Ο βουλευτής Αττικής του Ποταμιού, Γ. Μαυρωτάς, τοποθετήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση επί του νομοσχεδίου για τον αναπτυξιακό νόμο, επισημαίνοντας ότι θα ανέμενε κανείς να προηγηθεί το εθνικό σχέδιο ανάπτυξης ή παραγωγικής ανασυγκρότησης και μετά να φέρει η Κυβέρνηση το παρόν σχέδιο νόμου.
Αναφερόμενος στην προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων και σε αυτά που λείπουν από τη χώρα, επεσήμανε ότι για να υπάρχει ευνοϊκό κλίμα, χρειάζονται ορισμένες βασικές προϋποθέσεις, όπως θετικές μακροοικονομικές προοπτικές, ευρωστία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, χαμηλό κόστος δανείων, ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης και σταθερό και αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα. Εστιάζοντας στο φορολογικό σύστημα επέκρινε τον υψηλό φορολογικό συντελεστή του 29%, όταν μάλιστα όπως είπε ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι στο 20% και οι γείτονες χώρες, Βουλγαρία, Ρουμανία, Κύπρος, έχουν συντελεστές 10% και 15%.
Ο κ. Μαυρωτάς τόνισε, ότι ο αναπτυξιακός νόμος της Κυβέρνησης δεν αναδεικνύει τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιφέρειας και πως οι επιχορηγήσεις που προβλέπει είναι σημαντικά χαμηλότερες. Καυτηρίασε το γεγονός, ότι για ακόμη μία φορά χρειάζονται πάνω από 30 επιπρόσθετες υπουργικές αποφάσεις, ενώ αναφέρθηκε και στο αγαπημένο χόμπι της Κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τη σύσταση ενός ακόμη φορέα, όπως το προτεινόμενο Εθνικό Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας και Ανάπτυξης.
Κατέθεσε τις προτάσεις του Ποταμιού προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης απλότητας και σαφήνειας προς τους επενδυτές, την ύπαρξη ξεκάθαρων οδηγιών και σαφών χρονικών προθεσμιών καθώς δεν μπορεί να μην προβλέπεται κάποιο χρονικό περιθώριο στο οποίο να δεσμεύεται η Δημόσια Διοίκηση να απαντήσει.
Ανέδειξε την απόφαση του ΣΥΡΙZA να διατηρήσει τον ΕΝΦΙΑ μέχρι το 2031, υπενθυμίζοντας τη ρήση του Πρωθυπουργού ότι «ο ΕΝΦΙΑ αυτός ο άδικος νόμος δεν διορθώνεται, αλλά καταργείται», σχολιάζοντας ότι πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τηρήσει την υπόσχεσή του από το 2032 και μετά.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του στάθηκε στο γεγονός ότι η Ελλάδα το 2016 έπεσε 20 θέσεις ανάμεσα στις πιο ελκυστικές χώρες για επενδύσεις στη λίστα Forbes και ότι παρουσιάζει τη χειρότερη επίδοση ανάμεσα στις χώρες της Ευρωζώνης. Βέβαια όπως είπε αυτό δεν εκπλήσσει κανέναν όταν υπάρχουν Υπουργοί της Κυβέρνησης που πρωτοστατούν στο «Πώς να αποτρέπεις τις επενδύσεις στη χώρα σου». Για την ανεργία που είναι το νούμερο ένα πρόβλημα της χώρας, είπε ότι δεν αντιμετωπίζεται με διορισμούς στο δημόσιο, αλλά με δουλειές που θα δημιουργηθούν στον ιδιωτικό τομέα. Τέλος αναφερόμενος στην αλλεργία της Κυβέρνησης για οτιδήποτε ιδιωτικό σημείωσε ότι: «Η επιχειρηματικότητα δεν είναι ο λύκος που θα μας κατασπαράξει, αλλά το άλογο που θα τραβήξει και θα βγάλει τη χώρα ας από την κρίση. Και αυτό το άλογο δεν μπορεί να το έχετε συνεχώς καχεκτικό…».
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Περιμέναμε να προηγηθεί το εθνικό σχέδιο ανάπτυξης ή παραγωγικής ανασυγκρότησης -όπως θέλετε πείτε το- και μετά να έρθει ο αναπτυξιακός νόμος. Τελικά, ήρθε πρώτος.
Ο αναπτυξιακός νόμος είναι ένα εργαλείο κινητοποίησης ιδιωτικών επενδύσεων. Όταν δεν υπάρχουν δημόσιες επενδύσεις, πρέπει κάπως να αναζωογονήσουμε τις ιδιωτικές. Για τη δημιουργία, όμως, ευνοϊκού επενδυτικού κλίματος σε μια οικονομία πρέπει να πληρούνται οι ακόλουθες βασικές προϋποθέσεις: Θετικές μακροοικονομικές προοπτικές, ευρωστία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και χαμηλό κόστος δανείων, επάρκεια και πληρότητα των βασικών υποδομών, ασφάλεια δικαίου και ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης, ολοκληρωμένος χωροταξικός και περιβαλλοντικός σχεδιασμός και σταθερό και αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα.
Στη χώρα μας, δυστυχώς, λείπουν αρκετά από αυτά και το έχουμε επισημάνει επανειλημμένα. Θα σταθώ, όμως, στο τελευταίο σημείο, στο σταθερό και αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα. Με τον αναπτυξιακό αυτό νόμο, με το νομοσχέδιο, υποσχόμαστε το πρώτο, αλλά αποτυγχάνουμε στο δεύτερο. Διαφημίζουμε τη δυνατότητα σταθερών φορολογικών συντελεστών. Το 29%, όμως, πόσο ελκυστικό είναι ειδικά στο ανταγωνιστικό περιβάλλον της γειτονιάς μας, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι στο 20% και στη γειτονιά μας υπάρχουν χώρες, όπως Βουλγαρία, Ρουμανία, Κύπρος, με συντελεστές 10% και 15%;
Δεν είναι, βέβαια, το αποκλειστικό κριτήριο ο φορολογικός συντελεστής. Και στην ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης και στην ευρωστία του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν τα πάμε ούτε εκεί καλά. Αναφέρθηκε ο Εισηγητής μας, ο κ. Αμυράς, αναλυτικά στα διάφορα θέματα. Θα μείνω, λοιπόν, σε κάποια συγκεκριμένα.
Ο αναπτυξιακός νόμος έχει προσανατολισμό παροχής κινήτρων στη μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα, καθώς επιχορηγεί πλέον πολύ μικρότερες επενδύσεις σε σχέση με τον προηγούμενο και σε ειδικές κατηγορίες επιχειρήσεων και επενδυτικών σχεδίων, όπως εξωστρεφείς επιχειρήσεις, επιχειρήσεις σε διαδικασία συγχώνευσης, συνεταιρισμούς, επιχειρήσεις των κλάδων τεχνολογιών, πληροφορικής και επικοινωνιών και αγροδιατροφής. Αποκλείει από τις ενισχύσεις τη μερίδα του λέοντος σε ό,τι αφορά στις τουριστικές μονάδες και τα καταλύματα.
Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν αναδεικνύει τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιφέρειας. Η έλλειψη ρευστότητας και η κατάσταση των τραπεζών καθιστά απαγορευτική την επένδυση για μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων. Οι επιχορηγήσεις που προβλέπει είναι σημαντικά χαμηλότερες από τον προηγούμενο νόμο και μάλιστα, έρχεται να κλείσει ουρές και από τους προηγούμενους νόμους. Η προβλεπόμενη εξειδίκευση διατάξεων του νομοσχεδίου και οι επιπρόσθετες υπουργικές αποφάσεις, που είναι περισσότερες από τριάντα, δεν συνάδουν με τους κανόνες καλής νομοθέτησης. Αυτό, όμως, είναι άλλωστε κάτι που το έχουμε συνηθίσει.
Πρέπει, επίσης, να αποκτήσει μεγαλύτερη απλότητα και σαφήνεια προς τους επενδυτές, με ξεκάθαρες οδηγίες και σαφείς χρονικές προθεσμίες. Στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει πρόβλεψη για κανέναν χρονικό περιορισμό στον οποίο πρέπει να γίνεται ο έλεγχος υλοποίησης της επένδυσης από τη στιγμή που η ενδιαφερόμενη εταιρεία θα κάνει τη σχετική αίτηση. Δηλαδή, η μεν διαδικασία ως προς το ύψος των παραβόλων που πρέπει να καταβάλουν οι εταιρείες για να ζητήσουν έλεγχο της επένδυσής τους περιγράφεται με λεπτομέρεια, όμως δεν προβλέπεται το χρονικό περιθώριο στο οποίο δεσμεύεται η Δημόσια Διοίκηση να απαντήσει.
Το νομοσχέδιο προβλέπει μεταξύ άλλων και τη σύσταση Εθνικού Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας και Ανάπτυξης, που είναι ακόμη ένας νέος δημόσιος φορέας, το αγαπημένο σας χόμπι δηλαδή.
Τέλος, το παρόν νομοσχέδιο είναι και μαρτυριάρικο. Μάθαμε κι ένα μυστικό μέσω της Έκθεσης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, ότι ο ΕΝΦΙΑ -αυτός ο άδικος νόμος που δεν διορθώνεται, αλλά καταργείται, όπως έλεγε όχι πολύ παλιά ο Πρωθυπουργός- θα ισχύσει ως το 2031. Η υπόσχεση, λοιπόν, περί κατάργησης θα τηρηθεί, από το 2032 όμως.
Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι, η χώρα μας έπεσε είκοσι θέσεις ανάμεσα στις πιο ελκυστικές χώρες για επενδύσεις με βάση τη λίστα του Forbes για το 2016. Παρουσιάζει τη χειρότερη επίδοση ανάμεσα στις χώρες της Ευρωζώνης. Και αυτό δεν είναι παράλογο. Για να δημιουργήσεις γόνιμο επενδυτικό κλίμα, δεν μπορεί στην Κυβέρνηση να πρωτοστατούν Υπουργοί που έχουν κάνει διδακτορικό με θέμα «Πώς να αποτρέπεις τις επενδύσεις στη χώρα σου». Και ξέρετε ποιους εννοώ, αυτούς που υπογράφουν με πόνο και μόνο όταν βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο.
Η προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων -ακούστηκε και προηγουμένως ότι θέλουμε περίπου 100 δισεκατομμύρια σε επενδύσεις- είναι απαραίτητη, γιατί η ανάπτυξη δεν μπορεί να έλθει με το δημόσιο ως επιχειρηματία, αλλά με το δημόσιο ως τοποτηρητή των κανόνων και η ανεργία, το νούμερο ένα πρόβλημά μας, δεν μπορεί να χτυπηθεί μέσω διορισμών στο δημόσιο, αλλά από δουλειές που θα δημιουργηθούν στον ιδιωτικό τομέα.
Εδώ, επειδή θέλουμε να έχουμε μία οικονομία έντασης γνώσης, πρέπει να αξιοποιήσουμε το υψηλής ποιότητας διανοητικό μας κεφάλαιο. Η κινητοποίηση, λοιπόν, των ιδιωτικών επενδύσεων είναι το βασικό ζητούμενο από έναν αναπτυξιακό νόμο. Είναι, όμως, αναγκαία, αλλά όχι ικανή από μόνη της, συνθήκη.
Στο νέο μοντέλο ανάπτυξης, λοιπόν, εκτός από τον σωστό αναπτυξιακό νόμο, χρειάζεται και μία αλλαγή νοοτροπίας από την Κυβέρνηση, προκειμένου να μην έχει αλλεργία σε οτιδήποτε ιδιωτικό. Πρέπει να καταλάβει ότι ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας είναι αλλησυμπληρούμενοι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας που από κοινού διασφαλίζουν την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.
Ο αναπτυξιακός νόμος, λοιπόν, που έχουμε εδώ, είναι ένα πρώτο καχεκτικό βήμα. Για τη δίκαιη ανάπτυξη, που επικαλείται ο Πρωθυπουργός, λείπουν ακόμα πολλά βήματα και, κυρίως, λείπει η αλλαγή πλεύσης της Κυβέρνησης απέναντι στο επιχειρείν. Η επιχειρηματικότητα δεν είναι ο λύκος που θα μας κατασπαράξει, αλλά το άλογο που θα τραβήξει και θα βγάλει τη χώρα μας από την κρίση. Και αυτό το άλογο δεν μπορεί να το έχετε συνεχώς καχεκτικό.
Ευχαριστώ πολύ.
Γιώργος Μαυρωτάς - Αττικής
