Για τα «πολλά πρόσωπα» του Σύριζα, το Plan Χ και τις παιδαριώδεις και αδίστακτες πολιτικές και συμπεριφορές της κυβέρνησης την κρίσιμη περίοδο της επιβολής των capital controls μίλησε στην Ολομέλεια της Βουλής η βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης με το Ποτάμι, Κατερίνα Μάρκου στη συζήτηση επί της πρότασης της ΝΔ για σύσταση εξεταστικής επιτροπής.
«Η σημερινή πλειοψηφία κάνει την ανήξερη. Ή μάλλον, κλείνει το μάτι στους ψηφοφόρους υπονοώντας ότι δεν φταίει ο τωρινός αλλά ο προηγούμενος Σύριζα. Έχουμε δηλαδή το επιχείρημα των δύο εαυτών του ίδιου μορφώματος. Ο τωρινός και ο αλλοτινός μου εαυτός. Εγώ θα έλεγα, ο κάθε φορά διαφορετικός εαυτός, αναλόγως του τι μας βολεύει. Εάν ο Σύριζα λεγόταν αλλιώς, θα λεγόταν χαμαιλέων» είπε.
Η κ. Μάρκου ήταν ιδιαίτερα αιχμηρή για τον πρώην Υπουργό Οικονομικών κ. Βαρουφάκη χαρακτηρίζοντάς τον ως «αριβίστα σαλτιμπάγκο». «Ο αδίστακτος αυτός άνθρωπος δεν έχει μόνος του την ευθύνη φυσικά. Ο κ. Πρωθυπουργός, κατά την προσφιλή του μέθοδο, διορίζει και παρακολουθεί γελώντας σα να μη συμβαίνει τίποτα» τόνισε.
Όσον αφορά το Plan X, η κ. Μάρκου ότι «δεν επρόκειτο περί σχεδίου έκτακτης ανάγκης της κυβέρνησης, δηλαδή ενός Plan B, αλλά περί ενός λελογισμένου σχεδίου αλλαγής καθεστώτος».
Χαρακτηρίζοντας το δημοψήφισμα ως το «απόγειο του πολιτικού αμοραλισμού και γκανγκστερισμού», επεσήμανε ότι «η ευκολία να χρησιμοποιηθεί ο διχασμός της πατρίδας για να εξυπηρετηθεί η παράνοια και η παραφροσύνη της ’Πρώτης φορά Αριστερά’ θα μείνει στην ιστορία παροιμιώδης».
«Η χώρα πληρώνει σήμερα παιδαριώδεις αλλά και αδίστακτες συμπεριφορές, πρακτικές και πολιτικές και η κυβέρνηση συνεχίζει να τρίβει στη μούρη των ψηφοφόρων με κυνισμό τις οπορτουνιστικές επιδιώξεις της. ‘Αριστερά όπως μας βολεύει’, αυτός είναι ο Σύριζα σήμερα» συνέχισε.
Μίλησε, ακόμα, για τον αφανή εταίρο της κυβέρνησης «δεν μιλώ μόνο για πολιτικά στελέχη αλλά και μερίδα ατομικών, μικρών και μεγάλων συμφερόντων που καθοδηγούν την παράσταση με βασικό όρο να μην αγγιχθεί η περίοδος που κατέστρεψε τη χώρα και φανεί ότι ο Σύριζα είναι μέρος του παλιού».
Έκλεισε την ομιλία της προειδοποιώντας την κυβέρνηση ότι «κανένας και τίποτα δεν ξεφεύγει από την ιστορική αποτίμηση, την οποία ο ίδιος λίγο πολύ ορίζει με τις πράξεις του».
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κύριες και κύριοι βουλευτές,
Ας είμαστε καθαροί και ξάστεροι από την αρχή. Την επίμαχη περίοδο για την οποία συζητούμε σήμερα, προετοιμαζόταν αφανώς και ιεροκρυφίως, τουλάχιστον από μερίδα της τότε κυβέρνησης, με τη σιωπηρή όμως αποδοχή της υπόλοιπης, η κατάλυση της νομιμότητας, η κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών και του κράτους δικαίου. Η σημερινή πλειοψηφία κάνει την ανήξερη. Ή μάλλον, κλείνει το μάτι στους ψηφοφόρους υπονοώντας ότι δεν φταίει ο τωρινός αλλά ο προηγούμενος Σύριζα. Έχουμε δηλαδή το επιχείρημα των δύο εαυτών του ίδιου μορφώματος!
Έχουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δηλαδή, άλλη μια πρωτοφανή πρωτοτυπία. «Ο τωρινός και ο αλλοτινός μου εαυτός»! Εγώ θα έλεγα, ο κάθε φορά διαφορετικός εαυτός, αναλόγως του τι τους βολεύει! Γιατί, μην ξεχνάμε, έχουμε και τον εαυτό του Σύριζα τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο οποίος συγκροτήθηκε πάνω στην ιδέα ότι «ψηφίζουμε αλλά δεν αποδεχόμαστε τα μέτρα», κλείνοντας το μάτι στους ψηφοφόρους, λέγοντας τους ουσιαστικά, ότι δεν θα εφαρμόσουμε τα όποια μέτρα ψηφίσουμε από ανάγκη! Γιατί μας εκβιάζουν! Τρελά πράγματα, δηλαδή.
Εάν ο Σύριζα λεγόταν αλλιώς, θα λεγόταν χαμαιλέων.
Δεν θέλω να εξιστορήσω τα γεγονότα, είναι πια σε όλους γνωστά. Μόνο ένας κακόπιστος δεν θα αναγνώριζε στον κ. Βαρουφάκη, όχι μόνον έναν «μακελάρη» της χώρας, έναν αριβίστα σαλτιμπάγκο, όπως τον είχα χαρακτηρίσει εγκαίρως τον Φεβρουάριο του 2015, ενώ πολλοί θαύμαζαν τότε τα αδίστακτα σαλταρίσματά του, την παθογένεια της προσωπικότητάς του, την αρρωστημένη του ωραιοπάθεια, την αναίδεια του.
Ο αδίστακτος αυτός άνθρωπος δεν έχει μόνος του την ευθύνη φυσικά. Ο κ. Πρωθυπουργός, κατά την προσφιλή του μέθοδο, διορίζει και παρακολουθεί γελώντας σα να μη συμβαίνει τίποτα. Και μετά όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι, παρεμβαίνει ενώ όμως έχει γίνει η ζημιά. Αφήνω το ότι και η παρέμβασή του, ζημιά πάνω στη ζημιά τελικά είναι.
Η απραξία του, λυπάμαι να το πω, αλλά μου θυμίζει την παρόμοια απραξία των περιόδων 2007-2009 και 2009 – Μάιος 2010, όταν δύο πρωθυπουργοί παραδόθηκαν αλλά και παρέδωσαν μια ρημαγμένη χώρα, έτοιμη να υπογράψει ό,τι και όσα μνημόνια της υπαγορεύσουν, στο έλεος πραγματικά των αγορών και των πιστωτών. Συνεχίζω να πιστεύω, βέβαια, ότι με τα όποια λάθη και τις ευθύνες τους, οι Ευρωπαίοι εταίροι έσωσαν τη χώρα, αλλά αυτή είναι μια λίγο διαφορετική συζήτηση. Αυτό που μας αφορά σήμερα είναι ότι την έσωσαν και από την οργανωμένη παράνοια και την αυτοκαταστροφή. Αυτά συνάγονται από τα λεγόμενα του κυρίου Γκαλμπρέιθ, όχι από το δικό μας το μυαλό. Αν είναι ψεύδη όλα αυτά, ας βγει ο υπεύθυνος πρωθυπουργός να πει ότι όλα αυτά είναι ψέματα ασύστολα και μετά να δούμε τι θα απαντήσουν οι κατήγοροι, δηλαδή οι χθεσινοί φίλοι.
Ψιθυρίζουν μερικοί στην κυβέρνηση το επιχείρημα ότι ‘έπρεπε όλα αυτά να γίνουν για να τεστάρουμε τα όρια των πιστωτών και να πάρουμε ό,τι καλύτερο’. Άλλα τι να κάνουμε, πάλι είμαστε συμπαθείς στους ψηφοφόρους λέγοντας ότι εμείς προσπαθήσαμε τουλάχιστον, υπονοώντας ότι οι άλλοι θα δέχονταν αδιαμαρτύρητα όλα αυτά. Ασφαλώς, πρόκειται για άποψη εντελώς αλυσιτελή. Και ο τελευταίος καταλαβαίνει σήμερα ότι η κυβέρνηση περνάει ό,τι της πουν αρκεί να παραμείνει στην καρέκλα.
Αλλά ας επιστρέψουμε για λίγο στην κρίσιμη περίοδο. Θέλω να επισημάνω τη διαφορά ανάμεσα σε ένα Plan B και στο Plan X. Δεν επρόκειτο περί σχεδίου έκτακτης ανάγκης της κυβέρνησης, δηλαδή ενός Plan B, αλλά περί ενός λελογισμένου σχεδίου αλλαγής καθεστώτος. Όλα τα στοιχεία συνηγορούν σε αυτό, είναι γνωστά, να μην τα επαναλάβω, απλώς δεν τους βγήκε! Ούτε είχε σημασία φυσικά και η εξάντληση των πόρων της χώρας για την πληρωμή των οφειλομένων στο εξωτερικό. Αξιοσημείωτη ήταν και η περιφρόνηση στο τραπεζικό σύστημα. Όλα ήταν μέρος της προπαγάνδας ότι ο λαός είναι από τη μία, και οι κλέφτες τραπεζίτες, η εσωτερική τρόικα, οι οπαδοί του ΝΑΙ και οι πιστωτές από την άλλη. Η ευκολία να χρησιμοποιηθεί ο διχασμός της πατρίδας για να εξυπηρετηθεί η παράνοια και η παραφροσύνη της ’Πρώτης φορά Αριστερά’ θα μείνει στην ιστορία παροιμιώδης.
Κουβέντα για τις καταθέσεις του λαού, για τις δουλειές του λαού, για τα εισοδήματα του λαού, για τα ασφαλιστικά ταμεία του λαού, για τη δημόσια περιουσία του λαού. Τελικά φτάσαμε στο απόγειο του πολιτικού αμοραλισμού και γκανγκστερισμού, το λεγόμενο δημοψήφισμα. Ο ύστατος τρόπος της αναγωγής και επιθετικής επαιτείας της τότε κυβέρνησης. Μέσα σε ένα κλίμα παροξυσμού και αναβρασμού που στο τέλος εξευτέλισε τη χώρα και την κυβέρνησή της.
Δεν χρειάζεται να απαριθμήσω τα δεινά που έφερε η όλη αυτή κατάσταση. Το επιχείρημα που υπάρχει είναι ότι «…ε, δεν έγινε και τίποτα, τα μέτρα που παίρνουμε μέχρι σήμερα θα τα είχε πάρει και η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων». Ουδέν ψευδέστερον αυτού, κυρίες και κύριοι βουλευτές. Ο πρωτοετής φοιτητής των οικονομικών γνωρίζει ότι και το παραμικρό τυχαίο γεγονός μπορεί να αφαιρέσει ετησίως από το εισόδημα της χώρας ένα πολύ σημαντικό ποσό. Να στείλει την οικονομία πίσω, να καταστρέψει θέσεις εργασίας, επιχειρήσεις που απλώς θα πνιγούν από έλλειψη ρευστότητας. Είναι το παράδειγμα του ποδηλάτη που σταματά για λίγο. Δεν θα μείνει εκεί στάσιμος και όρθιος, αλλά θα πέσει. Η χώρα λοιπόν πληρώνει σήμερα παιδαριώδεις αλλά και αδίστακτες συμπεριφορές, πρακτικές και πολιτικές και η κυβέρνηση συνεχίζει να τρίβει στη μούρη των ψηφοφόρων με κυνισμό τις οπορτουνιστικές επιδιώξεις της. ‘Αριστερά όπως μας βολεύει’, αυτός είναι ο Σύριζα σήμερα.
Να μην υποτιμούμε όμως το φαινόμενο. Υπάρχει όπως έχει σωστά ειπωθεί και ο αφανής εταίρος. Τα πιο μαύρα και πελατειακά στοιχεία του παλαιού πολιτικού συστήματος έχουν βρει καταφύγιο στην κυβέρνηση αυτή. Και δεν μιλώ μόνο για πολιτικά στελέχη αλλά και μερίδα ατομικών, μικρών και μεγάλων συμφερόντων που καθοδηγούν την παράσταση με βασικό όρο να μην αγγιχθεί η περίοδος που κατέστρεψε τη χώρα και φανεί ότι ο Σύριζα είναι μέρος του παλιού.
Τελικά, κανένας και τίποτα όμως δεν ξεφεύγει από την ιστορική αποτίμηση, την οποία ο ίδιος λίγο πολύ ορίζει με τις πράξεις του. Ο Σύριζα έχει γίνει πλέον μαριονέτα. Το πρόβλημα είναι πια, φοβούμαι, άλλο. Μετά από όλα αυτά που έγιναν και συζητάμε και σήμερα, εύχομαι πραγματικά αυτό που θα έρθει μετά να μην είναι σαν την αντίδραση του Ερντογάν απέναντι στο πραξικόπημα.
Κατερίνα Μάρκου - Β' Θεσσαλονίκης
