Φίλες και φίλοι, συναγωνιστές θα έλεγα του Ποταμιού μια που μαζί δώσαμε δυο κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις στις οποίες η Δράση στήριξε το Ποτάμι και συμμετείχε με στελέχη του Συνδυασμού της. Θα ξεκινήσω με τη φράση – κλειδί της χτεσινής ομιλίας του Σταύρου Θεοδωράκη: «Η Κυβέρνηση αυτή πρέπει να φύγει».
Είναι μια Κυβέρνηση που δεν έχει σχέδιο, δεν έχει αξιοπιστία, δεν έχει ανθρώπους, δεν γνωρίζει ούτε η ίδια τι κάνει, γιατί υπάρχει και γιατί κυβερνά. Είναι ένα ατύχημα της ιστορίας, που όσο παρατείνεται, τόσο μεγαλύτερα δεινά σωρεύει στις πλάτες μιας χώρας ταλαιπωρημένης και ενός λαού τα τελευταία χρόνια πολύ βασανισμένου.
Το κρίσιμο ζήτημα όμως δεν είναι η αποχώρηση της Κυβέρνησης. Αυτό είναι το μισό, το κρίσιμο ζήτημα είναι ποια Κυβέρνηση θα τη διαδεχτεί και τι θα κάνει. Ο λόγος είναι απλός. Προσέξτε με, η Ελλάδα σήμερα έχει 2.800.000 συνταξιούχους, 700.000 δημοσίους υπαλλήλους και 2 εκατομμύρια ανέργους. Σύνολο σχεδόν 5 εκατομμύρια που ζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τη βοήθεια του κράτους.
Στον ιδιωτικό τομέα που περιλαμβάνει μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, επιχειρηματίες εργάζονται σήμερα μόλις 2.950.000 άνθρωποι, σχεδόν 3 εκατομμύρια. Ο ιδιωτικός τομέας αυτός των 3 εκατομμυρίων, πρέπει να βγάζει αρκετά χρήματα ώστε να ζει ο ίδιος και οι άνθρωποί του και να πληρώνει αρκετούς φόρους για να υπάρχει κράτος που να ζει τα υπόλοιπα 5 εκατομμύρια.
Και αυτό χωρίς ακόμη να έχουμε αρχίσει να πληρώνουμε τόκους και χρεολύσια με δικά μας λεφτά, χάρις τον Αλέξη και τον Πάνο το 2015 είχαμε πάλι πρωτογενές έλλειμμα. Ούτε 1 ευρώ δεν δίνουμε ακόμη με δικά μας λεφτά για τόκους και χρεολύσια.
Συμπέρασμα: Η εξίσωση αυτή δεν βγαίνει. Η Ελλάδα έχει μέλλον μόνο αν ο ιδιωτικός τομέας της αυξηθεί κατά 30% τουλάχιστον στο συνολικό μέγεθος της οικονομίας τα επόμενα χρόνια και υπάρχει ένας και μόνο τρόπος να γίνει αυτό: λιγότεροι φόροι και λιγότερες δημόσιες δαπάνες.
Αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας και μαζική προσέλκυση επενδύσεων με ρυθμούς αστραπιαίους και ανθρώπους αποφασισμένους, με ρυθμούς εκσυγχρονισμού αμερικάνικου start up, όχι βαλκανικού αραμπά, με μείωση της γραφειοκρατικής νομοθεσίας κατά εκατομμύρια σελίδες, με κατάργηση του χαρτιού ως μέσο έκδοσης αποφάσεων και αποθήκευσης αρχείων στο δημόσιο. Με κοινωνικό κράτος που θα φροντίζει μόνο όσους έχουν ανάγκη και δεν θα δίνει τρεις φορές περισσότερα στο ¼ των πλουσιότερων ανθρώπων σε σχέση με το ¼ των φτωχότερων ανθρώπων, όπως έκανε το μαλθακό και διεστραμμένο κράτος που είχαμε στη μεταπολίτευση.
Με αντιμετώπιση –δεν άκουσα κανέναν να μιλάει γι' αυτό- της μαζικής κρατικής διαφθοράς και των εκατοντάδων χιλιάδων μικρών και μεγάλων λαδωμάτων που συνεχίζουν να γίνονται σήμερα στο δημόσιο τομέα.
Ποιος μπορεί να τα κάνει όλα αυτά; Μόνο μια Κυβέρνηση που θα συσπειρώσει όλες τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις που διαθέτει ο τόπος οπουδήποτε κι αν βρίσκονται, στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα, στην πολιτική. Μεταρρυθμιστές που βρίσκονται στα Κόμματα ή εκτός Κομμάτων, στην Ελλάδα ή και στο εξωτερικό που έχουν διαφύγει εκατοντάδες χιλιάδες από τους πιο καλούς Έλληνες τα τελευταία χρόνια.
Και η Κυβέρνηση αυτή πρέπει να αναλάβει τα ηνία της χώρας μέσα στους επόμενους μήνες. Γιατί κάθε μέρα που περνά, που κυβερνάει η σημερινή Κυβέρνηση που τα κάνει μαντάρα ακόμη κι εκεί που έχουμε δίκιο βουνό όπως το προσφυγικό, τα πράγματα χειροτερεύουν. Χειροτερεύουν εκθετικά.
Εμείς ως Δράση και τελειώνω με αυτό είμαστε κάπως σα το μικρό γαλατικό χωριό. Μια μικρή, αλλά αποφασισμένη ομάδα, που αντιστάθηκε και αντιστέκεται στην κραταιή αυτοκρατορία του κρατισμού, η οποία κυριαρχεί σε αυτή τη χώρα. Δεν διαθέτουμε όμως μαγικό ζωμό, μπορούμε μόνο να προσφέρουμε καλή θέληση, καλά στελέχη, έμπειρα και ανιδιοτελή, επεξεργασμένες θέσεις και δουλειά και προπαντός διάθεση συνεργασίας.
Με το Ποτάμι και τον Σταύρο Θεοδωράκη θέλω να τον ευχαριστήσω δημόσια γι' αυτό, συνεργαστήκαμε άψογα σε δυο εκλογικές αναμετρήσεις. Όσα είπαμε και οι δυο πλευρές τα τηρήσαμε στο γράμμα, αλλά προπαντός στο πνεύμα, με καλή θέληση και καλή πίστη.
Το ίδιο πνεύμα πρέπει να κυριαρχήσει άμεσα σε ολόκληρο το μεταρρυθμιστικό χώρο για να σχηματιστεί το ταχύτερο η Κυβέρνηση που σας περιέγραψα. Δεν είναι απλώς ανάγκη, είναι υποχρέωση. Είναι επιβίωση, είναι το τελευταίο κάλεσμα της ιστορίας και η τελευταία ευκαιρία που θα δώσει σε αυτή τη γενιά.
Σας ευχαριστώ και καλή επιτυχία.