Ομιλία Σπ. Δανέλλη στην Ολομέλεια
Στην Ολομέλεια της Βουλής τοποθετήθηκε ο βουλευτής Ηρακλείου και ειδικός αγορητής του Ποταμιού για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας «Ρυθμίσεις περί σταδιοδρομίας και εξέλιξης στελεχών και οικονομικής μέριμνας και λογιστικού των Ενόπλων Δυνάμεων, σύσταση Κοινού Σώματος Οικονομικών Επιθεωρητών και άλλες διατάξεις», Σπύρος Δανέλλης.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Θέλω μόνο μια κουβέντα για τον Ενιαίο Δημοσιογραφικό Οργανισμό Επικουρικής Ασφάλισης Περίθαλψης (ΕΔΟΕΑΠ) και την καταδίκη του σε ασφυξία, μετά την κατάργηση του αγγελιοσήμου.
Προφανώς εμείς στο Ποτάμι δεν είμαστε υπέρ των προνομιακών αντιμετωπίσεων επιμέρους κλάδων επαγγελματιών.
Όμως εδώ έχουμε ένα υπαρκτό πρόβλημα που ζητάει λύση.
Είναι ένας κλάδος, ο κλάδος των δημοσιογράφων που μένει χωρίς επικουρικό ταμείο.
Πρώτο βέβαια θύμα, οι νέοι δημοσιογράφοι.
Είναι αναγκαία η αντιμετώπιση αυτής της συγκεκριμένης περίπτωσης και για αυτό αναρωτιόμαστε για το αν έχει η Κυβέρνηση κάποιο σχέδιο για αυτό το υπαρκτό ζήτημα.
Ας το δούμε…
Τώρα, στα της Άμυνας.
Ας δούμε κάποια δεδομένα.
Δεδομένο 1.
Τουρκικό ΑΕΠ για το 2016: 857,7 δις δολάρια.
Ελληνικό ΑΕΠ 2016: 194,6 δις δολάρια.
Δεδομένο 2.
Τουρκικός αμυντικός Π/Υ: 18 δις δολάρια.
Ελληνικός αμυντικός Π/Υ: 6 δις δολάρια.
Δεδομένο 3.
Μαχητικά αεροπλάνα: η Τουρκία διαθέτει 255 διαφόρων τύπων και η Ελλάδα 180 διαφόρων τύπων.
Δεδομένο 4.
Η Τουρκία, με αυτά τα οικονομικά χαρακτηριστικά αποφασίζει να αγοράσει 30 F-35.
Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους.
Η Ελλάδα δυσκολεύεται να ακολουθήσει την γείτονα σε μια εξοπλιστική κούρσα.
Είναι παράνοια, είναι παραλογισμός και βεβαίως είναι ανορθολογισμός, να προσπαθούμε για το αντίθετο.
Αλλού είναι τα πλεονεκτήματά μας και εκεί πρέπει να επενδύσουμε.
Είμαστε μέλος - από τα πιο παλιά - της Ε.Ε.
Είμαστε μία χώρα σύνορο της Ε.Ε. και μάλιστα σε μια από τις πιο καυτές και ταραχώδεις γειτονιές του κόσμου.
Τι λείπει;
Μια ολοκληρωμένη και πλήρως λειτουργική Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφαλείας και Άμυνας.
Ένας κοινός ευρωπαϊκός στρατός.
Αυτά είναι ο στόχος και λείπουν προς το παρόν.
Αν κι έχει αρχίσει ήδη να συζητείται ο Κοινός Ευρωπαϊκός Στρατός πέρυσι στην Μπρατισλάβα, στη Σύνοδο Κορυφής.
Ήταν η πρώτη επιτέλους κουβέντα μετά από προσπάθεια χρόνων, πολλών πλευρών.
Αν και υπάρχει ακόμη πληθώρα διαδικαστικών ζητημάτων, όπως π.χ. για το πώς αυτός θα στηριχτεί και πως θα «κουμπώσει» με το ΝΑΤΟ, για να μην δημιουργεί άλλα κόστη, άλλες διαδικασίες και άλλες αντιδράσεις, προκειμένου να μιλήσουμε για την δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Στρατού.
Πρέπει επιπροσθέτως να συζητηθούν ακόμη και να ληφθούν υπόψη τα πολλά σενάρια που υπάρχουν για τη συγκρότηση και την υιοθέτηση μιας ενιαίας πολιτικής άμυνας και ασφάλειας.
Όλα αυτά τα θετικά για εμάς, δεν είναι ακόμη στον ορατό ορίζοντα.
Και μέχρι να πραγματοποιηθούν, εμείς δεν μπορούμε να μείνουμε εκτός.
Και πάνω από όλα δεν μπορούμε παρά να είμαστε ρεαλιστές, σε σχέση με το αν απαιτείται η αναβάθμιση ή όχι των ελληνικών F-16.
Επιβάλλεται δυστυχώς να ακροβατούμε σε αυτήν την συνεχή ισορροπία τρόμου, που είναι υπαρκτή, σε σχέση με την Τουρκία.
Και δεν βοηθά σε αυτό η πολιτική υποκρισία.
Το θέμα της αναβάθμισης των ελληνικών αεροσκαφών είχε συζητηθεί ήδη κατ’ αρχάς στην αρμόδια Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων.
Και ο καθένας από εμάς ξέρει τι ψήφισε.
Και θυμίζω ότι για αυτό το πρόγραμμα Το Ποτάμι, όπως και η ΔΗ.ΣΥ. είχαν ψηφίσει «Παρών».
Το «Παρών» στην ψήφο μας καταδείκνυε στην Κυβέρνηση ότι δεν της δίνουμε λευκή επιταγή να χειριστεί το ζήτημα της αναβάθμισης των F16 κατά το δοκούν, χωρίς να έχουμε και εμείς υπόψη μας καθοριστικά στοιχεία, που είχαν να κάνουν με την δαπάνη, καθώς και με τον χρονικό ορίζοντα ολοκλήρωσης του όλου εγχειρήματος.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν.
Η κυβέρνηση οφείλει να μην αφήσει καμία σκιά στην ενημέρωση και στην προσπάθεια συνεννόησης με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το υπαρκτό πρόβλημα της διατήρησης της ισορροπίας στο Αιγαίο.
Επί του νομοσχεδίου τώρα.
Το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα είναι ένα ακόμη νομοσχέδιο διορθωτικών κινήσεων και διευθετήσεων, σε υπαρκτά μικρότερα ή μεγαλύτερα ζητήματα.
Ξεκινάω με το άρθρο 1 που δίνει τη δυνατότητα σε στελέχη τα οποία επιθυμούν να παραμείνουν και πέραν των 35 ετών υπηρεσίας και μέχρι τη συμπλήρωση των 38 ετών τα ίδια στις ένοπλες δυνάμεις, εκτός οργανικών θέσεων.
Θεωρούμε ότι είναι μια θετική διευθέτηση, έχουμε επανειλημμένα εξάλλου αναφερθεί στον απόλυτο ανορθολογισμό που ακολουθούμε χρόνια τώρα και κοστίζει και σε ανθρώπινο δυναμικό, έμπειρο και χρήσιμο για τις Ένοπλες Δυνάμεις και, βεβαίως, σε οικονομικούς πόρους.
Γιατί με το σύστημα που ακολουθείται σήμερα, το να συνταξιοδοτούνται άνθρωποι στα 50 τους χρόνια και μάλιστα να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν τα αυξημένα προβλήματα του κόστους ζωής τους ή του οικογενειακού προγραμματισμού, συνιστούν ένα επιπλέον κοινωνικό ζήτημα.
Είναι λοιπόν πια καιρός να ξαναδούμε με πιο ορθολογικό τρόπο την αξιοποίηση των ανθρώπινων πόρων του στρατεύματος.
Στα δύο άρθρα του δεύτερου κεφαλαίου, που αφορούν την αξιοποίηση περιουσίας των Ενόπλων Δυνάμεων δεν έχουμε κάποια ουσιαστική αντίρρηση.
Σε ό,τι αφορά το τρίτο κεφάλαιο, σύμφωνα με το οποίο, συνίσταται Σώμα Οικονομικών Επιθεωρητών Εσωτερικών Ελεγκτών, υπαγόμενη απευθείας στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, είναι γνωστό, πως μια από τις βασικές παθογένειες της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, είναι βεβαίως, η αδυναμία αντιμετώπισης των φαινομένων διαφθοράς.
Σύμφωνα μάλιστα με μελέτη του Υπουργείου Δικαιοσύνης, η υπερπληθώρα των δομών που έχουν ως αρμοδιότητα τους να επιλαμβάνονται θεμάτων διαφθοράς και κακοδιοίκησης, έχει ως αποτέλεσμα την αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων, τη διάχυση της ευθύνης ή της αρμοδιότητας ελέγχου, δυσχερή συντονισμό του ελεγκτικού έργου και τέλος, την ελλειμματική ή ακόμα και καθυστερημένη απόδοση ευθύνης.
Και όμως, παρότι οι φορείς που χαρτογραφήθηκαν από το εν λόγω Υπουργείο, ξεπερνούν τους 100 και περιλαμβάνουν δομές από τα περισσότερα Υπουργεία στη συγκεκριμένη μελέτη, δεν αναφερόταν μέχρι τώρα καμία δομή του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Άρα, είναι γεγονός, ότι ο τομέας άμυνας, χαρακτηρίζεται από πλημμελή έλεγχο.
Την ίδια στιγμή, που είναι τομέας υψηλού κινδύνου εμφάνισης φαινομένων διαφθοράς και που μας έχει ταλαιπωρήσει συνολικά, χρεώνοντας και απαξιώνοντας το πολιτικό σύστημα στα μάτια της κοινωνίας και των πολιτών.
Είναι θετικό ότι εντάχθηκε από εσάς στο σώμα της ρύθμισης, διατύπωση που εγγυάται την ανεξαρτησία των Οικονομικών Επιθεωρητών, προστατεύοντας τις απόψεις που διατυπώνουν και τα πορίσματα των ερευνών τους και εξασφαλίζοντας το ακαταδίωκτο κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους.
Στο άρθρ. 25, και συγκεκριμένα στην παρ. 4 που παραχωρεί τιμής ένεκεν βαθμό εφέδρου αξιωματικού μέχρι ταγματάρχη σε Έλληνες πολίτες που απολύθηκαν οριστικά ως οπλίτες, δεν αντιλαμβανόμαστε σε ποιες περιπτώσεις βρίσκει εφαρμογή.
Συγγνώμη, αλλά δεν θυμάμαι να μου απαντήσατε στις επιτροπές.
Και φτάνουμε στο άρθρ. 27.
Όσοι υποστηρίζαμε τον συνδικαλισμό στο Στράτευμα, δεν είχαμε κατά νου την εικόνα που ζήσαμε.
Και εφόσον ανοίξαμε την υπόθεση του συνδικαλισμού στο Στράτευμα, νομίζω ότι πρέπει να το κάνουμε σωστά, προκειμένου να κρατήσουμε και την αξιοπιστία μας και να οριοθετήσουμε και τα πλαίσια, μέσα στα οποία, σε έναν τόσο ειδικό και ευαίσθητο βεβαίως χώρο, πρέπει να κινηθούν οι συνδικαλιστικές εκφράσεις του Στρατεύματος.
Νομίζω, ότι θα βοηθούσε κύριε Υπουργέ, το άρθρ. 27, αν δεν υπάρξει το απαραίτητο consensus μεταξύ των άμεσα ενδιαφερόμενων και ημών, πως θα ήταν καλύτερα να το αποσύρατε και να το επαναφέρατε αργότερα με μια καλύτερη και πιο αποδεκτή από όλους διατύπωση.
Στο πνεύμα των διευθετήσεων των διαφόρων ζητημάτων αυτού του νομοσχεδίου, επαναφέρω ένα θέμα που μας είχε απασχολήσει και ν.4407/2016.
Θυμίζω ότι τότε, με το άρθρο 1, είχαν διαλυθεί 3 Σχολές της Πολεμικής Αεροπορίας - ΣΤΥΑ,ΣΥΔ,ΣΙΡ – και ενοποιήθηκαν, αποτελώντας την ΣΜΥΑ, τη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών Αεροπορίας.
Υπάρχει εδώ ένα πάγιο αίτημά τους για μετονομασία.
Δεν κοστίζει, δεν δημιουργεί ζήτημα, και ορθό θα ήταν να υπάρξει έμφαση και στην τεχνολογική κατάρτιση των αποφοίτων.
Η πρόταση αφορά τη μετονομασία της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Αεροπορίας (Σ.Μ.Υ.Α.) σε Σχολή Τεχνολόγων Αεροπορίας (Σ.Τ.Α.) ή έστω σε Σχολή Τεχνολόγων Υπαξιωματικών Αεροπορίας (Σ.Τ.Υ.Α.), όπου και στις δύο περιπτώσεις δίνεται έμφαση στην τεχνολογική κατάρτιση των αποφοίτων. (έγγραφο 1 στα πρακτικά)
Ακόμη, επανέρχομαι σε ένα ζήτημα που παγίως έχει αιτηθεί Το Ποτάμι, σχετικά με την άρση της διαχρονικής αδικίας που συνεπάγεται η μη βαθμολογική εξομοίωση των αξιωματικών μηχανικών της Σχολής Ικάρων με τους μηχανικούς συναδέλφους τους των άλλων Όπλων.
Πρέπει να επέλθει η ισονομία και εντέλει η κανονικότητα στις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας και για αυτό το λόγο σας καταθέτω και το σχετικό υπόμνημα του Επιστημονικού Συλλόγου Μηχανικών Αεροπορίας, το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να ενσωματωθεί στις λοιπές διατάξεις. (έγγραφο 2 – προτεινόμενη τροπολογία)
Ευχαριστώ.
