθετα χρειάζονται τη γνώση και τη γνώμη των ειδικών, την ενημέρωση του κόσμου και εθνική ομοψυχία. Χωρίς πατριώτες και προδότες, γιατί το εθνικό συμφέρον δεν ταυτίζεται με την εθνική παρόρμηση. Για αυτό οι τόνοι στο θέμα πρέπει να πέσουν και να νικήσουμε τον λαϊκισμό με το επιχείρημα και όχι την απαξίωση. Να βάλουμε μπροστά τον πατριωτισμό του σχεδίου και της εξωστρέφειας και όχι του πάθους και της εσωστρέφειας. Τα εθνικά πάθη πολλές φορές μας οδήγησαν σε εθνικά λάθη. Και το χειρότερο μας οδήγησαν σε διχασμούς. Στην Ελλάδα, ο διχασμός είναι ο πρόλογος κάθε τραγωδίας. Η ενότητα και η ομοψυχία σε κρίσιμα θέματα είναι όμως δουλειά και του πολιτικού συστήματος. Η ενότητα όμως προϋποθέτει εμπιστοσύνη. Πώς να μην χάσουν οι πολίτες την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα όταν οι ίδιοι οι πολιτικοί δεν εμπιστεύονται ούτε στο ελάχιστο πια, ο ένας τον άλλο. Αλλού λαμβάνονται «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης», εδώ λαμβάνουμε «μέτρα κατεδάφισης εμπιστοσύνης». Και το βλέπουμε αυτό κάθε μέρα, το βλέπουμε στις πράξεις και μεθοδεύσεις, στην εκφορά του δημόσιου λόγου. Προβάλλεται ο συγκρουσιακός, θάβεται ο συνθετικός, o συναινετικός.
Και αν τελικά θεωρούμε ότι η εμπιστοσύνη μεταξύ μας έχει χαθεί, ότι ισχύει το «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», τότε το παιχνίδι είναι χαμένο. Οι ακραίοι θα τρίβουν τα χέρια τους και ο αντικοινοβουλευτικός λόγος θα δυναμώνει. Το τέρας του λαϊκισμού τελικά θα φάει και το χέρι που τον τάιζε.
Και σε όλα αυτά η χώρα πρέπει να ισορροπήσει οικονομικά και κοινωνικά έχοντας μπροστά της έναν ανήφορο εξόδου από την κρίση. Ας μην τον κάνουμε αυτόν τον ανήφορο πιο γλιστερό…
* Ο Γιώργος Μαυρωτάς είναι βουλευτής Αττικής και Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Έργου
