19 Μαρτίου, 2015

Αντιμετωπίζουμε αποσπασματικά ένα διαχρονικό πρόβλημα

Δείτε την ομιλία του βουλευτή Δράμας Κυριάκου Χαρακίδη στο Νομοσχέδιο της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ολομέλεια της Βουλής στις 18.03.2015.

Δείτε την ομιλία του βουλευτή Δράμας Κυριάκου Χαρακίδη στο Νομοσχέδιο της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ολομέλεια της Βουλής στις 18.03.2015.

Δείτε την ομιλία εδώ:

[youtube id="oN8q3nFIhls"]

Διαβάστε την πλήρη απομαγνητοφώνηση εδώ:

Ακούστηκε πριν από λίγο από συνάδελφο ότι το Ποτάμι δεν έχει δηλώσει ξεκάθαρα τη θέση του για το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση.

Πρέπει να δηλώσω, πριν την τοποθέτησή μου, ότι το Ποτάμι δήλωσε ότι τα άρθρα για την ανθρωπιστική κρίση τα ψηφίζει. Ψηφίζει τα τέσσερα πρώτα άρθρα. Δεν δίνει όμως «λευκή» επιταγή, δεν λέει «ναι» σε όλα. Ψηφίζει αρκετά από τα υπόλοιπα άρθρα του νομοσχεδίου και αρκετές από τις τροπολογίες.

Αγαπητοί συνάδελφοι, στην εισήγησή της η κυρία Υπουργός κατά τη συζήτηση επί της αρχής χρησιμοποίησε πολλές φορές τη φράση «για πρώτη φορά». Μάλιστα είπατε, κυρία Υπουργέ, ότι για πρώτη φορά αναγνωρίζεται η ανθρωπιστική κρίση, λες και δεν υπήρχε πριν. Έτσι ακριβώς. Μένει σε όλους το ερώτημα: Είναι ένας τίτλος βαρύγδουπος ή όντως υπάρχει ανθρωπιστική κρίση;

Εγώ δέχομαι απόλυτα -το λέω ειλικρινέστατα- αυτό που λέει η Κυβέρνηση, ότι όντως έχουμε ανθρωπιστική κρίση. Μάλιστα, δέχομαι και την εκτίμησή σας ότι η ακραία φτώχεια στη χώρα μας υπολογίζεται από 5% έως 7%, από πεντακόσιες χιλιάδες έως επτακόσιες χιλιάδες ανθρώπους. Και έρχεται το ερώτημα: Και για τις πεντακόσιες χιλιάδες συνανθρώπους μας θα δαπανήσει η Κυβέρνηση το τεράστιο ποσό των 200 εκατομμυρίων; Και αν είναι έτσι, τότε πολύ εύκολα ένας πολίτης που μας ακούει θα έλεγε ότι η χώρα έχει δέκα εκατομμύρια και αν ήταν όλοι σε ακραία φτώχεια, με 4-5 δισεκατομμύρια θα μπορούσαμε να απαλύνουμε την κατάσταση, να μην υπάρχει η ακραία φτώχεια στην Ελλάδα και να μην έχουμε ανθρωπιστική κρίση.

Πρέπει να ξέρουμε όλοι ότι τα χρήματα τα οποία δαπανώνται στη χώρα, όχι μόνο από εθνικούς πόρους, αλλά κυρίως από τα χρήματα τα οποία παίρνουμε από τα Κοινοτικά Πλαίσια και ιδιαίτερα από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, ίσως κοντεύουν και τα 4 δισεκατομμύρια. Είναι –νομίζω- ουτοπία να πιστεύει κανείς ότι με 200 εκατομμύρια θα αντιμετωπίσουμε την ανθρωπιστική κρίση.

Βεβαίως, εδώ μπαίνει ένα άλλο ερώτημα: Μήπως πρέπει να αρκεστούμε σε αυτό το ποσό και να πούμε και πάλι καλά; Γιατί, αν ανατρέξουμε στην κατάσταση που έχουμε στα χέρια μας, αυτήν την ανεπίσημη ή όποια κατάσταση του κ. Βαρουφάκη που παρέδωσε στους εταίρους και στους θεσμούς, ακριβώς στην τελευταία παράγραφό της λέει: «Η Ελληνική Κυβέρνηση επιβεβαιώνει το σχέδιό της να εξασφαλίσει ότι η μάχη κατά της ανθρωπιστικής κρίσης δεν θα έχει αρνητικό δημοσιονομικό αντίκτυπο». Και διερωτώμαι: Μήπως τελικά αυτή η τελευταία παράγραφος, η οποία υπάρχει σε αυτό το κείμενο, είναι αυτή η οποία μας δημιουργεί και το πρόβλημα χθες και σήμερα, που υπάρχει η άρνηση από τους θεσμούς; Μήπως αυτά διαβάζουν και μας λένε ότι είμαστε αναξιόπιστοι;

Κυρία Υπουργέ, με το σημερινό νομοσχέδιο συνεχίζουμε ως χώρα να αντιμετωπίζουμε τα διαχρονικά προβλήματα που αφορούν στην επιβίωση ενός μέρους της κοινωνίας ως προβλήματα της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας. Ίσως γι’ αυτό χαρακτηρίζεται και το νομοσχέδιο ως σχέδιο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και γι’ αυτό αναφέρεται στην ακραία φτώχεια, δηλαδή για καθόλου ή ελάχιστα εισοδήματα. Συνεχίζουμε, δηλαδή, το ίδιο λάθος, να αντιμετωπίζουμε αποσπασματικά ένα διαχρονικό πρόβλημα το οποίο απασχολεί όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά όλες τις χώρες του κόσμου, ακόμη και τις ανεπτυγμένες, και το οποίο, εάν θέλετε, λόγω και της δυναμικής του θα το συναντάμε συνέχεια στο μέλλον.

Άρα, δεν πρέπει σήμερα να ψάχνουμε ποιοι και πόσοι είναι σε κατάσταση ακραίας φτώχειας, αλλά ποιοι και πόσοι είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και πόσοι θα είναι εν δυνάμει κάτω απ’ αυτό το όριο, χρησιμοποιώντας μοντέλα και παρατηρητήρια στην οικονομία μας που μπορούν να προβλέψουν με αρκετή ασφάλεια τουλάχιστον την τάση, αν είναι δηλαδή αυξητική ή μειούμενη.

Δεν επιτρέπεται σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος να μην γνωρίζουμε σήμερα ποιοι και πόσοι είναι αυτοί που το σημερινό νομοσχέδιο τους αφορά και πρέπει να τους βοηθήσει. Και ξέρετε γιατί; Για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί δεν υπάρχει συνεργασία κράτους και φορέων, δεν υπάρχει συνεργασία κράτους και τοπικής αυτοδιοίκησης ούτε σε αυτό το ευαίσθητο θέμα, προκειμένου να παρέχουν οι δήμοι τα στοιχεία τους προς αξιοποίηση στο κράτος για την κατάρτιση τελικά ενός σχεδίου που θα αντιμετωπίζει διαχρονικά τέτοια προβλήματα.

Και δεύτερον, γιατί το κράτος δεν υιοθετεί καλές πρακτικές των δήμων και άλλων φορέων.

Μου δόθηκε η ευκαιρία και στη συζήτηση στην Επιτροπή να σας πω τις πρωτοβουλίες τις οποίες αναλάβαμε όταν ήμουν δήμαρχος και νομίζω ότι πρέπει να ακολουθηθεί ένα τέτοιο μοντέλο, δηλαδή το να γίνει δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης. Το πρώτο πρόβλημα που θα συναντήσετε, κυρία Υπουργέ, είναι ότι μόλις πάτε να υλοποιήσετε τα μέτρα, δεν θα βρίσκετε φορέα να τα υλοποιήσει ή θα υπάρχουν περισσότεροι φορείς να ζητούν να τα υλοποιήσουν και να μην ξέρετε ποιος θα είναι ο πιο αποτελεσματικός. Σίγουρα δεν θα είναι η κεντρική διοίκηση.

Θα δείτε ότι αυτό θα δημιουργήσει τέτοια προβλήματα, που θα υπάρχουν φορείς που θα κάνουν ίδια πράγματα. Σας είχα πει και στη συζήτηση στην Επιτροπή ότι θα πρέπει να αποφύγουμε ταυτόχρονα να γίνονται ίδιες παροχές ή να γίνονται στον ίδιο χρόνο παροχές και να έχουμε παροχές π.χ. τον Μάρτιο και μετά να έχουμε ξανά τον Σεπτέμβριο.

Θα πρέπει να υπάρχει μια συνεχής παροχή, προκειμένου οι συνάνθρωποί μας οι οποίοι χρειάζονται τη βοήθειά μας να μπορούν να απαλύνονται και να μην έχουν το πρόβλημα ότι σήμερα έχουμε φαγητό και αύριο δεν έχουμε, γιατί το ξέρετε πολύ καλύτερα εσείς από τον καθένα μας ότι τα χρήματα είναι πολύ λίγα.

Τελειώνοντας, λοιπόν, θέλω να ρωτήσω την κυρία Υπουργό, το εξής: Πότε υπολογίζετε να ξεκινήσει η πρώτη παροχή και πότε υπολογίζετε ότι θα ολοκληρωθούν οι παρεμβάσεις αυτές προς τους συνανθρώπους μας που μας χρειάζονται;
Αναφορικά με το κόστος που καλύπτεται, θα είναι αποκλειστικά από πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή θα είναι τελικά εθνικοί πόροι;

ΘΕΑΝΩ ΦΩΤΙΟΥ (Αναπληρώτρια Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Το είπαμε εκατό φορές.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΚΙΔΗΣ: Δεν κάνει κακό, γιατί αν περιμένουμε να είναι και ευρωπαϊκοί πόροι, τότε τα πράγματα πηγαίνουν αρκετά πιο πίσω.

Και ένα τρίτο: Επειδή και στη διαδικασία ακρόασης των φορέων, όπου ακούσαμε και τους πολύτεκνους, δεν άκουσα –εκτός αν έχει γίνει κάποια αλλαγή- αν το όριο θα είναι 220 ευρώ ανά οικογένεια…
Είτε είναι τετραμελής είτε είναι οκταμελής οικογένεια, το ίδιο θα είναι;

ΘΕΑΝΩ ΦΩΤΙΟΥ (Αναπληρώτρια Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): «Έως» λέει, «έως».

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΚΙΔΗΣ: Έως 220. Όταν όμως είναι 70 ευρώ το άτομο, τότε νομίζω πως καταλαβαίνετε και εσείς ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Ευχαριστώ πολύ.

*Ο Κυριάκος Χαρακίδης είναι βουλευτής Δράμας

19 Μαρτίου 2015