Στην ολομέλεια της Βουλής τοποθετήθηκε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Ποταμιού, Σπύρος Δανέλλης, στο πλαίσιο της συζήτησης για τον Εκλογικό Νόμο.
Ο βουλευτής Ηρακλείου τόνισε, πως ο εκλογικός νόμος είναι ένα εργαλείο διαμόρφωσης του πολιτικού συστήματος και όχι μόνο ένα εργαλείο διαμόρφωσης Κοινοβουλευτικών συσχετισμών και εκλογής κυβερνήσεων.
Ο Σπύρος Δανέλλης θύμισε, πως Το Ποτάμι μακριά από παιχνίδια εντυπώσεων, εγκαίρως, από τον περασμένο Δεκέμβριο, κατέθεσε στον δημόσιο διάλογο μια ολοκληρωμένη πρόταση, που ήταν καρπός μιας διαφορετικής φιλοσοφίας.
Κλείνοντας, ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Ποταμιού είπε: «Αποσύρετε το νομοσχέδιο. Προχωρήστε, αξιοποιώντας όλους τους προβληματισμούς και τις προτάσεις που έχουν κατατεθεί στη συζήτηση μέχρι σήμερα, ανοίγοντας ουσιαστικό διάλογο με τα υπόλοιπα κόμματα. Έτσι, θα φανεί και το ποιοι θέλουν τη μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος, αλλά και ποιοι επιδιώκουν με πρόσκαιρα μικροκομματικά οφέλη την συγκυριακή αξιοποίηση του. Συνδέστε την κυβερνητική σας περίοδο με μια μεγάλη εξυγιαντική τομή, που θα αλλάξει τις σχέσεις πολιτικού συστήματος με την κοινωνία των πολιτών».
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=1Y9YS1J2aD0
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Αποφράδα ημέρα.
42 χρόνια από την τουρκική εισβολή.
Δεν ξεχνάμε το έγκλημα της εισβολής, όπως δεν ξεχνάμε ότι αυτό αποτέλεσε την κορύφωση και τελική συνέπεια του εγκλήματος της ελληνικής χούντας στις 15 Ιουλίου του 1974, ανατρέποντας τον πρόεδρο Μακάριο και την κυπριακή δημοκρατία.
Ο εκλογικός νόμος δεν είναι μόνο ένα εργαλείο διαμόρφωσης Κοινοβουλευτικών συσχετισμών και εκλογής κυβερνήσεων.
Είναι παράλληλα και ένα εργαλείο διαμόρφωσης του πολιτικού συστήματος.
Ένα εργαλείο διαμόρφωσης των σχέσεων, μεταξύ των κομμάτων, αλλά και των σχέσεων μεταξύ πολιτικού συστήματος και κοινωνίας.
Φοβάμαι πως σήμερα η Κυβέρνηση χάνει μια ιστορική ευκαιρία.
Χάνει την ευκαιρία να πιστωθεί τη νομοθέτηση ενός εκλογικού νόμου, που θα διασφάλιζε την κυβερνησιμότητα της χώρας, με δικαιότερο και αναλογικότερο τρόπο.
Ενός νόμου που θα οδηγούσε στην άρση πολλών από τις παθογένειες που χαρακτηρίζουν, τόσο το πολίτικό σύστημα, όσο και τις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων και της κοινωνίας.
Παθογένειες, με τις οποίες η αριστερά ανέκαθεν συγκρούονταν και που ισχυρίζεστε πως αυτό αποτελεί το προνομιακό πεδίο δράσης σας.
Πώς με τον εκλογικό νόμο που φέρνετε, αντιμετωπίζετε το μαύρο πολιτικό χρήμα, την εξάρτηση των υποψηφίων από τα ΜΜΕ, την εξάρτηση από τους εκδότες και τους καναλάρχες;
Πώς ενισχύετε την ανεξαρτησία των υποψηφίων βουλευτών από κάθε πιθανή αθέμιτη συναλλαγή, αφού δεν κάνετε τίποτα για τον περιορισμό των εκλογικών δαπανών;
Δεν τολμήσατε καν να αγγίξετε τις τερατώδεις περιφέρειες της Β’ Αθηνών και Θεσσαλονίκης.
Πώς αντιμετωπίζετε τις πελατειακές σχέσεις που διογκώθηκαν δυσανάλογα, από τις «μάχες του σταυρού προτίμησης»;
Που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της διαπλοκής, καθώς είναι καθοριστικός παράγοντας πελατειακών σχέσεων.
Το Ποτάμι μακριά από παιχνίδια εντυπώσεων, εγκαίρως, από τον περασμένο Δεκέμβριο, κατέθεσε στον δημόσιο διάλογο μια ολοκληρωμένη πρόταση, που ήταν καρπός μιας διαφορετικής φιλοσοφίας.
Στο εκλογικό σύστημα που προτείναμε, στοχεύουμε στην δημιουργία μιας νέας σχέσης μεταξύ πολιτών και πολιτικής.
Αντιμετωπίζουμε την πανθομολογούμενη παθογένεια του καλπονοθευτικού μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα, γιατί θεωρούμε ότι ενισχύει τα εκβιαστικά διλλήματα και νοθεύει με τρόπο απαράδεκτο την αρχή της αναλογικότητας.
Προτείνουμε ένα πολύ μικρότερο μπόνους στο πρώτο κόμμα ή συνασπισμό κομμάτων, ώστε να διασφαλιστεί η κυβερνησιμότητα του τόπου, χωρίς να αναγκαστεί το πρώτο κόμμα να γίνει έρμαιο στους εκβιασμούς μικρών ευκαιριακών κομμάτων ή βουλευτών, ούτε να κινδυνεύει το κυβερνητικό σχήμα από ακυρωτικές, εξ ανάγκης αταίριαστες συνεργασίες.
Προτείναμε την δημιουργία 150 μονοεδρικών περιφερειών, όπου από ενιαία λίστα ο πολίτης θα επέλεγε τον άριστο και σε δεύτερη κάλπη θα ψήφιζε το κόμμα επιλογής του στην ευρύτερη πολυεδρική του περιφέρεια.
Μιλούσαμε για επτά τέτοιες περιφέρειες.
Κι εδώ χωρίς σταυρό προτίμησης, αφού η σειρά κατάταξης θα καθορίζεται με ανοικτές στην κοινωνία δημοκρατικές – συμμετοχικές διαδικασίες, αποκαθιστώντας την χαμένη λόγω μη εμπιστοσύνης σχέση μεταξύ κομμάτων – πολιτών.
Χάνετε την ευκαιρία να εξυγιάνετε και να ωθήσετε στην δημοκρατική αναδιαμόρφωση και ωρίμανση το πολιτικό σύστημα και τις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων, αλλά και μεταξύ κομμάτων και κοινωνίας.
Εμείς στο Ποτάμι, θέλοντας να είμαστε εποικοδομητικοί, έχουμε καταθέσει δύο τροπολογίες που θεωρούμε ότι βελτιώνουν, σημαντικά το νομοσχέδιο.
Θέλετε λέτε “την ενεργό συμμετοχή μερίδας πολιτών που αισθάνεται αποκλεισμένη και μη εκφραζόμενη από τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς, του κοινοβουλίου περιλαμβανομένου, με αποτέλεσμα να διοχετεύει την δυσαρέσκειά της σε αντικοινωνικές και αντιπολιτικές διεξόδους.”
Πολύ ωραία ως εδώ.
Για να το πετύχετε αυτό θεσμοθετείτε την ψήφο στα 17.
Δεν είμαστε αντίθετοι.
Δεχόμενοι την τροπολογία μας, ωστόσο, διασφαλίζετε πως δεν θα ψηφίζουν και οι δεκαεξάρηδες, καθώς καταργείται η μέθοδος πλασματικού υπολογισμού της συμπλήρωσης του 17ου έτους της ηλικίας.
Συγκεκριμένα, προτείνουμε την κατάργηση της παρ. 2 του αρθρ. 4 του π.δ. 26/2012 που θεωρεί την 1η Ιανουαρίου ως ημερομηνία γέννησης, όλων όσοι γεννήθηκαν μέσα στο χρόνο.
Και για να πάμε και στην ουσία.
Φαντάζομαι, ότι κανένας σας δεν πιστεύει ειλικρινά, ότι ένας έφηβος στα δεκαέξι του, που κατά το ποινικό και αστικό δίκαιο στερείται αξιολογικής ικανότητας, είναι σκόπιμο να έχει το δικαίωμα του εκλέγειν.
Όπως επίσης δεν φαντάζομαι ότι κανένας σας θα επιθυμούσε το σχολείο να μετατραπεί σε αρένα κομματικών αντιπαραθέσεων, επειδή ξέρουμε πολύ καλά ποιοι θα τρέξουν να αξιοποιήσουν μια τέτοια δυνατότητα.
Και επιπλέον στη λογική του μη αποκλεισμού, αποδεχτείτε και την άλλη μας τροπολογία που διασφαλίζει την συμμετοχή των ελλήνων του εξωτερικού, οι οποίοι ωστόσο παραμένουν εγγεγραμμένοι στα δημοτολόγια της χώρας.
Αποδεχθείτε την σύγχρονη αναγκαιότητα της θεσμοθέτησης επιστολικής ή ηλεκτρονικής ψήφου, κατά το παράδειγμα των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών.
Το κόστος είναι μηδαμινό σε σχέση με τα πλεονεκτήματα.
Η εποχή των κομματικών τσάρτερ – ευτυχώς - παρήλθε ανεπιστρεπτί.
Αποκλείουμε τους νέους έλληνες επιστήμονες από την οικονομική ζωή του τόπου, ας μην τους αποκλείουμε και από την πολιτική.
Κυρίες και κύριοι της πλειοψηφίας,
Μη προσπερνάτε το γεγονός πως η πολιτική δεν σχεδιάζεται, ούτε ασκείται εν κενώ, αλλά μέσα σε συγκεκριμένες πολιτικές, κοινωνικές, ιστορικές συνθήκες.
Σήμερα η απλή αναλογική που προτείνετε, είναι επικίνδυνη για την χώρα, αφού μαθηματικά οδηγεί σε πλήρη αδυναμία συγκρότησης βιώσιμης κυβέρνησης.
Είναι πρόδηλο πως στην επιλογή αυτού του εκλογικού νόμου οδηγείστε από τα δημοσκοπικά ευρήματα, προκειμένου να διατηρήσετε πρωταγωνιστικό ρόλο στον σχηματισμό κυβέρνησης, ακόμη και αν έρθετε δεύτερο κόμμα.
Ποιος σώφρων Έλληνας σήμερα, μπορεί να πει πως σε αυτήν την τόσο ταραγμένη περίοδο, και σε μια τόσο απρόβλεπτη γειτονιά, μπορεί η χώρα να αντέξει έστω και μια ημέρα ακυβερνησίας;
Έχουμε αυτήν την πολυτέλεια;
Και επίσης, ποιος σώφρων Έλληνας θεωρεί πως τα δυο μεγάλα κόμματα θα μπορούσαν να συγκυβερνήσουν σε ένα μεγάλο συνασπισμό, όταν ο διχαστικός λόγος και η συγκρουσιακή λογική διακρίνει τις πολιτικές και των δύο;
Γιατί αν ίσχυε ο νόμος που προτείνετε τον Σεπτέμβριο, κυβέρνηση θα είχαμε μόνο με την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ.
Πόσο ρεαλιστικό το βλέπετε αυτό;
Η ακυβερνησία της Ισπανίας μετά από δεύτερες εκλογές, παρά τις τεράστιες διαφορές λειτουργίας του πολιτικού της συστήματος με το δικό μας, πρέπει να σας προβληματίσει σοβαρά.
Μέσα από αυτές τις μικροκομματικές μεθοδεύσεις δημιουργείτε, επιπλέον, χάσμα μεταξύ κοινωνίας και πολιτικού συστήματος.
Αν πραγματικά σας ενδιαφέρει η απλή αναλογική που προϋποθέτει σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ των κομμάτων, γιατί δεν επενδύσατε προς αυτή την κατεύθυνση;
Είσαστε προετοιμασμένα και τα δύο μεγάλα κόμματα για έναν μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό κατά το παράδειγμα της Γερμανίας;
Και μην ξανακάνει κανείς ανιστόρητες συγκρίσεις με το ομοσπονδιακά διαρθρωμένο Βέλγιο, που επιπλέον διαθέτει μια ασύγκριτη με εμάς δημόσια διοίκηση.
Δημόσια διοίκηση και περιφερειακές δομές, που σε άλλες συνθήκες, τις δεκαετίες ’70-’80 είχαν σώσει από την κατάρρευση την Ιταλία, όταν το πολιτικό της σύστημα είχε ρευστοποιηθεί.
Σήμερα, με όλα αυτά που διακρίνουν τη δημόσια ζωή, με όλες τις απειλές που έχουμε σε όλους τους τομείς, από την οικονομία, μέχρι την ασφάλεια πρώτιστο καθήκον είναι η οικοδόμηση όρων εμπιστοσύνης.
Γιατί θα έπρεπε να έχουμε συνειδητοποιήσει, πως η απόλυτη έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των κομμάτων, αποτελεί και τον κυριότερο παράγοντα της παραμονής μας στα μνημόνια και στην παρατεταμένη κρίση.
Δεν μπορούμε να ζητάμε από τους πολίτες να εμπιστευτούν το πολιτικό σύστημα, όταν το πολιτικό σύστημα συνεχίζει τα ξεπερασμένα μικροκομματικά παιχνίδια του.
Η απλή αναλογική απαιτεί μια προχωρημένη κουλτούρα συνεννοήσεων και συνεργασιών.
Επιπρόσθετα, προϋποθέτει και μεγάλα αποθέματα εμπιστοσύνης.
Και αυτά προς το παρόν, δεν υπάρχουν.
Και δεν αντιλαμβάνομαι πως θεωρείτε ότι είναι επιτρεπτό σε αυτές τις συνθήκες, να πάρουμε τέτοια ρίσκα, τέτοιες επισφάλειες.
Εμείς, Το Ποτάμι, επιθυμούμε δικαιότερο και αναλογικότερο εκλογικό σύστημα.
Το όχι στη ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού δια της απλής αναλογικής, δεν σημαίνει και ναι στη διατήρηση του παραμορφωτικού – καλπονοθευτικού μπόνους των 50 εδρών.
Είμαστε ενάντιοι και στην υπερ-ενισχυμένη αναλογική.
Για αυτό και καταθέσαμε τροπολογία που εξασφαλίζει ένα μικρό, κλιμακούμενο, αναλογικό μπόνους στο πρώτο κόμμα, αναλόγως του ποσοστού του, το οποίο δίνει τη δυνατότητα της δημιουργίας σταθερών κυβερνήσεων και τον «πρώτο λόγο» στο κόμμα που ο ελληνικός λαός κάθε φορά επιλέγει ως πρώτο στις εκλογές.
Δείτε την.
Η εμμονή της ΝΔ από την άλλη, στον υπάρχοντα παραμορφωτικό εκλογικό νόμο, αποκαλύπτει την ιδιοτέλειά της, εξαιτίας των θετικών για αυτήν δημοσκοπικών ευρημάτων.
Υπεραμύνεται έτσι, ενός νόμου που δημιουργεί σωρεία στρεβλώσεων.
Βεβαίως, η χρησιμοποίηση στρεβλωτικών προς την βούληση του εκλογικού σώματος, νόμων δεν είναι καινοφανής στην ιστορία της συντηρητικής παράταξης.
Ο νόμος Παυλόπουλου που προδήλως λαφυραγωγεί το δεύτερο κόμμα, η θεσμοθέτηση του 17% για είσοδο στην 2η κατανομή από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το ‘77, αλλά και τα τριφασικά συστήματα των δεκαετιών του ’50 και του ’60 είναι δικά της δημιουργήματα.
Σε αντίθεση με τα όσα διακήρυττε ο σημερινός Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, περί θεσμικού εκσυγχρονισμού, παρατηρούμε ότι η στάση του κόμματός του σήμερα αποκαλύπτει πολιτικό κυνισμό και εξίσου μικροκομματικές στοχεύσεις με αυτές της κυβέρνησης.
Αυτές ακριβώς, που υποτίθεται πως πολεμά στο πρόσωπο της κυβερνητικής πρότασης και που προφανώς οδηγούν σε μια εξίσου εκβιαστική πόλωση.
Ωστόσο, ο λαός δεν επιθυμεί πλέον αυτοδύναμες κυβερνήσεις.
Το καταδεικνύουν όλα τα εκλογικά, αλλά και δημοσκοπικά αποτελέσματα εδώ και τέσσερα χρόνια.
Αν ο ελληνικός λαός δεν έδωσε την αυτοδυναμία στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν αυτός έτρεφε την αυταπάτη της άκριτης ελπίδας και των εθνικών ψευδαισθήσεων και όταν υποσχόταν τα πάντα στους πάντες, είναι βέβαιο πως κανένα κόμμα, δεν πρόκειται να πάρει την αυτοδυναμία, μεσούσης της κρίσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Οι κυβερνήσεις συνεργασίας, από κυβερνήσεις ανάγκης έχουν γίνει κυβερνήσεις κανονικότητας.
Το βλέπουμε παντού στην Ευρώπη και κυρίως σε χώρες που έχουν περάσει την περιπέτεια των μνημονίων.
Και πάνω στις βιώσιμες κυβερνήσεις συνεργασίας πρέπει να δουλέψουμε.
Και όχι πάνω σε μια ανολοκλήρωτη πρόταση, με άνευρες τροποποιήσεις οι οποίες απεικονίζουν τελικά, αφενός τους φόβους του ενός και αφετέρου τις ελπίδες του άλλου απέναντι στα δημοσκοπικά ευρήματα.
Ο τόπος έχει ανάγκη από συναινέσεις.
Ο περαιτέρω κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος θα εντείνει ακόμη περισσότερο την ήδη οικονομική και επενδυτική ανασφάλεια.
Δεν μπορούμε να στηριχθούμε σε κυβερνήσεις που αποτελούνται από ένα πλήθος ασύνδετων μεταξύ τους κομμάτων, κυβερνήσεις που δεν έχουν ιδεολογική συνάφεια ή κοινή φιλοσοφία, αλλά συνευρίσκονται ευκαιριακά και οπορτουνιστικά, περιοριζόμενες σε αναποτελεσματικούς ελάχιστους κοινούς παρονομαστές.
Το απολεσθέν κεφάλαιο της εμπιστοσύνης πρέπει άμεσα να ξανακερδηθεί.
Αυτό απαιτεί όμως ειλικρίνεια και απομάκρυνση από κουτοπονηριές και ιδιοτέλειες.
Σήμερα, αφού εκλείπει ο πειρασμός συνυπολογισμού της μιασματικής ψήφου της ΧΑ, κάντε μια μεγάλη υπέρβαση, όσο και αν αυτό ακούγεται αιρετικό και ανορθόδοξο.
Αποσύρετε το νομοσχέδιο.
Προχωρήστε, αξιοποιώντας όλους τους προβληματισμούς και τις προτάσεις που έχουν κατατεθεί στη συζήτηση μέχρι σήμερα, ανοίγοντας ουσιαστικό διάλογο με τα υπόλοιπα κόμματα.
Έτσι θα φανεί και το ποιοι θέλουν τη μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος, αλλά και ποιοι επιδιώκουν με πρόσκαιρα μικροκομματικά οφέλη την συγκυριακή αξιοποίηση του.
Συνδέστε την κυβερνητική σας περίοδο με μια μεγάλη εξυγιαντική τομή, που θα αλλάξει τις σχέσεις πολιτικού συστήματος με την κοινωνία των πολιτών.
Ευχαριστώ.
Σπύρος Δανέλλης - Ηρακλείου
