Ομιλία Γιώργου Μαυρωτά στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων
Ως απαράδεκτη, ανήθικη και κουτοπόνηρη τακτική χαρακτήρισε ο βουλευτής Αττικής και Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Έργου με το Ποτάμι, Γιώργος Μαυρωτάς, τη διαδικασία με την οποία κατατέθηκε και συζητείται το επείγον νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, με τίτλο «Αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις».
Κατά τη συζήτηση επί της αρχής στην Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, ο κ. Μαυρωτάς τόνισε, αφού πρώτα καυτηρίασε το γεγονός έλλειψης αξιολόγησης του προηγούμενου συστήματος, πως η τελική μορφή του σχεδίου νόμου που κατατέθηκε δεν συμπεριλαμβάνει τον περιορισμό θητειών για τους διευθυντές, ούτε και τη μαγνητοφώνηση των συνεντεύξεων, ενώ υποστήριξε πως δεν είναι δυνατόν για όλα τα στελέχη εκπαίδευσης να υπάρχουν τα ίδια κριτήρια.
Χαρακτηριστικά αναρωτήθηκε, αν οι απαιτήσεις από έναν σχολικό σύμβουλο ή συντονιστή εκπαιδευτικού έργου είναι οι ίδιες με τον περιφερειακό διευθυντή και πώς γίνεται πρώτα να αξιολογηθούν οι Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου, μετά οι Διευθυντές Εκπαίδευσης και μετά οι Περιφερειακοί Διευθυντές, σχολιάζοντας παράλληλα «εκτός αν υποκρύπτονται πολιτικές σκοπιμότητες. Ας κάνουν τώρα τις κρίσεις και τις επιλογές οι δικοί μας -γιατί οι περιφερειακοί διευθυντές είναι δικοί σας μετακλητοί υπάλληλοι- και μετά βλέπουμε ποιοι θα αναλάβουν στη θέση τους».
Στο θέμα της μοριοδότησης έκανε συγκεκριμένες προτάσεις για ένα δικαιότερο σύστημα. Αναφορικά με τις θητείες ξεκαθάρισε πως δεν πρέπει να είναι ισόβιες, αλλά ούτε και να γίνονται οριζόντιες, υποχρεωτικά αλλαγές, καθώς το κλειδί για τη συγκεκριμένη υπόθεση είναι και πάλι η αξιολόγηση. Στα Συμβούλια Επιλογής, φαίνεται πως αυξάνεται η παρέμβαση της Κυβέρνησης, καθώς συμμετέχουν εντελώς κομματικά διορισμένα μέλη στα ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ. Για τους λόγους αυτούς, ο βουλευτής Αττικής έκανε σαφές πως η στάση θα είναι αρνητική απέναντι σε αυτή τη μεταρρύθμιση – απορρύθμιση.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Δεν θα μείνω στην απαράδεκτη διαδικασία. Και αν αυτό πράγματι είναι νόμιμη διαδικασία όπως είπατε, σίγουρα όμως δεν είναι ηθική (αφού σας αρέσει τόσο πολύ αυτή η λέξη). Ότι είναι νόμιμο δεν είναι ηθικό. Σωστά;
Κάνετε σαν η κυβέρνηση να προσπαθεί να πιάσει στον ύπνο ή στην ραστώνη του Σ/Κ τα κόμματα. Κουτοπόνηρη τακτική. Και αλήθεια κατά τη συζήτηση των επίκαιρων ερωτήσεων το πρωί της Παρασκευής γιατί δεν βρήκατε μια λέξη να πείτε ότι θα φέρετε το νομοσχέδιο αργά το βράδυ;
Αυτά στα οποία αναφέρεται ο Υπουργός είναι ως το άρθρο 46 για τις δομές εκπαίδευσης και τις επιλογές στελεχών. Για να γίνει μια έστω στοιχειώδης συζήτηση λοιπόν είπαμε να αποσύρετε τα μη επείγοντα άρθρα μετά το 46.
Για παράδειγμα. Τι δουλειά έχει η αλλαγή του ΔΣ της Σιβιτανιδείου με τα επείγοντα;
Ή οι μετακινήσεις των μελών ΔΕΠ; Οι επισκέπτες καθηγητές σε ΑΕΙ; Ή η αναδιάρθρωση του ΙΕΠ; Οι αλλαγές για τα φροντιστήρια; Είναι προαπαιτούμενα;
Μην μπερδεύεστε… Οι διάφοροι φορείς είναι για να τους βλέπετε εκτός Βουλής. Τα κόμματα διαβουλευονται εντός Βουλής για τα νομοσχέδια εκτός και αν μας είχατε κάνει κάποια πρόταση (όπως κάνατε με τις μετεγγραφές στα ΑΕΙ) και μας διέφυγε.
Μας κάνατε; Όχι. Άρα ο διάλογος πρέπει να γίνεται με τον πιο θεσμικό τρόπο στη Βουλή. Θα μείνουμε λοιπόν για να ακούσουν οι πολίτες τις προτάσεις μας και να κρίνουν. Πολλοί εξ άλλου απ’όσους θίγονται ποντάρουν σε μας μπας και αλλάξει κάτι. Ο λόγος που υπάρχει η Β’ ανάγνωση είναι να ακούσετε τις προτάσεις και να ενσωματώσετε όσες θεωρείτε σκόπιμο. (Ελπίζω οι 15 συνεργάτες που έχετε στην αίθουσα να καταγράψουν κάποιες). Είπατε πριν λίγο ότι δεν άλλαξε τίποτε μεταξύ της μορφής που εισήχθη στην ΚΕΝΕ και της παρούσας τελικής μορφής. Πώς δεν άλλαξε;
Έφυγε ο περιορισμός των θητειών για τους διευθυντές. Έφυγε η μαγνητοφώνηση της συνέντευξης. Πολύ σημαντικά θέματα. Μην λέτε ανακρίβειες λοιπόν. Θα ασχοληθώ στην πρώτη συνεδρίαση κυρίως με την επιλογή των στελεχών εκπαίδευσης. Για τις δομές εκπαίδευσης θα μιλήσω μεθαύριο, αλλά δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι στις προτεινόμενες δομές απουσιάζει παντελώς ένα πλαίσιο μέσα από το οποίο θα μπορούσε να εγκαθιδρυθεί η λειτουργική σύνδεση Τριτοβάθμιας με την Α/θμια και Β/θμια εκπαίδευση.
Και τον ρόλο που θα μπορούσαν να παίξουν τα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία σε αυτό ως σχολεία/εργαστήρια εκπαιδευτικής έρευνας. Και ξεκινάμε από:
Πρώτον
Πάμε να αλλάξουμε το σύστημα των δομών εκπαίδευσης και των στελεχών εκπαίδευσης. Το προηγούμενο σύστημα το αξιολογήσαμε; Είδαμε που χωλαίνει πού πάει καλά; Λάβαμε υπόψη μας τις εκθέσεις της επιτροπής διαλόγου που το ίδιο το Υπουργείο παρήγγειλε από τον κ. Λιάκο πριν 2 χρόνια;
Έλεγε:
«…οι σχολικοί σύμβουλοι είναι κατά τεκμήριο προσοντούχοι εκπαιδευτικοί και η γεωγραφική κατανομή τους ανά την Ελλάδα βοηθάει όχι μόνο την επιμόρφωση αλλά και τη συνεχή στήριξη των εκπαιδευτικών…… Προβλέπεται αναβαθμισμένος ο ρόλος των σχολικών συμβούλων» Σελ.51/131
https://www.esos.gr/sites/default/files/articles-legacy/esos_porismata_dialogou_2016-1.pdf
Δεύτερον
Πώς προέκυψε το νούμερο 530 αντί για 800 που είναι σήμερα;
Έγινε μελέτη;
Από την επιτροπή για τα οικονομικά της εκπαίδευσης μήπως;
Είναι προαπαιτούμενο;
Τρίτον
Υπάρχει έντονη η αίσθηση (και πρέπει να το συζητήσουμε αυτό) ότι έτσι όπως έχουν τεθεί τα κριτήρια, οι προϋποθέσεις και οι διαδικασίες πρόκειται για ένα ρεβανσιστικό πογκρόμ εναντίον των υπαρχόντων σχολικών συμβούλων Ήταν άλλωστε κόκκινο πανί για τους αντιμνημονιακούς τότε Συριζαίους και άλλους, ειδικά του συνδικαλιστικού κινήματοςΔεν θέλω να υιοθετήσω αυτήν την άποψη και γι αυτό θα προτείνω συγκεκριμένα πράγματα ώστε να φύγουν οι όποιες τέτοιες σκιές αν και αμφιβάλω αν θα βρω ευήκοα ώτα
Για παράδειγμα
Είναι δυνατόν για όλα τα στελέχη εκπαίδευσης (περιφερειακούς διευθυντές, διευθυντές εκπαίδευσης, συντονιστές εκπαιδευτικού έργου) τα κριτήρια να είναι τα ίδια; Και ίδια η μοριοδότηση; Δηλαδή οι απαιτήσεις από έναν σχολικό σύμβουλο ή συντονιστή εκπαιδευτικού έργου είναι οι ίδιες με τον περιφερειακό διευθυντή;
Θα έπρεπε λοιπόν να υπάρχουν περιγράμματα θέσεων για τις θέσεις ευθύνης, συγκεκριμένα κριτήρια για τους υποψηφίους (δεν μπορεί τα κριτήρια να είναι τα ίδια για όλα τα στελέχη), χωρίς αποκλεισμούς, ρεβανσισμούς και προτιμήσεις.
Επίσης, Είναι δυνατόν οι επιλογές να ξεκινάνε ιεραρχικά από κάτω προς τα πάνω;
Δηλαδή πρώτα θα αξιολογηθούν και θα επιλεγούν οι Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου μετά οι Διευθυντές Εκπαίδευσης και μετά οι Περιφερειακοί Διευθυντές. Πού έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο; Εκτός αν υποκρύπτονται πολιτικές σκοπιμότητες. Ας κάνουν τώρα τις κρίσεις και τις επιλογές οι δικοί μας…
(γιατί οι περιφερειακοί διευθυντές είναι δικοί σας μετακλητοί υπάλληλοι) για τους αποκάτω …και μετά βλέπουμε ποιοι θα αναλάβουν στη θέση τους
Στην απάντηση σας στη ΝΔ
(εμάς απαξιώσατε να μας απαντήσετε παρά του ότι ήμασταν οι πρώτοι που σηκώσαμε το θέμα, γιατί άραγε; ) Στην απάντηση στη ΝΔ μάλιστα επαίρεστε ότι για πρώτη φορά θα έχουμε Περιφερειακούς Διευθυντές ακομμάτιστους. Γιατί λοιπόν να κάνουν τις επιλογές οι κομματικοί; Ξεκινήστε λοιπόν από κει τις επιλογές, αλλιώς είμαστε πολύ καχύποπτοι για τις προθέσεις σας ότι θέλετε να έχετε τον έλεγχο των επιλογών
Πάμε σε ένα άλλο πολύ σημαντικό… Είναι δυνατόν να βάζετε (και πολύ σωστά) τη μαγνητοφώνηση της συνέντευξης στο νομοσχέδιο… και μετά να τη βγάζετε στην τελική του μορφή; (δεν υπάρχει αναφορά στο άρθρο 24.4). Βάλτε την πάλι ή εξηγείστε μας γιατί έκανε φτερά στην τελευταία έκδοση
Άλλο θέμα:
Είναι δυνατόν όταν επιλέγουμε στελέχη εκπαίδευσης που το βασικό τους καθήκον είναι οι διοικητικές αρμοδιότητες, η διοικητική εμπειρία να παίρνει maximum 4 μόρια και η διδακτική να παίρνει 10; Δηλαδή 2.5 φορές περισσότερο η διδακτική από την διοικητική εμπειρία; Κανονικά η διοικητική εμπειρία θα έπρεπε να αντιστοιχεί σε περισσότερα μόρια, να είναι πιο σημαντική. Είναι επίσης δυνατόν η μοριοδότηση στα κριτήρια να είναι τόσο ασφυκτικά περιορισμένη, τόσο στενά όρια στην βαθμολόγηση των κριτηρίων;
Είναι δυνατόν να είναι δηλαδή τόσο χαμηλά τα διάφορα πλαφόν για τα διάφορα προσόντα έτσι ώστε να μην προσμετρώνται τα επιπλέον προσόντα και να μην υπάρχει δηλαδή και κίνητρο απόκτησής τους;
Έχουμε πρόταση γι αυτό (όπως πάντα) να απλωθεί ακόμα περισσότερο η βαθμολογία, δηλαδή να ανέβουν τα άνω όρια από 17, 14, 14 που είναι τώρα για τα τρία κριτήρια (επιστημονική συγκρότηση, εμπειρία, προσωπικότητα) ή και για τα επιμέρους υποκριτήρια.
Το 17, 14, 14 να γίνει 40, 30, 30 (άθροισμα 100) και να ανοίξει η κλίμακα και για τα υποκριτήρια. Έτσι θα αυξηθεί και η διαχωριστική ικανότητα της μεθόδου. Το άνοιγμα τις κλίμακας για τα υποκριτήρια μπορεί να γίνει και βάζοντας φθίνουσες αποδόσεις.
Δηλαδή από κάποιο σημείο και μετά να μετράνε μεν, αλλά με μικρότερη συμβολή ανά μονάδα. Όπως γίνεται με τους μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών (4 ο πρώτος, 2 ο δεύτερος).Για παράδειγμα δημοσίευση άρθρων σε επιστημονικά περιοδικά (πρέπει να πούμε τι εννοούμε επιστημονικά περιοδικά Scopus, Web of Science) να μετράνε και πέρα από τα 4 περιοδικά με φθίνουσες αποδόσεις (π.χ. είναι 0.25 τα 4 πρώτα, 0.2 τα 5 επόμενα, 0.1 για κάθε ένα επόμενο έως 10 δηλαδή αθροιστικά 19 με max σκορ το 3 αντί για το 1).
Και αντίστοιχα και τα άλλα κριτήρια (και στην προϋπηρεσία) ώστε να ανοίξει η κλίμακα αντί λοιπόν για 1-45 να γίνει π.χ. 1-100 δηλαδή αντί 17-14-14 να είναι 40-30-30 τα μόρια. Επίσης η συνάφεια με τη διοίκηση της εκπαίδευσης (για τις διοικητικές θέσεις) ή την παιδαγωγική (για τους συντονιστές εκπαιδευτικού έργου) πρέπει να επαυξάνει τα αντίστοιχα μόρια γιατί για αυτήν τη δουλειά τα θέλουμε τα στελέχη.
Τέλος, πάμε και στη σύνθεση των τριών βασικών κριτηρίων δηλαδή
1. Επιστημονική συγκρότηση
2. Διοικητική και Διδακτική εμπειρία
3. Προσωπικότητα και γενική συγκρότηση
Και δω να αναρωτηθούμε:
Θέλουμε στελέχη που να είναι άριστα σε κάποιο από αυτά και μέτρια στα άλλα ή στελέχη που να έχουν καλές επιδόσεις (έστω και όχι άριστες) σε όλα; Νομίζω το δεύτερο Ώστε να έχουμε πιο ολοκληρωμένα στελέχη. Για να το πετύχουμε αυτό η σύνθεση των τριών κριτηρίων δεν θα πρέπει να γίνεται προσθετικά αλλά πολλαπλασιαστικά ώστε τα κριτήρια να μην είναι πλήρως αντισταθμιστικά. Αντί λοιπόν να προσθέτουμε τα μόρια ανά κριτήριο θα μπορούσαμε να τα πολλαπλασιάζουμε. Παίρνοντας τον γεωμετρικό μέσο όρο αντί για τον αριθμητικό μέσο όρο της επίδοσης στα 3 κριτήρια θα έχουμε πολύ πιο ισορροπημένες επιλογές
Δηλαδή αν έχουμε δύο υποψηφίους που έχουν:
Α Β
Επιστημονική συγκρότηση 15 9
Διοικητική και Διδακτική εμπειρία 5 9
Προσωπικότητα και γενική συγκρότηση 8 10
Σύνολο 28 28
Γεωμετρικός μέσος όρος 8.43 9.32
Επικρατεί δηλαδή αυτός με τις πιο ισορροπημένες επιδόσεις στα τρία κριτήρια και όχι αυτός που είναι καλός σε ένα από αυτά και μέτριος στα άλλα Πιο αποτελεσματικό, πιο δίκαιο για το σκοπό που το θέλουμε
Ένα άλλο θέμα που συζητήθηκε είναι οι αποκλεισμοί που έχουν μπει με το νομοσχέδιο. Για παράδειγμα θα πρέπει οι συντονιστές εκπαιδευτικού έργου να έχουν πιστοποίηση ξένης γλώσσας Β2 ή δεν μπορούν να υποβάλουν για τρίτη διαδοχική θητεία. Για να τα δούμε: Το αστείο είναι ότι η πιστοποίηση γλωσσομάθειας ισχύει για τους συντονιστές εκπαιδευτικού έργου και όχι για τα ανώτερα στελέχη στην εκπαιδευτική ιεραρχία.
Μια εξήγηση θα ήταν χρήσιμη. Δεν είναι απαραίτητη μια ξένη γλώσσα θα μου πείτε.
Ασφαλώς θα απαντήσω, ιδιαίτερα τα αγγλικά που είναι η «εσπεράντο» της επιστήμης. Χωρίς αγγλικά δεν στέκεσαι πουθενά. Ένας επιστήμονας 50 ετών που παρακολουθεί την αγγλική βιβλιογραφία, γράφει άρθρα στα αγγλικά για ξένα περιοδικά, παρακολουθεί ξένα συνέδρια και δημοσιεύει. Αλλά δεν έχει πιστοποιητικό γλωσσομάθειας. Γιατί δεν έχει;
Γιατί στην εποχή του δεν ήταν αναγκαίο. Έμπαινε στο Πανεπιστήμιο παρακολουθούσε, τελείωνε, έκανε μεταπτυχιακό, διδακτορικό χωρίς να του ζητήσει κανένας πιστοποιητικό.
Η γλωσσομάθεια αναγκαστικά υπήρχε, αλλά όχι η τυπική πιστοποίησή της. Αυτόν λοιπόν τον τιμωρούμε με αποκλεισμό; Που μπορεί να ξέρει καλύτερα αγγλικά από κάποιον που πήρε lower πριν 30 χρόνια και δεν έχει χρησιμοποιήσει τα αγγλικά του έκτοτε; Για αυτό προτείνω να δοθεί χρόνος να αποκτήσουν το πιστοποιητικό γλωσσομάθειας όσοι δεν το έχουν. Να ισχύσει δηλαδή από την επόμενη 3ετία το μέτρο ή π.χ. να δώσουμε χρόνο 1-1.5 έτος και αν κάποιος δεν φέρει το πιστοποιητικό γλωσσομάθειας να εκπίπτει.
Ας πάμε και στις θητείες. Πρέπει να είναι ισόβιοι οι σχολικοί σύμβουλοι ή συντονιστές εκπαιδευτικού έργου. Ασφαλώς και όχι. Έναν καλό, φιλότιμο σχολικό σύμβουλο μετά από 6 χρόνια πρέπει υποχρεωτικά να τον αλλάζεις; Ασφαλώς και όχι.
Το κλειδί στη συγκεκριμένη υπόθεση για να μην υπάρχουν παρερμηνείες είναι τρεις λέξεις:
Αξιολόγηση – Αξιολόγηση και Αξιολόγηση
(αυτή η λέξη – μπαμπούλας)
Κάνει καλά τη δουλειά του. Μένει. Δεν την κάνει καλά. Αντικαθίσταται. Στις ομάδες που έπαιζα δεν υπήρχε όριο θητειών Δεν σου έλεγαν π.χ. μετά από 5 χρόνια στην εθνική ομάδα (γιατί οι Σύμβουλοι Επιστημονικού Έργου είναι ένα είδος εθνικής ομάδας για την εκπαίδευσή μας) μετά από 5 χρόνια φεύγεις, ανεξάρτητα αν είσαι ο καλύτερος. Γιατί; Γιατί υπήρχε διαρκής αξιολόγηση. Κέρδιζες ή έχανες. Βοηθούσες την ομάδα ή όχι. Βοηθούσες τη συνολική προσπάθεια ή όχι; Όταν αρχίζεις να βάζεις όρια στις θητείες σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με την αξιολόγηση στο σύστημα.
Και επειδή δεν υπάρχει αξιολόγηση, πάμε με οριζόντια μέτρα να την υποκαταστήσουμε. Δεν μπορεί όλοι να είναι καλοί στη δουλειά τους, όσα προσόντα και να έχουν. Υπάρχουν και οι αδιάφοροι και οι περαστικοί και οι βολεμένοι Μέσα από την αξιολόγηση θα τους βρεις αυτούς και όχι με μία χατζάρα να κόβεις όσους (καλούς ή κακούς) που συμπληρώνουν δύο θητείες.
Και πώς θα μπουν νέοι στον κλάδο; Όχι με οριζόντια μέτρα, αλλά προωθώντας τη σταδιακή ανανέωση, ώστε να υπάρχει ένα μίγμα νέων και πιο έμπειρων και να διατηρείται η θεσμική μνήμη και μεταφορά τεχνογνωσίας. Για παράδειγμα στα υφιστάμενα κριτήρια αξιολόγησης και επιλογής για ένα υφιστάμενο σχολικό σύμβουλο πώς αποτυπώνεται το έργο που έχει κάνει; Αν πήρε κάποια σχολεία από το 3 και τα πήγε στο 8;
Ή αν ήταν απλώς περαστικός; Έχουμε τέτοια κριτήρια; Θέλουμε τέτοια κριτήρια; Όχι λοιπόν στεγανά, όχι κλειστό club το σώμα των ΣΣ ή συντονιστών εκπαιδευτικού έργου αλλά όχι και οριζόντια μέτρα επί δικαίων και αδίκων. Επίσης δεν είναι σαφές τι δυνατότητες ανέλιξης υπάρχουν και αν σκοντάφτουμε εκεί με τις δύο θητείες;
Δηλαδή ο Σχολικός Σύμβουλος μετά από δύο θητείες δεν μπορεί να πάει για διευθυντής εκπαίδευσης;
(άρθρο 30, παρ. 3).
Αν ισχύει είναι τελείως άτοπο και κλείνει τις πόρτες ανέλιξης στα υπάρχοντα στελέχη. Πάμε λίγο και στα συμβούλια επιλογής Φαίνεται σαν υφιστάμενοι να κρίνουν ανώτερούς τους. Θεωρούμε ότι στα Συμβούλια Επιλογής οι αιρετοί εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών θα πρέπει να συμμετέχουν χωρίς δικαίωμα ψήφου, ελέγχοντας την εγκυρότητα της διαδικασίας.
Επίσης συμμετέχει επιπλέον 1 ΣΣΕ και 1 εκπαιδευτικός με 15ετή εκπαιδευτική υπηρεσία. Και οι δύο εν λόγω ορίζονται από τον Περιφερειακό Διευθυντή που ειδικά για την 1η εφαρμογή είναι εντελώς κομματικά ορισμένος.
Άρα αυξάνεται η παρέμβαση της Κυβέρνησης στα ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ. Στις δομές υπάρχουν βέβαια και θέματα με τους καθηγητές φυσικής αγωγής, τους παιδοψυχίατρους, τους χημικούς μηχανικούς και πολλούς άλλους. Στα θετικά (για να κλείσω με κάτι θετικό): Η συνεργασία όμορων σχολικών ομάδων - Ομάδες εκπαιδευτικών. Η επιλογή και όχι διορισμός Περιφερειακών Διευθυντών (γι αυτό και από κει πρέπει να ξεκινήσουμε τις επιλογές).
Εν κατακλείδι, το συγκεκριμένο σχέδιο για τις δομές της εκπαίδευσης δεν στηρίζεται σε καμία πρόταση που να υπογράφεται από καμία επιστημονική ομάδα, δεν τεκμηριώνεται με παράθεση βιβλιογραφίας, δεν αναφέρεται σε καλές πρακτικές που τυχόν έχουν προκύψει από την εφαρμογή της σε κάποιο περιβάλλον. Η αποκέντρωση είναι στην ουσία περιφερειακή συγκέντρωση που ούτε τις οικονομίες κλίμακας του υπουργείου έχει αλλά ούτε και την εγγύτητα στη σχολική μονάδα. Η στάση μας λοιπόν είναι αρνητική σε αυτήν την μεταρρύθμιση- απορρύθμιση έτσι όπως περιγράφεται στο νομοσχέδιο είναι σαφώς αρνητική. Θα πούμε πολύ περισσότερα στην επί των άρθρων και Β’ ανάγνωση. Όσα προλάβουμε δηλαδή στα ασφυκτικά περιθώρια που επιλέξατε.
