Κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών «Ρυθμίσεις θεμάτων μεταφορών και άλλες διατάξεις», ο βουλευτής Αττικής με το Ποτάμι και Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Έργου, Γιώργος Μαυρωτάς, αναφέρθηκε στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, λέγοντας πως ό,τι και να νομοθετεί η Βουλή, όσο αυστηρές και να γίνονται οι διατάξεις, αν δεν υπάρχει έλεγχος εφαρμογής της νομοθεσίας, τότε πρόκειται για «νόμους του αέρα». Τέτοια παραδείγματα νόμων, που όπως σημείωσε, «έμειναν στα χαρτιά» είναι ο νόμος για την αθλητική βία και ο αντικαπνιστικός νόμος.
Σχετικά με τις διατάξεις για τη διαμεσολάβηση μεταφοράς, τόνισε πως άλλο είναι η Beat που χρησιμοποιεί τον υπάρχοντα στόλο ταξί για τη διαμεσολάβηση και άλλο η Uber που δημιουργεί τον δικό της στόλο και εκεί απαιτείται μια οριοθέτηση, ώστε να διασφαλίζονται οι συνθήκες ανταγωνισμού με τους συμβατικούς παρόχους, όπως γίνεται και σε άλλες χώρες.
Ο κ. Μαυρωτάς διερωτήθηκε πώς το Υπουργείο θεωρεί την Βeat εταιρία μεταφορικού έργου, προφανώς παρακινούμενο από το συνδικάτο αυτοκινητιστών ταξί που την βλέπουν ως αντίπαλο αντί για σύμμαχο. Σχολίασε πως πρόκειται για μια ελληνική καινοτομία που πουλήθηκε σε έναν κολοσσό της αυτοκινητοβιομηχανίας και έκανε μόδα την εύκολη χρήση ταξί. Και αντί αυτού αντιμετωπίζεται από τον κ. Σπίρτζη ως ύποπτη για το έγκλημα της καινοτομίας. Διατύπωσε την άποψη ότι πίσω από όλα αυτά κρύβεται ο μπαμπούλας της αξιολόγησης των οδηγών μέσω της πλατφόρμας. Η κυβέρνηση καθότι έχει αλλεργία στην αξιολόγηση στηρίζει κάθε προσπάθεια υπονόμευσής της, όπως κάνει και η ίδια στην εκπαίδευση. Το «έγκλημα» της Βeat για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι επιτρέπει την αξιολόγηση του οδηγού.
Συμπλήρωσε όμως ότι αυτό δεν απηχεί την άποψη όλων των επαγγελματιών που παρέχουν υπηρεσίες (είτε είναι οδηγοί ταξί, είτε δάσκαλοι, καθηγητές, δημόσιοι υπάλληλοι), καθώς αυτός που τον ενδιαφέρει η δουλειά του, θέλει να βελτιώνεται και δεν φοβάται να αξιολογηθεί.
Αναφερόμενος στην τροπολογία για τους εκπαιδευτικούς σε Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία και τη δυνατότητα που τους δίνεται για μετάθεση, διατύπωσε την άποψη πως είναι στη σωστή κατεύθυνση. Δεν παρέλειψε όμως να σχολιάσει το γεγονός ότι δίνεται παράταση στη θητεία των εκπαιδευτικών και πως η κυβέρνηση δίνει συνήθως τέτοιες παρατάσεις όταν θεωρεί ένα θεσμό θνησιγενή, όπως είχε κάνει με τα Συμβούλια Ιδρύματος στα ΑΕΙ.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, διαπίστωσε πως όσον αφορά την εταιρεία Beat έχουμε από τη μία μεριά την καινοτομία και την επιλογή και από την άλλη τα συντηρητικά αντανακλαστικά μιας κατεστημένης νοοτροπίας, και όπως τόνισε μεταξύ λοιπόν συντήρησης και προόδου η κυβέρνηση στο συγκεκριμένο θέμα διάλεξε το συντηρητικό στρατόπεδο.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Συζητάμε το νομοσχέδιο που έχει να κάνει με τις μεταφορές και επειδή 7 λεπτά σίγουρα δεν αρκούν για να αναφερθώ στα περισσότερα από 90 άρθρα του, επιτρέψτε μου να σταθώ σε δύο ζητήματα τον έλεγχο του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας που είναι καθοριστικό στοιχείο της οδικής μας συμπεριφοράς και τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει για τις υπηρεσίες μεταφορικού έργου με τις προεκτάσεις της.
Δεν θα σταθώ στα θέματα του ΚΟΚ αν είναι σωστά τα πρόστιμα ή όχι αν πρέπει να συναρτώνται με την οικονομική κατάσταση (ακόμα και η επιστημονική υπηρεσία της Βουλής έχει ενστάσεις).
Τα ανέπτυξε ο εισηγητής μας πολύ καλά. Θα σταθώ σε κάτι άλλο.
Ό,τι και να νομοθετούμε, όσο αυστηρές διατάξεις και να βάζουμε, αν δεν υπάρχει έλεγχος για την υλοποίηση της νομοθεσίας είναι λόγια του αέρα. Ή μάλλον νόμοι του αέρα. Δείτε π.χ. τα φαινόμενα αθλητικής βίας, τον αντικαπνιστικό νόμο, την οδηγική συμπεριφορά.
Σκεφτείτε. Γιατί δεν γίνονται επεισόδια στα ευρωπαϊκά παιχνίδια των ομάδων, γιατί δεν ντουμανιάζουν τα καφενεία οι Έλληνες θεριακλήδες στο εξωτερικό, γιατί δεν κάνουν μαγκιές στους δρόμους των άλλων χωρών;
Γιατί εκεί δεν έχουν την αίσθηση του ακαταδίωκτου όπως εδώ που ούτε καν κάμερες κυκλοφορίας για τον έλεγχο των λεωφορειόδρομων δεν σηκώνει ο περήφανος τράχηλος του Έλληνα που θεωρεί τον δρόμο τσιφλίκι του.
Δεν αρκεί λοιπόν μόνο ένας πιο αυστηρός ΚΟΚ αλλά και αποτελεσματικότερος έλεγχος από την αστυνομία με τη βοήθεια βέβαια και της τεχνολογίας.
Που την έχουμε αδρανοποιήσει πλήρως στο όνομα μιας επίπλαστης υπερευαισθησίας.
Πραγματική ευαισθησία είναι όμως να αποτρέπεις κάποιον από αντικοινωνική συμπεριφορά στο δρόμο.
Επιτρέψτε μου να πάω σε ένα άλλο κομμάτι του νομοσχεδίου στη λεγόμενη διαμεσολάβηση μεταφοράς.
Το κομμάτι που αφορά την Beat (πρώην Taxibeat) την Uber κλπ. Εδώ το νομοσχέδιο βάζει μήλα και πορτοκάλια στο ίδιο καλάθι.
Άλλο είναι η Beat που χρησιμοποιεί τον υπάρχοντα στόλο ταξί για τη διαμεσολάβηση και άλλο η Uber που δημιουργεί τον δικό της στόλο και εκεί σίγουρα χρειάζεται μια οριοθέτηση το πεδίο όπως έχει γίνει και σε άλλες χώρες.
Είναι σαν να συγκρίνεις π.χ. την booking.com (που αποτελεί μια εταιρία διαμεσολάβησης για δωμάτια σε υπάρχοντα ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα) με την πλατφόρμα της Airbnb που έχει και απλούς ιδιώτες μέσα.
Το καθεστώς για την Uber και την Airbnb χρειάζεται ρύθμιση και αυτό γίνεται σε όλες τις χώρες,
ώστε να διασφαλίζονται οι συνθήκες ανταγωνισμού με τους συμβατικούς παρόχους.
Όμως η Beat τι δουλειά έχει με αυτά;
Είναι η Beat εταιρία μεταφορικού έργου;
Είναι σαν να λέτε ότι η airtickets (όσοι ταξιδεύετε συχνά αεροπορικά σίγουρα την ξέρετε, βρίσκει δρομολόγια και κλείνει εισιτήρια) είναι αεροπορική εταιρία!!! Ή σαν να λές π.χ. ότι το e-food.gr (πλατφόρμα διαμεσολάβησης για παραγγελίες φαγητού, οι εργένηδες -και όχι μόνο- θα την ξέρουν) είναι εστιατόριο!
Και είναι απορίας άξιο πώς το υπουργείο θεωρεί την beat εταιρία μεταφορικού έργου.
Προφανώς παρακινούμενο από το συνδικάτο αυτοκινητιστών ταξί που την βλέπουν (κακώς) ως αντίπαλο. Αν ήμουν πρόεδρος του συνδικάτου ταξί πάντως, θα έλεγα στον Υπουργό όχι να βάζει εμπόδια αλλά να τη διευκολύνει γιατί θα τη θεωρούσα σύμμαχο, καθότι αυξάνει το μερίδιο αγοράς του ταξί στο μεταφορικό έργο.
Μια ελληνική καινοτομία που πουλήθηκε σε έναν κολοσσό της αυτοκινητοβιομηχανίας και έκανε μόδα την εύκολη χρήση ταξί.
Σε μια εποχή που η νεολαία (και η κοινωνία θα έλεγα) περνάει όλο και περισσότερο από την ιδιοκτησία στη χρήση υπηρεσιών η beat ήταν το σωστό εργαλείο τη σωστή στιγμή ώστε η χρήση ταξί με την beat να γίνει μόδα.
Να αναπτυχθεί μια σχέση εμπιστοσύνης, ευκολίας, ποιότητας και ασφάλειας ώστε η αγορά ή η ενοικίαση αυτοκινήτου για τις καθημερινές μετακινήσεις να φαντάζει πολυτέλεια.
Αντί αυτού είδαμε στην επιτροπή, στην ακρόαση των φορέων μια κανονική ανάκριση του εκπροσώπου της Beat από τον Υπουργό.
Ανάκριση ως υπόπτου για το έγκλημα της καινοτομίας.
Τι κρύβεται λοιπόν από πίσω; Να σας πω.
Κατά τη γνώμη μου κρύβεται ο μπαμπούλας της αξιολόγησης που κάποιοι θέλουν να την αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι. Και η κυβέρνηση δεν τους χαλάει χατίρι. Το βλέπουμε στην παιδεία, στη δημόσια διοίκηση.
Η αξιολόγηση για την κυβέρνηση είναι όπως το μουρουνέλαιο.
Κάτι που την αναγκάζουν οι Ευρωπαίοι να το πιεί, το βάζει στο στόμα, και όταν δεν κοιτάζουν γυρνάει από την άλλη και το φτύνει.
Είτε προσποιείται ότι κάνει αξιολόγηση για τα μάτια του κόσμου ή δεν κάνει και καθόλου όπως στην εκπαίδευση.
Για να γυρίσουμε στα του νομοσχεδίου.
Πιστεύω ότι το έγκλημα της beat είναι ότι επιτρέπει την αξιολόγησης του οδηγού. Κάτι που για μερικούς είναι ανεπίτρεπτο («από πού και ως πού ο πολίτης να επιλέγει;» ακούστηκε).
Δεν νομίζω ότι αυτό απηχεί την άποψη όλων των επαγγελματιών που παρέχουν υπηρεσίες (είτε ταξιτζήδες, είτε δάσκαλοι, καθηγητές, δημόσιοι υπάλληλοι).
Αυτός που τον ενδιαφέρει η δουλειά του, που του αρέσει θέλει να βελτιώνεται.
Ο προοδευτικός, ο δημιουργικός λοιπόν που θέλει να εξελίσσεται, να βελτιώνεται δεν φοβάται να αξιολογηθεί.
Αυτός που φοβάται να αξιολογηθεί είναι αυτός που είναι βολεμένος με αυτά που κάνει, δεν θέλει κάποιους να προσπαθούν περισσότερο «να χαλάνε την πιάτσα».
Οι λιγότερες δυνατές απαιτήσεις, η λιγότερη προσπάθεια που οδηγεί στο «όλοι το ίδιο», χαλάει όταν υπάρχει αξιολόγηση.
Όμως, όταν η αξιολόγηση έχει συνδεθεί στο μυαλό ορισμένων με την τιμωρία και όχι με την εξέλιξη (και κάποιοι έχουν σοβαρές ευθύνες γι αυτό) τότε μοιραία η αξιολόγηση γίνεται συνώνυμο της τιμωρίας αντί να είναι συνώνυμο της βελτίωσης.
Σχετικά με την τροπολογία για τους καθηγητές σε Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία. Για τις μεταθέσεις των εκπαιδευτικών είναι στη σωστή κατεύθυνση.
Για την παράταση θητείας η κυβέρνηση προφανώς (όπως είχε κάνει με τα Συμβούλια Ιδρύματος στα ΑΕΙ) όταν θέλει να εκφυλιστεί ένας θεσμός δεν τον λειτουργεί κανονικά, αλλά δίνει παρατάσεις θεωρώντας τον θνησιγενή.
Τα φέρνει μαζί όμως σε ένα πακέτο ώστε να μην μπορούμε να το ένα και να καταψηφίσουμε το άλλο.
Εν κατακλείδι. Στις συγκεκριμένες διατάξεις που αναφέρθηκα για την Beat (και όχι την Uber που είναι άλλη περίπτωση) έχουμε από τη μία μεριά την καινοτομία, την επιλογή και από την άλλη τα συντηρητικά αντανακλαστικά μιας κατεστημένης νοοτροπίας.
Μεταξύ λοιπόν συντήρησης και προόδου, με το δικό μου σκεπτικό, (και όχι με τα στερεότυπα που έχουν καλλιεργηθεί ότι τάχα προοδευτικός είναι ο αριστερός και συντηρητικός ο δεξιός) η κυβέρνηση στο συγκεκριμένο θέμα διάλεξε στρατόπεδο. Και αυτό σίγουρα δεν είναι το στρατόπεδο της με την προοδευτική σημαία.
