«Σε ένα άσχετο νομοσχέδιο για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, ο κ. Πολάκης φέρνει τροπολογία, με την οποία διαγράφει 3 δις χρέος της κεντρικής κυβέρνησης και των νοσοκομείων προς τον ΕΟΠΥΥ. Άλλο, όμως, η Κεντρική Κυβέρνηση κι άλλο ο ΕΟΠΥΥ. Το δημόσιο χρήμα του προϋπολογισμού δεν έχει σχέση με τα χρήματα που διαχειρίζεται ο ΕΟΠΥΥ, τα χρήματα των ασφαλιστικών εισφορών. Με ένα λογιστικό άλμα, χωρίς καμία αιτιολόγηση και κοστολόγηση, προσπαθεί να κάνει κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ σοβαρό για να περάσει απαρατήρητο», τόνισε στην ομιλία του στην επί των άρθρων συζήτηση του νομοσχεδίου «Αγροτικοί συνεταιρισμοί, μορφές συλλογικής οργάνωσης του αγροτικού χώρου και άλλες διατάξεις» στην ολομέλεια της Βουλής ο βουλευτής Λάρισας με το Ποτάμι, κ. Κώστας Μπαργιώτας.
Αναφερόμενος στην τακτική της κυβέρνησης να νομοθετεί σχεδόν κάθε φορά κατά παρέκκλιση των κείμενων διατάξεων επεσήμανε ότι «εισάγει διορισμούς χωρίς κριτήρια, δίνει τη δυνατότητα να συνάπτονται ατομικές συμβάσεις μίσθωσης έργου με καθαρίστριες, μέλη των συνεργείων ασφάλειας κ.ο.κ., με μόνο κριτήριο την πρότερη ενασχόληση των ατόμων αυτών με το αντικείμενο σε ιδιώτες. Δηλαδή, όποιος έχει δουλέψει ή δουλεύει ως μέλος ιδιωτικού συνεργείου στο νοσοκομείο, μπορεί πλέον να διοριστεί με ατομική σύμβαση μίσθωσης έργου στο νοσοκομείο, χωρίς κανένα άλλο κριτήριο. Και αν για παράδειγμα η ίδια ιδιωτική εταιρεία που απασχολούσε καθαρίστριες σε ένα νοσοκομείο –και είναι πραγματικό το παράδειγμα-, απασχολούσε και καθαρίστριες με το ίδιο ακριβώς καθεστώς, ας πούμε, στην Ηλεκτρονική Αθηνών, η οποία μόλις έκλεισε και έχουν μείνει άνεργοι, γιατί δεν κάνουμε κάτι και για αυτές; Ποια είναι η διαφορά»;
Επίσης, ο βουλευτής επεσήμανε για ακόμη μια φορά ότι εξαιτίας της αμιγώς κομματικής λογικής του Υπουργείου στο θέμα των διοικήσεων των νοσοκομείων της χώρας «αποπειράται να μπαλωθεί το απαράδεκτο καθεστώς, που έχει δημιουργηθεί στα νοσοκομεία από τον Δεκέμβριο που είναι ακέφαλα και χωρίς διοικητές. Για ακόμη μια φορά έρχεται μια τροπολογία, η οποία επεκτείνει –λέει- τη διάρκεια ζωής των διοικητικών συμβουλίων των νοσοκομείων, πολλά από τα οποία έχουν λήξει από την 1η Ιουνίου του 2015 για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχουν διοικητές, αναπληρωτές διοικητές και μέριμνα. Λήγει η θητεία διοικητικών συμβουλίων και δεν την παίρνει κανένας χαμπάρι. Όπως στο παράδειγμα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Λάρισας, που Φεβρουάριο και Μάρτιο ήταν - χωρίς διοίκηση και διοικητικό συμβούλιο - σε πλήρες λειτουργικό αδιέξοδο».
Δείτε εδώ το βίντεο της ομιλίας:
Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση της ομιλίας του κ. Μπαργιώτα:
Θα είμαι πολύ σύντομος για τους συνεταιρισμούς. Έχει αναφερθεί και έχει εξαντληθεί το θέμα, από την πλευρά του Κόμματός μου, από τους προηγούμενους ομιλητές. Επιγραμματικά θα πω ότι έχουμε μείνει με την αίσθηση ότι το αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο που εισάγει και η λατρεία για την ομοιομορφία που διέπει τη φιλοσοφία του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, δυστυχώς, περισσότερες περιπλοκές θα φέρει παρά λύσεις και ενθάρρυνση για το συνεταιρίζεσθαι στην Ελλάδα.
Σεβόμενος και τον χρόνο και την ώρα, θα επικεντρώσω στην τροπολογία του Υπουργείου Υγείας, η οποία και μεγάλη είναι και αρκετά σημαντική. Νομίζω ότι χρήζει σχολιασμού, καθώς περιέχει αρκετά σημεία, αμφιλεγόμενα τουλάχιστον.
Σε μια εποχή, λοιπόν, που η υγεία βρίσκεται σε οικτρή κατάσταση -συζητάγαμε την προηγούμενη εβδομάδα την οικτρή κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα μηχανήματα και οι υπηρεσίες ακτινοθεραπείας για τους καρκινοπαθείς-, είδαμε διάφορα ευτράπελα που αφορούν τη στελέχωση των μονάδων εντατικής θεραπείας και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται το Υπουργείο Υγείας τη μοριοδότηση των διοριστέων γιατρών στις μονάδες, η οποία είναι ιδιαίτερα, θα έλεγα, περίεργη αν μη τι άλλο. Είδαμε στον Τύπο κάτι που το ξέρουμε από καιρό και επαναλαμβάνετε τον τελευταίο χρόνο, ασθενείς να πηγαίνουν στα νοσοκομεία -αυτήν τη φορά στο Μεταξά- κουβαλώντας από το σπίτι σεντόνια, βαμβάκι, οινόπνευμα και άλλα χρειώδη για τη νοσηλεία τους, μια και τα νοσοκομεία αδυνατούν να τα παράσχουν.
Και βλέπουμε και μια τροπολογία στην οποία το Υπουργείο κόπτεται για οτιδήποτε άλλο εκτός από τα σχετιζόμενα με την ουσία, που είναι η νοσηλεία των ασθενών και η αποτελεσματική τους θεραπεία. Έτσι, λοιπόν, σήμερα συζητάμε μεταξύ άλλων πολλών -και τη συζητάμε πολύ λίγο, δυστυχώς- μια τροπολογία η οποία απαρτίζεται από οκτώ συναπτές παραγράφους, η οποία την κάνει το δεύτερο σημαντικότερο νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας, μετά από εκείνο το περίφημο «παράλληλο πρόγραμμα».
Και τι κάνει στην παράγραφο 1; Διορθώνει το παράλληλο πρόγραμμα. Νομίζω ότι αυτή είναι η τρίτη ή η τέταρτη φορά μέσα στον τελευταίο μήνα όπου ανακαλύπτουμε λάθη σε ένα νομοσχέδιο που πέρασε μόλις πριν από έναν μήνα και σπεύδουμε να τα διορθώσουμε, να τα συμπληρώσουμε. Σε δουλειά να βρισκόμαστε.
Τι κάνει, λοιπόν; Τροποποιεί το άρθρο 97 του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, το οποίο τι κάνει; Εισάγει διορισμούς χωρίς κριτήρια –αγαπημένο θέμα-, κατά παρέκκλιση κάθε κείμενης διάταξης. Άλλη αγαπημένη έκφραση της Κυβέρνησης της Αριστεράς. Όλα τα νομοσχέδια περιγράφουν μια τουλάχιστον διάταξη «κατά παρέκκλιση όλων των κείμενων διατάξεων». Τι κάνει, λοιπόν; Εισάγει τη δυνατότητα να συνάπτονται ατομικές συμβάσεις μίσθωσης έργου με καθαρίστριες, μέλη των συνεργείων ασφάλειας κ.ο.κ., με μόνο κριτήριο την πρότερη ενασχόληση των ατόμων αυτών με το αντικείμενο σε ιδιώτες. Δηλαδή, όποιος έχει δουλέψει ή δουλεύει ως μέλος ιδιωτικού συνεργείου στο νοσοκομείο, μπορεί πλέον να διοριστεί με ατομική σύμβαση μίσθωσης έργου στο νοσοκομείο, χωρίς κανένα άλλο κριτήριο.
Ρωτάω: Αν η ίδια ιδιωτική εταιρεία που απασχολούσε καθαρίστριες σε ένα νοσοκομείο –και είναι πραγματικό το παράδειγμα-, απασχολούσε και καθαρίστριες με το ίδιο ακριβώς καθεστώς, ας πούμε, στην Ηλεκτρονική Αθηνών, η οποία μόλις έκλεισε και έχουν μείνει άνεργοι, γιατί δεν κάνουμε κάτι και για αυτές; Ποια είναι η διαφορά; Ποιο είναι το κριτήριο επιλογής; Χιλιάδες άνεργοι αυτήν τη στιγμή στη χώρα προσπαθούν μέσω ενός συστήματος μοριοδότησης να βρουν θέση για να λύσουν το πρόβλημά τους.
Υπάρχουν κριτήρια τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί επανειλημμένως στο δημόσιο γι’ αυτές τις θέσεις. Η πολιτική απάντηση είναι σεβαστή και την καταλαβαίνει κανείς. Θέλω, όμως, επειδή περνάει ο χρόνος ο οποίος είναι τελικά πολύ λίγος, να σχολιάσω κυρίως τα ζυγά άρθρα, αυτής της τροπολογίας, όπως το 4 με το οποίο, όπως λέει, επεκτείνεται η νομιμοποίηση όλων των δαπανών των δημοσίων, των ΔΥΠε και των νοσοκομείων. Από την εποχή του Αβραμόπουλου έχουμε αρχίσει με έναν νόμο να νομιμοποιούμε τα πάντα. Χωρίς κανένα έλεγχο, χωρίς καμία μέριμνα, νομιμοποιούμε τα πάντα -απευθείας αναθέσεις, δαπάνες- στα νοσοκομεία και τα πληρώνουμε ξανά, χωρίς να γίνει κανένας έλεγχος. Αυτό το πράγμα φαίνεται ότι δεν αλλάζει.
Στην παράγραφο 6 υπάρχει ένα τεράστιο θέμα, το οποίο έχει να κάνει με τη διαγραφή των χρεών του ΕΟΠΥΥ. Ο κ. Πολάκης χθες από αυτό εδώ το Βήμα της Βουλής δήλωσε περήφανος και περιχαρής ότι με τρεις σειρές διαγράφει -λέει- 3 δισεκατομμύρια χρέος της Κεντρικής Κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε 3 δισεκατομμύρια -είναι γύρω στο 1 δισεκατομμύριο- και δεν είναι της Κεντρικής Κυβέρνησης. Διαγράφει. Κάποιος πρέπει να εξηγήσει στον κ. Πολάκη ότι άλλο η Κεντρική Κυβέρνηση, άλλο ο ΕΟΠΥΥ. Είναι τελείως διαφορετικά πράγματα, δεν έχουν σχέση το ένα με το άλλο. Ούτε το δημόσιο χρήμα του προϋπολογισμού έχει σχέση με τα χρήματα που διαχειρίζεται ο ΕΟΠΥΥ, τα χρήματα των ασφαλιστικών εισφορών.
Εν πάση περιπτώσει, με μια τροπολογία τριών σειρών, σε ένα άσχετο νομοσχέδιο, χωρίς Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, χωρίς κοστολόγηση, χωρίς κανέναν αριθμό -γιατί τα 3 δισεκατομμύρια είναι εκτίμηση, η δική μου εκτίμηση πάλι, μετρώντας ό,τι μπορεί να μετρηθεί, είναι ότι είναι κάτω από 1 δισεκατομμύριο- έχουμε μια απαράδεκτη τροπολογία, η οποία κάνει ένα άλμα λογιστικό, το οποίο είναι πάρα πολύ σοβαρό για να περάσει απαρατήρητο.
Θα ήθελα πραγματικά να ακούσω ποιος είναι ο λόγος, για τον οποίο γίνεται το συγκεκριμένο και ποιος είναι ο λόγος που γίνεται επειγόντως σε τροπολογία, χωρίς την παραμικρή συζήτηση και χωρίς κοστολόγηση. Είναι πραγματικά πρωτοφανή πράγματα.
Τέλος, θέλω να επισημάνω ότι για πολλοστή φορά, με την παράγραφο 8, αποπειράται να μπαλωθεί το απαράδεκτο καθεστώς, που έχει δημιουργηθεί στα νοσοκομεία από τον Δεκέμβριο που είναι ακέφαλα και χωρίς διοικητές. Για ακόμη μια φορά έρχεται μια τροπολογία, η οποία επεκτείνει –λέει- τη διάρκεια ζωής των διοικητικών συμβουλίων των νοσοκομείων, πολλά από τα οποία έχουν λήξει από την 1η Ιουνίου για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχουν διοικητές, αναπληρωτές διοικητές και μέριμνα. Λήγει η θητεία διοικητικών συμβουλίων και δεν την παίρνει κανένας χαμπάρι.
Όπως στο παράδειγμα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Λάρισας, που Φεβρουάριο και Μάρτιο ήταν χωρίς διοίκηση και διοικητικό συμβούλιο σε πλήρες λειτουργικό αδιέξοδο.
Σας ευχαριστώ.
Κωνσταντίνος Μπαργιώτας - Λάρισας
