«Εκδημοκρατισμός της διοίκησης- Καταπολέμηση Γραφειοκρατίας και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση- Αποκατάσταση Αδικιών και άλλες διατάξεις»
Διαρκής Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
Το σχέδιο νόμου μας προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα. Όπως και τα προηγούμενα που ψηφίσατε κι αυτά που έχετε καταθέσει, έτσι κι αυτό υπόσχεται πολλά, κάνει λίγα και από τα λίγα που κάνει ορισμένα βρίσκονται σε λάθος κατεύθυνση.
Η πρώτη κοινή επισήμανση που αφορά και το δικό σας νομοσχέδιο είναι η κακή νομοτεχνική του ποιότητα. Και τούτο διότι:
• Περιλαμβάνει ετερόκλητα αντικείμενα
• Βρίθει ενδοκειμενικών παραπομπών οι οποίες καθιστούν σισύφειο έργο την κατανόησή του και προδιαγράφουν την αδυναμία εφαρμογής του. Δεν θα μπορούσατε κύριε υπουργέ να δίνετε κωδικοποιημένα τις νέες διατάξεις μετά τις πολλαπλές αλλαγές που επιφέρετε σ’ αυτές?
• Περαιτέρω, το νομοθέτημά σας είναι αποσπασματικό: περιέχει φωτογραφικές διατάξεις για την ικανοποίηση ειδικών διαφερόντων κοινωνικών ομάδων, δυσαρεστώντας συνακόλουθα κάποιες άλλες. Και εδώ η μη εφαρμογή των διατάξεων του νομοσχεδίου προεξοφλείται.
• Ασχολείστε με θέματα τα οποία είναι ήσσονος σημασίας. Διυλίζετε τον κώνωπα ενώ καταπίνετε την κάμηλο των μεταρρυθμίσεων. Αντί να ασχοληθείτε με το μείζον θέμα της ύπαρξης των νομικών προσώπων στο σύνολό του και να προχωρήσετε σε μια γενναία οργανωτική και λειτουργική μεταρρύθμισή τους ασχολείστε στο άρθρο 7 με ένα επί μέρους δευτερεύον θέμα: αυτό της επέκτασης των διατάξεων του κώδικα διοικητικής διαδικασίας και στο ευρύτερο δημόσιο. Όμως, υπάρχουν περισσότερα από 1600 τέτοια νομικά πρόσωπα, στελεχωμένα, με Διοικητικά Συμβούλια και budget: Τι κάνουν? Τι αποτελέσματα έχουν? Αλλά και πέρα από αυτό, το να επεκτείνεις μια υποχρέωση του Δημοσίου (να απαντά εντός 50 ημερών) σε ΝΠΙΔ σημαίνει ότι αν τυχόν το ΝΠΙΔ δεν σεβαστεί την προθεσμία, μετά ο πολίτης θα μπορεί να προσφύγει? Εναντίον ποιού? Του ΔΣ του ΝΠΙΔ? Του προέδρου?
Κυρίως όμως το νομοσχέδιο είναι αποσπασματικό και άτολμο. Δεν επιφέρει τις τομές και αλλαγές που απαιτούνται και δεν αντιμετωπίζει συστημικά και ολοκληρωμένα τα προβλήματα. Έχουμε ξανά προσλήψεις χωρίς περιγράμματα, πειθαρχικό χωρίς αξιολόγηση, κινητικότητα χωρίς αλλαγή του συστήματος των κλάδων, απλουστεύσεις χωρίς τα αντίστοιχα έργα ΕΣΠΑ που θα τις υποστηρίξουν και χωρίς επιχειρησιακό σχέδιο. Το σύνηθες επιχείρημα είναι ότι θα γίνουν και αυτά στη συνέχεια. Όμως όλοι οι προκάτοχοι του σημερινού Υπουργού έλεγαν ακριβώς το ίδιο. Παγιδεύτηκαν με τα μικρά και τα λίγα γιατί όταν ερχόταν η ώρα των αλλαγών, έπρεπε να υπερασπιστούν τους νόμους που προσφάτως είχαν ψηφίσει και μονίμως απαντούσαν «μα αυτό το έχουμε κάνει». Έτσι έγιναν οι αναδιοργανώσεις που έχετε εξαγγείλει ότι θα ξανακάνετε, έτσι έγιναν τα περιγράμματα θέσης που θα ξαναγίνουν, έτσι έγινε η κινητικότητα που επιδιώκετε με το παρόν νομοσχέδιο να επαναρυθμίσετε κ.λπ. Σας λέμε λοιπόν ότι έτσι θα γίνει και με το πειθαρχικό και με τη νέα κινητικότητα και με τις απλουστεύσεις. Όταν θα φανεί ότι τα προβλήματα παραμένουν γιατί είναι μεγαλύτερα και πιο πολύπλοκα, θα λέτε «μα, αυτό έχει γίνει, το ρυθμίσαμε».
Είχατε εξαγγείλει ότι αντί εμβαλωματικών αλλαγών θα προχωρούσατε σε ένα γενναίο επαναπροσδιορισμό των πεδίων δημόσιας πολιτικής που πρέπει να καλύπτουν οι δημόσιοι φορείς. Ποιός είναι ο χρονικός ορίζοντας γι’ αυτό? Θα τολμήσετε να μην ακολουθήσετε την πεπατημένη των επιδερμικών μικροαλλαγών στους οργανισμούς? Μάλλον δεν μας πείθετε. Η πρακτική σας στο θέμα της επιλογής των γενικών γραμματέων είναι χαρακτηριστική. Αντί να προχωρήσετε στην δημιουργία επαγγελματικών στελεχών για τις θέσεις των γενικών γραμματέων με συμβόλαιο απόδοσης, αντίστοιχες εξουσίες και λογοδοσία για τα αποτελέσματά τους, διορίζετε, όπως ευθαρσώς δηλώνετε, τα κομματικά σας στελέχη. Ήδη έχετε τοποθετήσει 25 και συνεχίζετε.
Επιπλέον, τι κάνετε κύριε Υπουργέ, στο πλαίσιο της «άρσης των αδικιών» για θέματα όπως:
• Τις προαγωγές που παραμένουν παγωμένες: Οι δημόσιοι υπάλληλοι παραμένουν χωρίς μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη τα τελευταία 4 χρόνια. Είναι δίκαιο ή άδικο;
• Υφίστανται ακόμα διαφορετικά μισθολογικά καθεστώτα, που δεν σχετίζονται με τα καθήκοντα και τα προσόντα αλλά είναι κατάλοιπα συνδικαλιστικών διεκδικήσεων του παρελθόντος. Υπάλληλοι με τα ίδια προσόντα και καθήκοντα έχουν διαφορετικό μισθό. Είναι δίκαιο ή άδικο να υπάρχουν εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων;
• Οι υπάλληλοι στις θέσεις ευθύνης έχουν επιλεγεί με απόφαση Υπουργού, βάσει των μεταβατικών διατάξεων του συστήματος επιλογής που δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Αυτό είναι δίκαιο ή άδικο;
• Οι μετατάξεις, μεταθέσεις, αποσπάσεις γίνονται ακόμα με αδιαφανείς διαδικασίες και χωρίς κριτήρια. Η μετακίνηση των υπαλλήλων εξαρτάται από τις διαπροσωπικές σχέσεις. Είναι δίκαιο ή άδικο;
Καμία από αυτές τις αδικίες δεν αίρεται με τον παρόν νομοσχέδιο.
Να συνεχίσω με το περιεχόμενο και να αρχίσω με τους πομπώδεις τίτλους στους οποίους αρέσκεστε. Υποτίθεται ότι με το σχέδιο νόμου προχωράτε στον εκδημοκρατισμό της διοίκησης τον οποίο εξειδικεύετε παρακάτω ως εκδημοκρατισμό των σχέσεων κράτους και κοινωνίας. Άραγε εννοείτε ότι ο εκδημοκρατισμός επιτυγχάνεται με την ηλεκτρονική ταυτοποίηση των διαπιστευτηρίων που προβλέπονται στο άρθρο 10 ή την εκποίηση των αυτοκινήτων στο άρθρο 27 ή τη διάθεση των ΦΕΚ από το εθνικό τυπογραφείο του άρθρου 24?
Είναι επιλεκτική η αντίληψη περί εκδημοκρατισμού που έχετε αφού επιλεκτικά αλλού διευρύνετε τη συμμετοχή της κοινωνίας πολιτών στη λήψη αποφάσεων, όπως για παράδειγμα προβλέπεται στο άρθρο 2 παράγραφος 1 για τη στελέχωση του ΑΣΕΠ και του συνηγόρου του πολίτη. Γιατί όμως δεν προτείνετε την ίδια συμμετοχή της κοινωνίας πολιτών στη διαδικασία επιλογής των γενικών γραμματέων? Όχι μόνο δεν τους ρωτήσατε αλλά δεν ακολουθήσατε καν τη διαδικασία ανοικτής πρόσκλησης του opengov. Πόσο δημοκρατικά άλλαξε ο πρόεδρος του ΕΚΔΔΑ; Ποιος από την κοινωνία των πολιτών ρωτήθηκε και πως συμμετείχε στην απόφαση; Αν πράγματι επιδιώκετε πραγματικό εκδημοκρατισμό, τότε σας προτείνουμε ένα πεδίο δόξης λαμπρό. Φέρτε πρόταση για τη δημιουργία συμμετοχικού προϋπολογισμού όπως έχουν κάνει όλες οι χώρες που έχουν «εκδημοκρατίσει» τη διοίκησή τους εφαρμόζοντας συμμετοχικά μοντέλα διοίκησης. Δεν λέω ότι πρέπει ή ότι είναι εφικτό, αλλά μην μας μιλάτε για εκδημοκρατισμό, ή αν το εννοείτε, τολμήστε για να συζητήσουμε επί της ουσίας.
Τα νομοσχέδιά σας, όμως, παγιώνουν και μια στρατηγική επιστροφής στο παρελθόν εξαγγέλλοντας φυγή προς το μέλλον. Επιχειρείτε την ανοικοδόμηση του παλαιού σαθρού οικοδομήματος της δημόσιας διοίκησης. Συστήνετε ξανά 50 κλάδους για να τους προσθέσετε στους ήδη πολλούς που υπάρχουν. Πως πιστεύετε ότι θα ενισχύσετε την κινητικότητα, όταν ακριβώς το μεγαλύτερο πρόβλημα στην κινητικότητα ήταν και είναι η πληθώρα των κλάδων. Το 2010 είχαμε 1453 κλάδους μόνο στην κεντρική διοίκηση. Έγινε μια προσπάθεια να μειωθούν στο πλαίσιο των νέων οργανισμών των Υπουργείων. Και τώρα τι; Ξανά πίσω στον κατακερματισμό και την υπερ-εξειδίκευση. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το χειρότερο είναι τι κλάδους επανασυστήνετε - ενδεικτικά:
ΔΕ01.13 – ΞΥΛΟΥΡΓΟΙ
ΔΕ01.14 – ΚΟΠΤΙΚΗΣ−ΡΑΠΤΙΚΗΣ
ΔΕ01.17 – ΚΟΜΜΩΤΙΚΗΣ
Υποθέτω ότι κατά τη διάγνωση των αναγκών για να τους επαναφέρετε, διαγνώσατε την ανάγκη ανασύστασης αυτών των κλάδων κύριε Υπουργέ;
Υπάρχουν επίσης σημεία, τα οποία χαρακτηρίζονται από προχειρότητα αφού είναι αδύνατο να αγνοείτε ότι πράγματα που προσπαθείτε να επαναφέρετε έχουν ήδη δοκιμαστεί κι έχουν αποτύχει.
Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω κύριε υπουργέ ότι η ύπαρξη δικαστών στα πειθαρχικά συμβούλια όπως επαναφέρετε με την παράγραφο 4 του άρθρου 5, είχε δημιουργήσει προβλήματα και στο παρελθόν, καθότι κάτι τέτοιο προβλέπονταν και στο Ν4057/2012 αλλά τα συμβούλια δεν συγκροτήθηκαν ποτέ λόγω μη προσέλευσης των δικαστών. Η ένωση δικαστικών λειτουργών του ελεγκτικού συνεδρίου είχε τότε αποφανθεί ότι οι διατάξεις που αναγκάζουν δικαστικούς να στελεχώνουν συμβούλια είναι αντισυνταγματικές "καθώς παραβιάζουν τα άρθρα 87, 89 και 91.
Αδιαμφισβήτητα το νομοσχέδιο περιέχει και θετικά στοιχεία. Η επαναρρύθμιση του θεσμού της επίταξης, η αποκατάσταση του τεκμηρίου αθωότητας στο πλαίσιο του πειθαρχικού ελέγχου, η πρόσληψη των υπαλλήλων που είχαν απομακρυνθεί λόγω των οριζόντιων μέτρων, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Επίσης, δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς με την πρόθεση καταπολέμησης της γραφειοκρατίας, απλούστευσης των διαδικασιών και επέκτασης των δικαιωμάτων των πολιτών κατά τις συναλλαγές τους με τη διοίκηση, αν και φοβάμαι ότι θα μείνουμε στο επίπεδο των προθέσεων και της επιθυμίας.
Πρέπει όμως να διευκρινιστούν ορισμένα πράγματα.
Το σχέδιο νόμου προβλέπει την επιστροφή όσων απολύθηκαν. Μέχρι εδώ καλά. Με ποιο τρόπο όμως? Με ποιες προϋποθέσεις? Με μια a la Greca διαδικασία προσδιορισμού αναγκών η οποία κράτησε 15 μέρες και κατά την οποία οι φορείς καλούνταν γενικώς και αορίστως να προσδιορίσουν τις ανάγκες τους; Πως θα αξιοποιήσετε τους ανθρώπους που επαναπροσλαμβάνετε; Τι γίνεται με τον τακτικό προγραμματισμό προσλήψεων όπως έχει αποτυπωθεί στο ΜΠΔΣ (μεσοπρόθεσμο); Ακυρώνετε μια τακτική διαδικασία διάγνωσης αναγκών με μια έκτακτη, πρόχειρη και εμφανώς επιφανειακή διαδικασία, μόνο και μόνο για να υπάρχει μια «νομιμοποίηση» της διαδικασίας επαναπρόσληψης. Αυτό που θα γίνει είναι ότι οι υπάλληλοι θα κατανεμηθούν με συνθήκες τυχαιότητας στην καλύτερη περίπτωση, ενώ στη χειρότερη θα ενεργοποιηθούν οι διαπροσωπικές σχέσεις και τα πελατειακά δίκτυα. Δεν αξιοποιείτε τους ανθρώπινους πόρους με αυτό τον τρόπο. Οι υπάλληλοι θέλουν όχι απλά να επαναπροσληφθούν αλλά να νιώσουν χρήσιμοι και να μπορέσουν να προσφέρουν. Ο τρόπος με τον οποίο τους μεταχειρίζεστε τους στερεί αυτό το δικαίωμα και ακόμη χειρότερα. Αν δεν υπάρχουν πραγματικές ανάγκες στους φορείς θα δικαιωθούν όσοι μιλάνε για πλεονάζον προσωπικό. Και γνωρίζετε καλά ότι η ιστορία των απολύσεων δεν έχει τελειώσει.
Πράγματι στην κρίση υπήρξαν παρεκτροπές και αστοχίες. Αυτό δεν αμφισβητείται. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η προ κρίσης κατάσταση ήταν καλή. Υπήρχαν μεγάλα και σοβαρά προβληματα. Θα περιμέναμε από μια νέα κυβέρνηση πιο τολμηρές παρεμβάσεις και κυρίως νέες ιδέες, όχι μια προσπάθεια αναπαλαίωσης αποτυχημένων μοντέλων και πρακτικών που απλώς έγιναν χειρότερα λόγω κρίσης και της εφαρμογής του Μνημονίου. Η κατάργηση μνημονιακών πολιτικών δεν σημαίνει από μόνη της λύση των προβλημάτων, γιατί βρισκόμαστε ακριβώς λόγω της κρίσης σε χειρότερη θέση από ότι είμασταν πρν την κρίση. Επομένως δεν μοιάζει λογικό να περιμένει κανείς ότι η ίδια διοίκηση που δεν μπόρεσε με καλύτερες συνθήκες να λειτουργήσει αποδοτικά, ότι λειτουργήσει τώρα που έχει πλήρως αποδομηθεί, ώστε να μας βγάλει από την κρίση.
Το νομοσχέδιο όμως έχει και ορισμένα πολύ αρνητικά στοιχεία. Η επανασύσταση πληθώρας κλάδων και ειδικοτήτων με μειωμένη χρησιμότητα, οι οποίοι έρχονται να προστεθούν στη βαβέλ των ήδη υφιστάμενων, μας γυρνάει πίσω και αναιρεί την έστω μικρή πρόοδο που είχε συντελεστεί στο πεδίο αυτό στο πλαίσιο της εφαρμογής των νεών οργανισμών και του προγράμματος κινητικότητας/διαθεσιμότητας. Η επανασύσταση της δημοτικής αστυνομίας δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που επιχειρεί να λύσει και είναι προφανές ότι αυτό οφείλεται στην μονοδιάστατη αντίληψη πως «ότι έχει γίνει στο πλαίσιο του Μνημονίου είναι κακό».
Περαιτέρω προχωράτε στη σύσταση τριμελών επιτροπών. Η προχειρότητα και η βιασύνη φαίνεται από τη διάταξη για τη σύσταση των τριμελών επιτροπών. Οι τριμελείς αυτές επιτροπές δεν θα κάνουν τίποτα παραπάνω από αυτό που κάνει αρμόδια Διεύθυνση Προγραμματισμού και Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού του Υπουργείου. Σύμφωνα με τον οργανισμό του Υπουργείου σας, ο σχεδιασμός και διαχείριση του προγραμματισμού αναγκών σε ανθρώπινο δυναμικό της δημόσιας διοίκησης είναι πάγια αρμοδιότητα της δομής αυτής (Π.Δ. 99/2014). Φτιάχνετε μια τριμελή Επιτροπή από στελέχη του υπουργείου διοικητικής μεταρρύθμισης (που μπορεί να είναι και από οποιαδήποτε δομή), ενώ ήδη έχετε δομή που ασχολείται ειδικά με αυτό το θέμα. Δεν μπορεί να εκτελέσει αυτή την εργασία η αρμόδια Διεύθυνση; Δηλαδή ένα στέλεχος πληροφορικής και ένας διευθυντής Οικονομικού γνωρίζει καλύτερα από διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού απ’ ότι οι υπάλληλοι που στελεχώνουν τη Διεύθυνση Προγραμματισμού; Αν είναι έτσι, τότε υπάρχει πρόβλημα. αλλά νομίζω δεν είναι έτσι.
Ας δούμε επίσης το θέμα της επανασύστασης της δημοτικής αστυνομίας: εδώ είναι αμφίβολη η σκοπιμότητα της όλης διάταξης. Εκτός από το γεγονός ότι η κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας ήταν μνημονιακή πολιτική, πραγματικά δεν φαίνεται να υπάρχει άλλος λόγος επανασύστασης. Οι ίδιοι οι πρώην δημοτικοί αστυνομικοί αντιδρούν, αλλά ούτε και το δημόσιο συμφέρον εξυπηρετείται καλύτερα. Πάλι δίνεται η ευκαιρία τοποθέτησης στο Υπουργείο μέσω της δημιουργίας προσωποπαγών θέσεων, παρά το γεγονός ότι οι πρώην δημοτικοί αστυνομικοί, έχουν συγκεκριμένο προφίλ και προσόντα, τα οποία καίτοι αξιολογότατα, δεν είναι αυτά που απατούνται για τη στελέχωση Υπουργείων. Αλλά όπως είπαμε, προκειμένου να εξυπηρετηθεί η μικροπολιτική διαχείριση, ο ορθολογισμός πάει την άκρη. Τι θα γίνει τελικά; Από τους 3.500 πρώην δημοτικούς αστυνομικούς θα φύγουν αναγκαστικά και στα πλαίσια του «εκδημοκρατισμού» οι 1500 που είχαν πάει στην Ελληνική Αστυνομία, γιατί η η αξιοποίησή τους στους κόλπους της ΕΛ.ΑΣ. δεν ήταν λειτουργικά χρήσιμη. Βέβαια, δεν γνωρίζουμε πότε και πως προέκυψε αυτό το συμπέρασμα. Τι θα γίνει με τους 580πρώην δημοτικούς αστυνομικούς οι οποίοι μετακινήθηκαν στις φυλακές ως σωφρονιστικοί υπάλληλοι ή εξωτερικοί φρουροί; Στα πλαίσια της ισονομίας θα πρέπει και αυτοί να έχουν το δικαίωμα να φύγουν. Βέβαια ούτε αυτό θα είναι πρόβλημα καθώς ο κ. Παρασκευόπουλος αδειάζει τις φυλακές, οπότε μειώνει και τις ανάγκες. Τι μένει; Οι πρώην δημοτικοί αστυνομικοί που στελέχωσαν τις αποκεντρωμένες διοικήσεις και κάποιες άλλες υπηρεσίες. Τι θα γίνει με αυτούς; Ποιος θα καλύψει τα κενά αν φύγουν; Και αν δεν τους επιτρέψετε να φύγουν πόσο δημοκρατικό είναι αυτό;
Τι θα κάνετε όμως κύριε υπουργέ με τους υπόλοιπους φορείς από τους οποίους απολύθηκαν δημόσιοι υπάλληλοι? Με το νομοσχέδιο που εισάγετε σήμερα, προτείνετε την επαναπρόσληψη περίπου 3.500 υπαλλήλων από τις κατηγορίες των σχολικών φυλάκων, καθαριστριών, καθηγητών ΕΠΑΛ κλπ, και δημοτικοί αστυνομικοί. Στον αριθμό δεν περιλαμβάνονται οι επαναπροσλήψεις της ΕΡΤ που υπολογίζονται σε 2.000. άρα συνολικά εκτιμάται ότι 5.500 από τους 11.000 θα επαναπροσληφθούν. Με τα σημερινά δεδομένα, δεν επαναπροσλαμβάνονται οι γιατροί ΕΟΠΥΥ, τα πειθαρχικά/λόγοι υγείας και όσοι απολύθηκαν λόγω κατάργησης φορέα.
Ναι κύριε υπουργέ, οι απολύσεις ήταν άδικες καθώς δεν έγιναν μετά από ατομική αξιολόγηση: Δεν απολύθηκαν όσοι από τους σχολικούς φύλακες κρίθηκαν ανίκανοι ή ακατάλληλοι αλλά όλοι οι σχολικοί φύλακες. Όσοι έχουν απολυθεί (με εξαίρεση τα πειθαρχικά για τα οποία δεν προβλέπεται επαναπρόσληψη) δεν έχουν κριθεί ανεπαρκείς αλλά θεωρήθηκε ότι οι υπηρεσίες συνολικά δεν ήταν πλέον χρήσιμες.
Δεν υπήρξε σημαντικό δημοσιονομικό όφελος από τις απολύσεις και δεν θα υπάρξει σημαντικό δημοσιονομικό κόστος από τις επαναπροσλήψεις. Οι απολύσεις ως μνημονιακή δέσμευση συνδέονταν περισσότερο με πάγιες θέσεις των δανειστών που σχετίζονταν με την άρση της μονιμότητας και με την ανάγκη ανανέωσης του προσωπικού της διοίκησης, κάτι που η εφαρμογή του 1:5 δεν εξασφάλιζε.
Με δεδομένο το πλαίσιο και τους περιορισμούς, η επιλογή των συγκεκριμένων ομάδων εργαζομένων προς απόλυση δεν ήταν παράλογη. Αν ξεπεράσουμε την αδικία και θεωρήσουμε το πλαίσιο δεδομένο (απόλυση 15.000 σε 1 χρόνο), η επιλογή είναι σχετικά ορθολογική. Οι κλάδοι και ειδικότητες που καταργήθηκαν (με εξαίρεση το ιατρικό προσωπικό) πράγματι δεν εκτελούσαν κάποια απολύτως κρίσιμη εργασία. Η κινητικότητα της δημοτικής αστυνομίας μάλλον αποτελεί επιτυχία (3.000 από τους 3.500 απορροφήθηκαν σε υπηρεσίες με πραγματικές και επείγουσες ανάγκες), ενώ η κατάργηση θέσεων ΔΕ από Υπουργεία όπως δακτυλογράφοι, κλητήρες και γραμματείς δεν είναι λανθασμένη.
Το ΜΠΔΣ (μεοσπρόθεσμο) προβλέπει πλαφόν για τις προσλήψεις (15.000), ωστόσο δεν είναι περιοριστικό ως προς τη σύνθεση και την κατανομή. Μπορείτε επομένως πράγματι να επαναπροσλάβετε τους 3.500 που έχουν απολυθεί, ωστόσο αυτό σημαίνει ότι κάποιοι άλλοι από τους 15.000 που έχουν προγραμματιστεί να προσληφθούν εντός του 2015 δεν θα προσληφθούν.
Σκεφτείτε μόνο κύριε υπουργέ ότι οι απολυμένοι που πιθανόν έχουν προσληφθεί εκτός ΑΣΕΠ οι οποίοι προβλέπεται να επαναπροσληφθούν με το παρόν νομοσχέδιο, ίσως στερούν τη δυνατότητα άμεσης πρόσληψης από επιτυχόντες του ΑΣΕΠ ή άλλους που έχουν επιλεγεί μέσω αξιοκρατικών και διαφανών διαδικασιών και είναι πιο νέοι και με περισσότερα προσόντα.
Για όλους τους παραπάνω λόγους και αναμένοντας την τελική διαμόρφωση των άρθρων μετά τη συζήτηση στην παρούσα επιτροπή επιφυλασσόμαστε επί της αρχής του νομοσχεδίου.
*Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι βουλευτής Επικρατείας
