Ομιλία Γ. Μαυρωτά στην επίκαιρη επερώτηση της ΝΔ για την κομματικοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης
Το πελατειακό κράτος ως τη Νο1 διαχρονική παθογένεια της χώρας, χαρακτήρισε ο βουλευτής Αττικής και Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Έργου του Ποταμιού, Γιώργος Μαυρωτάς, κατά την ομιλία του στη συζήτηση της επερώτησης της ΝΔ για την Κομματικοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης, προς την Υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης, κα. Ξενογιαννακοπούλου.
Υποστήριξε, ότι το πελατειακό κράτος είναι συνώνυμο με την αναξιοκρατία και τον εκμαυλισμό της συνείδησης και της νοοτροπίας, υποδηλώνοντας ότι για να προχωρήσει κανείς δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο ή αλλιώς, όπως είπε χαρακτηριστικά, θέλει μπάρμπα στην Κορώνη, δηλαδή στη Χαριλάου Τρικούπη παλιότερα, στη Ρηγίλλης μετά, και τώρα στην Κουμουνδούρου.
Υπενθύμισε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνος που μιλούσε προεκλογικά για καταπολέμηση του κομματικού κράτους και τελικά, το μόνο που έκανε, ήταν να επαναλάβει το ίδιο έργο. Αναφέρθηκε μάλιστα στο πρόσφατο παράδειγμα (πάλι) από τον χώρο της Παιδείας, με την επιλογή των Σχολικών Συμβούλων, που εκ του θαύματος μετά τη συνέντευξη κάποιοι σχολικοί σύμβουλοι, που δεν ήταν αρεστοί ή είχαν διαφωνήσει με τον νέο νόμο για τις δομές εκπαίδευσης, καταβαραθρώθηκαν, ενώ άλλοι πιο «φιλικοί» στην κυβέρνηση μετά τη συνέντευξη εκτοξεύτηκαν. Μάλιστα, παρέθεσε και παραδείγματα απαράδεκτων ερωτημάτων, τα οποία απευθύνθηκαν στους υποψηφίους, τα οποία έμοιαζαν με δηλώσεις εκπαιδευτικών φρονημάτων, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα τη συνολικά λάθος διαδικασία επιλογής από κάτω προς τα πάνω από τους γνωστούς κομματικούς περιφερειακούς διευθυντές.
Σχετικά με τις προκηρύξεις για τις θέσεις των γραμματέων, είπε ότι ήταν ανοικτές μόνο στα λόγια, καθώς το μόνο που τους έλειπε ήταν η φωτογραφία του κάθε φορά εκλεκτού της κυβέρνησης. Παραθέτοντας το παράδειγμα της θέσης του ΓΓ Αθλητισμού, που χρειάζονται δύο ξένες γλώσσες και μάλιστα η μία εκτός ΕΕ, διερωτήθηκε εάν η Κυβέρνηση ψάχνει κάποιον που σπούδασε στην Κίνα ή τη Ρωσία. Ο κ. Μαυρωτάς κατηγόρησε την Κυβέρνηση, ότι προσπάθησε να κοροϊδέψει τους θεσμούς, αλλά δυστυχώς αυτοί τους έδειξαν κόκκινη κάρτα για αυτό και από τις 69 θέσεις αναγκάστηκε να επαναπροκηρύξει τις 22.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, τόνισε ότι το Ποτάμι είναι εξαρχής απέναντι στην κομματοκρατία και το πελατειακό κράτος και αυτό το υποστηρίζει πειστικά, γιατί δεν έχει πελάτες να ικανοποιήσει ούτε γραμμάτια να ξεπληρώσει. Η Ελλάδα, όπως είπε, χρειάζεται σε θέσεις κλειδιά ανθρώπους που να ξέρουν το αντικείμενο και όχι τον Υπουργό ή τον βουλευτή, και πάντα το ζητούμενο πρέπει να είναι τα γνωστικά πειστήρια και όχι τα κομματικά διαπιστεύτήρια.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Θεωρώ ότι η νούμερο #1 παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος είναι το πελατειακό κράτος. Όχι μόνο γιατί η αναξιοκρατία καταλήγει σε ανικανότητα που τελικά στοιχίζει… αλλά γιατί εκμαυλίζει συνειδήσεις και νοοτροπίες που τελικά πιστεύουν ότι για να προχωρήσεις… θέλει «τρόπο» και όχι κόπο, θέλει γνωριμίες και όχι γνώσεις, θέλει Μπάρμπα στην Κορώνη (ή παλιότερα στη Χαριλάου Τρικούπη, στη Ρηγίλλης, και τώρα στην Κουμουνδούρου).
Η προώθηση λοιπόν των ευνοούμενων και όχι των καταλληλότερων λειτουργεί διαβρωτικά. Και για το κράτος αλλά και για την κοινωνία εν γένει. Η κομματοκρατία λοιπόν και το πελατειακό κράτος είναι η νούμερο #1 παθογένεια διαχρονικά, όχι μόνο τα τελευταία τρία χρόνια επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Για αυτό πολλές φορές ακούω τον ΣΥΡΙΖΑ να δικαιολογείται λέγοντας ότι τα ίδια έκαναν και οι προηγούμενοι. Ναι. Για αυτό είναι και «προηγούμενοι»… Ο κόσμος σας ψήφισε γιατί πίστεψε ότι «Η ελπίδα έρχεται» όχι ότι «Το έργο επαναλαμβάνεται». Και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά μίλαγε για την καταπολέμηση του πελατειακού κράτους, πολλοί τoν πίστεψαν και απογοητεύτηκαν.
Πρόσφατο παράδειγμα, τις τελευταίες μέρες μάλιστα μου φθάνουν καταγγελίες για τις διαδικασίες επιλογής Σχολικών Συμβούλων ή Συντονιστών Εκπαιδευτικού Έργου όπως είναι η νέα ορολογία…μετά από τον πρόσφατο νόμο για τις δομές εκπαίδευσης. Στις διαδικασίες αυτές υπήρχε η μοριοδότηση από τα επιστημονικά κριτήρια και την εμπειρία (τα αντικειμενικά δηλαδή κριτήρια). Και από τη συνέντευξη (από επιτροπή με πλειοψηφία υπηρεσιακών παραγόντων) ω του θαύματος λοιπόν, κάποιοι σχολικοί σύμβουλοι που δεν ήταν «ημέτεροι» και είχαν αντιταχθεί στον νόμο για τις δομές εκπαίδευσης, καταβαραθρώθηκαν μετά τη συνέντευξη και άλλοι, μάλλον πιο φιλικοί στην κυβέρνηση, εκτοξεύτηκαν μετά τη συνέντευξη.
Και μάλιστα όπως μου καταγγέλθηκε η συνέντευξη με τους πρώτους συμπεριελάμβανε ερωτήσεις της μορφής «αφού είστε αντίθετοι με τον νόμο πώς θα τον υπηρετήσετε;». Λες και οι δημόσιοι λειτουργοί κάνουν επιλογή των νόμων που θα εφαρμόσουν ή «συμφωνείτε με τις εξαγγελίες της Πανελλήνιας Ένωσης Σχολικών Συμβούλων που δημόσια διαφωνούσε με την κυβερνητική πολιτική για τις δομές εκπαίδευσης;». Έχουμε δηλαδή τώρα και δηλώσεις εκπαιδευτικών φρονημάτων. Νόμιζα ότι τέτοιες απαράδεκτες καταστάσεις τις είχαμε αφήσει στο παρελθόν αλλά φαίνεται ότι επιστρέφουν δριμύτερες επί των ημερών σας. Η αξιολόγηση και η επιλογή άρχισε ανορθόδοξα στον νόμο αυτό από κάτω προς τα πάνω ώστε οι περιφερειακοί διευθυντές εκπαίδευσης (που διορίσθηκαν κατά βάση με κομματικά κριτήρια και μέχρι το Ευρωκοινοβούλιο έφτασε η χάρη τους αν θυμάστε) να επιλέξουν τους «κατάλληλους». Ο ρεβανσισμός ΚκΚΣ, ειδικά στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης, ήταν και είναι ένας φαύλος κύκλος που υποθηκεύει τη σωστή λειτουργία της.
Πάμε και στα πιο παλιά, με τον Ν.4369/2016 για τη δημόσια διοίκηση και το μητρώο επιτελικών στελεχών, οι θέσεις των γραμματέων των υπουργείων θα προκηρύσσονταν με ανοιχτές προσκλήσεις. Ανοιχτές στα λόγια…Γιατί στην πράξη έτσι όπως διαμορφώθηκαν οι προκηρύξεις ανά υπουργείο τελικά ήταν ερμητικά κλειστές, χώραγε μόνο η φωτογραφία του υπηρετούντος γραμματέα ή άλλου εκλεκτού της κυβέρνησης. Χαρακτηριστική περίπτωση η θέση του ΓΓ Αθλητισμού που χρειάζεται δύο ξένες γλώσσες, η μία εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λες και ψάχνουμε κάποιον που σπούδασε στην Κίνα ή τη Ρωσία…Ή μήπως κάποιον τέτοιον ψάχνουμε;
Με περίσσεια κουτοπονηριά λοιπόν θα τους κοροϊδεύατε τους κουτόΦράγκους. Έλα όμως που σας έπιασαν με τη γίδα στην πλάτη…Και έδειξαν «κόκκινη κάρτα» στην Κυβέρνηση, αναγκάζοντάς τη να προβεί στην επαναπροκήρυξη 22 από τις συνολικά 69 θέσεις των διοικητικών και τομεακών γραμματέων των Υπουργείων. Μία στις 3 δηλαδή.
Είναι αυτό ηθικό πλεονέκτημα ή τελικά ανήθικη πλεονεξία; Βέβαια το πελατειακό κράτος και η κομματικοποίηση θέλει και εκπαιδευμένους «πελάτες». Που θεωρούν ότι αν κολλήσουν κοντά σε κάποιο κόμμα κάπως κάπου κάποτε θα τους βολέψει.
Και τις τελευταίες δεκαετίες… η πρώτη φορά που έρχεται σε επαφή ο πολίτης με το πελατειακό κράτος είναι με τις κομματικές φοιτητικές παρατάξεις στα Πανεπιστήμια. Αυτές που εκπέμπουν το «Έλα μαζί μας και εμείς θα σε βολέψουμε…». Αυτό βολεύει μεν τα κόμματα (έτσι εκπαιδεύουν στελέχη). Δεν βολεύει όμως τα Πανεπιστήμια. Γιατί τα κομματικά και ακαδημαϊκά κριτήρια δεν συγκλίνουν…
Κλείνοντας ΚκΚ συνάδελφοι, όταν μιλάμε για αντιμετώπιση της κομματοκρατίας και του πελατειακού κράτους. Αυτό είναι το προνομιακό πεδίο του Ποταμιού. Γιατί; Νομίζω το καταλαβαίνετε όλοι. Γιατί έχει ως το βασικότερο σημείο της φυσιογνωμίας του τον πόλεμο στο πελατειακό κράτος, στην αναξιοκρατία και στην κολλητοκρατία. Και μπορεί να το κάνει πειστικά επειδή ακριβώς δεν έχει πελάτες να ικανοποιήσει ή γραμμάτια να ξεπληρώσει.
Επειδή δεν λέει στον πολίτη ότι «θα τον βολέψει» αλλά θα του ανοίξει τον δρόμο για να τρέξει. Με ίσες ευκαιρίες και ανοιχτές διαδικασίες. Αν δεν καταλάβουμε ότι η Ελλάδα χρειάζεται σε θέσεις κλειδιά αυτούς που ξέρουν το αντικείμενο και όχι αυτούς που ξέρουν τον Υπουργό ή τον Βουλευτή θα κυνηγάμε συνεχώς την ουρά μας.
Η κομματικοποίηση λοιπόν της δημόσιας διοίκησης και στο παρελθόν και στο παρόν είναι η γάγγραινα του σύγχρονου κράτους, που αντί για γνώσεις επιστρατεύει γνωριμίες. Αντί για γνωστικά πειστήρια επιστρατεύει κομματικά διαπιστευτήρια.
Αυτή η Ελλάδα δεν μπορεί να πάει μακριά. Άντε μέχρι τα Βαλκάνια και πίσω…
