Ομιλία Γ. Μαυρωτά στη συζήτηση της επίκαιρης επερώτησης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης
Με την ιδιότητα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, ο Βουλευτής Αττικής του Ποταμιού Γιώργος Μαυρωτάς τοποθετήθηκε κατά τη συζήτηση της επίκαιρης επερώτησης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης σχετικά με την ανικανότητα της Κυβέρνησης να ενισχύσει τις επενδύσεις στην χώρα.
Ξεκινώντας από την διαπίστωση ότι η Ελλάδα κατατάσσεται στην 87η θέση μεταξύ 137 χωρών σύμφωνα με Έκθεση του World Economic Forum, παρατήρησε ότι στα χρόνια προβλήματα όπως η υπερφορολόγηση, η καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης και η γραφειοκρατία, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει προσθέσει και την δυσανεξία της στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την επιχειρηματικότητα.
Ο κ. Μαυρωτάς τόνισε πως στερεότυπα όπως ότι ο ιδιώτης επενδυτής είναι εξ ορισμού «απατεώνας» ή ο δημόσιος υπάλληλος «τεμπέλης», πρέπει να εγκαταλειφθούν. Αποστολή της Πολιτείας, σχολίασε, είναι να δημιουργεί το θεσμικό πλαίσιο και να το εφαρμόζει προς όλους με τον ίδιο τρόπο.
Συνεχίζοντας την ομιλία του, διατύπωσε επιγραμματικά τις προτάσεις του Ποταμιού για την προσέλκυση επενδύσεων. Μεταξύ αυτών ο οριζόντιος περιορισμός της γραφειοκρατίας, η θωράκιση της κυβερνητικής σταθερότητας μέσα από έναν αποτελεσματικότερο εκλογικό νόμο αλλά και την αναθεώρηση του Συντάγματος, σαφή διάκριση εξουσιών, την ενίσχυση της τεχνολογικής ετοιμότητας μέσω προγραμμάτων επιμόρφωσης για εργαζόμενους σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, σύνδεση της εκπαίδευσης με το Επιχειρείν κ.α.
Αυτό όμως που είναι βασικότερο όλων, τόνισε ο κ. Μαυρωτάς, είναι η ανάπτυξη της καινοτομικής σκέψης και της επιχειρηματικής κουλτούρας σε όλα τα επίπεδα. Ο σημαντικότερος τομέας στον οποίο θα πρέπει να επενδύσουμε είναι το ανθρώπινο κεφάλαιο, το οποίο παράγεται στην χώρα όμως εξάγεται σε δυσανάλογα μεγάλους ρυθμούς στο εξωτερικό. Η αιτία είναι η απουσία διασύνδεσης των πανεπιστημίων με την παραγωγή, η απουσία διασύνδεσης της έρευνας με την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του επεσήμανε πως οι επενδύσεις μέσα από ένα βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης είναι το οξυγόνο για την οικονομία μας, καθώς χωρίς επενδύσεις, δεν θα έχουμε παραγωγή, συνεπώς ούτε δουλειές ή συντάξεις, καταλήγοντας πως το κλειδί για να βγούμε από το «κλουβί» της κρίσης είναι οι επενδύσεις, και αυτές τις ελκύουν οι νέες ιδέες, ενώ αντίθετα τις διώχνουν οι παλιές ιδεοληψίες.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Ας ξεκινήσουμε από μία διαπίστωση:
Σύμφωνα με την έκθεση Global Competitiveness Report του World Economic Forum, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 87η θέση μεταξύ 137 χωρών.
Τα χρόνια προβλήματα όπως η υπερφορολόγηση, η καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης, η σχεδόν απαραίτητη εμπλοκή εγχώριων επιχειρήσεων που έχουν το know how να ξεπερνούν τα πλούσια γραφειοκρατικά εμπόδια έχουν πολλές φορές αναφερθεί.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση έχει προστεθεί και μία επιπλέον δυσκολία.
Η δυσανεξία του προς την ιδιωτική πρωτοβουλία και την επιχειρηματικότητα. Κυρίως από ιδεολογική αφετηρία.
Και αυτό είναι διάχυτο στον λόγο των υπουργών (π.χ. Υγείας, Παιδείας, Υποδομών).
Στην αριστερή κοσμοθεωρία ο ιδιώτης επενδυτής θεωρείται εξ ορισμού «απατεώνας» όπως από την άλλη πλευρά ο δημόσιος υπάλληλος θεωρείται τεμπέλης. Με αυτά τα στερεότυπα δεν πάμε πουθενά.
Δουλειά της πολιτείας είναι να δημιουργεί το θεσμικό πλαίσιο και να το εφαρμόζει προς όλους με τον ίδιο τρόπο. Χωρίς δικούς μας και δικούς σας επιχειρηματίες.
Τι θα έπρεπε να κάνουμε;
6 προτάσεις για Προσέλκυση Επενδύσεων – Βελτίωση Ανταγωνιστικότητας:
1) Οριζόντιος περιορισμός της γραφειοκρατίας στη Κυβέρνηση, το Δημόσιο, την εξυπηρέτηση του Πολίτη, τη Δικαιοσύνη μέχρι την Ίδρυση Επιχείρησης.
2) Θωράκιση της κυβερνητικής σταθερότητας μέσα από έναν αποτελεσματικότερο εκλογικό νόμο αλλά και την αναθεώρηση του Συντάγματος.
3) Σαφής διάκριση εξουσιών και σθεναρή καταπολέμηση της διαφθοράς σε όλους τους τομείς.
4) Υιοθέτηση και αξιοποίηση τεχνολογιών από τη Δημόσια Διοίκηση.
5) Προγράμματα συνεχούς επιμόρφωσης εργαζομένων ιδιωτικού και δημοσίου τομέα για την ενίσχυση της τεχνολογικής ετοιμότητας.
6) Σύνδεση και συνεργασία της Εκπαίδευσης με το Επιχειρείν στους τομείς της Έρευνας, Ανάπτυξης και Παραγωγής Καινοτομίας.
Αυτά λοιπόν είναι τα ζητούμενα και απαιτούν δομικές μεταρρυθμίσεις αυτήν την πολυβασανισμένη έννοια. Όμως το να ψηφίσεις νόμους είναι το ένα κομμάτι. Το άλλο είναι να τους εφαρμόσεις.
Αν η κυβέρνηση δεν θέλει να εφαρμόσει όσα ψηφίζει μπορεί να βρει χίλιους τρόπους. Για να είμαστε ειλικρινείς πολλές φορές μάλιστα είναι τέτοιο το πλαίσιο, που ακόμα και αν η κυβέρνηση να θέλει να τους εφαρμόσει υπάρχουν οριζόντιες αντιστάσεις κατεστημένων και συμφερόντων.
Και κοντά στην ενδόμυχη άρνηση, έρχεται και η ανικανότητα στην εφαρμογή. Χωρίς σχέδιο, χωρίς χρονοδιαγράμματα και οδικό χάρτη όλα μένουν βολικά μετέωρα.
Και ίσως αυτός είναι ένας λόγος που δεν στελεχώνονται οι υπηρεσίες από ικανούς, αλλά από δικούς μας. Γιατί η κυβέρνηση ξέρει ότι έτσι σίγουρα δεν θα προχωρήσει κάτι, ούτε «κατά λάθος».
Κουμάντο πολλές φορές κάνουν οι μετακλητοί σύμβουλοι και όχι η διοικητική μηχανή, οδηγώντας πολλές φορές σε μπάχαλο και σε σημαντικές ασυνέχειες στη λειτουργία του κράτους.
Γι αυτό και η χρονική απόσταση μεταξύ ‘σχεδίων επί χάρτου’ και ‘μπουλντόζας επί γης’ γίνεται τεράστια.
Εκτός από το πώς μια άλλη ερώτηση είναι το πού πρέπει να ρίξουμε το βάρος. Κατά καιρούς έχουν παρουσιαστεί οι τομείς που αποτελούν συγκριτικό πλεονέκτημα για τη χώρα μας (π.χ. τουρισμός, ναυτιλία, αγροβιοδιατροφή, ενέργεια, φάρμακο, εφοδιαστική αλυσίδα κλπ).
Η Ελλάδα όμως δεν μπορεί να αναπτυχθεί μόνο με υπηρεσίες.
Δεν μπορεί δηλαδή να πάμε σε ένα επενδυτικό μοντέλο «μονοκαλλιεργειας». Το διαφοροποιημένο επενδυτικό χαρτοφυλάκιο για τη χώρα μας είναι απαραίτητο.
Χρειάζεται και τον πρωτογενή τομέα και τον δευτερογενή.
Χρειάζεται επενδύσεις σε διεθνώς εμπορεύσιμους κλάδους που αξιοποιούν τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.
Χρειάζεται τα start ups και τα spin offs των Πανεπιστημίων (και πρέπει να διαμορφωθεί το πλαίσιο εκεί), αλλά χρειάζεται και τις ναυαρχίδες της βιομηχανίας που ήδη έχουμε και πολλές από αυτές είναι πρωτοπόρες σε διεθνές επίπεδο και έντονα εξωστρεφείς και με σημαντικές εξαγωγές αλλά δυστυχώς πολλοί το αγνοούν.
Το βασικό όμως είναι ότι χρειάζεται να αναπτυχθεί η καινοτομική σκέψη, η επιχειρηματική κουλτούρα σε όλα τα επίπεδα.
Ο σημαντικότερος όμως τομέας στον οποίο θα πρέπει να επενδύσουμε είναι το ανθρώπινο κεφάλαιο.
Εδώ να ανοίξω μια παρένθεση, τις λέξεις «Καινοτομία» και «Ανθρώπινο κεφάλαιο» τις θυμήθηκε και ο κ. Τσίπρας πριν λίγες ημέρες μιλώντας σε εκδήλωση στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, στο πλαίσιο της εκδήλωσης του EQUIFUND «Το όραμα της Ελλάδας για την καινοτομία».
Καλοδεχούμενη η νέα του στάση αλλά άργησε και από τα λόγια πρέπει μετά από 3 και πλέον χρόνια να πάει στις πράξεις.
Γιατί όταν καλείς τους επενδυτές και τους επιχειρηματίες να πάρουν το ρίσκο, πρέπει να τους έχεις πείσει ότι υπάρχει το κατάλληλο κλίμα μακριά από ιδεοληψίες, και πάνω από όλα να τους έχεις πείσει ότι είσαι αξιόπιστος ως Κυβέρνηση και ως χώρα.
Το ανθρώπινο κεφάλαιο όμως που παράγεται στη χώρα εξάγεται σε δυσανάλογα μεγάλους ρυθμούς στο εξωτερικό. Γιατί;
Γιατί ακριβώς δεν υπάρχει αυτή η διασύνδεση των πανεπιστημίων με την παραγωγή. Δεν υπάρχει η διασύνδεση της έρευνας με την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα.
Έτσι, μόλις τελειώσει κάποιος το πανεπιστήμιο βρίσκει στη χώρα μας κλειστές πόρτες.
Ενώ έξω του ανοίγουν οι πόρτες πριν καν τελειώσει.
Έτσι, πληρώνουμε φόρους για να εκπαιδεύσουμε καλούς γιατρούς, μηχανικούς, επιστήμονες που θα τους εκμεταλλευτούν άλλες κοινωνίες.
Επενδύσεις λοιπόν στο ανθρώπινο κεφάλαιο. Και δεν είναι τυχαίο ότι χώρες παρόμοιες με μας που βρέθηκαν σε κρίση επένδυσαν στην εκπαίδευση για να βγουν (Φινλανδία, Δανία, Ισραήλ).
Αυτά όλα θα πρέπει να τα είχαμε συζητήσει στο νέο αναπτυξιακό σχέδιο.
Η συζήτηση θα έπρεπε να είχε γίνει πρώτα εδώ και όχι με τους θεσμούς.
Ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης θα ήταν πολύ πιο αξιόπιστο από ένα κυβερνητικό σχέδιο ανάπτυξης. Κλείνοντας, πρέπει πολλά να γίνουν για να βελτιωθεί το επενδυτικό κλίμα στη χώρα μας.
Οι επενδύσεις μέσα από ένα βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης είναι το οξυγόνο για την οικονομία μας. Χωρίς επενδύσεις, δεν θα έχουμε παραγωγή, δεν θα έχουμε δουλειές, δεν θα έχουμε συντάξεις.
Πατριωτικό λοιπόν σήμερα είναι να επιδιώκουμε να αναπτυχθεί η χώρα μας.
Ανάπτυξη χωρίς παραγωγή δεν γίνεται. Παραγωγή χωρίς επενδύσεις δεν γίνεται.
Χρειαζόμαστε επενδύσεις 100 δις τα επόμενα 5 χρόνια λένε κάποιοι οικονομολόγοι.
Οι επενδύσεις είναι το κλειδί για να βγούμε από το κλουβί της κρίσης.
Οι νέες ιδέες τις τραβάνε, οι παλιές ιδεοληψίες τις διώχνουν.
