Ομιλία Γ. Μαυρωτά στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής
Με κριτική για τις ξανά «fast track» διαδικασίες και το γεγονός ότι δεν μπήκε στην επίσημη διαβούλευση όλο το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, ξεκίνησε την ομιλία του στις συνεδριάσεις της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής ο Τομεάρχης Παιδείας και βουλευτής Αττικής με το Ποτάμι, Γιώργος Μαυρωτάς. Σχολίασε, ότι η Βουλή δεν είναι διακοσμητική και πως δεν πρόκειται για ένα απλό νομοσχέδιο, αλλά για ένα υπερπολυνομοσχέδιο με 226 άρθρα με κύριο σώμα 375 σελίδων, το οποίο συνολικά ξεπερνά τις 1100 σελίδες. Περιλαμβάνει συγχωνεύσεις και πανεπιστημιοποιήσεις Τ.Ε.Ι., την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα πειραματικά σχολεία και κανονικά, όπως τόνισε, θα έπρεπε να είναι σε ξεχωριστά νομοσχέδια και όχι έτσι ως «αχταρμάς».
Ξεκινώντας με τα θέματα του λυκείου, σημείωσε ότι η Γ’ Λυκείου μετατρέπεται σε μία τάξη προπαρασκευής για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, αντί για μια τάξη εμβάθυνσης και ολοκλήρωσης των λυκειακών σπουδών. Οπότε, το ερώτημα, που μπαίνει είναι το εξής: «τα παιδιά που δεν θέλουν να συνεχίσουν στο πανεπιστήμιο, τι θα κάνουν; Γιατί να μπουν σε μια διαδικασία που δεν τα αφορά;». Αναφέρθηκε επίσης στα προβλήματα ομοιογένειας, που θα προκαλέσει η ύπαρξη τμημάτων ελεύθερης και μη πρόσβασης, με τη δημιουργία μαθητών δύο ταχυτήτων.
Στο σημείο αυτό αναφέρθηκε στην πρόταση του Ποταμιού για ενιαίο απολυτήριο υπό την προϋπόθεση της ύπαρξης τράπεζας θεμάτων διαβαθμισμένης δυσκολίας, προκειμένου να διασφαλιστεί η ενιαία αξιολόγηση από τον Έβρο ως στην Γαύδο. Αντιπαρερχόμενος τις δηλώσεις του κ. Γαβρόγλου, ότι τα κόμματα δεν έχουν κάνει προτάσεις, ο κ. Μαυρωτάς δήλωσε ότι το Ποτάμι έχει κάνει προτάσεις και μάλιστα εγκαίρως, όπως για το σύστημα μετεγγραφών των φοιτητών. Για τα θέματα του λυκείου, η πρόταση του Ποταμιού είναι να συμμετέχουν και οι τρεις τάξεις του λυκείου στον βαθμό του απολυτηρίου με ενιαία αξιολόγηση με θέματα πολλαπλής επιλογής και ερωτήσεις, που αξιολογούν την κριτική σκέψη και όχι την παπαγαλία.
Για τους εισακτέους επανέλαβε ότι δεν μπορεί να καθορίζει το Υπουργείο Παιδείας μόνο του και απόλυτα τον αριθμό τους, αλλά να δέχεται την εισήγηση των τμημάτων, ώστε να μην κάμπτεται η αυτονομία των ιδρυμάτων. Υποστήριξε, επίσης, κάθε τμήμα να μπορεί να συμμετέχει στον καθορισμό του συντελεστή βαρύτητας για τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, καθώς και ότι πρέπει να υπάρχει ένα κατώφλι εισόδου στα ΑΕΙ.
Για το μεγάλο ζήτημα της μετατροπής των ΤΕΙ σε Πανεπιστήμια, που ολοκληρώνεται με το παρόν νομοσχέδιο, ο Τομεάρχης Παιδείας του Ποταμιού επανέλαβε ότι όλα γίνονται βιαστικά, οριζόντια και ανορθολογικά με μια τόσο εκτεταμένη διασπορά, που αντί να δημιουργεί οικονομίες κλίμακας, δημιουργεί σπατάλες. Απευθυνόμενος στον κ. Υπουργό, διερωτήθηκε αν όλα αυτά τα νέα τμήματα θα είναι έτοιμα να λειτουργήσουν μόλις σε λίγους μήνες, ενώ σχολίασε ότι κάποια από αυτά θα υπάρχουν απλά και μόνο στο μηχανογραφικό, ενώ στην πραγματικότητα θα είναι «πουκάμισα αδειανά». Τόνισε, μάλιστα, ότι δεν αρκεί απλά μια μετονομασία για να ιδρυθεί ένα νέο τμήμα, ορισμένα τμήματα, όπως είπε έχουν μόνο 2 καθηγητές, οπότε είναι απορίας άξιον πώς θα μπορέσουν να ετοιμάσουν νέο πρόγραμμα σπουδών, να δημιουργηθούν εργαστήρια και να υπάρξει το απαιτούμενο προσωπικό μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Αναρωτήθηκε, επίσης, γιατί μόνο νέα Νομική Σχολή στην Πάτρα και όχι και στη Θεσσαλία και ζήτησε να τοποθετηθεί ο κ. Υπουργός για το γεγονός ότι η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Πατρών καταψήφισε το παρόν σχέδιο νόμου. Σχετικά με τα πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα, σχολίασε ότι στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου δημιουργείται στην Καλαμάτα και Ινστιτούτο Μεσογειακής Διατροφής και Λειτουργικών Τροφίμων αλλά και Ινστιτούτο Ελιάς και Ελαιολάδου, εκφράζοντας την απορία: «Η ελιά και το ελαιόλαδο δεν είναι στη μεσογειακή διατροφή και γιατί έχουμε δύο ινστιτούτα και δεν δημιουργείται και ένα στη Νεμέα για κρασί και σταφίδα;».
Στάθηκε και στη σύσταση επταμελούς επιτροπής για τις πενταετείς σπουδές και τα επαγγελματικά δικαιώματα των μηχανικών, λέγοντας πως σχεδόν όλα τα μέλη της υποδεικνύονται από τον Υπουργό Παιδείας. Μάλιστα, επεσήμανε ότι δημιουργείται ένας επαγγελματικός πληθωρισμός με την αύξηση των τμημάτων μηχανικών, ενώ θα έπρεπε να υπάρχει διαβάθμιση τεχνικής ευθύνης και να μην καταλήγουμε σε ένα δυαδικό σύστημα, είτε με πλήρη δικαιώματα είτε με καθόλου δικαιώματα.
Αναφορικά με τα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία σημείωσε ότι ψαλιδίζονται οι αρμοδιότητές τους, αποχρωματίζεται ουσιαστικά το ύφος τους και γίνονται συμβατικά σχολεία. Δεν επιτρέπεται, όπως επεσήμανε, να έχουν τη δυνατότητα για τροποποιημένο ωράριο, ενώ τα διοικητικά-οργανωτικά ζητήματα σχολείων για τον αριθμό και τις ειδικότητες των καθηγητών μεταφέρονται πλέον στις διοικητικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας. Τέλος, αναφέρθηκε και στην πρόταση της ΕΛΜΕ Προτύπων Πειραματικών Σχολείων για τη μέριμνα που πρέπει να δοθεί στους ήδη και πλέον αξιολογημένους καθηγητές τους, προκειμένου να έχουν αυτοδίκαια οργανική θέση εκεί όπου υπηρετούν.
Κλείνοντας την ομιλία του και λαμβάνοντας υπόψη τις όλες αντιδράσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας απέναντι στο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, ο κ. Μαυρωτάς τόνισε ότι η εξαφάνιση της βαθμίδας των Τ.Ε.Ι. είναι κάτι, το οποίο θα έχει επιπτώσεις και πως οι εκπτώσεις που γίνονται τώρα, είναι κάτι το οποίο θα το πληρώσει η κοινωνία μας με τόκο, τα επόμενα μερικά χρόνια.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας στην Επιτροπή Μορφωτικών, 17/04/2019:
Και το βίντεο της ομιλίας στην Επιτροπή Μορφωτικών, 18/04/2019:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
17/04/2019
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Θα ήθελαν να πω ότι είναι πραγματικά «fast track» αυτές οι νομοθετικές διαδικασίες. Το έχουμε συνηθίσει, αλλά δε μπορεί συνεχώς να επικαλούμαστε τη δικαιολογία ότι ήταν κάτι πολύ καιρό σε διαβούλευση, γιατί μόνο το ένα τρίτο από αυτό το νομοσχέδιο ήταν σε διαβούλευση και από αυτά που ήταν σε διαβούλευση, κάποια πράγματα που ήρθαν χθες είναι αλλαγμένα και από την άλλη μεριά, όταν λέει ο κ. Υπουργός ότι όλο αυτό το διάστημα δεν κάνουμε προτάσεις, οι προτάσεις είναι για να τις κάνουν οι εξωκοινοβουλευτικοί φορείς στην εξωκοινοβουλευτική διαδικασία. Στην κοινοβουλευτική διαδικασία τις προτάσεις κάνουν τα κόμματα.
Δεν νομίζω ότι άλλες φορές που κάναμε προτάσεις, όπως για παράδειγμα, στις μετεγγραφές των φοιτητών στα Α.Ε.Ι. πριν από ένα χρόνο περίπου, αυτές αξιοποιήθηκαν κατά οποιοδήποτε τρόπο. Ακόμη είναι σε κάποιο συρτάρι και περιμένουν.
Θα ήθελα να πω ότι η Βουλή δεν είναι διακοσμητική και πρέπει να έχουμε άπλετο χρόνο εδώ πέρα για να το δούμε και να μπούμε και στην ουσία των πραγμάτων. Όμως, αυτό χρειάζεται κάποιο χρόνο. Θα πρέπει να φύγουν από το νομοσχέδιο αυτά που δεν είναι επείγοντα και δέχομαι ότι κάποια μπορεί να είναι όντως επείγοντα. Το κυριότερο είναι να μην έχουμε τροπολογίες κατά τη διάρκεια του νομοσχεδίου. Άμα είναι να πάμε την Δευτέρα στην Ολομέλεια θα εξαρτηθεί και από τον αριθμό των Βουλευτών που θα εγγραφούν για να μιλήσουν. Ευχαριστώ.
Νομίζω, ότι προκειμένου να συγκεράσουμε τα κριτήρια και της πληρότητας της συζήτησης μέσα σε τόσο στενά χρονικά πλαίσια, θα μπορούσαμε να κάνουμε αύριο την ακρόαση των φορέων, το απόγευμα μπορεί να ξεκινήσει η συζήτηση επί των άρθρων και η β΄ ανάγνωση και να συνεχιστεί την Παρασκευή το πρωί για όσους έχουμε μείνει. Γιατί, δεν νομίζω, ότι θα είχε νόημα, να ξεκινήσουμε μια συζήτηση αύριο το απόγευμα και μέσα σε τέσσερις ώρες να την ολοκληρώσουμε και επί των άρθρων και επί της δεύτερης ανάγνωσης. Οπότε, να έχουμε τη δυνατότητα, την Παρασκευή το πρωί, αν χρειαστούμε δύο ώρες να τις έχουμε, για να υπάρξει μια πλήρης καταγραφή των απόψεων.
Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Εδώ δεν μιλάμε για ένα απλό νομοσχέδιο, αλλά για ένα υπερ-πολυνομοσχέδιο που τις μέσα διατάξεις για όλα. Έχει για το νέο λύκειο και τον τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ, για τα πρότυπα πειραματικά σχολείων, για τα πιστοποιητικά μουσικών γνώσεων, για τα αρχεία του κράτους και βέβαια το αγαπημένο θέμα του τελευταίου έτους συγχωνεύσεις, πανεπιστημιοποιήσεις των ΤΕΙ που είχαν απομείνει και τα τελευταία και δημιουργία πενταετών σχολών Μηχανικών Πολυτεχνικών Σχολών.
Κανονικά καθένα από αυτά τα θέματα θα έπρεπε, να ήταν ένα ξεχωριστό νομοσχέδιο από μόνο του και όχι όλα μαζί μέσα σε ένα νομοθετικό «αχταρμά», γιατί έτσι η κοινοβουλευτική διαδικασία αδικεί το πραγματικά σημαντικό περιεχόμενο.
Όπως ειπώθηκε και προηγουμένως η Βουλή δεν μπορεί να είναι διακοσμητική, να τα συζητάει αυτά μέσα σε δύο μέρες στα γρήγορα και να λέμε μετά, ότι δεν υπήρχαν προτάσεις , αν και σήμερα θα προσπαθήσω και εγώ να κάνω κάποιες προτάσεις, για να μην έχει και παράπονο ο κ. Υπουργός.
Ξεκινάω από το λύκειο. Υπήρξε η Επιτροπή Λιάκου -πριν από δύο χρόνια περίπου- που είχε βγάλει ένα πόρισμα για το λύκειο και την πρόσβαση στα ΑΕΙ, το οποίο βέβαια δεν εφαρμόστηκε τίποτα από αυτά είναι σε κάποιο συρτάρι.
Έτσι όπως παρουσιάζεται το συγκεκριμένο νομοσχέδιο η τρίτη λυκείου παρουσιάζεται, ως μια τάξη προπαρασκευής για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και όχι ως μια τάξη εμβάθυνσης και ολοκλήρωσης των λυκειακών σπουδών.
Συνεπώς, το ερώτημα που προκύπτει είναι, τα παιδιά που δεν θέλουν να συνεχίσουν στο πανεπιστήμιο, τι θα κάνουν; Γιατί να μπουν σε μια διαδικασία που δεν τα αφορά; Ο μαθητής που θα έχει εξασφαλίσει την είσοδό του σε ένα τμήμα ελεύθερης πρόσβασης, από το Σεπτέμβριο θα κάνει μάθημα μέσα σε μια τάξη με μαθητές, που θα θέλουν να δώσουν πανελλήνιες, δημιουργώντας έτσι μια ετερογένεια στην τάξη, δύσκολα διαχειρίσημη από τους εκπαιδευτικούς. Δηλαδή, θα δημιουργηθούν μαθητές δύο ταχυτήτων μέσα στις τάξεις, άρα και δύο διαφορετικά σχέδια μαθήματος. Από τη μια αυξάνονται οι ώρες και είναι σωστό αυτό, για να βοηθηθούν τα παιδιά που θα δώσουν πανελλήνιες και από την άλλη, θα πρέπει να χωριστούν σε δύο διαφορετικά επίπεδα.
Αν θέλουμε πραγματικά την αναβάθμιση του λυκείου, αυτό που λέει το Ποτάμι, ότι θα πρέπει να κάνουμε είναι, αυτό να περνάει μέσα από το ενιαίο απολυτήριο. Γι' αυτό τον σκοπό, η τράπεζα θεμάτων διαβαθμισμένης δυσκολίας είναι η μόνη λύση, ώστε να έχουμε μια ενιαία αξιολόγηση από τον Έβρο ως στην Γαύδο και να μπορούμε πραγματικά να μιλάμε για ενιαίο και εθνικό απολυτήριο. Δυστυχώς όμως, η τράπεζα θεμάτων έπεσε θύμα των αρχικών ατελειών της και της ιδεοληψίας του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ήταν το πρώτο πράγμα που κατήργησε και έκτοτε, δεν το έχει ξαναφέρει στην επιφάνεια, παρά τη χρησιμότητα που μπορεί να έχει. Έτσι όπως γίνεται η διαδικασία είναι καταδικασμένη να εκφυλιστεί, καθότι περιλαμβάνει μόνο την Γ΄ Λυκείου να έχει ενδοσχολικές εξετάσεις και μάλιστα μειωμένης αξιοπιστίας, καθότι δεν θα υπάρχει ομοιομορφία στα θέματα. Το κάθε σχολείο θα θέλει να φαίνεται καλό και θα βάζει πιο εύκολα θέματα και για τα εικοσαριά, για τα οποία δεν θέλουμε να υπάρχει αυτός ο πληθωρισμός, θα είναι ο κανόνας και η πίεση στους καθηγητές θα είναι ο κανόνας, ειδικά όταν είναι 60% τα προφορικά και 40% τα γραπτά, ο συντελεστής βαρύτητας.
Και, επειδή ο υπουργός παραπονείται, ότι δεν έχουμε προτάσεις, έχω κάποιες συγκεκριμένες να πω, στα γρήγορα, για τα θέματα του λυκείου, για την αναβάθμιση του λυκείου και όχι μόνο της τελευταίας τάξης. Θα πρέπει να συμμετέχουν στον βαθμό του απολυτηρίου και οι τρεις τάξεις. Οι ενδοσχολικές εξετάσεις να γίνονται από τράπεζα θεμάτων διαβαθμισμένης δυσκολίας, ώστε να υπάρχει ενιαία αξιολόγηση με θέματα πολλαπλής επιλογής, ερωτήσεις που αξιολογούν δηλαδή κριτική σκέψη και όχι παπαγαλία. Ας δούμε λίγο την διεθνή πρακτική. Για παράδειγμα υπάρχουν τα SAT που δίνονται στην Αμερική και άλλα πολλά διαγωνίσματα, τα οποία έχουν μια τέτοια μορφή που είναι και εύκολη η διόρθωση και μπορούν να αποτιμήσουν την κριτική και αναλυτική ικανότητα των μαθητών. Στις εξετάσεις, για παράδειγμα, να συμμετέχουν για 70% στο βαθμό και 30% να είναι η συνολική παρουσία στην τάξη, έτσι ώστε να μην υπάρχει μεγάλος βαθμός αυθαιρεσίας. Η συμμετοχή στο απολυτήριο θα μπορούσε να ήταν 20% της Α΄ λυκείου, 30% της Β΄ λυκείου και 50% της Γ΄ λυκείου, για να διαμορφωθεί ο βαθμός του απολυτηρίου και στο βαθμό πρόσβασης στα ΑΕΙ. Εάν θέλαμε εναλλακτικά θα μπορούσαμε να συμμετέχει μόνο ο βαθμός της Γ΄ λυκείου και να διαχωρίσουμε το απολυτήριο από την πρόσβαση στα ΑΕΙ.
Το δεύτερο είναι ότι το υπουργείο, όπως είναι τώρα, καθορίζει απόλυτα τον αριθμό των εισακτέων στα πανεπιστημιακά τμήματα. Εμείς λέμε , ότι θα δέχεται μια εισήγηση από την σύγκλητο, από το κάθε τμήμα βασικά, και δεν θα μπορεί να αποκλίνει πάνω από συν-πλην 20% από αυτή την εισήγηση, έτσι ώστε ουσιαστικά να μην κάμπτεται η αυτονομία των ιδρυμάτων. Γιατί φοβάμαι, ότι για να προκύψουν τα τμήματα ελεύθερης πρόσβασης, θα φουσκώσει το υπουργείο τους αριθμούς των εισακτέων ανά τμήμα, ακόμα και σε τμήματα όχι υψηλής ζήτησης.
Επίσης, το κάθε τμήμα θα μπορεί να καθορίζει τον συντελεστή βαρύτητας του κάθε μαθήματος από τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, σε ένα εύρος που θα του δίνει το υπουργείο, δηλαδή, από 10% έως 40%. Για παράδειγμα, δεν μπορεί τα μαθηματικά να έχουν την ίδια βαρύτητα με τη χημεία. Το ίδιο για ένα τμήμα μαθηματικών και το ίδιο για ένα τμήμα χημείας. Θα πρέπει δηλαδή να έχει μια ευελιξία το κάθε τμήμα, να καθορίζει τους συντελεστές βαρύτητας.
Επίσης, λέμε ότι ακόμα και στα τμήματα ελεύθερης πρόσβασης θα πρέπει να υπάρχει κατώφλι εισόδου για το βαθμό απολυτηρίου, όπου το ελάχιστο είναι το 10, να βάλουμε ένα 12,13, ώστε να μην εγκαταλείπει την Γ΄ λυκείου ο κάθε μαθητής, να μην εγκαταλείπει την προσπάθεια και να υπάρχει και ένα απόλυτο βαθμολογικό κατώφλι εισόδου από τις πανελλήνιες για τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Μπορούμε να μη βάλουμε για παράδειγμα τα 10.000 μόρια, να βάλουμε τα 8000 μόρια, αλλά να υπάρχει και ένα απόλυτο κατώφλι.
Για τα πρότυπα και πειραματικά, θα μιλήσω στην κατά άρθρον συζήτηση. Υπάρχουν λεπτομέρειες που μπορεί να κάνουν τη διαφορά. Και μπαίνω στο κεφάλαιο των πανεπιστημιοποιήσεων των ΤΕΙ. Δεν θα επαναλάβω πράγματα που έχουμε πει αρκετές φορές, σε αυτά τα δύο, τρία νομοσχέδια που έχουν έρθει, τα σχετικά με τις συγχωνεύσεις, πανεπιστημιοποιήσεις κ.λπ..
Η συζήτηση για το αν χρειαζόμαστε την βαθμίδα των ΤΕΙ στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας μας, είναι κάτι που είχε γίνει το 2016 στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων. Είχαμε καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα, σε τρεις κατηγορίες, ας το πούμε, ΤΕΙ, κάποια που μπορούσαν να γίνουν πανεπιστημιακά, κάποια που θέλουν κάποιο χρόνο και κάποια που δεν μπορούσαν. Αυτό εγκαταλείφθηκε όμως και τώρα πηγαίνουμε σε μία άλλη φάση που οριζόντια όλα τα ΤΕΙ γίνονται πανεπιστημιακά τμήματα και θα δούμε ότι στο μέλλον θα λείψουν τα στελέχη εφαρμογών, δηλαδή, ουσιαστικά, στην πυραμίδα παραγωγής αυτά τα μεσαία στελέχη που είναι απαραίτητα, γιατί θα έχουμε στο μέλλον μόνο πτυχιούχους πανεπιστημίων και η δεύτερη βαθμίδα θα είναι οι διετής δομές στα πανεπιστήμια, από τους αποφοίτους των ΕΠΑΛ.
Το ερώτημα είναι αν θα είναι έτοιμα να λειτουργήσουν όλα αυτά τα νέα τμήματα σε μερικούς μήνες ή κάποια από αυτά θα υπάρχουν μόνο στο μηχανογραφικό ενώ στην πραγματικότητα θα είναι αδειανά πουκάμισα και να σας πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που βρήκαμε μέσα στο νομοσχέδιο. Στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας το Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος μετατρέπεται σε Τμήμα Χημικών Μηχανικών στην Κοζάνη και αν μπείτε στο site -και αυτό δεν αφορά νέο τμήμα αφορά Απλώς μία μετονομασία- του συγκεκριμένου Τμήματος, θα δείτε ότι έχει δύο καθηγητές σαν Τμήμα και άλλους πέντε από την Πολυτεχνική Σχολή δανεικούς. Πρόκειται για καθόλα πανάξιους συναδέλφους, αρκετούς εκ των οποίων τους γνωρίζω εξ αντικειμένου. Όμως με επτά μέλη ΔΕΠ μπορείς να κάνεις ένα μία Σχολή Χημικών Μηχανικών, ένα τμήμα Χημικών Μηχανικών, όταν στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο έχει 56 μέλη ΔΕΠ η αντίστοιχη Σχολή Χημικών Μηχανικών, στην Πάτρα και στη Θεσσαλονίκη έχει 26 μέλη ΔΕΠ. Πότε θα προλάβουν να φτιάξουν μέχρι το Σεπτέμβριο πρόγραμμα σπουδών, να δημιουργήσουν εργαστήρια, να προσλάβουν προσωπικό; Και όλα αυτά είναι με μία μετονομασία, όχι ίδρυση ολόκληρου τμήματος.
Για την Πάτρα θα τα πούμε αύριο στην επί των άρθρων συζήτηση και για την Νομική Σχολή, που δημιουργείται εκεί πέρα και η απορία είναι γιατί όχι και στην Κρήτη και στη Θεσσαλία, εφόσον είναι τόσο εύκολα να κάνουμε σχολές και γιατί στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο αρνηθήκαμε την Κτηνιατρική Σχολή, με την ίδια λογική. Η λεπτομέρεια ότι η Σύγκλητος καταψήφισε το παρόν σχέδιο νόμου, θα ληφθεί υπόψη;
Βλέπουμε με πολύ ενδιαφέρον τα πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα και στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου ότι έχουμε ένα Ινστιτούτο Μεσογειακής Διατροφής και Λειτουργικών Τροφίμων στην Καλαμάτα και στην ίδια πόλη, στην Καλαμάτα, στο ίδιο Ερευνητικό Κέντρο έχουμε Ινστιτούτο Ελιάς και Ελαιολάδου και η απορία είναι, η ελιά και το ελαιόλαδο δεν είναι στη μεσογειακή διατροφή και γιατί έχουμε δύο ινστιτούτα και γιατί να μη φτιάξουμε και ένα στη Νεμέα για κρασί και σταφίδα;
Επίσης και κλείνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε, για το άρθρο 66 έχουμε πολύ συγκεκριμένες ενστάσεις για την επιτροπή. Η επταμελής επιτροπή γιατί να έχει από το Υπουργείο Υποδομών μόνο, όταν υπάρχει το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής που και αυτό έχει μηχανικούς, το Ναυτιλίας που έχει και αυτό ναυπηγούς μηχανικούς και από τα 7 μέλη, τα 6 είναι ουσιαστικά κυβερνητικά και μόνο του ΤΕΕ είναι ανεξάρτητο μέλος και νομίζουμε ότι αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να το αλλάξουμε και δεν μπορεί να πηγαίνουμε έτσι εύκολα σε έναν πληθωρισμό επαγγελματικό, δηλαδή να δημιουργούμε έναν πληθωρισμό στα επαγγέλματα του μηχανικού.
Θα πω περισσότερα αύριο μετά την ακρόαση των φορέων στην κατ’ άρθρο ζητήσει, οπότε κλείνω εδώ, για να μην καταχραστώ το χρόνο, κύριε Πρόεδρε.
18/04/2019
Ακούσαμε το μεσημέρι για πολλές ώρες τους φορείς. Θα θέλαμε χρόνο, η αλήθεια είναι, να ετοιμάσουμε μια πιο εκτεταμένη απάντηση, με βάση αυτά που είπαν και με τις παρατηρήσεις επί των άρθρων. Δεν τον είχαμε, όμως θα τον έχουμε στην Ολομέλεια, οπότε θα δούμε τα πρακτικά, για να ενσωματώσουμε και δικά τους σχολεία.
Θα ξεκινήσω με κάτι που ακούστηκε από τον κ. Υπουργό το πρωί. Μία, κατά τη γνώμη μου, ανακρίβεια, κύριε Υπουργέ, που είπατε για την Επιτροπή που κάνει τις πενταετής σπουδές, την εφταμελή Επιτροπή, ότι ο Κοσμήτορας και το μέλος ΔΕΠ της Επιτροπή αυτή, θα υποδεικνύεται από τις Πολυτεχνικές Σχολές.
Δεν είναι έτσι στον νομό. Στο νομό, στη σελίδα 707, λέει ότι υποδεικνύεται από τον Υπουργό Παιδείας και ο Κοσμήτορας και το μέλος ΔΕΠ τμήματος Πολυτεχνικής Σχολής συναφούς ειδικότητας κ.τ.λ.
Τώρα, στα Πρότυπα και Επαγγελματικά, ψαλιδίζονται οι αρμοδιότητες και αποχρωματίζεται ουσιαστικά το ύφος των Προτύπων Πειραματικών σχολείων και το καινούργιο που έχουν να προσφέρουν. Το αποτέλεσμα είναι να γίνονται συμβατικά σχολεία.
Υπήρχε η διάταξη που επέτρεπε την εκπαιδευτική δυνατότητα των Πειραματικών να έχουν τροποποιημένο ωράριο, αλλά αυτό βγήκε. Το ερώτημα είναι γιατί βγήκε, καθώς είναι κομβικό αυτό το τροποποιημένο ωράριο για τους καθηγητές των Προτύπων και Πειραματικών σχολείων, προκειμένου να διοργανώνουν τους ομίλους, τον τόσο επιτυχημένο αυτό θεσμό, που διακρίνει τα συγκεκριμένα σχολεία.
Η οργανωτικότητα του σχολείου, δηλαδή το πόσοι καθηγητές θα εργάζονται και ποιες ειδικότητες, πλέον θα ρυθμίζεται από τις διοικητικές Υπηρεσίες του Υπουργείου. Και αυτοί, που είναι ουσιαστικά οι πλέον αξιολογημένοι καθηγητές, δεν θα έχουν αυτοδίκαια οργανική θέση εκεί που υπηρετούν. Και αυτό νομίζω - το είπε και η κυρία Παπατσίμπα – είναι στις προτεραιότητες και είναι κάτι που πρέπει να το δείτε.
Η όποια αυτονομία τους, εάν χάσουν αυτήν την ευελιξία, θα μείνει ένα «αδειανό πουκάμισο». Αυτό σημαίνει ότι πολλά σχολεία δεν θα μπορούν να λειτουργούν ομίλους και καμία τροποποίηση προγράμματος δεν θα μπορεί να γίνει.
Θεωρούμε ότι αυτά θα πρέπει να τα δείτε λίγο. Να δώσετε λίγο περισσότερη ευελιξία, την οποία την είχαν και την αξιοποιούσαν τα Πρότυπα Πειραματικά σχολεία.
Η πρόταση που θα έλεγα είναι ότι, διοικητικά, τα σχολεία θα μπορούν να καλύπτονται από τις ίδιες υπηρεσίες που καλύπτονται και τα υπόλοιπα σχολεία, αλλά πριν καθοριστεί η οργανωτικότητα των Προτύπων Πειραματικών, θα πρέπει να υποβληθεί στις Διοικητικές Υπηρεσίες υπόμνημα με το ποιες ανάγκες, πέρα από τις προβλεπόμενες, με βάση τον αριθμό των μαθητών και των τμημάτων που υπάρχουν σε κάθε σχολείο.
Για τα άρθρα 98 και 99, που έχουν να κάνουν με την κατάργηση του ΣΑΕΠ και τη δημιουργία του αυτοτελούς Τμήματος Εφαρμογής Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας, το Α.Τ.Ε.Ε.Ν., που αυτό θα αποφαίνεται πλέον επί των αιτήσεων για αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων. Είναι σημαντικό και δεν πρέπει να μείνει - κατά τη γνώμη μου –κενό, προκειμένου να έχουμε μια ευθυγράμμιση με τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα. Να κάνουμε πραγματικά πράξη τον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο. Χρειάζεται, δηλαδή, εκεί πέρα μια σωστή ερμηνεία και παρακολούθηση για να μην έχουμε μια διεύρυνση του brain drain, με τις μεγάλες αναμονές που υπήρχαν και τα αδιέξοδα που είχαν δημιουργηθεί για μια μεγάλη κατηγορία συμπολιτών μας.
Επίσης, θα πρέπει να γίνει και μια διευκρίνιση για τους αποφοίτους του κύρους που έχουν ήδη λάβει απόρριψη αναγνώρισης και έχουν κάνει προσφυγές στο ΣΕΠ, διότι δεν αναφέρονται κάπου στις ερμηνευτικές διατάξεις. Μπορεί να πρέπει να εκδοθεί ή να διορθωθεί ή να μπει κάποια νομοτεχνική βελτίωση ή να εκδοθεί κάποια Υπουργική Απόφαση ή Εγκύκλιος.
Για το Λύκειο γενικά, έκανα, χθες, τις προτάσεις για το εθνικό απολυτήριο. Μου απάντησε η κύρια Τζούφη σχετικά με την Τράπεζα Θεμάτων ότι ήταν ένας θεσμός, ο οποίος έχει αποτύχει. Νομίζω ότι έχει αποτύχει η παλιά του έκδοση, η πρώτη έκδοση. Αυτά που ανέφερα εγώ, δεν ήταν αυτά ακριβώς. Μίλαγα για πιο ευέλικτα σχήματα, με ερωτήσεις και θέματα πολλαπλών επιλογών, όπως υπάρχει στη διεθνή εμπειρία. Δηλαδή, να έχουμε μία ενιαία βάση, ώστε να μπορούν από κει να συλλέγονται τα θέματα και να έχουμε ένα πραγματικά ενιαίο και εθνικό απολυτήριο και όχι να εξαρτάται από τις ενδοσχολικές εξετάσεις, που θα διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Λέμε ότι αν μπει Τράπεζα Θεμάτων, θα αυξηθούν τα φροντιστήρια. Αυτό, αν διαβαστεί ανάποδα, σημαίνει ότι χωρίς Τράπεζα Θεμάτων, το Λύκειο θα είναι μια παιδική χαρά, ενώ με την Τράπεζα Θεμάτων σοβαρεύει, οπότε υπάρχει ανάγκη των φροντιστηρίων.
Οι εξετάσεις για το απολυτήριο δεν είναι όπως οι πανελλαδικές, που είναι ανταγωνιστικές και έχουμε συγκριτική αξιολόγηση να βρούμε τους καλύτερους που θα μπουν στις Σχολές. Εκεί πέρα κάνουμε απόλυτη αξιολόγηση αν τα παιδιά έχουν καταλάβει το περιεχόμενο που απαιτούμε στα επίπεδα αυτά, για τη συγκεκριμένη τάξη.
Έκανα και άλλες προτάσεις. Γενικά, νομίζω πως η προσέγγισή μας στο Λύκειο πρέπει να είναι «μαθητοκεντρική», δηλαδή να βάζουμε στο κέντρο το μαθητή και πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τις παρεχόμενες υπηρεσίες εκεί. Και όχι «καθηγητοκεντρική», δηλαδή να βάζουμε στο κέντρο τον καθηγητή και να βλέπουμε πως εκείνος μπορεί να κάνει πιο εύκολα τη δουλειά του.
Επίσης, για τη συγχώνευση Πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι., ειπώθηκαν πολλά. Ακούσαμε διάφορα. Δεν θα τα επαναλάβω. Αυτό που βρήκα ενδεικτικό του πώς έτσι βιαστικά και ανορθολογικά γίνονται κάποια πράγματα, είναι αυτό που είπε ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου σχετικά με το Τμήμα Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού. Το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου έχει ένα σχετικό Τμήμα Διοίκησης Αθλητισμού, του Sport Management, αλλά το αντίστοιχο τμήμα ΤΕΦΑΑ πηγαίνει στο Πανεπιστήμιο Πατρών και μάλιστα κάνουν και πετυχημένο μεταπτυχιακό στην Ολυμπία.
Η χωροταξία, η εκτεταμένη διασπορά, αντί να δημιουργεί οικονομίες κλίμακας, δημιουργεί σπατάλες κλίμακας. Για παράδειγμα το τμήμα των ΣΤΕΦ, που πάει από το ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, θα έχει έδρα, ας πούμε την Πάτρα και θα ανήκει στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, που είναι 200 χιλιόμετρα η Τρίπολη από την Πάτρα, ενώ μια λύση, που πρότεινε ο κ. Γκόλιας, θα ήταν να δημιουργηθεί Σχολή Τεχνολογίας, όπως έγινε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, για να λυθούν, στο Πανεπιστήμιο Πατρών αυτό, αυτά τα προβλήματα, να μην μπει ούτε στην Πολυτεχνική Σχολή , που δεν το θέλουν και τα λοιπά. Θα μπορούσαν να βρεθούν καλύτερες λύσεις.
Για τους μηχανικούς , τις ισοτιμίες και τα λοιπά, πρέπει να δούμε και τον επαγγελματικό πληθωρισμό που δημιουργείται, πρέπει να δούμε και τη διαβάθμιση τεχνικής ευθύνης και να μην έχουμε ένα διάδικο σύστημα, πλήρη δικαιώματα ή καθόλου δικαιώματα, αλλά να έχουμε μια διαβάθμιση δικαιωμάτων, ανάλογα με το πτυχίο που έχει καθένας και πως αυτά θα τα συνδέσουμε.
Κλείνοντας, θεωρώ ότι η εξαφάνιση της βαθμίδας των Τ.Ε.Ι., είναι κάτι το οποίο θα έχει επιπτώσεις. Οι αναγκαίες εκπτώσεις, που γίνονται τώρα, είναι κάτι το οποίο θα το πληρώσουμε με τόκο, σε κοινωνία, τα επόμενα μερικά χρόνια. Ευχαριστώ.
