Λένε ότι όταν βυθιζόταν ο Τιτανικός, η ορχήστρα συνέχιζε να παίζει μέχρι το τέλος.
Σήμερα ακούσαμε την δική μας ορχήστρα, τους βουλευτές μας, να παίζουν ο καθένας και ένα διαφορετικό κομμάτι. Από άλλη παρτιτούρα ο Λυκούδης, από άλλη ο Θεοχάρης, από άλλη ο Φωτήλας.
Ας μην γελιόμαστε όμως, ο τιτανικός βυθίζετα. Αν δεν κάνουμε κάτι, το Ποτάμι τελειώνει.
Ήρθαμε εδώ να πούμε αλήθειες και σήμερα σας είπα τις δικές μου αλήθειες.
Είμαι ο μόνος όμως που δεν ήλθα εδώ μόνο για να μιλήσω.
Χάρη στην στήριξη 140 συνέδρων που υπέγραψαν την υποψηφιότητά μου, το όνομά μου θα είναι αύριο το πρωί στο ψηφοδέλτιο για τη θέση του Επικεφαλής.
Φυσικά οι υπογραφές δεν είναι ψήφοι. Είναι απλά πρόσκληση σε δημοκρατικό έλεγχο.
Έχετε τώρα δικαίωμα να αποφασίσετε. Θα συνεχίσουμε όπως τώρα, ή θα αλλάξουμε;
Αύριο με την ψήφο σας μπορείτε να ανανεώσετε το Ποτάμι και να σταματήσετε την πτωτική του πορεία. Η ευθύνη είναι στα χέρια σας. Το επόμενο τακτικό Συνέδριο, σύμφωνα με το καταστατικό που πρότεινε η ηγεσία και ψηφίσαμε χθες, θα είναι σε τέσσερα χρόνια.
Θα σας πώ λοιπόν τώρα τις δικές μου αλήθειες.
Στην ομιλία μου στην προηγούμενη ολομέλεια, εξήγησα , ότι το Ποτάμι για μένα είναι ένα κίνημα δικαιοσύνης.
Αυτό που έκανε το κίνημα να μεγαλώσει την αξέχαστη άνοιξη του 2014 δεν ήταν ένας άνθρωπος, ούτε μια παρέα.
Ήταν οι πολύτιμες αξίες μας. Αυτές πρεπει τώρα να προστατεύσουμε. Αυτές έδωσαν την ελπίδα ότι μπορούμε να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Μας έδωσαν την υπόσχεση ότι μπορούμε να την κάνουμε έναν τόπο ίσων ευκαιριών, ίσων δικαιωμάτων και αλληλεγγύης. Όπως άλλες ευρωπαικές χώρες πριν από εμάς.
Όπως ήλπισαν οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας και οι δάσκαλοί μας. Αυτοί, που πηγαν φυλακές και εξορίες, όπως ο δάσκαλός μου ο Αριστόβουλος Μάνεσης και ο πολιτικός ήρωάς μου ο Λεωνίδας Κύρκος, που στερήθηκαν τις οικογένειές τους και τη γλύκα της ζωής για να είμαστε εμείς ελεύθεροι και ανεξάρτητοι.
Δικαιοσύνη ήθελαν. Αυτό θέλουμε κι εμείς. Την Ελπιδα της δικαιοσύνης.
Η ελπίδα μας ήταν ότι το πελατειακό κράτος θα ηττηθεί. Ότι η Ελλάδα θα σταματήσει να είναι ένα Κράτος των Λίγων.
Ότι με σκληρή δουλειά θα ενώσουμε κοινωνικές δυνάμεις που θέλουν τις ίδιες αλλαγές. Στην τοπική αυτοδιοίκηση, τις επαγγελματικές ομάδες, τους ανέργους, σε μαγαζιά, σε νοσοκομεία, σε όλους τους κοινωνικούς χώρους.
Ότι θα φτιάξουμε στέρεους θεσμούς, νέο σύνταγμα, ανεξάρτητη δημόσια διοίκηση σοβαρή δικαιοσύνη, κοινωνικό κράτος.
Ενώσαμε τις δυνάμεις της μεταρρύθμισης;
Όχι δεν τις ενώσαμε. Αποτύχαμε.
Δεν είναι μυστικό ότι το Ποτάμι περναει κρίση. Τον Σεπτέμβριο χάσαμε το ένα τρίτο της εκλογικής δύναμής μας. Οι δημοσκοπήσεις μας γράφουν εκτός βουλής.
Γιατί; Μήπως φταίνει οι ιδέες μας; Όχι, αυτές θριαμβεύουν. Δείτε ότι με αυτές πάνω κάτω ιδέες ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε τη Νέα Δημοκρατία.
Αλλά φυσικά, όπως είπα νωρίτερα, οι μεταρρυθμίσεις του κ. Μητσοτάκη είναι διαφορετικές από τις δικές μας. Εμείς δεν μιλούμε μόνο για οικονομική ανάπτυξη. Μιλούμε πρωτίστως για δικαιοσύνη, δηλαδή τη δίκαιη διανομή των καρπών της ανάπτυξης.
Πιστεύω πως γνωρίζω τον λόγο που εμείς αποτύχαμε. To Ποτάμι δεν έγινε ποτέ κόμμα. Παρέμεινε πάντα παρέα.
Τί είναι κόμμα; Θέλω να σας πώ τι θεωρώ εγώ κόμμα.Ti_Einai_Komma.PNG
Ένα κόμμα έχει οργάνωση.
Έχει κυβερνητκό πρόγραμμα – όπως αυτό που παρουσίασα εγώ τον Νοέμβριο.
Ένα κόμμα παράγει προτάσεις πολιτικής. Όχι εκθέσεις ιδεών, αλλά σχέδιο εκτέλεσης πολιτικών και αποφάσεων.
Έχει γραφεία στην κοινωνία που ο κόσμος πάει, συζητάει, πληροφορεί και πληροφορείται, σκέφτεται και αποφασίζει.
Ένα κόμμα έχει δομές που με μόνιμο και σταθερό τρόπο και διαδικασίες παράγει και αναλύει ιδέες και τις επιστρέφει στη βάση του.
Ένα κόμμα αναπνέει στην κοινωνία.
Ένα κόμμα είναι μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Έχει μια σταθερή ομάδα, αξιόπιστων και ικανών ανθρώπων που περιστοιχίζουν τον αρχηγό και που ο κόσμος μαθαίνει να εμπιστεύεται. Που δεν αλλάζουυν κάθε δύο εβδομάδες.
Έχει σταθερά όργανα που μαθαίνουν, σκέφτονται και αποφασίζουν και πληροφορύν.
Το Ποτάμι δεν έχει τίποτε από αυτά. Ήταν έτσι από την αρχή.
Αυτή την διαφάνεια την ετοίμασα τον Οκτώβριο του 2015 για να περιγράψω πώς έβλεπα τότε την οργάνωσή μας και την έστειλα στην συντονιστική επιτροπή.
Πρότεινα αλλαγές, που δεν έγιναν.
Το Ποτάμι δεν έχει ούτε όργανα, ούτε διαδικασίες, ούτε εγγυήσεις αλλά ούτε και λογοδοσία κανενός είδους. Δεν έχει όργανα, απολογισμούς, ημερήσιες διατάξεις, πρακτικά κανόνες, αρχείο.
Το χθεσινό καταστατικο μας μάλιστα, αυτό που μας πρότεινε ο Σταύρος και το συνέδριο ενέκρινε, επικυρώνει αυτόν τον τρόπο οργάνωσης και επιβεβαιώνει ότι θα έιμαστε ένα συγκεντρωτικό και αρχηγικό κόμμα.
Στο συνέδριό μας δεν κάναμε ούτε κάν οικονομικό απολογισμό, ούτε και είδαμε μια έκθεση απολογισμού για οποιοδήποτε θέμα.
Το Ποτάμι ζει στο κινητό τηλέφωνο του αρχηγού του.
Και συνέχισε να πορεύεται έτσι ακόμα και μετά την ήττα του Σεπτεμβρίου. Και θα συνεχίσει να πορεύεται έτσι τώρα που ψηφίσαμε ένα αρχηγικό και συγκεντρωτικό καταστατικό.
Ετσι όμως δεν θα αλλάξει η Ελλάδα. Έτσι δεν θα διευρυνθεί το Ποτάμι.
Γι αυτό δεν γίναμε ποτέ μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Είμασταν απλά μια ομάδα πίεσης.
Με ωραίες ιδέες αλλά χωρίς πειστική πρόταση πολιτικής.
Γι αυτό δεν κρατήσαμε μια σταθερή στάση έναντι του Τσίπρα. Χωρίς οργάνωση και σπονδυλική στήλη φανήκαμε απλά ένα συμπλήρωμα στους μεγάλους. Φάνηκε έτσι ότι η φιλοδοξία μας ήταν μικρή. Πολύ μικρή. Μέχρι το ντελικατέσεν.
Απο τους αυτοσχεδιασμούς μας δώσαμε, κακώς, την εντύπωση ότι είχαμε καθήσει με μια ανθοδέσμη έξω από το γραφείο του Αλέξη.
Η αξιοπιστία μας χάθηκε. Τώρα θέλει προσπάθεια για να την ξαναβρούμε.
Ο Σταύρος έκανε χθες μια νέα πρόταση.Το Κοινοβούλιο του Κέντρου. Αυτό μας είπε θα ενώσει και θα αναζωογονήσει τον χώρο μας.
Κάνει λάθος. Η πρότασή του θα μας κάνει ακόμα περισσότερο αναξιόπιστους.
Ποιοί είναι αυτοί που θα καθήσουν στο Κοινοβούλιο του Κέντρου; Ο κύριος Λαλιώτης; Η κυρία Γεννηματά που κι εκείνη καθηλώθηκε στα ποσοστά της τον Σεπτέμβριο; Ή απλά οι μαθητές τους; Το Κίνημα του κυρίου Παπανδρέου που ήλθε εδώ σήμερα το πρωί να μας πει ότι αναζητά προσωπική δικαίωση; Ποιές νέες ιδέες θα παράγει αυτό το κοινοβούλιο που δεν μπορούν να παράγουν οι δυνάμεις αυτές χωριστά;
Αυτη η άνευ όρων συνάντηση δεν θα προσφέρει τίποτε στην ανανέωση της χώρας. Είναι το κοινοβούλιο των χαμένων.
Ναι να συνεργαστούμε με όλες τις συγγενείς δυνάμεις. Πώς όμως; Μόνο όμως αν συμφωνούμε όλοι στις αρχές ενός μη πελατειακού κόμματος.
Δεν είπε όμως τίποτε γι αυτό ο Σταύρος. Και πώς να πει, όταν οι δομές του δικού του κόμματος είναι ανύπαρκτες; Τι θα προτείνει στους δυνητικούς συνεργάτες μας; Να εκλέγονται τα όργανα του νεόυ κόμματος με λίστα από τον αρχηγό, όπως μας πρότεινε χθες; Να μην έχουμε ηγετική ομάδα; Να περνούν όλα από το γραφείο του αρχηγού;
Το Ποτάμι δεν έχει μάθει να ενώνει. Πού είναι τα στελέχη που μας στήριξαν στις ευρωεκλογές; Που είναι οι προσωπικότητες που ήταν μαζί μας μέχρι και χθες; Γιατί δεν είναι σήμερα εδώ ο Τσακυράκης, ο Διαμαντούρος, ο Τσούκας, ο Ματσαγγάνης, ο Τσακλόγλου;
Αγαπητοί φίλοι.
Το Ποτάμι είναι το κίνημα των ελλήνων που θέλουν δικαιοσύνη.
Που δεν συγχωρούν τη διαφθορά και το πελατειακό κράτος. Που δεν συμβιβάζονται με την ιδέα ότι είμαστε μια ολιγαρχική κοινωνία. Που δεν συμβιβάζονται με τα λόγια και θέλουν πράξεις και αποφάσεις.
Εγώ αγαπητοί φίλοι δεν συμβιβάζομαι με αυτήν την ιδέα. Εσείς συμβιβάσεστε;
Το Ποτάμι είναι το κόμμα όσων θέλουν να αγωνιστούν σχέδιο για μια ανοικτή κοινωνία, με πλήρες κοινωνικό κράτος, ευνομούμενη αγορά και ίσες ευκαιρίες για τους απλούς έλληνες.
Αν κάποιοι κουράστηκαν, ας κάνουν πέρα. Αν κάποιοι απέτυχαν, ας φύγουν. Το Ποτάμι μπορεί να συνεχίσει. Έχει σθένος να ανανεωθεί και να συνεχίσει,
Οι ιδέες μας δεν εξαντλήθηκαν. Δεν κάναμε την δουλειά μας σωστά.
Δώστε στο Ποτάμι άλλη μια ευκαιρία.
Τελειώνω όπως ακριβώς ξεκίνησα την προηγούμενη ομιλία μου. Με την κοινωνική δικαιοσύνη.Dikaiosynh_slide.PNG
Αυτό είμαστε.
Οι ιδέες μας είναι η δύναμή μας.
Πρέπει να επιστρέψουμε στις ιδέες μας. Δεν πρέπει να συμβιβαστούμε. Πρέπει να ανανεωθούμε.
Αγαπητοί φίλοι.
Έχω μόνο μια πρόταση προς το Συνέδριο. Να κάνουμε την κοινωνική δικαιοσύνη την αναζωογονητική ιδέα της ανασυγκρότησης της Ελλάδας.
Να είματε ανένδοτοι απέναντι στη διαφθορά.
Να σπάσουμε τις μικρές και μεγάλες συντεχνίες που λεηλατούν την Ελλάδα.
Να δώσουμε στους απλούς έλληνες ίσες ευκαιρίες.
Να ανακουφίσουμε τους ανέργους και τους ανασφάλιστους.
Να κάνουμε το καθήκον μας απέναντι στους προγόνους μας έκαναν μια από τις πρώτες κοινβουλευτικές δημοκρατίες της Ευρώπης.
Να αγωνιστούμε για να κάνουμε πλειοψηφικές τις ιδέες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ανοικτής κοινωνίας και της Ευρώπης.
Να δικαιώσουμε την άνοιξη του 2014.
Η ευθύνη είναι δική σας.
Με την υποψηφιότητά μου ως επικεφαλής, και ο Τάσος Καρκαντζέλης ως υποψήφιος Γραμματέας Οργανωτικού και η Μαρίλη Μέξη με την υποψηφιότητά της ως Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Έργου, κάναμε το καθήκον μας. Η επιλογή είναι τώρα δική σας.
Για το Ποτάμι.
Για τους έλληνες της δικαιοσύνης.
Για όσους θυμούνται πώς ξεκινήσαμε.
Για όσους ελπίζουν και δεν φοβούνται.
Αγαπητοί Φίλοι,
Ζήτω το Ποτάμι.
