Σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του Ποταμιού και Αντιπροέδρου της Βουλής, κ. Σπύρου Λυκούδη απάντησε σήμερα η Αναπληρώτρια Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Θ. Φωτίου σχετικά με το ζήτημα των νεοάστεγων.
Σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του Ποταμιού και Αντιπροέδρου της Βουλής, κ. Σπύρου Λυκούδη απάντησε σήμερα η Αναπληρώτρια Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Θ. Φωτίου σχετικά με το ζήτημα των νεοάστεγων.
Η εικόνα ενός άστεγου στις ελληνικές πόλεις σήμερα είναι η εικόνα της απόλυτης εξαθλίωσης. Υπολογίζεται αυξητικά και με ασάφεια ότι μόνο στην Αττική ξεπερνούν τους 20.000, αν και δεν υπάρχει καμία επίσημη πανελλαδική καταγραφή τους, από κρατικό μάλιστα φορέα. Ομιλούμε δηλαδή για λαίλαπα νεοαστέγων χωρίς κρατική μέριμνα.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
[youtube id="4LwQeclFBSE"]
Αποσπάσματα από την πρωτολογία και την δευτερολογία κατά τη συζήτηση της Επίκαιρης Ερώτησης για τους Νεοάστεγους
- Κυρία Υπουργέ, η εικόνα ενός άστεγου στις ελληνικές πόλεις σήμερα είναι η εικόνα της απόλυτης εξαθλίωσης. Οι «άθλιοι» στη σημερινή Ελλάδα, οι άστεγοι, είναι οι «Miserables» της εποχής μας. Στα χρόνια της δικής μου νιότης ένας άστεγος ήταν μια σπάνια εικόνα. Σπάνια βλέπαμε σε ένα παγκάκι κάτω από ένα δέντρο έναν άστεγο, παρά το ότι η χώρα μας ήταν πάμπτωχη τότε.
Σήμερα, οι άστεγοι και οι «νεοάστεγοι» ξεπερνούν κατά υπολογισμούς τους είκοσι χιλιάδες πολίτες. Προφανώς έχει επηρεάσει την εικόνα όλη αυτή η κατάσταση, η βαθιά κρίση που περνάμε, που λειτουργεί και επιθετικά σε αυτόν τον τομέα και αυξητικά. Το πρόβλημα είναι εμείς τι κάνουμε.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δηλώνει –και εγώ δεν το αμφισβητώ- ότι μεριμνά για την κοινωνική συνοχή των μελών της. Αυτό που συζητάμε κάθε φορά και σε όλα τα θέματα είναι όχι αν μεριμνά, αλλά πώς μεριμνά. Επίσης, πιστεύω ότι και η ελληνική Κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να προσπαθεί με τη δική της ευαισθησία να μεριμνά για την κατηγορία αυτών των ανθρώπων. Το πρόβλημα είναι το τι κάνουμε γύρω από αυτά τα ζητήματα και όχι αν έχουμε την ευαισθησία που ουδείς την αμφισβητεί. Εγώ τουλάχιστον δεν την αμφισβητώ.
Στην ιστοσελίδα του Υπουργείου σας –γιατί είναι στη δική σας αρμοδιότητα το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης- νομίζω ότι δεν υπάρχει –διορθώστε με εάν κάνω λάθος- συγκεκριμένο πακέτο μέτρων για αυτήν την προσπάθεια.
Με το γνωστό «Καλλικράτη» ένα μέρος αυτής της προσπάθειας έχει περάσει στην αυτοδιοίκηση. Ξέρετε, όμως, πάρα πολύ καλά και εσείς και εγώ και όλοι μας με ποια μέσα προσπαθεί η σύγχρονη αυτοδιοίκηση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, τους «νεοάστεγους» ελλαδικά. Επίσης, συνδράμει πολλές φορές η εκκλησία ή οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ή και εθελοντές, οι οποίοι είναι πάρα πολύ χρήσιμοι και είναι και συγκινητική η προσπάθεια τους.
Σημασία έχει όμως όχι η προσπάθεια ή η παροχή της όποιας εθελοντικής βοήθειας, αλλά τα αποτελέσματα που παράγονται που νομίζω ότι είναι πενιχρά. Για το λόγο αυτό, κυρία Υπουργέ, σας ερωτώ: Στοχεύετε να έχουμε άμεσα ένα νέο ολοκληρωμένο σχέδιο στρατηγικής με ολοκληρωτική, αν μπορούμε, απορρόφηση όλων των κοινοτικών πόρων που υπάρχουν για αυτό το ζήτημα;
Εάν ναι, ποιο θα είναι αυτό και πότε περίπου θα μπούμε σε μία εφαρμογή του; Και δεύτερον, θα θεσμοθετηθεί άμεσα το κοινωνικό μέρισμα και θα υπάρξει σε αυτό σαφής μέριμνα για τους φιλοξενούμενους νεο-αστέγους και ενδεχομένως διόρθωση προηγούμενων λαθών των προηγούμενων Κυβερνήσεων.
Ευχαριστώ.
- Κυρία Υπουργέ, δεν θα εξαντλήσω καθόλου το τρίλεπτο της δευτερολογίας μου, πρώτον για να μην επαναλάβω πράγματα που σας είπα και δεύτερον, διότι θεωρώ ότι με θαυμαστή ακρίβεια περιγράψατε το πρόβλημα πολύ καλύτερα από τον ερωτώντα Βουλευτή, διότι μου είπατε και κάποια στοιχεία, τα οποία δεν εγνώριζα, όπως το ότι οι είκοσι χιλιάδες περίπου, που ανέφερα εγώ, άστεγοι και νεοάστεγοι είναι οι άστεγοι του Λεκανοπεδίου της Αττικής και όχι όλης της Ελλάδας. Θεωρούσα -κακώς δεν είχα προσέξει- ότι αφορούσε το σύνολο των αστέγων αυτός ο αριθμός.
Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι πάρα πολύ μεγάλο και πάρα πολύ σοβαρό. Αντιλαμβάνομαι από αυτά που είπατε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιλυθεί, βλέποντας στο ξεκίνημα αυτά τα λίγα που έχετε κατορθώσει να κάνετε.
Προσέξτε. Κάνω μία παρένθεση. Ασκώ κοινοβουλευτικό έλεγχο. Δεν καταγγέλλω ούτε κατηγορώ κανέναν και, αντιθέτως, θα έλεγα ότι εάν επιχειρείτε μία λύση του προβλήματος, συμπάσχω μαζί σας. Επομένως, δεν αντιπολιτεύομαι αυτήν την ώρα. Το πρόβλημα είναι πάρα πολύ σοβαρό.
Εάν, όμως, αυτό που έχουμε προσεγγίσει μέχρι τώρα είναι να επιδοτήσουμε –αν θυμάμαι καλά, αν άκουσα καλά- τετρακόσιους είκοσι πολίτες σε όλη την Ελλάδα, καταλαβαίνετε ότι η απόσταση μέχρι το να προσεγγίσουμε το ζήτημα και όχι να το λύσουμε είναι πάρα πολύ μεγάλη.
Ξέρετε ότι στις δομές των κοινωνικών υπηρεσιών των δήμων -αναφέρομαι και στον Δήμο της Αθήνας που είμαι βουλευτής της πρωτεύουσας και έχω ψάξει λίγο το πράγμα- παρά την τερατωδώς ηρωική προσπάθεια που γίνεται από τις υπηρεσίες, τα πράγματα δεν προχωράνε. Είναι απίστευτες οι ελλείψεις που υπάρχουν και οι οικονομικές και των δομών στα θέματα περίθαλψης, ενδεχομένως εργασιακής επανένταξης κ.λπ..
Επομένως, λέω –και κλείνω, διότι δεν έχει καμία σημασία να επαναλαμβάνω αυτά που σας είπα στην πρωτολογία μου- ότι χρειάζεται μια πολύ μεγάλη προσπάθεια. Ξέρετε ότι επειδή θεωρείται αυτό το τμήμα των πολιτών αυτής της χώρας περιθωριακό εξ αντικειμένου –είναι οι άνθρωποι που είναι στο παγκάκι, που είναι στο πάρκο- πολλές φορές φεύγει έξω από τη σφαίρα της δικής μας κοινωνικής ενόρασης. Θεωρούμε ότι πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με τους υπαλλήλους, ποιος θα απολυθεί, ποιος δεν θα απολυθεί, τι θα γίνει με τον εργαζόμενο, με τον μισθό και τη σύνταξη και ξεχνάμε τους χιλιάδες συμπολίτες, ανθρώπους οι οποίοι με μία κουβέρτα είναι ξαπλωμένοι σε ένα πεζοδρόμιο.
Δεν αμφισβητώ την ευαισθησία που έχετε δείξει και όσα προσπαθήσατε να κάνετε. Απλώς πρέπει να τα κάνουμε πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά. Γι’ αυτό έκανα και την ερώτηση, για να ανοίξουμε το θέμα.
Ευχαριστώ.
*Ο Σπύρος Λυκούδης είναι βουλευτής Α' Αθήνας
11 Ιουνίου 2015
