Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
θέλω να ευχηθώ στην κυβέρνηση, αυτό που το σύνολο των πολιτών και πολιτικών αυτού του τόπου εύχεται: να επιτύχει στο έργο της για το καλό της χώρας και της κοινωνίας.
Πολύ σωστά ο κ. Πρωθυπουργός επιμένει «η Ελλάδα δεν εκβιάζεται». Αντιστοίχως όμως και τα υπόλοιπα κράτη μέλη δεν εκβιάζονται. Η Ε.Ε. κατάφερε να επιβιώσει μέσω της κουλτούρας της συνεννόησης και του συμβιβασμού. Η λογική των εκβιασμών είναι απολύτως ξένη και απορριπτέα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Η εικόνα του Σομαλού πειρατή της Ευρώπης που ζητά λύτρα απειλώντας να συμπαρασύρει την ευρωζώνη στην άβυσσο, κόντεψε να μας κοστίσει πολύ ακριβά το ’11 και το ΄12.
Είπε ο κύριος Πρωθυπουργός χθες πως δεν πρόκειται να διαπραγματευθεί την περηφάνια και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. Και ποιος ζήτησε κάτι τέτοιο; Πιστεύει ο ίδιος ότι με τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. διακυβεύεται κάτι τέτοιο; Ας μας το πει καθαρά. Γιατί άλλο τα προεκλογικά μπαλκόνια, άλλο το βήμα των προγραμματικών δηλώσεων.
Η ταραγμένη ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας διδάσκει πως στις κρίσιμες στιγμές χωρίς στέρεες συμμαχίες την περίμενε ο όλεθρος. Και σήμερα βρικόμαστε σε απόλυτη απομόνωση.
Η μεγαλύτερη διαφορά αντιμετώπισης της κρίσης μεταξύ Ελλάδας και των λοιπών χωρών που μπήκαν σε προγράμματα στήριξης, είναι η πεισματική άρνηση του πολιτικού μας συστήματος να συνεννοηθεί και να συμπαραταχθεί απέναντι στα προβλήματα. Ακόμα και τώρα αρνούμαστε να αντιληφθούμε πως η κρίση είναι πολύ βαθιά για να την αντέξουν οι ώμοι του όποιου κόμματος από μόνοι τους.
Μια από τις κακές παραδόσεις της Αριστεράς είναι ο βολονταρισμός. Το να βαφτίζουμε δηλαδή την επιθυμία μας πραγματικότητα. Το Ποτάμι επιμένει πως η στροφή στο ρεαλισμό, η συμφιλίωσή μας με τον πραγματικό κόσμο αποτελούν προϋπόθεση της επιτυχίας της εθνικής προσπάθειας.
Είναι αλήθεια πως στην Ευρώπη συντελείται μια μεγάλη, πλην όμως αργή στροφή. Η Ε.Ε. αντιμετωπίζει τη δυσπιστία όχι τόσο των αγορών, όσο των λαών της. Πυκνώνουν οι ενστάσεις στη λιτότητα, ως οικονομικά αναποτελεσματικής, κοινωνικά μη αποδεκτής, πολιτικά καταστροφικής. Ενισχύονται οι απόψεις πως κύριοι στόχοι της οικονομικής πολιτικής πρέπει να είναι η πραγματική οικονομία, η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα. Πως οι δημοσιονομικοί στόχοι είναι εργαλείο και όχι αυτοσκοπός. Η μείωση χρέους και ελλείμματος όχι αγώνας ταχύτητας, αλλά αντοχής.
Για να παραμείνουμε όμως στο ευρωπαϊκό σκάφος, όταν αυτό αλλάξει ρότα, και να μη βρεθούμε στη θάλασσα, οφείλουμε να σεβόμαστε τους κανόνες που ορίζουν τη συνύπαρξη στην προνομιούχα ομάδα της Ευρωζώνης. Με τα οφέλη και τις υποχρεώσεις. Πως δίδυμη αδελφή της αλληλεγγύης είναι η υπευθυνότητα.
Πιστεύετε, κ. συνάδελφοι, ότι η συμμετοχή μας στην Ε.Ε. απειλεί την εθνική μας κυριαρχία; Έχετε την ψευδαίσθηση ότι εκτός Ένωσης –γιατί το να αναγκαστούμε να φύγουμε από την ευρωζώνη θα πει ότι φεύγουμε συνολικά από την ΕΕ, και επειδή Βαλκάνια δεν υπάρχουν όπως τα ξέραμε, θα προσχωρήσουμε στην αφρικανική πραγματικότητα− θα μπορούσαμε σ’ αυτή την τόσο φουρτουνιασμένη γειτονιά του κόσμου, σε τούτη εδώ τη συγκυρία να επιβιώσουμε μόνοι μας; Μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο μπορούμε να ασκήσουμε ευρωπαϊκή κυριαρχία.
Ως αριστερός, δεν πιστεύω πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ούτε πως ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου. Έτσι, δεν κατάλαβα ποτέ την εκλεκτική συγγένεια ΑΝΕΛ-ΣΥΡΙΖΑ. Οι χθεσινές δηλώσεις του κυβερνητικού εταίρου όμως, αποτελούν ύβρη για την αριστερά του ορθού λόγου.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
αν η περίφημη βιωσιμότητα του χρέους αποτελεί αναγκαία συνθήκη για τη βιωσιμότητα της εθνικής μας οικονομίας, η παραγωγή πλούτου και η συνακόλουθη δημιουργία στέρεων θέσεων εργασίας, καθιστά τη συνθήκη και ικανή. Ακόμα και ολική διαγραφή χρέους να μπορούσαμε να πετύχουμε, αν δεν απεξαρτηθούμε από τα δανεικά, η χώρα θα μείνει εγκλωβισμένη στον φαύλο κύκλο των ελλειμμάτων και του χρέους.
Ο σχεδιασμός και η υποστήριξη ενός βιώσιμου μοντέλου παραγωγικής ανασύνταξης της χώρας, συμφωνούμε όλοι, πως θα στηρίζεται στους τομείς
- της γεωργίας
- του πολιτισμού και του τουρισμού
- της ενέργειας
- της θαλάσσιας οικονομίας / γαλάζιας ανάπτυξης
Εκεί που οφείλουμε να συμφωνήσουμε ακόμα, είναι τα προαπαιτούμενα για τη δημιουργία ενός ελκυστικού για την επιχειρηματικότητα περιβάλλοντος, αφού η χρεοκοπία σήμανε και το τέλος του κρατισμού. Απαιτούνται λοιπόν μεγάλες μεταρρυθμίσεις για τον εξορθολογισμό του δημοσίου, αξιοκρατία, πάταξη της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας. Η αποδόμηση του κράτους των συντεχνιών και των ομάδων συμφερόντων που επιμελώς εξέθρεψε επί δεκαετίες το πολιτικό μας σύστημα, στα πλαίσια του πελατειασμού και της πολιτικής αντιπαροχής, δεν μπορεί παρά να είναι η πρώτη προτεραιότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Αριστερά, διαχρονικά και παγκόσμια, αγωνιζόταν να τα αλλάξει όλα.
Ο κύριος Πρωθυπουργός μας κάλεσε να συμπαραταχθούμε στην προσπάθεια της χώρας. Ας μας πει όμως σε ποιες συγκεκριμένες προτάσεις να συμπαραταχθούμε. Ας μας πείτε, αν έχετε, το σχέδιό σας.
Κυρίες και Κύριοι της κυβέρνησης,
το Ποτάμι θα είναι δίπλα σας αν επιχειρήσετε τις μεγάλες αλλαγές που δεν έγιναν γιατί δεν υπήρχε πολιτική βούληση να γίνουν. Τις μεταρρυθμίσεις που θα μας κάνουν επιτέλους ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος.
Μην ξεχνάτε ότι η φορολογική πειθαρχία αποτελεί τον καλύτερο φίλο του κράτους πρόνοιας.
Τολμήστε τη σύγκρουση με κάθε είδους συμφέροντα, από τα τρωκτικά των κρατικών προμηθειών ως τους καταληψίες του δημόσιου αγαθού των τηλεοπτικών συχνοτήτων. Κι εμείς, το Ποτάμι, θα είμαστε εκεί μαζί σας.
* Η ομιλία του βουλευτή του Ποταμιού Σπύρου Δανέλλη, στη συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων του Πρωθυπουργού
