του Νικόλα Γιατρομανωλάκη Διεκδικώ ισονομία, ίσα δικαιώματα για όλους, κράτος δικαίου, θεσμούς που να λειτουργούν, ένα δημόσιο που να με τιμά και μια κοινωνία που να με σέβεται.
Γράφει ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης
Πριν ενάμιση χρόνο, γνώρισα συνομήλικούς μου, με δουλειές, οικογένειες, σκύλους, φίλους, αληθινές ζωές, οι οποίοι είναι στην πολιτική, ο καθένας στη χώρα του. Και τους είδα να αλλάζουν τα πράγματα γύρω τους. Να έχουν απτά αποτελέσματα: Το μαύρο να γίνεται γκρι και μετά άσπρο. Και τους ζήλεψα. Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή υποσχέθηκα στον εαυτό μου (γιατί κάτι τέτοιο μόνο στον εαυτό σου μπορείς να το υποσχεθείς, σε κανέναν άλλο), ότι θα προσπαθήσω να τους μοιάσω. Συνειδητοποίησα ότι η γκρίνια μου δεν αρκεί. Ότι όσα σωστά επιχειρήματα κι αν έχω, χωρίς πράξεις δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι.
Κι έτσι, λίγους μήνες μετά φτιάχτηκε το Ποτάμι. Και μπήκα μέσα, ως τον λαιμό. Έτρεξα την καμπάνια του για τις ευρωεκλογές, με τη βοήθεια εθελοντών και καλών συνεργατών και με ελάχιστα χρήματα. Και 88 μέρες μετά είχαμε ήδη δύο έδρες στην Ευρωβουλή. Και σκέφτηκα ότι ίσως τελικά κάτι μπορεί να αλλάξει. Ακόμα και στην Ελλάδα, τη χώρα που δεν είναι παίξε-γέλασε, που δεν έχει κουτόφραγκους, ντιντήδες και λαπάδες για να χρησιμοποιήσω προσφιλείς εκφράσεις εθνοπατέρων.
Τώρα έχουμε μπροστά μας ένα ακόμα μεγαλύτερο στοίχημα. Διεκδικούμε έναν ενεργό ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας στο κρισιμότερο σημείο της ιστορίας της τα τελευταία 40 χρόνια, την ώρα που κανείς δεν τολμά ή δεν θέλει να κάνει μεταρρυθμίσεις. Την ώρα που και οι μεν και οι δε εκφράζουν το αποτυχημένο, ναρκοθετημένο παρελθόν και επιθυμούν την επιστροφή στην εικονική πραγματικότητά του, ο καθένας με τον τρόπο του, εμείς απαιτούμε την ρήξη με αυτό.
Όταν μπαίνεις στην ελληνική πολιτική για πρώτη φορά το 2014, στη χειρότερη στιγμή δηλαδή, (δεν υπολογίζω τα σελέμπριτι και τους γόνους, για αυτούς ισχύουν άλλα κριτήρια), δεν προσδοκάς ιδιαίτερα προσωπικά οφέλη, χρήματα, δόξα, ειδικά αν είχες μια σχετικά καλή ποιότητα ζωής πριν. Προσδοκάς κοινωνικά οφέλη και επιδιώκεις να ζεις σε μια χώρα για την οποία δεν ντρέπεσαι και που δεν σε θίγει.
Αρνούμαι να νιώθω η εξαίρεση και μάλιστα να αισθάνομαι άσχημα και ενοχικά για αυτό. Αρνούμαι να υποκύψω στον φόβο αλλά και στην οργή. Αρνούμαι τις μισαλλόδοξες κραυγές αλλά και τους συνωμοτικούς ψιθύρους. Δεν θέλω ούτε το κράτος-πατερούλη να με θρέφει και να με χειραγωγεί ούτε το κράτος-τιμωρό, να με φορολογεί που αναπνέω και να με αποκλείει επειδή διαφοροποιούμαι.
Διεκδικώ ισονομία, ίσα δικαιώματα για όλους, κράτος δικαίου, θεσμούς που να λειτουργούν, ένα δημόσιο που να με τιμά και μια κοινωνία που να με σέβεται. Διεκδικώ το δικαίωμα μου να είμαι εργατικός, δημιουργικός και ρηξικέλευθος και να μην τιμωρούμαι για αυτό. Διεκδικώ η πόλη μου να είναι ζωντανή, παραγωγική και ανοιχτή, δεν με ενδιαφέρει η ψευδαίσθηση ασφάλειας των συρματοπλεγμάτων και δεν με καλύπτουν μικρές νησίδες ευημερίας μέσα στο χάος.
Διεκδικώ τα προφανή που έπαψαν να είναι δεδομένα.
Για αυτά είμαι εδώ. Για αυτά είμαι με το Ποτάμι.
* Ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης είναι υποψήφιος στην Α' Αθηνών και υπεύθυνος του τομέα Ναυτιλίας
11 Ιανουαρίου 2015
