Φίλες και φίλοι,
Η χώρα οδηγείται σε μια εθνική καταστροφή ιστορικών διαστάσεων.
Κλειστές τράπεζες, κλειστοί δρόμοι, κλειστά σύνορα.
Έχει φθάσει η ώρα της αλήθειας για όλους μας.
Με ματιά καθαρή.
Στο προσφυγικό οι προβλέψεις κάνουν λόγο για πάνω από 1εκ. μετανάστες και πρόσφυγες μακροχρόνια στο έδαφος μας.
Η υποδοχή χωρίς στοιχειώδεις υποδομές δε συνιστά ανθρωπισμό. Η ιδεοληψία σε συνδυασμό με την ανικανότητα οδηγούν στην κατάρρευση.
Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ αμφισβητεί de facto την κυριαρχία μας ανατολικά του 25ου μεσημβρινού και ορίζει διεθνή ύδατα από τα 6 ναυτικά μίλια αντί για τα 10. Θα παραδώσουν μικρότερη χώρα από αυτή που πήραν.
Στα οικονομικά, η καταστροφή έχει όλο και επιταχυνόμενο ρυθμό. Οι επιλογές θα είναι δύσκολες: Φορολογικά, ασφαλιστικά, αναπτυξιακά.
Η πρώτη αξιολόγηση είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν θα κλείσει. Η κυβέρνηση δεν θα έχει χρήματα και για το ΔΝΤ και για μισθούς και συντάξεις. Μοιραία θα οδηγηθούμε σε εκλογές πολύ σύντομα.
Η διαφθορά βασιλεύει.
Το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος.
Στις επόμενες εκλογές θα διακυβευτεί η σωτηρία της χώρας.
Εθνικός Στόχος πρώτος: Να φύγουν οι καταστροφείς τώρα.
Οι υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις δεν επαρκούν για το μέγεθος του προβλήματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης.
Δεν αισθάνονται καμία ευθύνη και καμία ντροπή που καταστρέφουν τα όνειρα των νέων.
Το ΠΑΣΟΚ είναι ανύπαρκτο στην κοινωνία και δεν πρόκειται να πείσει κανέναν. Προσδοκά φρεσκάδα από το Ποτάμι για να το εγκλωβίσει σε ένα θανάσιμο ταγκό.
Οι συμφωνίες κορυφής δεν αρκούν.
Στη ΝΔη εκλογή του νέου αρχηγού δίνει ελπίδα σε πολλούς. Όμως, μέχρι να κυβερνήσει δεν θα ξέρουμε ποιος έχει το πάνω χέρι. Ο δύτης ή τα βαρίδια.
Εθνικός στόχος δεύτερος: Να μην δώσουμε χώρο στο λαϊκισμό.
Φίλες και φίλοι,
Έχει φθάσει η ώρα της αλήθειας και για το Κίνημά μας.
Άκουσα με πολύ ενδιαφέρον χθες την τοποθέτηση του Σταύρου.
Ναι όντως η χώρα χρειάζεται όλες αυτές τις τομές και τις ρήξεις που ανέφερε
για να βγει μπροστά.
Αναρωτιόμουν όμως γιατί δεν τα είπαμε τον Γενάρη; Γιατί φοβηθήκαμε να τα πούμε τον Σεπτέμβρη;
Και αναρωτιόμουν τι θα κάνουμε αύριο για να υπερασπισθούμε ως Κίνημα αυτές τις τομές; Θα βγούμε μπροστά ή θα κρυφθούμε πάλι υπό το φόβο του πολιτικού κόστους;
Το Ποτάμι γεννήθηκε από την ανάγκη κάποιων για αλήθειες.
Από την ανάγκη αυτών που δεν είχαν φωνή μέχρι τότε να μιλήσουν.
Από την αντίδραση στην συνεχή υποβάθμιση της παιδείας, στην σταδιακή κατάρρευση της δικαιοσύνης, στον μόνιμο στραγγαλισμό της εργασίας.
Το Ποτάμι γεννήθηκε από το κάλεσμα και την κραυγή αγωνίας του Σταύρου Θεοδωράκη. Και από την απόκριση της κοινωνίας στο κάλεσμα αυτό.
Το Ποτάμι έδωσε στέγη σε ανθρώπους πολιτικά ορφανούς.
Αυτό ήταν η μεγάλη του επιτυχία.
Είναι επιτεύγματα που δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς.
Κάναμε όμως και λάθη.
Και αυτά τα λάθη πληρώνουμε σήμερα.
Τιμούμε όλοι - και εγώ προσωπικά θα το κάνω πάντα - τον Σταύρο Θεοδωράκη για το κάλεσμα αυτό και την γενναιότητά του να ιδρύσει το Ποτάμι.
Σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχει ένα Ποτάμι.
Υπάρχουν τρία Ποτάμια.
Υπάρχει το μεγάλο Ποτάμι των ανθρώπων που μας άφησαν απογοητευμένοι. 7500 ξεκινήσαμε, χίλιοι είμαστε εδώ.
Κοιτάξτε γύρω σας, αυτοί οι χίλιοι είναι όλο το ποτάμι.
Το Ποτάμι της ελπίδας που διαψεύστηκε.
Των αναξιοποίητων αλλά άξιων ανθρώπων.
Το Ποτάμι που θα μπορούσε να πετύχει διψήφιο ποσοστό.
Υπάρχει και ένα δεύτερο, μεσαίο, Ποτάμι.
Το Ποτάμι των Εθελοντών.
Της καθημερινής προσπάθειας, της ανιδιοτελούς προσφοράς.
Το Ποτάμι των ανθρώπων που τρέχουν, οργανώνουν εκδηλώσεις, μιλούν σε φίλους, συνεργάτες, γνωστούς.
Το Ποτάμι που πληροφορείται από την τηλεόραση τις δράσεις μας, αντί να έχει πρότερη ενημέρωση για να βοηθήσει, αλλά δεν διαμαρτύρεται.
Που απολογείται για τις λάθος δηλώσεις μας αλλά δεν το βάζει κάτω.
Και υπάρχει ένα τρίτο μικρό Ποτάμι.
Το Ποτάμι της Σεβαστουπόλεως.
Το Ποτάμι που αγνοεί εμπειρογνώμονες κι εθελοντές και δεν αφουγκράζεται την κοινωνία.
Το Ποτάμι που ασχολείται με λανθασμένο τρόπο με την επικοινωνία και παραβλέπει την ουσία.
Το Ποτάμι που ανέβαλε το συνέδριο για την χειρότερη δυνατή στιγμή και το μετέτρεψε σε γενική συνέλευση καιmedia event.
Το Ποτάμι που με παιδικές, αστείες, μεθοδεύσεις απονομιμοποιεί κάθε απόφαση του Συνεδρίου. Ανακοίνωσε στην ΚΟΕΣ πως στους 800 συνέδρους μέχρι 1/1προστέθηκαν 300 μέχρι 14/2 και φοβισμένο τους απέκλεισε και τώρα ανακοινώνει 1200 συνέδρους μέχρι 1/1.
Το Ποτάμι που αγνοεί ακόμη και αυτά τα αντιδημοκρατικά καταστατικά που ψηφίζει.
Έχετε καταλάβει πως χθες σας έβαλαν και ψηφίσατε πως ο τρόπος εκλογής του επικεφαλής μπορεί να αλλάζει με απόφαση του επικεφαλής; Τι ανακοίνωση θα βγάζαμε αν ο ΣΥΡΙΖΑ νομοθετούσε πως ο εκλογικός νόμος αλλάζει με απόφαση του Π/Θ ή του Υπουργού εσωτερικών;
Το Ποτάμι που ήταν πρόθυμο να κυβερνήσει με όποιον να ‘ναι απεμπολώντας κάθε ιδεολογικό στίγμα.
Το Ποτάμι που έλεγε όχι στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά ναι στον Αλέξη.
Το Ποτάμι που όλη η Ελλάδα νομίζει πως είπε φέρτε μια συμφωνία όποια να ‘ναι.
Το Ποτάμι που έκανε, ασφαλώς, λάθη, και που τα λάθη πήραν το 6% και το έκαναν 4% και το 4% το έκαναν 2%.
Που δεν μοιράζει την ευθύνη αλλά δεν την αποδέχεται κιόλας.
Φίλοι και Σύντροφοι,
Η ιστορία του Γυμνού Βασιλιά, λέει πως ένα παιδί φώναξε πως ο βασιλιάς είναι γυμνός. Δεν μας λέει ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν τι απέγινε το παιδί. Μήπως δικάστηκε γιατί ρεζίλεψε τον Βασιλιά;
Ναι μίλησα δημόσια για όσα με προβληματίζουν. Όπως είχα μιλήσει και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα πριν δημοσιοποιήσω τις απόψεις μου.
Γιατί αν θέλουμε να υπάρξει ένα μεγάλο Ποτάμι πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά και να απευθυνθούμε στην κοινωνία που μας περιμένει. Γιατί τόσο φόβος για τη δημόσια κριτική; Εμείς δεν είμαστε το κόμμα θα τα έκανε όλα διαφορετικά από τους παλιούς σχηματισμούς;
Φίλες και φίλοι,
Υπάρχει σχέδιο και για το Ποτάμι και για την Χώρα.
Σχέδιο για την χώρα με δύο στόχους.
Εθνικός στόχος τρίτος: να φτιάξουμε από την αρχή τη χώρα μας με βάση ένα κράτος που θα έχει κανόνες και λειτουργίες. Για να φέρουμε την Ελλάδα ισότιμα στην πρώτη γραμμή της ΕΕ, πρωταγωνίστρια στον αγώνα για ομοσπονδοποίηση και περισσότερη αλληλεγγύη.
Εθνικός στόχος τέταρτος: Νέο παραγωγικό μοντέλο που θα κρατήσει το ανθρώπινο δυναμικό στη χώρα δίνοντάς του συνθήκες πρωτοβουλίας και αυτενέργειας για να αναπτύξει τις δεξιότητες που έχει.
Σχέδιο, λοιπόν, που θα αλλάξει τους θεσμούς για να μοιράσει την εξουσία και να πιαστεί η διαφθορά.
Σχέδιο που θα μειώσει την εξουσία των κομμάτων για να χειραφετήσει την Δημόσια Διοίκηση.
Σχέδιο που θα διορθώσει τις διαρθρωτικές ανεπάρκειες της οικονομίας.
Θα αυξήσει για παράδειγμα, το μέσο μέγεθος των επιχειρήσεων.
Θα εξαφανίσει δραστικά την γραφειοκρατία και θα σταθεροποιήσει το νομικό πλαίσιο.
Θα αποσύρει το κράτος από κάθε παραγωγική δραστηριότητα αλλά και θα τα βάλει με τα καρτέλ, την φοροδιαφυγή και την ανομία στην εργασία.
Θα φτιάξει υπηρεσίες στην υγεία την παιδεία την ασφάλεια την δικαιοσύνη μειώνοντας τα κόστη της μεσαίας τάξης.
Θα δώσει επιδόματα για να βγάλει από την ακραία φτώχεια και την ανέχεια τους αδυνάμους.
Γιατί αυτό χρειάζεται η χώρα. Μια επανεκκίνηση. Ένα εθνικό σχέδιο δράσης για να φύγει μπροστά.
Αλλά υπάρχει και σχέδιο για το Ποτάμι.
Γιατί εγώ δεν ονειρεύτηκα να είμαι σε ένα Κίνημα που πάλι θα αιφνιδιαστεί από την προκήρυξη τον επόμενων εκλογών και θα αναγκαστεί να διαλέξει τον Κυριάκο, την Φώφη ή τον Αλέξη.
Γιατί εγώ δεν ονειρεύτηκα να είμαι σε ένα Κίνημα που αναρωτιέται αν είναι στο 1,5% ή στο 2,5% και πόσο μας δίνει η αναγωγή.
Γιατί εγώ δεν ονειρεύτηκα να είμαι σε ένα Κίνημα χωρίς συλλογικότητα στην ηγεσία.
Το Ποτάμι έπρεπε από τον Σεπτέμβριο να επανιδρυθεί.
Θα έπρεπε να πάρει γενναίες αποφάσεις.
Να οργώσει τη χώρα για να επανασυνδεθεί με την κοινωνία.
Φίλες και φίλοι,
Θέλω να δώσω μια απάντηση σε όσους με έχουν ήδη μετακινήσει σε άλλο κόμμα.
Δεν με ενδιαφέρουν οι ρόλοι.
Η ιστορία της χώρας δεν είναι η ιστορία των κομμάτων και των προσωπικών φιλοδοξιών.
Δεν ψάχνω την αναπαραγωγή της Βουλευτικής μου ιδιότητας αλλά περιμένω να δω από το συνέδριο αν είμαστε χρήσιμοι στην κοινωνία.
Προτιμώ να βγω έξω στους πολίτες και να ξαναφτιάξω το Ποτάμι σταγόνα σταγόνα, βότσαλο βότσαλο, ψήφο ψήφο, παρά να εξασφαλίσω μια θεσούλα για την πολιτική μου επιβίωση.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Άκουσα πρόσφατα τον Σταύρο να λέει πως αν πεθάνει το Κίνημα που δημιούργησε θα πεθάνει και αυτός από την πολιτική.
Θέλω να του πω με αγάπη, πως ακόμη και αν πεθάνει και αυτός και το Κίνημα και εγώ και πολλοί άλλοι που ήρθαμε στην πολιτική, το Ποτάμι θα ζήσει.
Γιατί το ποτάμι ανήκει στην κοινωνία και στις ανάγκες της.
Και θα επιβιώσει είτε μέσα από το συνέδριο εδώ, είτε έξω στην κοινωνία.
Είμαι σίγουρος πως θα ενωθούν όσοι ξέρουν τι χρειάζεται σήμερα η κοινωνία και η χώρα και ξέρουν πως θα το πετύχουν.
Κάθε αφετηρία, κάθε τομή στην ιστορία πετυχαίνει μόνο όταν έχει ταυτότητα, φυσιογνωμία, και όραμα που ξεπηδάει μέσα από τις ανάγκες των καιρών.
Αυτή σήμερα είναι η πραγματική πρόκληση για όλους μας.
Επανεκκίνηση για τη χώρα-Επανίδρυση για το Κίνημα.
Σας ευχαριστώ.
