Στην Ολομέλεια τοποθετήθηκε ο βουλευτής Ηρακλείου με το Ποτάμι, Σπύρος Δανέλλης, σε σχέση με το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών για το «κοινωνικό μέρισμα».
Μεταξύ άλλων, ο Σπύρος Δανέλλης, με την ιδιότητα του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου αναφέρθηκε σε μια σειρά ζητημάτων της επικαιρότητας, όπως η τραγωδία της προηγούμενης εβδομάδας στην Δυτική Αττική, τα επεισόδια για την επέτειο του Πολυτεχνείου, την εισβολή του Ρουβίκωνα στο Πεντάγωνο, αλλά και τον δεύτερο γύρο των εκλογών για το νέο φορέα της Κεντροαριστεράς.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Εκφράζουμε την συντριβή μας για την ανείπωτη τραγωδία, την προηγούμενη εβδομάδα, στην Δυτική Αττική.
Η διαχρονική μας αδιαφορία κράτους και κοινωνίας, για τις πιθανές συνέπειες της αδηφάγου ανθρωπογενούς παρέμβασης στη φύση, με μοναδικό σκοπό την επίτευξη προσωπικού οφέλους, μακριά από κανόνες, σχεδιασμό και αίσθηση μέτρου, μας κατέστησαν κυριολεκτικά μια «ανοχύρωτη πολιτεία».
Πριν λίγες ημέρες ήταν η Σύμη και η Κέρκυρα, ακολούθησε η Δυτική Αττική.
Όλα δείχνουν πως η κλιματική νέμεσις δυστυχώς θα μας επισκέπτεται όλο και συχνότερα.
Για αυτό και επείγει όσο ποτέ, ο συνολικός σχεδιασμός θωράκισης με μέτρα πρόληψης, προστασίας και αποκατάστασης.
Επιβάλλεται η υιοθέτηση ενός νέου μοντέλου πολιτικής προστασίας, με την ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας.
Και όσο για τις ευθύνες, που προφανώς υπάρχουν και διαχέονται στο χθες και στο σήμερα, σε κεντρικό κράτος και αυτοδιοίκηση είναι ηθικά και πολιτικά απαράδεκτο, είναι υποκριτικό όλο αυτό το blame game ένθεν κακείθεν, που αφειδώς τροφοδοτείται από τα media και τους κίτρινους τηλε-εισαγγελείς παντός καιρού.
Κι αν η ένταση των καιρικών φαινομένων ξεφεύγει από τον ανθρώπινο προγραμματισμό και η πρόβλεψη των καταστροφών δεν είναι απλή και εύκολη, το καθιερωμένο ραντεβού στο Πολυτεχνείο είναι.
Είναι ύβρις, μια μειοψηφία να καπηλεύεται τη μνήμη των αγωνιστών της Δημοκρατίας και το σύμβολο της ανατροπής της δικτατορίας.
Και μάλιστα, όταν το πράγμα έχει ξεφύγει τόσο, ώστε να κινδυνεύουν οι ζωές ανυποψίαστων πολιτών και κατοίκων.
Οι εικόνες φρίκης με τη δικηγόρο, της οποία το πόδι έπιασε φωτιά από ναυτική φωτοβολίδα, η οποία δεν σβήνει ούτε με πυροσβεστήρα (!), βρίσκονται στον αντίποδα μιας ανοιχτής, προοδευτικής κοινωνίας, της οποίας θιασώτες, υποτίθεται ότι είναι οι σφετεριστές της ιστορικής μνήμης και των δημοκρατικών αγώνων του λαού μας.
Πρέπει επιτέλους να συζητήσουμε σοβαρά την παλιά ιδέα της ενοποίησης του Πολυτεχνείου με το Μουσείο, με την απομάκρυνση της Αρχιτεκτονικής Σχολής από την περιοχή.
Είναι ο μόνος τρόπος ξηλώματος της διαχρονικής γιάφκας, που ανοήτως προστατεύεται από το Πανεπιστημιακό άσυλο.
Στον τόπο μου λένε «δώσε θάρρος στον χωριάτη»…
Έτσι οι Ρουβίκωνες μετά την ατυχή τους επιλογή να μπουκάρουν στην Ισπανική πρεσβεία, διακινδυνεύοντας την πρόκληση διπλωματικού επεισοδίου, που ανάγκασε την Πολιτεία να αντιδράσει για πρώτη φορά με δικαστικές καταδίκες, επεμβαίνουν στο Πεντάγωνο και φεύγουν ανενόχλητοι ως σχολική εκδρομή.
Το γλεντούν δε, δεόντως, με την εξευτελιστική ανάρτηση του «ανδραγαθήματός» τους στο διαδίκτυο.
Μήπως ήρθε η ώρα σοβαρής αντιμετώπισης των επικίνδυνων γελοιοτήτων τους;
Και κάτι ευχάριστο.
Εχθές ολοκληρώθηκε επιτυχώς το πρώτο βήμα για τη δημιουργία του Νέου Ενιαίου Φορέα του προοδευτικού Κέντρου, της Κεντροαριστεράς όπως μάθαμε να λέμε.
Συγχαρητήρια στην Φώφη Γεννηματά.
Καλή δύναμη και έμπνευση για τα επόμενα δύσκολα, αλλά ουσιαστικά βήματα της ωραίας αυτής περιπέτειας.
Μιας περιπέτειας της οποίας η επιτυχία δεν περιορίζεται μονάχα στους πολίτες, που γοητεύει, κινητοποιεί και εκφράζει, αλλά στο σύνολο της κοινωνίας, αφού θα διαδραματίσει ρόλο ισορροπητικό του πολιτικού μας συστήματος συνολικά.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Σε σχέση τώρα με το συζητούμενο σχέδιο νόμου για το περίφημο κοινωνικό μέρισμα, που προεξήγγειλε τρεις ημέρες πριν ο Πρωθυπουργός.
Δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να πιστέψει σοβαρά πως η επιθυμητή αναδιανομή πλούτου μπορεί να γίνει με τέτοιες μεθοδολογίες.
Η καλύτερη στήριξη των πλέον χειμαζόμενων κοινωνικών ομάδων είναι η δημιουργία ουσιαστικών προϋποθέσεων παραγωγής εθνικού πλούτου και στέρεων θέσεων εργασίας.
Τα προγραμματιζόμενα ποσά θα μπορούσαν να φέρουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα, αν δεν ακολουθούσαν την χρεοκοπημένη από καιρούς μεθοδολογία των εφάπαξ επιδομάτων.
Στην κρίσιμη καμπή που περνάει η οικονομία μας, δεν βοηθούν τα πυροτεχνήματα.
Δεν βοηθά η τροφοδότηση της ελπίδας, μέσω της φιλανθρωπίας.
Γιατί φιλανθρωπία είναι κάθε βοήθημα, κάθε επίδομα, που δίνεται άπαξ.
Και γίνεται ύποπτο, όταν έρχεται μέσα από τη διαδικασία του κατεπείγοντος.
Η αιτίαση πως δεν υπάρχει χρόνος ικανός για μια διαβούλευση και συνεννόηση μεταξύ μας, προκειμένου οι διατιθέμενοι πόροι να πιάσουν όσο γίνεται περισσότερο τόπο, δεν ευσταθεί.
Ο χρόνος που θα απαιτηθεί για την έκδοση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης, που θα προσδιορίζει το ύψος των βοηθημάτων και τους δικαιούχους, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την πολύ σημαντικότερη συνεννόηση μεταξύ μας.
Σε σχέση με το άρθρ. 1, για παράδειγμα που αφορά την Διανομή Κοινωνικού Μερίσματος, αν στην ουσία θέλουμε να δείξουμε πως αντιλαμβανόμαστε τους κινδύνους της υπογεννητικότητας και θέλοντας, έστω και συμβολικά να εκφράσουμε αυτό μας το ενδιαφέρον δεν μπορούμε να μείνουμε στα δύο τέκνα, παραβλέποντας τους τρίτεκνους και πολύτεκνους.
Σωστό, ότι θέτετε εισοδηματικά κριτήρια.
Γιατί δίνετε στους Υπουργούς λευκή επιταγή να αυξήσουν το ποσό των 720 εκ. ευρώ, αν κρίνουν ότι οι δημοσιονομικές συνθήκες το επιτρέπουν;
Δεν βοηθούν αυτά στην οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης με την αντιπολίτευση.
Αντίθετα, ανάβουν φωτιές και επιτρέπουν δεύτερες σκέψεις σε μία διαδικασία που θα έπρεπε να μας βρίσκει όλους σύμφωνους από την πρώτη στιγμή, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις.
Σχετικά με το Άρθρ. 2 που αφορά την επιστροφή κρατήσεων υγειονομικής περίθαλψης.
Από το 2012 το κράτος υπολόγιζε με λάθος βάση υπολογισμού τις εισφορές περίθαλψης στις κύριες συντάξεις.
Το τόσο στοιχειώδες αυτό λάθος από πλευράς της τότε κυβέρνησης, αλλά και η αδυναμία της αντιπολίτευσης να το εντοπίσει αναδεικνύει το τι μπορεί να συμβεί όταν τα νομοσχέδια περνούν με διαδικασίες express.
Έπρεπε να φτάσουμε στο Νόμο Κατρούγκαλου για να αναγνωριστεί το λάθος, όπως και η αυτονόητη υποχρέωση της πολιτείας για επιστροφή των αδικαιολογήτως παρακρατηθέντων ποσών στους δικαιούχους.
Όλο αυτό πρέπει να μας προβληματίσει.
Η γνωστή παθογένεια.
Νομοθετούμε πρόχειρα και δημιουργούμε αδικημένους.
Ας μην παριστάνουμε και τους σωτήρες όταν απλώς αποκαθιστούμε μια αδικία, την οποία οι ίδιοι δημιουργήσαμε.
Σχετικά με το Άρθρ. 3 για την κάλυψη κόστους παροχής Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας, μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.
Πρόκειται για ένα απολύτως αντιοικονομικό, επισφαλές και ρυπογόνο σύστημα, το οποίο επιβαρύνει τους Έλληνες καταναλωτές με 600-800 εκατ. ευρώ ετησίως.
Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η ηλεκτροδότηση των μη διασυνδεδεμένων νησιών της χώρας, τρεις δεκαετίες μετά την εκπόνηση των πρώτων σχεδίων για τη διασύνδεσή τους με την ηπειρωτική χώρα!
Η ηλεκτροδότηση σήμερα των 32 μη διασυνδεδεμένων νησιών της χώρας διασφαλίζεται με αυτόνομους πετρελαϊκούς σταθμούς (ντίζελ και μαζούτ) χαμηλής απόδοσης που έχουν εγκατασταθεί από τις δεκαετίες του ’60 και του ’70.
Όλοι οι Έλληνες καταναλωτές καλούνται να πληρώσουν το κόστος αυτό, μέσω των λογαριασμών ρεύματος ως Υπηρεσία Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ).
Σημειωτέον πως την τελευταία 5ετία επιβαρύνθηκαν συνολικά με 3,5 δισ. Ευρώ, ποσό που, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ΡΑΕ, θα μπορούσε να καλύψει πλήρως το κόστος διασύνδεσης σχεδόν του συνόλου των νησιών και εκτός αυτού αποτελεί μνημονιακή δέσμευση.
Όλο αυτό το ανορθολογικό σύστημα οδηγεί το κόστος ηλεκτρικού ρεύματος ενός σπιτιού στην Κρήτη, στη Ρόδο, στην Ανάφη κ.ο.κ. να είναι πολλαπλάσιο του μέσου κόστους του ρεύματος ενός σπιτιού στην Αττική ή την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα.
Στην ηπειρωτική χώρα το μέσο κόστος παραγωγής μεγαβατώρας είναι περίπου 50 ευρώ.
Το αντίστοιχο κόστος για την Κρήτη είναι 162,26 ευρώ, στους Οθωνούς 453 ευρώ, στην Ικαρία 380 ευρώ, ενώ στην περίπτωση του Αγαθονησίου εκτοξεύεται στα 1724 ευρώ!
Και προσοχή.
Σε αυτά τα νούμερα δεν συμπεριλαμβάνεται το περιβαλλοντικό κόστος, γιατί δεν ποσοτικοποιείται τόσο εύκολα, ωστόσο είναι τεράστιο.
Επιδοτείτε μια παθογένεια, αντί να κατευθύνετε κονδύλια εκεί που πραγματικά υπάρχει ανάγκη.
Πριν από λίγες ημέρες κατέθεσα ερώτηση, σχετικά με την περικοπή του επιδόματος πετρελαίου θέρμανσης κατά 50%, όπως προκύπτει από το προσχέδιο του Π/Υ του 2018.
Να θυμίσω πως το επίδομα θέρμανσης δίνεται για να στηρίξει οικονομικά ευάλωτα νοικοκυριά.
Τι συμβαίνει λοιπόν εδώ;
Κόψατε με το ένα χέρι κοινωνικά επιδόματα, ύψους 92 εκατομ. ευρώ στο 50% τους, και με το άλλο τα ξαναδίνετε σαν μια καινούρια παροχή (!).
Κλείνοντας. Απαιτείται σοβαρός σχεδιασμός.
Γιατί μόνο αυτός, όπως και η σθεναρή βούληση υλοποίησης των προβλεπόμενων υποχρεώσεών μας, μπορούν να χτίσουν ένα σοβαρό κοινωνικό κράτος αξιώσεων για όλους τους πολίτες.
Η επιδοματική πολιτική είναι διαχείριση της φτώχειας και στην παρούσα φάση της ελληνικής οικονομίας μπορεί να φαίνεται απαραίτητη, αλλά δεν δημιουργεί καμία προοπτική.
Η μείωση των ανισοτήτων απαιτεί ένα σοβαρό και ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχεδιασμό.
Ας συνεννοηθούμε για τις προϋποθέσεις επίτευξής του.
Ευχαριστώ.
