Ομιλία Γ. Μαυρωτά κατά τη συζήτηση της επίκαιρης επερώτησης της ΝΔ για τη ΔΕΠΑ
Το διαχρονικό φαινόμενο, τα στελέχη στους κρατικά εποπτευόμενους φορείς να επιλέγονται με βάση το κομματικό κριτήριο και όχι την ικανότητα έθιξε στην αρχή της ομιλίας του στη Βουλή ο Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και Αντιπρόεδρος του Ποταμιού, Γιώργος Μαυρωτάς, κατά τη συζήτηση της επίκαιρης επερώτησης της ΝΔ για τη ΔΕΠΑ. Αναφέρθηκε στον τέως διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΠΑ, κ. Κιτσάκο, μια κομματική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προηγουμένως εργαζόταν στα Ελληνικά Χημικά Λιπάσματα (ELFE) συμφερόντων Λαυρεντιάδη, δηλαδή στην επιχείρηση που χρωστάει πάνω από 120 εκ. ευρώ στη ΔΕΠΑ, ένα χρέος που αποτελεί μάλιστα μια ωρολογιακή βόμβα για την εταιρεία. Όπως επεσήμανε ο κ. Μαυρωτάς, στον κ. Κιτσάκο έχουν ασκηθεί ποινικές διώξεις για τις πράξεις και τις παραλείψεις του, με τον ίδιο να ισχυρίζεται ότι τα πάντα ήταν εν γνώση των πολιτικών προϊσταμένων του. Βέβαια και εδώ, όπως συμπλήρωσε ο βουλευτής του Ποταμιού, εμφανίζεται το πρόσωπο των ημερών ο Μανώλης Πετσίτης ο οποίος, όπως καταγγέλλει ο κ. Κιτσάκος, φέρεται να δρούσε ως εκπρόσωπος υπηρεσιών του Μεγάρου Μαξίμου, που συγχρόνως όλως τυχαίως αμειβόταν και από την ELFE!
Στο κουβάρι της υπόθεσης αυτής εμπλέκονται και διάφορες κυπριακές εταιρείες και τελικά το μεγάλο ζητούμενο είναι, αν και τι γνώριζαν οι κ.κ. Σταθάκης, Φλαμπουράρης και Δραγασάκης; Σίγουρα όπως τόνισε ο κ. Μαυρωτάς πρέπει να δοθούν εξηγήσεις για όλο αυτό το σκάνδαλο.
Κλείνοντας την ομιλία του, επανέλαβε ότι όλες αυτές οι παθογένειες είναι το αποτέλεσμα της επιλογής των διοικητών στη λογική του «είναι δικός μας» και «μας κάνει τα χατίρια» για να εξασφαλίζεται η ομερτά, όμως, όπως σχολίασε υπάρχουν φορές που γίνεται «η στραβή» και τότε ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Ο αντιπρόεδρος του Ποταμιού αναφέρθηκε και στην κα. Θάνου, αλλά και στα χθεσινά παρατράγουδα με τις πολλές και εκπρόθεσμες τροπολογίες, κατακρίνοντας την Κυβέρνηση ότι συνεχίζει να θεωρεί τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες ως διακοσμητικές. Μάλιστα, καυτηρίασε και τη συνήθη δικαιολογία του ΣΥΡΙΖΑ «μα και οι προηγούμενοι τα ίδια έκαναν!», λέγοντας ότι μετά από 4 χρόνια επιβεβαιώνεται ότι δεν ήταν «Η ελπίδα που έρχεται» αλλά… «Το έργο που επαναλαμβάνεται», συμπληρώνοντας ότι η πρακτική αυτή δεν σημαίνει «κυβερνάμε αλλιώς», αλλά ότι «κυβερνάμε όπως ο παλιός…».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Δεν θα επαναλάβω αυτά στα οποία αναφέρθηκαν οι ερωτώντες βουλευτές από τη ΝΔ. Το θέμα που συζητιέται στην επίκαιρη ερώτηση μας δίνει την αφορμή να συζητήσουμε ένα πολύ σημαντικό θέμα για τη δημόσια διοίκηση και τους κρατικά ελεγχόμενους φορείς. Επιλέγονται στελέχη που ανήκουν σε ένα κομματικό περιβάλλον (χωρίς κάποια ανοιχτή πρόσκληση) γιατί μάλλον τους έχετε εμπιστοσύνη και η εμπιστοσύνη μετράει περισσότερο από την ικανότητα.
Ο κ. Κιτσάκος ήταν διευθύνων σύμβουλος στη ΔΕΠΑ από τον Δεκέμβριο του 2015 ως τον Νοέμβριο του 2017. Πριν εργαζόταν στην ELFE (Ελληνικά Χημικά Λιπάσματα) συμφερόντων Λαυρεντιάδη. Η ELFE χρωστάει 120 εκ. στη ΔΕΠΑ από το φυσικό αέριο που χρησιμοποιούσε, όχι ως καύσιμο αλλά ως πρώτη ύλη για την παραγωγή αμμωνίας, για τα νιτρικά λιπάσματα. Όπως γράφεται «Το χρέος της ELFE αποτελεί ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της ΔΕΠΑ και της ελληνικής ενεργειακής αγοράς», καθώς αντιπροσωπεύει το 80% του συνόλου των οφειλών ολόκληρης της αγοράς προς τη ΔΕΠΑ και το 10% του κύκλου εργασιών της, επισημαίνει η διοίκηση της ΔΕΠΑ.
Η κυβέρνηση λοιπόν έβαλε τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο του μεγαλύτερου οφειλέτη της ΔΕΠΑ (της ΕLFE) στη θέση του διευθύνοντα συμβούλου της ΔΕΠΑ. Ο κ. Θεόδωρος Κιτσάκος, πρώην τομεάρχης Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην διευθύνων σύμβουλος της ELFE, δηλαδή πρώην στέλεχος του ομίλου Λαυρεντιάδη, τοποθετήθηκε στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΠΑ την 1η Δεκεμβρίου 2015.
Λίγες ημέρες νωρίτερα, στο τέλος Νοεμβρίου του 2015, ο προηγούμενος διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΠΑ είχε στείλει εξώδικο στην ELFE απειλώντας να σταματήσει την προμήθεια αερίου επειδή η εταιρεία παραβίαζε τις συμβατικές της υποχρεώσεις ως προς την τακτοποίηση του χρέους της προς τη ΔΕΠΑ.
Εν ολίγοις, ο κ. Κιτσάκος κατηγορείται ότι έκανε τα στραβά μάτια στις οφειλές της ΕLFE προς τη ΔΕΠΑ. Το 2017 ο κ. Κιτσάκος δέχθηκε την ανταλλαγή χρέους με ακίνητα τα οποία όμως ήταν δεσμευμένα από το ελληνικό δημόσιο.
Η υπόθεση αυτή φαίνεται ότι είχε «καραμπόλες» και στη διοίκηση της αρχής για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Το 2018 στον κ. Κιτσάκο ασκήθηκε ποινική δίωξη για τις πράξεις και παραλήψεις του ως διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΠΑ. Ο ίδιος ισχυρίσθηκε ότι τα πάντα ήταν σε γνώση των πολιτικών του προϊστάμενων και έκανε επίσης λόγο και για τον κ. Μανώλη Πετσίτη ότι ήταν «εκπρόσωπος υπηρεσιών Μεγάρου Μαξίμου».
Κατά σύμπτωση, ο κ. Πετσίτης ήταν κι αυτός εργαζόμενος στην ELFE. Ή αν όχι εργαζόμενος, αμειβόμενος από κει και πλουσιοπάροχα αμειβόμενος. Η απάντηση σε όσους λένε ότι η χώρα δεν προσφέρει ευκαιρίες… αρκεί να είσαι κομμάτι του κατάλληλου περιβάλλοντος ή να έχεις βρει τον κατάλληλο ξενιστή.
Και μέσα σε αυτό το κουβάρι εμπλέκονται και διάφορες κυπριακές εταιρίες που έπαιζαν τον ρόλο της βιτρίνας. Πολύ μπερδεμένο κουβάρι. Το αν γνώριζαν και έδωσαν πράσινο φως οι κ. Σταθάκη, Φλαμπουράρης και Δραγασάκης στις ενέργειες του κ. Κιτσάκου δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι χρειάζονται εξηγήσεις για όλη αυτή την εμπλοκή. Αν το κίνητρο ήταν να μην κλείσει η ELFE και χάσουν τη δουλειά τους οι εργαζόμενοι…αυτό σίγουρα δεν μπορεί να γίνει σε βάρος άλλων εργαζομένων, ούτε να διακινδυνεύσεις την ευστάθεια και την ισορροπία μιας κρίσιμης για την ελληνική οικονομία επιχείρησης.
Το να προσπαθείς να νοικοκυρέψεις κάτι, δεν σημαίνει να ρίχνεις λεφτά σε ένα άδειο πηγάδι. Το έχουμε δει και το έχουμε πληρώσει ουκ ολίγες φορές απ’ όλες τις κυβερνήσεις. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις τα κίνητρα είναι αγαθά (να μην χάσουν τη δουλειά τους οι άνθρωποι). Οι πολιτικές πιέσεις υπάρχουν (αλλά είναι με το γάντι, φαίνεται δεν αφήνουν ίχνη) και όταν στραβώσει ή παραστραβώσει το πράγμα την πληρώνουν κάποιοι διοικητές κλπ.
Και τότε ακριβώς φαίνεται γιατί το κριτήριο επιλογής των διαφόρων διοικητών είναι «το να είναι δικός μας». Για να κάνουν τα χατίρια των πολιτικών και όχι για να είναι καλοί στη δουλειά τους. Για αυτό και δεν γίνονται ανοικτές προσκλήσεις, αλλά κλειστές προσλήψεις ημετέρων. Ο «δικός μας» άλλωστε μπορεί να υπακούσει σε μια ομερτά… Αρκεί να μη γίνει η στραβή. Γιατί αν στραβώσει πολύ η υπόθεση τότε ο σώζων εαυτόν σωθήτω… Και ο αποδιοπομπαίος τράγος είναι ένας ρόλος που δεν αρέσει σε πολλούς, όπως δεν τους αρέσει και το αριστούργημα του Χίτσκοκ «Σιωπηλός Μάρτυρας», καμμιά φορά προτιμούν τον αντίθετο ρόλο του τίτλου…
Κλείνω όπως ξεκίνησα, η στελέχωση των διοικητικών θέσεων σε κρατικούς οργανισμούς ή σε κρατικές θέσεις γενικότερα συνεχίζεται να γίνεται και από σας, (όπως και από τους προηγούμενους) από «ημέτερους», από δικούς σας ανθρώπους.
Για να γυρίσω λίγο πίσω στα γεγονότα της εβδομάδας και για τη στελέχωση των ανεξάρτητων αρχών το ίδιο (βλ. περίπτωση της κ. Θάνου) και για να πάω και στα χθεσινά, συνεχίζετε ακάθεκτοι την αντισυνταγματική -μια και συζητάμε την αναθεώρηση του Συντάγματος- πρακτική των όχι απλώς εκπρόθεσμων…αλλά ληξιπρόθεσμων, υπέρογκων τροπολογιών. Ξεχάσατε γρήγορα το «Είμαστε η κάθε λέξη του Συντάγματος…» ώστε να μην προλαβαίνουμε καν να τις δούμε λες και η κοινοβουλευτική διαδικασία είναι διακοσμητική. Η δικαιολογία σας σε όλα αυτά ποια είναι;
Η πρώτη σας κουβέντα μόλις σας πούμε κάτι είναι: «Και οι προηγούμενοι τα ίδια έκαναν!». Και αρχίζετε να απαριθμείτε περιπτώσεις…Μα ΚκΚΣ του ΣΥΡΙΖΑ… Μετά από 4 χρόνια επιβεβαιώνεται ότι δεν ήσασταν «Η ελπίδα που έρχεται» αλλά… «Το έργο που επαναλαμβάνεται».
Ο κόσμος απαξιώνει την πολιτική εξαιτίας της ασυνέπειας λόγων (και ειδικά προεκλογικών λόγων) και πράξεων (και ειδικά μετεκλογικών πράξεων). Αν βρίσκουμε μια κατάσταση που πρέπει να αλλάξει, αλλά τώρα που εμείς έχουμε την εξουσία μας βολεύει …αυτό δεν αναιρεί την απαίτηση για αλλαγή!
Αυτό σημαίνει «κυβερνάμε αλλιώς»; Το άλλο, σημαίνει «κυβερνάμε όπως ο παλιός…»
