Υπάρχει κάτι που μπορεί να σώσει την ευρωπαϊκή κεντροαριστερά αναρωτιέται ο διεθνής τύπος μετά τη συντριπτική ήττα και του Ματέο Ρέντσι και του Δημοκρατικού Κόμματος στην Ιταλία.
Οι δομές των παραδοσιακών πολιτικών σχημάτων διαλύονται υποστηρίζει o Γιόζεφ Γιάνινγκ, επικεφαλής του γραφείου διεθνών σχέσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου με έδρα το Βερολίνο. «Αυτό το είδαμε να συμβαίνει αρχικά στις μικρές χώρες και λίγο αργότερα και στις μεγάλες» εξηγεί ο Γιάνινγκ.
Μόλις πριν από ένα χρόνο το Εργατικό Κόμμα της Ολλανδίας πέρασε από την κυβέρνηση στην αφάνεια. Οι γάλλοι σοσιαλιστές που κυβερνούσαν τη χώρα μέχρι τις αρχές του 2017 υπέστησαν συντριπτική ήττα στις προεδρικές εκλογές τον Μάιο του ίδιου χρόνου συγκεντρώνοντας μόλις 6%. Και λίγο αργότερα το ίδιο συνέβη και με τους γερμανούς σοσιαλδημοκράτες, γεγονός που τους ανάγκασε να πουν μια ακόμα φορά το «ναι» στην συγκυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες της κ.Μέρκελ.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε πως τα κεντροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη στρέφονται προς τα δεξιά και χρησιμοποιούν την ίδια ρητορική με τα εθνικιστικά, λαϊκιστικά κόμματα καταφέρνοντας με αυτό τον τρόπο να διατηρήσουν τα υψηλά ποσοστά τους, αντίθετα τα κεντροαριστερά κόμματα έχουν χάσει την ταυτότητα τους, οι ψηφοφόροι πιστεύουν ότι πρόδωσαν τις ιδέες τους και έδειξαν αδυναμία στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Αυτή η εικόνα μιας κεντροαριστεράς που παραπαίει οδηγεί τα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην εξαφάνιση.
Η πτώση όμως της οργανωμένης σοσιαλδημοκρατίας δεν σημαίνει ότι οι οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές που αντιπροσωπεύει παραδοσιακά η κεντροαριστερά σταμάτησαν να είναι ελκυστικές στους ψηφοφόρους.
Όπως γράφει ο Τόνι Μπάρμπερ στους Φαϊνάσιαλ Τάιμς εκατομμύρια ψηφοφόροι επιζητούν ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας και είναι εξοργισμένοι με τις κοινωνικές ανισότητες, την ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση και τις ευκαιριακές δουλειές.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι ψηφοφόροι δεν εμπιστεύονται πια την κεντροαριστερά γιατί τα πρώτα δέκα χρόνια του 21ου αιώνα πάρα μα πάρα πολλοί σοσιαλδημοκράτες ανέχτηκαν τις υπερβολές του καπιταλισμού και μετά συνεργάστηκαν με την κεντροδεξιά στέλνοντας τον λογαριασμό για τα πακέτα σωτηρίας στους μικρομεσαίους.
Κάποια από τα κεντροαριστερά κόμματα της Δύσης ριζοσπαστικοποιήθηκαν για να επιβιώσουν. Το Βρετανικό εργατικό κόμμα είναι ένα από αυτά και στην μετάλλαξη του, στροφή 180 μοιρών προς τα αριστερά, συνέβαλε ο λαϊκιστής αρχηγός του Τζέρεμι Κόρμπιν.
Τώρα ο πρώην πρωθυπουργός Τόνι Μπλέρ νιώθει παρίας μέσα στο ίδιο του το κόμμα και ο Κόρμπιν δηλώνει δημοσίως πως ο πρώην πρωθυπουργός των Εργατικών πρέπει να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου επειδή στήριξε την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ.
Ο Μπάρμπερ υποστηρίζει πως τα κεντροαριστερά κόμματα της Δύσης πρέπει να ακολουθήσουν το φωτεινό παράδειγμα των δανών σοσιαλδημοκρατών. Η ηγέτης τους Μέτε Φρεντερικσεν απομακρύνθηκε από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των προκατόχων της, βγήκε δυναμικά μπροστά υποστηρίζοντας το κοινωνικό κράτος της Δανίας παράλληλα όμως υιοθέτησε ακροδεξιά πολιτική στο θέμα του περιορισμού του αριθμού των μεταναστών που έρχονται από μη δυτικές χώρες.
Ο Γιάσα Μουνκ πολιτικός επιστήμονας στο Χάρβαρντ εξηγεί πως ο εθνικισμός είναι ένα ημιάγριο θηρίο το οποίο όσο παραμένει υπό τον έλεγχο μας μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμο.
«Αν το εγκαταλείψουμε όμως και αφήσουμε άλλους να το εκμεταλλευτούν τότε θα δείξει το πιο σκληρό πρόσωπο του» λέει ο Μουνκ. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να το εξημερώσουμε υποστηρίζει ο πολιτικός επιστήμονας του Χάρβαρντ.
Σύμφωνα με την Ουάσινγκτον Ποστ ίσως η λύση για την κεντροαριστερά είναι πιο απλή και είναι αυτή που επέλεξε ο Ματέο Ρέντσι, να κάτσει και να περιμένει. Στην Ιταλία δίνεται η δυνατότητα στις λαϊκιστικές δυνάμεις, που πολέμησαν μαζί με τους ψηφοφόρους τις μεταρρυθμίσεις Ρέντσι με νύχια και με δόντια, να κυβερνήσουν. Να κυβερνήσουν και να αποτύχουν και τότε η κεντροαριστερά θα επανέλθει στο προσκήνιο.
Είναι αυτή η λύση όμως;
* Η Οντίν Λιναρδάτου είναι υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων στο Ποτάμι
Πηγή: Μεταρρύθμιση
