Κάποιοι είπαν ότι η πολιτική δεν συνάδει με την αξιολόγηση καθόσον η αξιολόγηση στην πολιτική εκφράζεται δια της ψήφου. Σίγουρα αυτό αντικατοπτρίζει μια αλήθεια αν το δει κανείς από μία μόνο οπτική. Η άλλη οπτική λέει ότι δυστυχώς δεν βλέπουμε να πηγαίνουν σπίτι τους πολλοί πολιτικοί που θα έπρεπε από καιρό να είχαν πάει, αν επίσης ρίξουμε μια ματιά στους αντιπροσώπους μας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο νομίζω ότι οι περισσότεροι δεν είμαστε περήφανοι για πολλά από τα εκλεγμένα μέλη του. Τα παραπάνω παραδείγματα αναιρούν προφανώς εν μέρει το παραπάνω «δόγμα».
Η ανάγκη ύπαρξης ενός πρωτοποριακού οργάνου στο Ποτάμι προφανώς δεν στηρίζεται στην λογική της αντικατάστασης της έκφρασης της συμμετοχής στη δημοκρατίας δια της ψήφου. Η σύσταση του οργάνου σκοπό έχει να συμβάλλει στην πρόταση των υποψηφίων για τα αξιώματα και την αξιοποίηση των κομματικών μελών και όχι μόνο, αλλά και να εισάγει ως καινοτόμο έννοια και πρακτική την αξιολόγηση στις πολιτικές διεργασίες. Σκοπός του κινήματος είναι να ενεργοποιήσει τους πολίτες ώστε να αναδειχθούν στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κίνητρο ενεργοποίησης των πολιτών για να επιτευχθεί ο σκοπός είναι σίγουρα η ύπαρξη διαφάνειας μέσα από την αξιοκρατία, η οποία είναι από τις βασικές πολιτικές και καταστατικές αρχές του κόμματος. Επίσης από τις βασικές πολιτικές αρχές είναι η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, ο διαρκής ανοικτός διάλογος με την κοινωνία και από τις αρχές λειτουργίας του οι δημοκρατικές διαδικασίες και η διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα της οργάνωσης και λειτουργίας του. Μέσα και σ αυτά τα καταστατικά πλαίσια λοιπόν το ΣΑΑΣ προτείνει, αποφασίζει και εισηγείται, λαμβάνοντας υπόψιν τις προτάσεις των τοπικών ομάδων, που δεν περιορίζονται προφανώς μόνο στα κομματικά μέλη. Το ΣΑΑΣ έχει υποχρέωση να ανοιχτεί στην κοινωνία, πέρα από τα κομματικά πλαίσια, η δράση του πρέπει να είναι εξωστρεφής, πρέπει μέσα απ αυτήν να προσελκύσει, να καλέσει, να αξιοποιήσει, και να προτείνει. Η οποιαδήποτε μορφή εσωστρέφειας στο όργανο προμηνύει την εκ των προτέρων αποτυχία του και την περιθωριοποίησή του ως τυπικά μόνο προβλεπόμενου από το καταστατικό όργανο.
Το είπαμε πολλές φορές. ‘Ένα κόμμα που προτάσσει την αξιολόγηση στις μεταρρυθμιστικές του θέσεις, δεν μπορεί να διστάζει να την εφαρμόσει στις εσωτερικές του διεργασίες. Δεν έχει δικαίωμα να είναι για το κόμμα μια τυπική καταστατική αρχή. Πρέπει να την ενσωματώσει στις κομματικές του διαδικασίες ως αυτονόητη διεργασία.
Η προηγούμενη δε εμπειρία έδειξε (χωρίς να έχω καμιά πρόθεση κριτικής ή απαξίωσης σε συγκεκριμένα πρόσωπα), ότι υπήρχε παντελής έλλειψη μηχανισμού στην επιλογή των υποψηφίων κατά την προεκλογική διαδικασία. Ούτε υπήρχαν καταστατικές προβλέψεις στη λειτουργία των οργάνων για την αντικατάσταση εκλεγμένων κομματικών στελεχών που ήταν ανενεργά. Στο προηγούμενο καταστατικό όσον αφορά πχ του τοπικούς συντονιστές προβλεπόταν μόνο οι εκλογές για την αντικατάστασή τους. Δεν προσδιοριζόταν επ ουδενί η αναγκαιότητα της αντικατάστασής τους. Το αποτέλεσμα; Χάσαμε χρόνο, θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά με νεοεισερχόμενους «ορεξάτους» εθελοντές που ποτέ δεν τους αξιοποιήσαμε. Μερικές φορές δε ασυνείδητα και χωρίς καμιά κακιά πρόθεση τους περιθωριοποιούσαμε με τη γνωστή φράση «εγώ ήμουνα από την πρώτη στιγμή στο Ποτάμι».
Οι προκλήσεις για το νέο αυτό όργανο είναι πολύ σημαντικές και ελκυστικές. Η στοχοθέτηση του ρόλου του το πρώτο που πρέπει να κάνει. Το κανονιστικό πλαίσιο της δράσης του επίσης σκέψη αρχικά για ζύμωση και επειγόντως για πράξη.. Το να πετύχει τον στόχο του το μεγάλο στοίχημα. Το να βγούμε όλοι από τα στεγανά της ισοπέδωσης και τα φοβικά σύνδρομα της επιλογής και της αποδοχής των «άξιων» ότι κι αν αυτό σημαίνει και με όποια πτυχή της έννοιας το συνδέσουμε επίσης μια μεγάλη πρόκληση. Η πρόκληση που θα ταράξει το κατεστημένο, θα μας βγάλει από την λογική του παραγοντισμού και των προσωπικών σχέσεων ή έστω της απουσίας στοιχειωδών ρυθμιστικών κανόνων αξιοκρατίας και θα ανοίξει νέους ορίζοντες στην διεύρυνση της έννοιας του νέου πολιτικού ήθους που πρεσβεύει το ΠΟΤΑΜΙ
* Η Χριστίνα Φαρδή είναι μέλος του ΣΑΑΣ
