Ομιλία του Γ. Μαυρωτά στη Βουλή για το νομοσχέδιο για τον ΟΑΣΘ
«Η εξαίρεση θα ήταν να έρθει ένα νομοσχέδιο της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με κανονικές διαδικασίες», έτσι ξεκίνησε την ομιλία του στη Βουλή ο βουλευτής Αττικής και Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Έργου του Ποταμιού, Γιώργος Μαυρωτάς, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ.
Καταρχάς αναφέρθηκε στο προβληματικό υπάρχον καθεστώς του ΟΑΣΘ, το οποίο χαρακτήρισε ως παράδειγμα κρατικοδίαιτου καπιταλισμού ο οποίος εξασφάλιζε από τη μία σταθερά κέρδη στους μετόχους και από την άλλη διορισμούς και ψήφους στους τοπικούς πολιτικούς παράγοντες.
Τόνισε ότι η Θεσσαλονίκη όντας η 2η μεγαλύτερη πόλη στην Ελλάδα δεν έχει άλλα δημόσια μέσα μεταφοράς εκτός από τα λεωφορεία και πως όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι ένα εργαλείο οικονομικής ανάπτυξης και δείκτης ποιότητας ζωής.
Απευθυνόμενος στον κ. Σπίρτζη και στις αναφορές του για το πάρτι διορισμών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στον ΟΑΣΘ, αναρωτήθηκε που ήταν ο νυν Υπουργός τότε; Γιατί έστω ως Πρόεδρος του ΤΕΕ δεν είχε πει ούτε λέξη;
Με γνώμονα την ευρωπαϊκή υποχρέωση απελευθέρωσης των συγκοινωνιών στο τέλος του 2019, ο κ. Μαυρωτάς κατέδειξε την έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού από την Πολιτεία, τη μη ίδρυση Ρυθμιστικής Αρχής και την ανάγκη διεξαγωγής διεθνούς διαγωνισμού με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον, ωστόσο όπως σημείωσε η κυβέρνηση αντ’ αυτών παίζει κατενάτσιο.
Σχολιάζοντας και άλλα θέματα της επικαιρότητας, στάθηκε στις αναφορές του Πρωθυπουργού περί θεσμικών εμποδίων από τις αποφάσεις της δικαιοσύνης, στις συνομιλίες του κ. Καμμένου με ισοβίτη κρατούμενο για υπόθεση ναρκωτικών και στις αποκαλύψεις Βαρουφάκη για παράλληλο νόμισμα.
Ειδικότερα την αντιπαράθεση της Κυβέρνησης με τη δικαιοσύνη, τη χαρακτήρισε ως έναν ανταρτοπόλεμο που πριονίζει έναν βασικό θεσμό της δημοκρατίας ενώ συμπλήρωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί αποστρατείες στον χώρο της δικαιοσύνης ως δικές του εφεδρείες.
Ο βουλευτής του Ποταμιού αναφέρθηκε σε όλο το ιστορικό της Κυβέρνησης να κυριαρχήσει απέναντι στις άλλες εξουσίες, ξεκινώντας με τα ΜΜΕ, εν συνεχεία υπονομεύοντας το νομοθετικό έργο της Βουλής με συνεχώς επείγουσες διαδικασίες και τώρα με τις επιθέσεις στη δικαστική εξουσία.
Έκανε αναφορά για τα απαράδεκτα γεγονότα με τις εκτεταμένες ζημιές στην οδό Ερμού και την επίθεση σε τουρίστα στο κέντρο της Αθήνας επειδή ψώνιζε την Κυριακή.
Ολοκληρώνοντας την παρέμβασή του, τόνισε για ακόμη μία φορά ότι πρέπει να γίνουν επενδύσεις οι οποίες θα φέρουν δουλειές και οι επενδύσεις όπως είπε, θέλουν κλίμα και όχι κλάμα. Ο κ. Μαυρωτάς σημείωσε ότι το DNA του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να υποστεί γονιδιακή μετάλλαξη γιατί είχε μάθει ως κόμμα μόνο να αντιδρά και όχι να δρα, να διαμαρτύρεται και όχι να δημιουργεί.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Όταν άκουσα ότι έρχεται το νομοσχέδιο του ΟΑΣΘ η πρώτη μου απορία ήταν γιατί να έρθει με τη διαδικασία του επείγοντος. Αν και δεν πέφτουμε από τα σύννεφα. Η εξαίρεση θα ήταν να έρθει με κανονικές διαδικασίες. Με τη διαδικασία του επείγοντος, λοιπόν, για να ψηφιστεί ώστε να ξεκινήσει αμέσως μετά, όπως είπε ο Υπουργός, ο σχεδιασμός και η υλοποίησή του, δηλαδή τον Αύγουστο που ως γνωστόν οι δημόσιες υπηρεσίες σφύζουν από δραστηριότητα.
Ας πάμε στο συγκεκριμένο θέμα. Δεν θα μπω σε λεπτομερή συζήτηση. Τα είπε ο κ. Αμυράς ο εισηγητής μας. Το καθεστώς με τον ΟΑΣΘ ήταν ήδη προβληματικό: Κρατικοδίαιτος καπιταλισμός, ο οποίος εξασφάλιζε για τους μετόχους σταθερά κέρδη και βέβαια τη δυνατότητα τοπικών πολιτικών παραγόντων να διορίζουν εξασφαλίζοντας ψήφους. Ένα κλασικό παράδειγμα δηλαδή πελατειακού κράτους όπου κάποιοι έκαναν τη ψηφοθηρική τους πολιτική με τις πλάτες του δημοσίου.
Η Θεσσαλονίκη, η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Ελλάδος, δεν είχε και δεν έχει άλλα δημόσια μέσα μεταφοράς εκτός από τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ. Όπως έχει ειπωθεί πολλές φορές, αναπτυγμένος τόπος δεν είναι εκεί όπου οι φτωχοί μετακινούνται με αυτοκίνητα, αλλά εκεί όπου ακόμα και οι πλούσιοι χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Δυστυχώς, η αντίληψη που κυριαρχεί εδώ είναι ότι οι δημόσιες αστικές συγκοινωνίες αφορούν κυρίως τα χαμηλά εισοδήματα και αποτελούν δαπάνη. Η αντίληψη αυτή είναι παρωχημένη.
Όταν η Google αποφάσισε να εγκαταστήσει τα κεντρικά της γραφεία στο Δουβλίνο στην Ισλανδία, έθεσε ως προϋπόθεση την άριστη πρόσβαση του προσωπικού είτε με μέσα μαζικής μεταφοράς είτε με ποδήλατα. Για το Δουβλίνο, λοιπόν, οι αστικές συγκοινωνίες αποδείχθηκαν στρατηγικός σύμμαχος στην προσέλκυση επενδύσεων.
Σήμερα χρειάζεται να γίνει κατανοητό ότι οι δημόσιες συγκοινωνίες αφορούν όλους και είναι εργαλείο οικονομικής ανάπτυξης. Οι καλές αστικές συγκοινωνίες αποτελούν παράγοντα προσέλκυσης άμεσων ξένων επενδύσεων, ενώ επηρεάζουν και τον δείκτη ποιότητας ζωής σε κάθε πόλη.
Η λύση, λοιπόν, που δίνει η Κυβέρνηση είναι κατά τη γνώμη μας στην λάθος κατεύθυνση. Μπορεί να είναι ελκυστική για τους δυόμισι χιλιάδες εργαζόμενους, που θα τις μετατρέψει σε δημόσιους υπαλλήλους, αλλά σε λίγο το πιθανότερο είναι ότι οι δύο νέοι κρατικοί φορείς, ο ΟΣΕΘ και η ΑΣΥΘ -Αλήθεια που το βρήκατε τα ονόματα αυτά, ΟΣΕΘ και ΑΣΥΘ; Είναι σαν ζευγάρι που ξεπηδάει από τις σελίδες της Παλαιάς Διαθήκης. - να καταλήγουν στο Υπερταμείο, λοιπόν, όπως ο ΟΑΣΑ ή το ΤΑΙΠΕΔ, που θα αναλάβει την ιδιωτικοποίησή τους πηγαίνοντας προς το 2019, που θα πρέπει να υπάρξει απελευθέρωση του συγκοινωνιακού έργου. Και τότε, κύριε Υπουργέ, μιας και σας αρέσει η λέξη «αποϊδιωτικοποίηση» -γεμίζει το στόμα σας, όταν την λέτε- θα έχουμε μία απο-αποϊδιωτικοποίηση.
Εν τω μεταξύ, η συγκοινωνίες στην πόλη θα έχουν γίνει μπάχαλο, καθότι σε αντίθεση με την Αθήνα δεν υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη μέσα σταθερής τροχιάς, Τραμ και Μετρό. Και μου κάνει εντύπωση που κανένας στην Θεσσαλονίκη δεν ανησυχεί γι’ αυτό.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Ζ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΛΥΚΟΥΔΗΣ)
Σας άκουσα μάλιστα χθες στην Επιτροπή να λέτε για το πάρτι των διορισμών από Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, που γινόταν στον ΟΑΣΘ. Δίκιο έχετε, απόλυτο δίκιο. Εσείς όμως αλήθεια, πού ήσασταν τότε; Ο πρόεδρος του ΤΕΕ δεν μπορούσε να πει μια λέξη γι’ αυτά ή μήπως, επειδή ήσασταν σε άλλο στρατόπεδο, πιο «πράσινο», δεν είχατε σχόλια για τα κακώς κείμενα ή μήπως τότε στα μάτια σας αυτά δεν ήταν κακώς κείμενα;
Ας έρθουμε και στο σήμερα. Η χώρα έχει υποχρέωση κατάθεσης στρατηγικού σχεδίου απελευθέρωσης συγκοινωνιών από το 2019 και μετά για την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Υπό κανονικές συνθήκες, αυτό θα ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για την Κυβέρνηση να εξελίξει τα παρωχημένα μοντέλα του ΟΑΣΘ και του ΟΑΣΑ. Το κράτος οφείλει να σχεδιάζει, να ελέγχει και να επιδοτεί στοχευμένα το εισιτήρια και τους μισθούς των εργαζομένων, όχι όμως και το μέρισμα των μετοχών του ΟΑΣΘ.
Τι λείπει; Τα είπε και ο εισηγητής μας: Ο στρατηγικός σχεδιασμός της πολιτείας, σε συνεργασία με Τοπική Αυτοδιοίκηση, η ίδρυση ρυθμιστικής αρχής υπεύθυνης για την τήρηση των προδιαγραφών ποιότητας, η διεξαγωγή διεθνούς διαγωνισμού για την παραχώρηση των αστικών συγκοινωνιών με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον και ο οικονομικός έλεγχος και η λογοδοσία για τη διαχείριση του κρατικού χρήματος από τον ΟΑΣΘ. Αν’ αυτού όμως, η Κυβέρνηση περί άλλων τυρβάζει. Παρουσιάζει τον κρατικό ΟΑΣΑ ως υπόδειγμα κρατικού μεταφορέα και τον ΟΑΣΘ ως ιδιωτικό οργανισμό-μίασμα.
Κατά τη γνώμη μας, η κρατικοποίηση ή η αποϊδιωτικοποίηση του ΟΑΣΘ είναι μία φτωχά μελετημένη λύση που επιλέγεται, όχι γιατί είναι η βέλτιστη λύση, αλλά γιατί ταιριάζει στο ιδεολογικό κοστούμι του ΣΥΡΙΖΑ, μία χαμένη ευκαιρία, την οποία ευχόμαστε να μην πληρώσουμε τελικά είτε σε αποζημιώσεις είτε σε ταλαιπωρία.
Επιτρέψτε μου τώρα να περάσω και σε κάποια άλλα θέματα της επικαιρότητας. Και τι να πρωτοδιαλέξει κανείς; Τον Πρωθυπουργό που θεωρεί τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης θεσμικά εμπόδια και μάλλον, γι’ αυτό στελεχώνει κατάλληλα το νομικό του γραφείο με την συνταξιούχο πλέον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου; Τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας να τηλεφωνεί μυστικά σε ισοβίτη κρατούμενο για ναρκωτικά, σαν να παρακολουθούμε ένα επεισόδιο από το γνωστό σίριαλ «House of Cards»; Τις αποκαλύψεις από τους παλαιότερους πρωταγωνιστές -τα πάλαι ποτέ «assets», που λέγατε, της Κυβέρνησης- για παράλληλο νόμισμα και έξοδο από την Ευρωζώνη σε σχεδιασμούς καφενειακού επιπέδου, λες και προετοίμαζαν που θα πάνε πενταήμερη; Τις επιθέσεις μπαχαλάκηδων στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε πανεπιστήμιο, όπως έγινε χθες στο Βόλο;
Απ’ όλα αυτά θα αναφερθώ μόνο στο πρώτο. Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας αντιπαράθεσης μεταξύ Κυβέρνησης και Δικαιοσύνης. Σε κάθε απόφαση, που δεν αρέσει στην Κυβέρνηση βγαίνουν Υπουργοί σχολιάζουν, είτε με μαντινάδες είτε με αναρτήσεις σε κοινωνικά δίκτυα είτε με προτροπές επέμβασης στο έργο της.
Όχι, η δικαιοσύνη δεν είναι υπεράνω κριτικής, ούτε είναι και αλάνθαστη, όμως πιστεύετε αλήθεια ότι η συνεχής αμφισβήτησή της από Υπουργούς της Κυβέρνησης -και όχι κάποιους σχολιαστές και δημοσιογράφους- είναι εποικοδομητική;
Δεν μπαίνω στην ουσία των αποφάσεων. Μπαίνω στην ουσία των αντιδράσεων. Ανταρτοπόλεμος από την Κυβέρνηση που «πριονίζει» έναν βασικό θεσμό της δημοκρατίας. Οι αντιδράσεις στις αποφάσεις της δικαιοσύνης έχουν πυκνώσει τον τελευταίο καιρό και δεν ξέρω αν αυτό έχει να κάνει με τις συγκεκριμένες αποστρατείες στον χώρο της δικαιοσύνης -γιατί πριν δεν τα είχαμε αυτά-, αποστρατείες που δεν είναι ακριβώς αποστρατείες, αλλά χρησιμοποιούνται περισσότερο ως εφεδρείες από την Κυβέρνηση.
Η Κυβέρνηση, λοιπόν, έχοντας την εκτελεστική εξουσία, προσπαθεί να κυριαρχήσει απέναντι σ’ όλες τις άλλες, ξεκινώντας από τις γνωστές προσπάθειες που έκανε στην τέταρτη εξουσία, στον τύπο, και πηγαίνοντας στην υπονόμευση της νομοθετικής εξουσίας με όλες αυτές τις επείγουσες κοινοβουλευτικές διαδικασίες που συνεχίζονται ακόμα και μετά το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης που πιθανόν να δικαιολογούσε επείγουσες διαδικασίες. Θυμίζω ότι ακόμα και το προηγούμενο νομοσχέδιο για τα πνευματικά δικαιώματα πέρασε με επείγουσες διαδικασίες. Τώρα, μετά το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, πώς δικαιολογείται αυτός ο υποβιβασμός του Κοινοβουλίου; Μαθαίνω ότι έρχονται ακόμα άλλα τρία-τέσσερα νομοσχέδια μέχρι το κλείσιμο της Βουλής σε δύο εβδομάδες, οπότε επειδή δεν βγαίνουν οι ημερομηνίες, μάλλον και εκεί πέρα θα έχουμε επείγουσες και κατεπείγουσες διαδικασίες.
Τώρα, η επόμενη εξουσία που έρχεται να θίξει η Κυβέρνηση είναι η δικαστική. Έρχεται να επικρίνει τις αποφάσεις της, θεωρώντας την θεσμικό εμπόδιο. Θεσμικό εμπόδιο για ποιον και γιατί; Η παρεμβατική αυτή πρακτική απέναντι στις άλλες εξουσίες δημιουργεί τριγμούς και πλήττει την ευστάθεια του συστήματος και ένα ασταθές σύστημα εύκολα χάνει την ισορροπία του.
Όλα αυτά γίνονται για την επικοινωνία, για να κλείσει το μάτι ο ΣΥΡΙΖΑ σε συγκεκριμένα ακροατήρια, προσπαθώντας να τα πείσει ότι δεν έχει χάσει την ψυχή του. Γι’ αυτό και η ανοχή απέναντι σε ακραίες συμπεριφορές που στον κόσμο τους έχουν ένα ιδεολογικό άλλοθι πλήττει βάναυσα την εικόνα της χώρας. Τουρίστας ξυλοκοπήθηκε στο κέντρο της Αθήνας επειδή ψώνιζε την Κυριακή. Προχθές η Ερμού έγινε πεδίο μάχης, με δεκάδες μαγαζιά να έχουν υποστεί ζημιές. Νομίζαμε ότι η βαλβίδα εκτόνωσης της αντικυβερνητικής οργής ήταν τα Εξάρχεια και το πολύπαθο Πολυτεχνείο. Τώρα βλέπουμε να μεταφέρεται αυτή η βαλβίδα εκτόνωσης στο κέντρο της Αθήνας για να χαϊδέψει η Κυβέρνηση τα αυτιά συγκεκριμένων ομάδων.
Πρέπει, όμως, η χώρα να αλλάξει σελίδα, η οικονομία να μπει επιτέλους σε πρώτο πλάνο, μπροστά από την επικοινωνία. Πρέπει να δημιουργηθούν δουλειές στη χώρα και αυτή πρέπει να είναι η νούμερο ένα προτεραιότητά μας. Δεν μπορείτε, όμως, να τα κάνετε αυτά κάνοντας όλους τους ανέργους είτε μετακλητούς είτε να τους προσλάβετε στο δημόσιο. Οι δουλειές θα έλθουν από τον ιδιωτικό τομέα και οι δουλειές θέλουν επενδύσεις. Οι επενδύσεις, όμως, θέλουν κλίμα, όχι κλάμα κάθε φορά που γίνεται μια ιδιωτικοποίηση.
Το DNA του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, πρέπει να υποστεί μία γονιδιακή μετάλλαξη. Ως κόμμα έχει μάθει να αντιδρά και όχι να δρα, να διαμαρτύρεται και όχι να δημιουργεί. Επειδή το κόμμα έχει εισβάλει στο κράτος, το έχει αδρανοποιήσει. Αλλαγές, μεταρρυθμίσεις ψηφίζονται, αλλά δεν εφαρμόζονται και χωρίς αποτελεσματικό κράτος, η ιδιωτική πρωτοβουλία θα καταρρεύσει, γιατί δεν θα υπάρχουν θεσμοί και κανόνες. Θα επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας και η ζούγκλα, ξέρετε, δεν φημίζεται για τη δημοκρατία της.
Ευχαριστώ πολύ.
