«Επίτροπε, θα ήθελα και δημόσια να σας ευχαριστήσω για την κρίσιμη παρέμβαση της Επιτροπής τόσο για την επιπλέον χρηματοδότηση της προηγούμενης περιόδου όσο και για την ευκολότερη εκταμίευση προκαταβολών της τρέχουσας. Χωρίς αυτά η βαθιά ελληνική κρίση θα ήταν βαθύτερη.
Για την γενικότερη όμως εικόνα, για την ουσιαστική συνεισφορά των ευρωπαϊκών ταμείων στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, η κατάσταση είναι δυστυχώς σκοτεινή. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια εισέρευσαν στην ελληνική οικονομία από τα μέσα της δεκαετίας του 80 τροφοδοτώντας με σημαντικό μέρος τους τον πελατειασμό των κυβερνήσεων. Η ελληνική οικονομία, μη ανταγωνιστική και στηριγμένη στα δανεικά και στον κρατισμό της διαφθοράς οδηγήθηκε στην τρομακτική κρίση του 2010 που εξαφάνισε το 27% του ΑΕΠ μας. Δεν είναι σύμπτωση ότι στον δείκτη ανταγωνιστικότητας του World Economic Forum η Ελλάδα βρίσκεται στην 87η θέση μετά το Τατζικιστάν, το Μπουτάν και την Αλγερία, 20 θέσεις κάτω από το τελευταίο κράτος της ΕΕ.
Δυστυχώς οι άριστες προθέσεις της Κομισιόν θα έχουν πολύ μικρό αντίκτυπο στην ανταγωνιστικότητα και βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας αν δεν συνοδεύονται από κάποιες κρίσιμες προϋποθέσεις: παράταση της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους, μείωση της φοροαποφυγής μέσω δραστικής μείωσης των συντελεστών και εξίσου δραστικών ελέγχων, παύση της πολυνομίας που επωάζει τη διαφθορά της διοίκησης, επιτάχυνση της απονομή της δικαιοσύνης. Και κυρίως εάν και δεν αποφασίσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις ότι το πελατειακό σύστημα δεν είναι πιά βιώσιμο. Αλλιώς, όσα χρήματα και να δίνονται στην Ελλάδα δεν θα καλυτερεύουν ριζικά τις συνθήκες των πολιτών της.
Δεν σας δημιουργείται απορία γιατί 7 χρόνια δεν ήταν αρκετά για να βγούμε από τα μνημόνια;»
