Στην ολομέλεια της Βουλής μίλησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Ποταμιού, Σπύρος Δανέλλης, στη συζήτηση του νομοσχεδίου για την Προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στις διατάξεις της Οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για την επιστροφή πολιτιστικών αγαθών, που έχουν απομακρυνθεί παράνομα από το έδαφος κράτους-μέλους.
Δείτε το βίντεο της πρωτολογίας εδώ:
Το βίντεο της δευτερολογίας με τίτλο «Αριστερά χωρίς χιούμορ, είναι αριστερά αυταρχική...»
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η βία ανεξαρτήτως μορφής, έντασης ή προέλευσης είναι απολύτως καταδικαστέα, χωρίς όμως, αλλά ή οποιοδήποτε αστερίσκο.
Είναι εξαιρετικά ανησυχητικό φαινόμενο, ο μιθριδατισμός της κοινωνίας απέναντι στα φαινόμενα βίας κατά πολιτικών και κατά του ίδιου του κοινοβουλίου.
Μιθριδατισμός, ο οποίος εξετράφη τα πέτρινα χρόνια των μνημονίων από τον μνημονιακό χυλό με την επίδειξη ανοχής, δικαιολόγησης ή ακόμη και υπόθαλψης των ύβρεων.
Θα αναφερθώ σε ένα γεγονός, που δείχνει το μέγεθος και την επικινδυνότητα αυτού του μιθριδατισμού, στον οποίο αναφέρθηκα, λίγες μέρες μετά το λιντσάρισμα του συναδέλφου του κου Κουμουτσάκου από τα φασιστοειδή, εδώ μπροστά στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη .
Και αναφέρομαι σε έναν κορυφαίο, υψηλής επιρροής στη διαμόρφωση της συνείδησης των πολιτών δημοσιογράφο που είπε σε ραδιοφωνική του εκπομπή – ο κος Χατζηνικολάου- ότι δεν κατανοεί το γιατί το αντικείμενο της βίας ήταν ο συντηρητικός αλλά αξιαγάπητος πολιτικός κος Κουμουτσάκος, αλλά θα καταλάβαινε, αν η βία ασκούνταν στον κο Παπακωνσταντινου, ή σε κάποιους άλλους Υπουργούς του παρελθόντος.
Το χειρότερο δεν είναι ότι δεν καταλάβαινε ο κος Χατζηνικολάου τι είπε εκείνη τη στιγμή, το χειρότερο είναι ότι δεν αντέδρασε κανείς δημόσια.
Ούτε από τον πολιτικό κόσμο, ούτε από οποιαδήποτε άλλη πλευρά.
Αντιλαμβανόμενος τη βαρύτητα των επιλογών του κοινοβουλίου σ’ αυτό το πλαίσιο κάνω έκκληση στην κυβέρνηση να αποσύρει τις διατάξεις, που αφορούν στην ευμενή αντιμετώπιση κρατουμένων που κατηγορούνται και είναι φυλακισμένοι εξαιτίας άσκησης ιδιαίτερα σοβαρής, τρομοκρατικής βίας και μάλιστα κάνω έκκληση από την κυβέρνηση να αποσύρει τις διατάξεις αυτές από ένα νομοσχέδιο που έρχεται για να προασπίσει τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τώρα περνώντας στο νομοσχέδιο.
Συζητάμε σήμερα το πρώτο Ν/Σ του Υπουργείου Πολιτισμού που έρχεται με κυβέρνηση της αριστεράς.
Ένα Ν/Σ «απλό» όπως το χαρακτήρισε στην επιτροπή ο κος Μπαλτάς, ένα Ν/Σ εύκολο και ακίνδυνο.
Η ενσωμάτωση μιας Ευρωπαϊκής οδηγίας στην ελληνική νομοθεσία, είναι το πρώτο νομοθέτημα που βλέπουμε για τον Πολιτισμό από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Δεν θα σταθώ στα όσα εξασφαλίζει ή στα όσα βελτιώνει η Ευρωπαϊκή Οδηγία.
Εξάλλου, συμφωνούμε και ψηφίζουμε θετικά.
Φοβάμαι όμως, πως αυτή η «ευκολία», η «απλότητα» ή η ακινδυνότητα του σημερινού Ν/Σ είναι, που φανερώνει τη φτώχεια στο πεδίο του Πολιτισμού.
Ένα πεδίο προνομιακό, όχι μόνο για τη χώρα, αλλά και ιστορικά για την αριστερά.
Μέχρι σήμερα, στο χώρο του Πολιτισμού δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα, εκτός ίσως από το ατελείωτο παζάρι θέσεων σε εποπτευόμενους από το Υπουργείο Πολιτισμού καλλιτεχνικούς οργανισμούς, συνοδευόμενο πάντα από ένα αποκρουστικό κουτσομπολιό στον τύπο.
Ή
Μια επικίνδυνη για την τέχνη, δήλωση προτίμησης από τον Πρωθυπουργό, αλλά και στελέχη της κυβέρνησης, προς μία συγκεκριμένη αισθητική ή συγκεκριμένους καλλιτέχνες, που στην καλύτερη περίπτωση δείχνει απλώς κακό γούστο και στη χειρότερη, προτίμηση σε καλλιτέχνες που κολακεύουν ή ξεδιάντροπα προπαγανδίζουν την εξουσία.
Προτίμηση, σε καλλιτέχνες που είναι «δικοί» μας, ταυτίζονται με το κόμμα και μας υποστηρίζουν.
Βάζετε κομματικά, κριτήρια στην Τέχνη και μ’ αυτό τελειώνει η πολιτική σας για τον πολιτισμό.
Πολιτική, σίγουρα επικίνδυνη και καταστροφική.
Παραδέχομαι, πως η αριστερά, ήρθε στην εξουσία σε χαλεπούς καιρούς. Μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο των μνημονίων, κατανοώ, πως αδυνατεί να δώσει το δικό της στίγμα.
Όμως αυτό να συμβαίνει και στον πολιτισμό;
Τα πράγματα εδώ, θα έπρεπε να είναι διαφορετικά.
Γιατί, ο Πολιτισμός είναι ένα κατεξοχήν πεδίο της αριστεράς, ο προνομιακός της χώρος.
Η αριστερά εδώ είχε πάντα προτάσεις.
Σήμερα, διανύοντας τον πέμπτο χρόνο της κρίσης που συνηθίσαμε να λέμε οικονομική αλλά στην ουσία της είναι πολιτισμική, και ας το παραβλέπουμε συχνά.
Σήμερα, που στη χώρα μας με τη δικαιολογία της ισχνής οικονομίας, ο Πολιτισμός μοιάζει να είναι ζήτημα ήσσονος σημασίας, περίμενα από την αριστερά ότι θα έπαιρνε εδώ άλλες πρωτοβουλίες.
Θα είχε όραμα, άλλες έτοιμες προτάσεις, φαντασία, σχέδιο, που με άνεση θα μπορούσε να υλοποιήσει.
Αντί γι’ αυτό όμως, μεθυσμένοι από την εξουσία, πριμοδοτείτε και αναπαράγετε το πολιτισμικό πρότυπο που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη σημερινή κρίση.
Αναγνωρίζετε πως υπάρχουν δημιουργικές δυνάμεις, άνθρωποι που επιμένουν να κάνουν Τέχνη στους δύσκολους καιρούς της κρίσης, αλλά τους ξεχνάτε, τους αγνοείτε και τελικά τους απομονώνετε.
Ίσως, γιατί τώρα, όπως άλλωστε οφείλουν, βρίσκονται απέναντι σας.
Είναι θλιβερό για την αριστερά το ότι ανακαλύπτει «εχθρούς» εκεί που παραδοσιακά είχε φίλους και συνομιλητές, εκεί που παραδοσιακά «μεγάλωνε».
Είναι θλιβερό, που επιβεβαιώνετε και εσείς, το κυρίαρχο μοντέλο των κυβερνώντων που πάντα προτιμούν το συμβατικό, το επαναλαμβανόμενο και χωρίς αιχμές, από το διαρκώς μεταβαλλόμενο και ρευστό που αφήνει χώρο στο καινούργιο, στην αλλαγή, στη δημιουργία και τελικά στην πρόοδο.
Χάνοντας στο πεδίο της Τέχνης και του Πολιτισμού, η αριστερά στη χώρα μας μάλλον αποδέχεται πως γερνάει και μάλλον γερνάει άσχημα.
Σας ευχαριστώ.
