"Όσοι είτε εκ πεποιθήσεως είτε λόγω διαφόρων ιδεολογικών και πολιτικών φετίχ είτε λόγω ακολουθούμενης κακής πολιτικής, υπονομεύουν τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, επικαλούμενοι κάποια φαντασιακή ψευτοπερήφανη αυτοαπομόνωση με μοναδικό στήριγμα κάποιες μυθικές αρετές του γένους και τα συναφή, προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες στην πατρίδα μας."
Αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων στο νομοσχέδιο για την οικονομία ο βουλευτής Α' Αθήνας με το Ποτάμι και Αντιπρόεδρος της Βουλής, Σπύρος Λυκούδης.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών, το οποίο τροποποιεί τον ν. 4099/2012 και ενσωματώνει στην εθνική νομοθεσία την οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 2014/91/ΕΕ/L 257 στο πρώτο μέρος, ενώ στο δεύτερο ρυθμίζονται διάφορα θέματα αρμοδιότητας του Υπουργείου.
Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που ρυθμίζει προβλήματα του χρηματοπιστωτικού τομέα, τα οποία συναντώνται παγκόσμια στις οικονομίες της αγοράς. Όπως επί παραδείγματι το θέμα των αποδοχών των στελεχών εταιρειών του τομέα, που θεωρητικά και πρακτικά ας πούμε ότι πρέπει να συμβαδίζουν με τη διαβάθμιση και τη διαχείριση του κινδύνου. Να μην είναι δηλαδή, ανεξέλεγκτες και να μην δημιουργούν κίνητρα βραχυπρόθεσμου ορίζοντα.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση, που πυροδοτήθηκε με την παταγώδη χρεοκοπία της Lehman Brothersτο φθινόπωρο του 2008, είχε μια από τις βασικές της αιτίες την ανεύθυνη εμπορία χρηματοδοτικών προϊόντων και διαφόρων ευφάνταστων παραγώγων αμφιβόλου αξίας και υψηλότατου κινδύνου και γενικότερα, για να μην υπεισέλθω σε γνωστές λεπτομέρειες, την έλλειψη αυστηρών ρυθμιστικών και περιοριστικών κανόνων προστασίας των επενδυτών, της εμπράγματης περιουσίας τους, όπως και της κατοικίας τους με πολλά θύματα.
Κατά συνέπεια, ο μετριασμός των κινδύνων στον χρηματοπιστωτικό τομέα, η ενίσχυση του εποπτικού ρόλου της κεφαλαιαγοράς και των κυρωτικών εξουσιών της και άλλα συναφή θέματα δεν αποτελούν παραδείγματα προς την ορθή κατεύθυνση.
Όπως, σημαντικές, επίσης, είναι και οι διατάξεις του δεύτερου μέρους, που μεταξύ άλλων αφορούν σε μορφές εξωτραπεζικής συμμετοχικής χρηματοδότησης, πράγμα που δημιουργεί ένα ευνοϊκότερο πλαίσιο για τις νεοφυείς, νεοσύστατες και καινοτόμες επιχειρήσεις που ιδιαίτερα στην ελληνική περίπτωση δεν μπορούν παρά να προέλθουν από επιχειρήσεις μικρού και μεσαίου μεγέθους. Το πλαίσιο για την άντληση κεφαλαίων, δεν μπορεί παρά να διευκολύνει τον τομέα αυτόν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο συνάδελφός μου, ο Γεώργιος Αμυράς, ως ειδικός αγορητής, στάθηκε σε ορισμένα κρίσιμα θέματα του νομοσχεδίου και προέβη σε ορισμένες παρατηρήσεις, υιοθετώντας μια θετική στάση, την οποία και συμμερίζομαι. Υπερψηφίζουμε εμείς το νομοσχέδιο. Δεν έχει, κατά συνέπεια, κανένα νόημα να επεκταθώ εδώ σε περισσότερες λεπτομερείς επισημάνσεις. Από άποψη νομοτεχνικής αρτιότητας, θα έλεγα, καλό θα ήταν να λάβουμε υπ’ όψιν μας -αν δεν έχει ήδη γίνει, νομίζω ότι έγινε-, τις παρατηρήσεις που περιέχονται στην εξασέλιδη έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής.
Θα ήθελα, ωστόσο, να κάνω ορισμένες επισημάνσεις και επιτρέψτε μου τον γενικότερο χαρακτήρα, που πιστεύω ότι είναι συναφής με τα θέματα που μας απασχολούν.
Ως προς την εσωτερική διάσταση, είναι φανερό ότι οποιαδήποτε αποσπασματικά μέτρα, ακόμα και θετικά, δεν πρόκειται να φέρουν την άνοιξη στη χειμαζόμενη οικονομία που βρίσκεται ακόμα σε ύφεση, με ευθύνη της Κυβέρνησης τώρα πια. Η αδυναμία κατά βούληση φόρων είναι εμφανής, τα φορολογικά έσοδα εμφανίζουν επικίνδυνη υστέρηση, οι ακάλυπτες επιταγές αυξάνονται, το ίδιο και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές. Τα συνολικά χρέη προς τα ταμεία ξεπερνούν τα 25 δισεκατομμύρια ευρώ, η ανεργία και κυρίως των νέων, παραμένει σε υψηλά επίπεδα, οι εξαγωγές μειώνονται, οι καταθέσεις παραμένουν στάσιμες. Τα CapitalControlsπαραμένουν, το Χρηματιστήριο έχει πλήρως απαξιωθεί, οι επενδύσεις είναι ανύπαρκτες.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει ίχνος αμφισβήτησης αυτών των στοιχείων, αυτής της εικόνας. Νομίζω ότι από όλους μας είναι παραδεκτή. Η εμπιστοσύνη δεν έχει επανέλθει και δεν πρόκειται να επανέλθει αν δεν γίνουν ριζικές τομές και αναπροσανατολισμός της πολιτικής μας στα θέματα της οικονομίας. Γιατί η οικονομία βρίσκεται σε κώμα και η ανάστασή της δεν ήλθε το Πάσχα, όπως είχε υποσχεθεί ο κύριος Πρωθυπουργός. Η Κυβέρνηση, βέβαια, προσπαθεί να παρουσιάσει μια ωραιοποιημένη εικόνα στους πολίτες. Έχω, όμως, την εντύπωση ότι αυτήν την εικόνα μόνο η ίδια την πιστεύει.
Καταφεύγει σε νέους μύθους και δεν είναι καθόλου καλό αυτό. Στη δήθεν νόθευση των στατιστικών στοιχείων, στη διαπλοκή, ενώ μεθοδικά χτίζεται μια καινούρια διαπλοκή, ποδηγετείται η ελεύθερη ενημέρωση, διαβρώνεται το κράτος δικαίου, εποικίζεται κομματικά το κράτος και υπάρχει μια αχαλίνωτη προπαγάνδα σε κατεύθυνση τελείως διαφορετική από την πραγματική εικόνα, την οποία έχουμε σήμερα μπροστά μας.
Όμως, και αν ακόμα δεχτούμε ότι η οικονομία κάποια στιγμή θα παρουσιάσει –γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, έχει και μια νομοτέλεια η ιστορία- κάποιες ισχνές ενδείξεις σταθεροποίησης ή πενιχρής αύξησης, γιατί θα έπρεπε να έχουμε χάσει τόσο καιρό; Γιατί θα έπρεπε να ξεκινάμε σήμερα από πιο χαμηλή βάση απ’ ό,τι είχε το 2014; Γιατί θα έπρεπε να χαθεί άλλο ένα 5%-6% του ΑΕΠ;
Θα μου πει κάποιος «έστω και αργά η Κυβέρνηση προσπαθεί να προσαρμόσει την πολιτική της στα δεδομένα και να ρεαλιστικοποιήσει τη δική της προσπάθεια». Το εύχομαι, αλλά δεν το ελπίζω και ξέρετε γιατί; Γιατί ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των μελών, των στελεχών και των οπαδών αυτής της Κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ, ανατριχιάζει ακόμα και στη λέξη «κεφαλαιαγορά» αυτόν τον κορυφαίο θεσμό του καπιταλισμού, την οποία, όμως, έρχεται σήμερα αιδημόνως να υιοθετήσει και να ρυθμίσει σύμφωνα με την Κοινοτική Οδηγία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση δεν διαθέτει συγκροτημένο σχέδιο, δυστυχώς. Και τα αδιέξοδα συνεχίζονται, η κοινωνία φτωχοποιείται, αγκομαχά και στενάζει κάτω από τη σπάθη του καινούργιου του επαχθέστερου των άλλων τρίτου μνημονίου. Αντί για ανάπτυξη, εξισώνεται η εξαθλίωση και η χώρα βυθίζεται ακόμα περισσότερο στην παρακμή. Το ερώτημα είναι έως πότε. Και αυτό δεν έχει σχέση με κανενός είδους και κανενός τύπου αντιπολιτευτική διάθεση. Νομίζω το «έως πότε» είναι ένα ερώτημα όλων μας και κάποια στιγμή πρέπει όλοι μας να το απαντήσουμε.
Ως προς τη διεθνή διάσταση, θα ήθελα να υπογραμμίσω κάτι το αυτονόητο, ότι οι αγορές δεν διαθέτουν από μόνες τους κάποιο ρυθμιστικό μηχανισμό. Από τη φύση τους δεν αυτορρυθμίζονται. Χρειάζεται η παρέμβαση του κράτους γι’ αυτό, για να τεθούν όρια και κανόνες, ούτως ώστε η κερδοφορία να μην είναι αχαλίνωτη και αεριτζίδικη, αλλά να κατευθύνεται στις επενδύσεις, στη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας, στη δημιουργία πραγματικών και καλά αμειβόμενων θέσεων απασχόλησης, στη χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους, στο δίκαιο μέρισμα, στην προστασία των αδύναμων στρωμάτων και τόσα άλλα.
Ωστόσο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γνωρίζουμε καλώς ότι τα μεμονωμένα κράτη είναι ανίσχυρα απέναντι στις δυνάμεις της παγκόσμιας αγοράς, ιδιαίτερα στη σημερινή φάση της κυριαρχίας αυτών των αρχών, της παγκοσμιοποίησης. Σε παγκόσμιας φύσης προβλήματα, οι απαντήσεις και οι λύσεις δεν μπορούν παρά να είναι παγκόσμιες.
Για να περιοριστώ στο πολύ γνωστό παράδειγμα του φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, τον αποκαλούμενο φόρο Τόμπιν, είναι φανερό ότι δεν πρόκειται να έχει καμιά αποτελεσματικότητα, αν δεν συμφωνηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο.
Και οφείλω εδώ να αναφέρω την εισήγηση της κ. Άννυς Ποδηματά, Αντιπροέδρου στο προηγούμενο Ευρωκοινοβούλιο, στο θέμα αυτό, την οποία στήριξαν έντεκα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκή Ένωσης, μεταξύ των οποίων και η χώρας μας, η πατρίδα μας. Θα ήθελα, επίσης, να υπογραμμίσω και τη δήλωση του Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας υπέρ του φόρου αυτού σε παγκόσμιο επίπεδο.
Συναφή φορολογικά θέματα, όπως εκδηλώθηκαν πρόσφατα με το πρόστιμο των 13 δισεκατομμυρίων ευρώ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην εταιρεία Apple, δείχνουν απλώς ότι μόνο η διεθνής συνεργασία και στη συγκεκριμένη περίπτωση η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να αντιταχθεί αποτελεσματικά στην ισχύ του κεφαλαίου.
Γι’ αυτό όσοι, είτε εκ πεποιθήσεως είτε λόγω διαφόρων ιδεολογικών και πολιτικών φετίχ είτε λόγω ακολουθούμενης κακής πολιτικής, υπονομεύουν τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, επικαλούμενοι κάποια φαντασιακή ψευτοπερήφανη αυτοαπομόνωση με μοναδικό στήριγμα κάποιες μυθικές αρετές του γένους και τα συναφή, προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες στην πατρίδα μας. Και ας μην τολμούν να κουνούν αυτοί οι κύκλοι με θράσος το δάχτυλό τους, προς εμάς τουλάχιστον. Υπάρχουν πολλά ράμματα για τη γούνα τους, που άλλωστε οι ίδιοι την έχουν ήδη ολοσχερώς πυρπολήσει.
Να υπενθυμίσω –και δεν θα παύω να το υπενθυμίζω- ότι όταν ήρθε η χώρα στο χείλος του γκρεμού πέρυσι το καλοκαίρι, μόνο η υπεύθυνη εθνικά και πατριωτικά στάση των κομμάτων της Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης έσωσε τη χώρα από τον όλεθρο διασφαλίζοντας την ευρωπαϊκή τροχιά και τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της, καθόσον η Συγκυβέρνηση τότε των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε απολέσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Για αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υποστηρίζω με θέρμη την παραμονή, την παρουσία και τη λειτουργία της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τα εμφανή προβλήματα που έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση και που σήμερα την ταλανίζουν. Αλλά και την προσπάθεια που πρέπει όλοι να καταβάλουμε ως σύνολο, ως κοινωνία και έθνος, για να παραμείνουμε στον σκληρό της πυρήνα, ανακτώντας τη δημοσιονομική μας αυτονομία, συμβάλλοντας στη μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική της ένωση, αποκρούοντας επικίνδυνες φυγόκεντρες δυνάμεις, που τροφοδοτεί, δυστυχώς, ο δεξιός και αριστερός εθνολαϊκισμός.
Και αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος που θεωρώ ως θεμέλιο λίθο της πολιτικής σταθερότητας και της καλής διακυβέρνησης της χώρας, ως φορέα ρεαλιστικής ελπίδας και προοπτικής εν μέσω πολλών διαψεύσεων, τη συγκρότηση μιας μεγάλης δημοκρατικής μεταρρυθμιστικής και προοδευτικής παράταξης, της παράταξης της σύγχρονης ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς ως εγγύηση μιας τέτοια πορείας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
