«Την ανάπτυξη δεν μπορείς να την προσλάβεις και Δευτέρα πρωί να πιάσει δουλειά»
«Το σημερινό νομοσχέδιο αποτυπώνει πλήρως τους στόχους και τις προθέσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που συνοψίζεται σε μια καθεστωτική λογική και που είναι η πολιτική της δημιουργίας ενός μεγαλύτερου, πιο γραφειοκρατικού και πιο συγκεντρωτικού κράτους, το οποίο θα ελέγχεται απολύτως από την ίδια», τόνισε ο βουλευτής Λάρισας με το Ποτάμι, κ. Κώστας Μπαργιώτας, στην Ολομέλεια στη συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου «Επείγουσες διατάξεις για την εφαρμογή της Συμφωνίας Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων και άλλες διατάξεις».
Ο βουλευτής ξεκινώντας την τοποθέτησή του αναφέρθηκε στον χρόνο που χρειάστηκε για να καταφέρει να περάσει η Βουλή από την δεκαετία του ’70 και των χιλιάδων φωτοτυπιών στην εποχή του CD και σχολίασε, «αντί να ηγείται και να δείχνει το δρόμο του εκσυγχρονισμού, η ελληνική Βουλή με τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τον εαυτό της αποτυπώνει με τον πιο εναργή τρόπο την άρνηση της χώρας να εκσυγχρονιστεί και την ίδια άρνηση αποτυπώνει συμβολικά και ουσιαστικά το νομοσχέδιο το οποίο συζητάμε σήμερα».
Στην συνέχεια ο κ. Μπαργιώτας αναφέρθηκε στον χαρακτήρα του νομοσχεδίου μέσω του οποίου ουσιαστικά επιχειρούνται να περάσουν διατάξεις χωρίς ουσιαστική συζήτηση, «στα δέκα πρακτικά νομοσχέδια που συμπυκνώθηκαν υπάρχει ένα αμάλγαμα μνημονιακών υποχρεώσεων, όπως είναι η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, το Υπερ-ταμείο και η φοροεπιδρομή και αρκετές αμφίσημες ρυθμίσεις, οι οποίες εισάγονται κυρίως για να μην συζητηθούν. Η κυβέρνηση αυτό που επιτυγχάνει είναι μια πλήρης συνθηκολόγηση σε όλα: στους φόρους, στα κόκκινα δάνεια, στις ιδιωτικοποιήσεις. Ότι εκκρεμεί και σέρνεται από το 2010 και δεν λύνεται οριστικά, φαίνεται ότι αυτή τη φορά λύνεται με τους επαχθέστερους όρους που έχουν συζητηθεί για κάθε θέμα ξεχωριστά την τελευταία πενταετία».
Αναφερόμενος στην αποικιοκρατικού τύπου μορφή της νέας Αρχής Δημοσίων Εσόδων και του Ταμείου για την Δημόσια Περιουσία είπε «ο τρόπος με τον οποίο οριστικοποιήθηκε η μορφή τους συνιστούν παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας σε τρίτους με έναν τρόπο ο οποίος δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολίτευση και, ενδεχομένως, ούτε καν στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, με πιθανή εξαίρεση τη συμφωνία για τις αμερικάνικες βάσεις». Τέλος, σχολιάζοντας την αισιοδοξία από την πλευρά της συγκυβέρνησης ότι μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου θα έρθει η ανάπτυξη τόνισε ότι «η ανάπτυξη για να έρθει θέλει σχέδιο, θέλει πολιτική ωριμότητα, θέλει σταθερό φορολογικό περιβάλλον το οποίο δεν υπάρχει, θέλει ένα σωρό πράγματα, τα οποία υπερβαίνουν αυτή την κυβέρνηση, δυστυχώς. Δεν είναι ξαδέλφη του Καρανίκα η ανάπτυξη, για να την προσλάβεις Δευτέρα πρωί να πιάσει δουλειά με 2400. Και νομίζω ότι απέχει πάρα πολύ ακόμη».
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί η πλήρης απομαγνητοφώνηση της ομιλίας:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Θα αρχίσω με κάτι άσχετο! Με τον όγκο των σελίδων που έγινε viral, όπως λένε στα media, ο οποίος δεν εκτυπώθηκε σε χαρτί, αλλά σε cd. Επιτέλους. Πρέπει να είμαστε περήφανοι. Η Βουλή μέσα σε μια νύχτα πέρασε από την εποχή της φωτοτυπίας της δεκαετίας του 70 στη δεκαετία του 90, την εποχή του cd. Κάποια στιγμή, γύρω στο 2040 θα προσεγγίσει τη δεκαετία του 2016. Το χαρτομάνι και η καθυστέρηση με την οποία η Βουλή ενσωματώνει την τεχνολογία είναι πραγματικά ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Αντί η Βουλή να ηγείται και να δείχνει το δρόμο του εκσυγχρονισμού, η ελληνική Βουλή με τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τον εαυτό της αποτυπώνει με τον πιο εναργή τρόπο την άρνηση της χώρας να εκσυγχρονιστεί.
Την ίδια άρνηση αποτυπώνει συμβολικά και ουσιαστικά το νομοσχέδιο το οποίο συζητάμε σήμερα. Αποτελεί την πληρέστερη αποτύπωση των στόχων και των προθέσεων της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. σε όλα τα επίπεδα. Και συμποσούται στο «εκσυγχρονισμός; Όχι, ευχαριστώ!». Αποτυπώνει τόσο την αποκρυστάλλωση μιας πολιτικής στους εταίρους και στη διαχείριση του χρέους όσο και τις φιλοδοξίες για τον τρόπο άσκησης της πολιτικής στο εσωτερικό, όπως θα δούμε. Στα δέκα πρακτικά νομοσχέδια που συμπυκνώθηκαν υπάρχει ένα αμάλγαμα μνημονιακών υποχρεώσεων, όπως είναι η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, το Υπερ-ταμείο και η φοροεπιδρομή και αρκετές αμφίσημες ρυθμίσεις, οι οποίες εισάγονται κυρίως για να περάσουν στη ζούλα. Για να μην συζητηθούν. Σε ό, τι αφορά την πολιτική με τους εταίρους και τους δανειστές, η ολοκλήρωση της αξιολόγησης που επίκειται, έχει ήδη πανηγυριστεί. Γιατί –λέει- φέρνει την πολιτική σταθερότητα, πράγμα που ενδεχομένως να είναι αλήθεια. Τι παραχωρεί όμως για την πολυπόθητη πολιτική σταθερότητα; Την εδραίωση, δηλαδή, στην εξουσία η κυβέρνηση; Σχεδόν τα πάντα. Αποτυπώνεται μια πλήρης συνθηκολόγηση σε όλα: στους φόρους, στα κόκκινα δάνεια, στις ιδιωτικοποιήσεις, ό, τι εκκρεμεί και σέρνεται. Από το 2010 και δεν λύνεται οριστικά φαίνεται ότι αυτή τη φορά λύνεται με τους επαχθέστερους όρους που έχουν συζητηθεί για κάθε θέμα ξεχωριστά την τελευταία πενταετία.
Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχει ούτε μια παράγραφος αυτού του νομοσχεδίου για την οποία να μπορεί κανείς με μια απλή έρευνα στο ίντερνετ να βρει ένα βιντεάκι στο οποίο ο Πρωθυπουργός ή ο καθ’ ύλην αρμόδιος Υπουργός κατακεραυνώνει με τον εναργέστερο τρόπο τη λύση που σήμερα υπογράφει. Γη και ύδωρ! Πιο καθαρά παρά ποτέ, διαγράφεται σήμερα σε αυτό το νομοσχέδιο οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. δεν δεσμεύονται από κανένα πολιτικό ή ιδεολογικό πλαίσιο. Δεν έχει καμία κόκκινη γραμμή. Ούτε καν σε θέματα εθνικής κυριαρχίας. Γιατί, όπως και να το δει κανείς, από όπου και εάν το στρίψει, όσο και εάν προσπαθεί να το μαλακώσει, ο τρόπος με τον οποίο οριστικοποιήθηκε η νέα νομική μορφή της Ανεξάρτητης Αρχής δημοσίων εσόδων και το Υπερ-ταμείο των ακινήτων συνιστούν παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας σε τρίτους με έναν τρόπο ο οποίος δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολίτευση και, ενδεχομένως, ούτε καν στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, με πιθανή εξαίρεση τη συμφωνία για τις αμερικάνικες βάσεις. Δεν θα χρησιμοποιήσω όρους, όπως συνθηκολόγηση, ξεπούλημα, προδοσία κλπ. Θα τα αφήσω για άλλους. Η χώρα βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση και δεν μπορεί να αντέξει αυτού του τύπου τις αντιπαραθέσεις. Όμως, κύριοι συνάδελφοι, αυτό ψηφίζετε και η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί. Και δεν τα ψηφίσαμε όλοι μαζί το καλοκαίρι. Ξαναδιαβάστε το Μνημόνιο. Δεν είναι πουθενά αποτυπωμένη στη συμφωνία του καλοκαιριού η νομική μορφή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων και του Υπερ-ταμείου. Δεκαεπτά ώρες, υποτίθεται ότι διαπραγματευόταν ο Πρωθυπουργός το Υπερ-ταμείο. Αυτό είναι το Υπερ-ταμείο, μετά την ολοκλήρωση της Πρωθυπουργικής διαπραγμάτευσης και είναι όλο δικό σας. Κόκκινες γραμμές, εντωμεταξύ, δεν υπάρχουν ούτε στους φόρους. Η επιλογή εδώ είναι ξεκάθαρη. Αύξηση εσόδων με κάθε δυνατό τρόπο. Φοροεπιδρομή έμμεσων φόρων. Νομίζω ότι ξεχάσατε τις πορτοκαλάδες και τις οδοντόπαστες, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Μπορεί να περάσετε καμία τροπολογία.
Οι έμμεσοι φόροι, ό, τι και να λέτε, όσο και να προσπαθείτε να το ομορφύνετε, τσακίζουν το λαϊκό εισόδημα. Η αύξηση του ΦΠΑ. «1% ΦΠΑ παραπάνω είναι πάρα πολύ γιατρέ για κάποιον που παίρνει 450 ευρώ» μου είπε ένας νεαρός τις προάλλες και με έκανε να ντραπώ, παρόλο που δεν είμαι συμμέτοχος σε αυτό. Η αύξηση των εσόδων είναι πολιτική επιλογή. Φόροι έναντι περικοπών. Δεν κόβουμε Δημόσιο. Δεν κόβουμε κόστος. Ίσα ίσα το αυξάνουμε. Αυτή είναι η πολιτική της κυβέρνησης. Παίρνουμε φόρους, για να καλύψουμε τις μνημονιακές επιταγές, αλλά και να μπορέσουμε να κάνουμε πολιτική στο Δημόσιο. Εδώ έχει κόκκινες γραμμές. Κόκκινη γραμμή είναι ότι δεν διαπραγματεύεται με κανέναν τρόπο την πολιτική της. Είναι η πολιτική της δημιουργίας ενός μεγαλύτερου, πιο γραφειοκρατικού και πιο συγκεντρωτικού κράτους, το οποίο θα ελέγχεται απολύτως από την ίδια. Είναι η καθεστωτική λογική. Και πρέπει να σας το αποδώσω αυτό. Δεν γίνεται, κυρίως για τους διορισμούς που είναι αθρόοι, αλλά κατά βάση λόγω της καθεστωτικής λογικής που θέλει το κράτος απόλυτα ελεγχόμενο και πλήρους εμπιστοσύνης. Η λογική της δεξιάς, πριν από τη χούντα, και του ΠΑΣΟΚ μετά από αυτή, που κατέστρεψε τη χώρα.
Για όλο αυτό: για τη συνθηκολόγηση, τη διαπραγμάτευση, τους νέους φόρους κλπ κάποιοι βγήκαν να πανηγυρίσουν πριν από μια εβδομάδα, επειδή –λένε- θα έρθει η ανάπτυξη. Επειδή έγινε σαφές πρακτικά ότι έρχεται από τη Βουλή και όχι επειδή έρχεται η ανάπτυξη. Άλλωστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ανάπτυξη για να έρθει θέλει σχέδιο, θέλει πολιτική ωριμότητα, θέλει σταθερό φορολογικό περιβάλλον το οποίο δεν υπάρχει, θέλει ένα σωρό πράγματα, τα οποία υπερβαίνουν αυτή την κυβέρνηση, δυστυχώς. Μην ακούτε τις αφελείς θεωρίες περί ελατηρίου, το οποίο -όπου να ‘ ναι- θα εκτονωθεί αυτόνομα. Δεν είναι ξαδέλφη του Καρανίκα η ανάπτυξη, για να την προσλάβεις Δευτέρα πρωί να πιάσει δουλειά με 2400. Και νομίζω ότι απέχει πάρα πολύ ακόμη. Ειδικά με αυτές τις πολιτικές που αποτυπώνονται σε αυτό το νομοσχέδιο.
Σας ευχαριστώ.
Κωνσταντίνος Μπαργιώτας - Λάρισας
