Το Εργοστάσιο Κλασματοποίησης Πλάσματος που δεν λειτούργησε ποτέ.
Τους λόγους που εξακολουθεί να μην λειτουργεί το, εδώ και 13 ολόκληρα χρόνια, αποπερατωμένο Εργοστάσιο Κλασματοποίησης Πλάσματος, που έχει σαν αποτέλεσμα να δαπανά τεράστια ποσά η χώρα ετησίως τόσο σε εισαγωγές προϊόντων πλάσματος, όσο και την αποθήκευσή του, τη δυνατότητα πλέον της λειτουργίας του και τις προθέσεις του υπουργού Υγείας περί της επίλυσης αυτού του θέματος, θέτουν με ερώτησή τους στον υπουργό Υγείας οι βουλευτές με Το Ποτάμι, Γρηγόρης Ψαριανός - Β' Αθηνών, Γιώργος Αμυράς - Β' Αθηνών, Σπύρος Δανέλης - Ηρακλείου και Κωνσταντίνος Μπαργιώτας - Λάρισας. Οι βουλευτές επισημαίνουν την περιπετειώδη και πολυδάπανη διαδρομή του έργου αυτού, που χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του '90 και έχει μέχρι στιγμής κοστίσει πάνω από 11 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς να έχει ωφεληθεί η χώρα στο παραμικρό και καθιστώντας την όλη επένδυση και λειτουργία του ένα σύγχρονο «γεφύρι της Άρτας».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ερώτησης:
Προς τον κ. Υπουργό Υγείας
Θέμα: Το Εργοστάσιο Κλασματοποίησης Πλάσματος που δεν λειτούργησε ποτέ
Στα μέσα της δεκαετίας του '90, ξεκίνησε το φιλόδοξο σχέδιο της κατασκευής στη χώρα ενός Εργοστασίου Κλασματοποίησης Πλάσματος, με συγχρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το εργοστάσιο θα μπορούσε να επεξεργαστεί 100.000 μονάδες πλάσματος αίματος τον χρόνο για την παρασκευή λευκωματίνης, όταν το μεγαλύτερο μέρος η χώρα το εισάγει από το εξωτερικό.
Το έργο εντάχθηκε στο Β΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να ολοκληρωθεί εντός του προβλεπόμενου χρονικού διαστήματος, με αποτέλεσμα να συνεχισθεί η χρηματοδότησή του από άλλα προγράμματα και με συνέπεια να καθυστερήσει η ολοκλήρωση του έργου.
Η κατασκευή του εργοστασίου στους Θρακομακεδόνες με τις πλήρεις εγκαταστάσεις του ολοκληρώθηκε το 2002 και εγκαινιάσθηκε το 2006 από τον τότε Υπουργό Υγείας. Αναμενόταν η πρόσληψη του αναγκαίου για τη λειτουργία του προσωπικού. Αυτό, ωστόσο, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ και το εργοστάσιο δεν λειτούργησε.
Το εργοστάσιο θα λειτουργούσε στο πλαίσιο του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας (Ε.ΚΕ.Α.), το οποίο με τη σειρά του, μέχρι σήμερα λειτουργεί με αποσπασμένους από άλλες υπηρεσίες υπαλλήλους.
Στην καθυστέρηση λειτουργίας του ήρθε να προστεθεί και η ανάθεση της συντήρησής του από το 2005. Αν και δεν ήταν σε λειτουργία, έγινε η πρώτη τρίμηνη ανάθεση συντήρησης των εγκαταστάσεων στον κατασκευαστή. Από τότε, οι εκάστοτε διοικήσεις του υπουργείου και του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας κατάφεραν να ανανεώσουν την αρχική και υποτίθεται μοναδική σύμβαση συντήρησης μέχρι το τέλος του 2008. Το κόστος ανά μήνα αυτής της απευθείας ανάθεσης έφθανε τα 120.000 ευρώ.
Στο τέλος του 2008 η τότε διοίκηση του ΕΚΕΑ και το υπουργείο Υγείας αποφάσισαν να προκηρύξουν ανοιχτό διεθνή διαγωνισμό για τη συντήρηση των εγκαταστάσεων με προϋπολογισμό 999.000 ευρώ για ένα έτος. Ο προϋπολογισμός ήταν 1.000 ευρώ μικρότερος από το όριο που θέτει ο νόμος για τη διενέργεια προσυμβατικού έλεγχου από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Η σύμβαση συντήρησης υπεγράφη με τον ανάδοχο, ο οποίος εγκαταστάθηκε τον Αύγουστο του 2009, και είχε ισχύ έναν συν έναν (1+1) χρόνο. Προέβλεπε ότι ο ανάδοχος θα διέθετε στο ΕΚΕΑ προσωπικό 18 ατόμων διαφόρων ειδικοτήτων.
Τον Ιούνιο του 2010, η τεχνική υπηρεσία του ΕΚΕΑ εισηγείται στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας την ανανέωση της σύμβασης που έληγε, για έναν ακόμα χρόνο με μείωση του προσωπικού του εργολάβου και κόστος 250.000 ευρώ λιγότερο από την προηγούμενη περίοδο, επειδή το υψηλό κόστος προβλημάτισε το Υπουργείο, το οποίο με τη σειρά του ζήτησε επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού με καλύτερους όρους.
Ως συνέπεια ήταν, στην διενέργεια του διαγωνισμού που προχώρησε το ΕΚΕΑ, να προκύψει από τον ίδιο εργολάβο προσφορά για το ίδιο έργο, δηλαδή την συντήρηση των εγκαταστάσεων με κόστος μόλις 15.000 ευρώ το μήνα, έναντι της αρχικής δαπάνης των 120.000 ευρώ μηνιαίως.
Παρά ωστόσο όλες αυτές της προσπάθειες ελαχιστοποίησης του κόστους συντήρησης, δεν υπήρξε η παραμικρή εξέλιξη σε σχέση με την λειτουργία του.
Επειδή για την ολοκλήρωση του έργου, το οποίο ακόμη δεν έχει χρησιμεύσει κατ' ελάχιστον στο ελληνικό κράτος, δαπανήθηκαν από το ελληνικό δημόσιο πάνω από 11 εκατ. ευρώ,
Επειδή η Ελλάδα πληρώνει κάθε χρόνο 80 εκατομμύρια ευρώ για την εισαγωγή προϊόντων πλάσματος (π.χ. λευκωματίνη που είναι απαραίτητη στις χειρουργικές επεμβάσεις, στα πολυμεταγγιζόμενα άτομα, στους τοκετούς, στους εγκαυματίες κλπ), ενώ όλα αυτά τα προϊόντα πλάσματος θα μπορούσαν να παράγονται στο συγκεκριμένο εργοστάσιο και μάλιστα, να είναι η χώρα μας εκείνη που θα έκανε εξαγωγή στο εξωτερικό,
Επειδή ήδη έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τοποθέτηση των μηχανημάτων και εύλογα για κάποια από αυτά έχει ήδη λήξει η σύμβαση συντήρησής τους,
Επειδή η όλη υπόθεση έχει μέχρι σήμερα αντιμετωπιστεί με προχειρότητα και ανεπάρκεια από τις πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου και αποτελεί μνημείο σπατάλης και ανικανότητας της ελληνικής γραφειοκρατίας,
Ερωτάται ο κύριος Υπουργός:
1. Ποιοι είναι οι καθοριστικοί λόγοι που το εργοστάσιο δεν λειτούργησε μέχρι σήμερα;
2. Σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα το εργοστάσιο;
3. Υπάρχει πλέον η δυνατότητα λειτουργίας του, και αν ναι σε πόσο χρονικό διάστημα εκτιμάτε ότι θα λειτουργήσει;
4. Ποιο είναι το ακριβές ποσό που έχει δαπανηθεί από το ελληνικό δημόσιο συνολικά για την κατασκευή και τη συντήρησή του;
5. Είναι αληθές ότι αποστέλλεται προς φύλαξη πλάσμα αίματος στο εξωτερικό, και αν ναι, από πότε και πόσο έχει κοστίσει στο ελληνικό δημόσιο η φύλαξη του;
6. Είναι στις προθέσεις σας να προβείτε στις απαραίτητες εκείνες ενέργειες, ώστε να αποδοθούν οι ευθύνες που αναλογούν στους εμπλεκόμενους φορείς και πρόσωπα για τη μη λειτουργία του εργοστασίου μέχρι σήμερα;
7. Δεδομένου ότι από προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου είχε συζητηθεί η περίπτωση σύμπραξης με ιδιωτικό τομέα (ΣΔΙΤ) προκειμένου να λειτουργήσει το εργοστάσιο, τι προτίθεστε να πράξετε και πώς αξιολογείτε το ενδεχόμενο αυτό;
Οι ερωτώντες βουλευτές
Γρηγόρης Ψαριανός - Β΄ Αθηνών
Γιώργος Αμυράς – Β΄ Αθηνών
Σπύρος Δανέλλης – Ηρακλείου
Κωνσταντίνος Μπαργιώτας-Λάρισας
