Διαβάστε παρακάτω την ομιλία του Σπύρου Λυκούδη στην ολομέλεια της βουλής για το ασφαλιστικό:
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Έχω την αίσθηση ότι εξακολουθούμε ακόμα να ζούμε ένα φτιαχτό όνειρο.
Σε κάποια δική μας Νεφελοκοκκυγία. Σε κάποια φωλιά κούκων στα σύννεφα, γυρίζοντας την πλάτη στην πεζή πραγματικότητα. Όχι διότι δεν την γνωρίζουμε, αλλά διότι δεν θέλουμε να την αντικρύσουμε κατάματα.
Γι αυτό και η κατάρρευση και η διάψευση επήλθαν με τη βεβαιότητα φυσικού φαινομένου.
Διάφοροι πονηροί Πεισθέταιροι εμφανίστηκαν ως φορείς Ελπίδας και προπαγανδιστές κάποιας νέας κατάστασης, που μόνο στη φαντασία τους υπήρχε. Απροκάλυπτοι αχθοφόροι πολιτικών ψευδών.
Για να αποκαλυφθούν και να αποδειχθούν τάχιστα, πριν ο αλέκτωρ λαλήσει,
καιροσκόποι, που ενώ, υποτίθεται, ότι ήρθαν για να σώσουν τους άλλους εργάζονται συστηματικά μόνο για το δικό τους κομματικό όφελος και το δικό τους καθεστώς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ως προς το φορολογικό σκέλος του νομοσχεδίου, εφόσον δεν έχω το χρόνο να
υπεισέλθω σε λεπτομερείς αναλύσεις, αρκούμαι απλώς να υπογραμμίσω ότι κάθε φορά που προπαγανδίζεται η δακρύβρεχτη «σκληρή» διαπραγμάτευση, οι φόροι αυξάνονται. Πρόκειται για πραγματική «έννομη ληστεία» όταν, επί παραδείγματι, ελεύθεροι επαγγελματίες, επιστήμονες και αγρότες καλούνται να καταβάλλουν σε φόρους και εισφορές το 55% του εισοδήματός τους. Οι «ταξικοί αποστάτες» μας ηδονίζονται με την καταστροφή των μικρο-μεσαίων τάξεων, ενώ οι φτωχοί γίνονται ακόμα φτωχότεροι και η κοινωνία εξαθλιώνεται με δική τους ευθύνη.
Ισοπέδωση αντί για ισότιμη μεταχείριση. Καταστροφή και φαύλος κύκλος. Αυτά είναι, μεταξύ άλλων, τα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης που δυστυχώς ταύτισε στην κοινή γνώμη την αποτυχία της με την εποτυχία της Αριστερής πολιτικής πολιτικής και αυτό είναι άδικο ιστορικά για την αξία τα οράματα της Αριστεράς.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Ζούμε ακόμα και απολαμβάνουμε μακαρίως τους μύθους μας.
Μύθος πρώτος και γενεσιουργός: ότι τα Μνημόνια δημιούργησαν την κρίση,
ενώ ισχύει ακριβώς και απολύτως το αντίθετο. Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός με τις ευλογίες όλων σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης έφερε τα Μνημόνια.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το καθοριστικό μέγεθος των δικών μας λαθών και ευθυνών. Τότε μόνο θα πάψουμε να είμαστε ικέτες και επαίτες, όπως σήμερα. Μόνο η αυτοκριτική και η αυτογνωσία θα μας οδηγήσουν στην ανάκτηση της χαμένης εθνικής αξιοπρέπειας.
Μύθος δεύτερος, συναφής και παραδειγματικός: η κρίση και τα καταραμένα
Μνημόνια οδήγησαν το ασφαλιστικό στα σημερινά αδιέξοδα ή μήπως το ασφαλιστικό αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα της κρίσης;
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Δεν μπορείτε να αντιληφθείτε δυστυχώς ότι είναι άλλο πράγμα η περισσότερο από ποτέ αναγκαία ασφαλιστική μεταρρύθμιση και άλλο πράγμα τα μεταβατικά στάδια. Εσείς φέρνετε ως ασφαλιστική μεταρρύθμιση μεταβατικές ρυθμίσεις αλλά έστω και αυτό θα συζητιόταν αν δεν ήταν απολύτως αδιέξοδες και αναποτελεσματικές και εγκληματικές για της γενιές που έρχονται.
Ποιόν κοροϊδεύετε;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Έως πότε θα συγκαλύπτεται το γεγονός ότι
• τα αθροιστικά ελλείμματα και οι συνολικές δημόσιες δαπάνες μόνο για το ασφαλιστικό ανέρχονταν στο 80 με 83% των αθροιστικών δημοσίων ελλειμμάτων στην περίοδο 2006-2009;
Ότι
• τα αθροιστικά ελλείμματα του ασφαλιστικού που καλύφτηκαν από κρατική χρηματοδότηση, από τον κρατικό προϋπολογισμό, αντιπροσώπευαν το 83% περίπου της αύξησης του δημόσιου χρέους στην περίοδο 2000-2009; Ότι, με άλλα λόγια, το ασφαλιστικό ευθύνεται για τα 2/3 και πλέον του υπέρογκου χρέους που μας οδήγησε στην κρίση και την ουσιαστική χρεοκοπία;
Ότι
• πριν από την κρίση το ποσοστό αναπλήρωσης των συντάξεων ανερχόταν στο 100% και 110% ή και περισσότερο;
Πόσες φωνές κριτικής εντός και εκτός της αίθουσας αυτής υψώθηκαν;
Πόσους ενοχλούσε το όργιο αυτό των ανενδοίαστων αλλά ευπρόσδεκτων πελατειακών πρακτικών υπό το χειροκρότημα και την πλειοδοσία της αντιπολίτευσης, συνδικαλιστικών συντεχνιών, «ευγενών» ταμείων και άλλων φορέων ων ουκ έτσι αριθμός;
Πόσοι ήταν πρόθυμοι να ακούσουν τις λιγοστές φωνές που εις μάτην προειδοποιούσαν για τα επερχόμενα αδιέξοδα;
Ακόμα και μέσα στην περίοδο της κρίσης, συγκεκριμένα στην περίοδο 2008-2015
Συνταξιοδοτήθηκαν 550.000 άτομα, ενώ άλλα 300.000 έχουν κάνει τις αιτήσεις
τους και βρίσκονται σε ουρά αναμονής για χρόνια.
Σύνολο 850.000 περίπου! Μέσα σε 8 μόλις χρόνια!
Ποιος είναι ο μέσος όρος ηλικίας συνταξιοδότησης των ατόμων αυτών;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δεν έχει νόημα να προστρέξει κανείς σε περισσότερα στοιχεία.
Απλώς,
ένα σύστημα όπου οι αμοιβές από εργασία εκπροσωπούν το 25% του
ΑΕΠ και των συντάξεων το 16 με 16.5%,
ένα σύστημα όπου το ποσό που καταλήγει στους μισθούς μειώθηκε κατά 27%
ενώ το ποσό που καταλήγει σε συντάξεις αυξήθηκε κατά 13%,
ένα σύστημα όπου η αναλογία εργαζομένων και συνταξιούχων από 1.77 το 2000
έφτασε στο 1.27 το 2013,
Απλώς, ένα τέτοιο σύστημα έχει πάψει προ πολλού να είναι βιώσιμο.
Γι αυτό και δικαίως χαρακτηρίσαμε το παρόν Νομοσχέδιο «αναχρονιστικό,
ακατάλληλο και αδιέξοδο».
Δεν αποτελεί παρά σπασμωδική αντίδραση για την
κάλυψη του δημοσιονομικού κενού. Οι ρυθμίσεις δεν αποσκοπούν παρά να
εξυπηρετήσουν κάποια πολιτική πελατεία εν γνώσει του γεγονότος ότι και οι
κύριες συντάξεις προβλέπεται να μειωθούν.
Να συμπέσουν δηλαδή με έναν υποτιθέμενο πολιτικό κύκλο. Αυτοί είναι οι
εμφανείς μικροκομματικοί υπολογισμοί. Όλων υμών κυρίες και κύριοι συνάδελφοι που θα δίνατε, σκίζοντας τα Μνημόνια, τη 13η σύνταξη!
Αιδώς Αργείοι!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η συζήτησή μας έχει ένα τεράστιο κενό. Στην αίθουσα αυτή υπάρχει ένας
μεγάλος Απών. Συζητάμε και αποφασίζουμε ερήμην του.
Πρόκειται για τις νέες γενιές.
Τις εργαζόμενες.
Τις άνεργες.
Κι αυτές που σχεδιάζουν, απογοητευμένες και αποθαρρυμένες, να
εγκαταλείψουν τη χώρα στην οποία γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, για να
αναζητήσουν τις ευκαιρίες και την τύχη τους αλλού.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Πιστεύω ακράδαντα ότι μόνο η συλλογική αυτογνωσία θα μας οδηγήσει στη
συλλογική ευθύνη.
Χρειαζόμαστε λύσεις σε βάθος, 15 με 20 ετών.
Έχει ειπωθεί ότι «η κυκλοφορία της εμπιστοσύνης είναι προτιμότερη από την
κυκλοφορία του χρήματος».
Αυτή η κυβέρνηση όχι μόνο έχει λιγοστέψει την κυκλοφορία του
χρήματος αλλά στερείται πλέον της εμπιστοσύνης των πολιτών.
Είναι πια αναξιόπιστη.
Η εικόνα του Νομοσχεδίου με δυο λόγια:
Ληστεία στο φορολογικό.
Ισοπέδωση χωρίς μέλλον στο Ασφαλιστικό.
Ας τελειώνουμε με τις παραπλανήσεις.
Εγκαταλείψτε τη δημαγωγία και την πλειοδοσία στο ψέμα.
Πριν θρηνήσουμε τα χειρότερα.
Σας ευχαριστώ
