Φίλες και φίλοι, κύριοι Πρόεδροι, αγαπητοί σύνεδροι, χαίρομαι πραγματικά πάρα πολύ που είμαι σήμερα μαζί σας. \
Χαίρομαι που είμαι εδώ με την πεποίθηση, ότι ανήκετε με τις ιδέες σας, με τις προτάσεις σας, με την ατομική, με τη συλλογική σας δράση, στο μεγάλο μεταρρυθμιστικό ρεύμα της ελληνικής κοινωνίας.
Ευχαριστώ πολύ και τον Σταύρο προσωπικά, που είχε την καλοσύνη να με καλέσει σήμερα να σας απευθύνω ένα σύντομο χαιρετισμό.
Πρέπει να σας πω ότι παρακολουθώ με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, από τη στιγμή της ίδρυσής του, τη δημιουργική προσπάθεια του Ποταμιού.
Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας. Ορισμένες φορές έχω και εγώ μία δυσκολία να αποκρυπτογραφήσω το ιδεολογικό στίγμα του Ποταμιού, αλλά χωρίς καμία αμφιβολία, το συνολικό ισοζύγιο από τη δράση του είναι θετικό για το ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Το θεωρώ πολύ σημαντικό, ότι το Ποτάμι κατάφερε και προσέλκυσε στην πολιτική, άξιους ανθρώπους από το χώρο της εργασίας, της επιστήμης, ανθρώπους οι οποίοι βλέπουν, ενδεχομένως και μέχρι και σήμερα, τα παλιά κόμματα με επιφύλαξη και είναι πολύ σημαντικό ξέρετε και για εμάς, στη Νέα Δημοκρατία, διανύουμε και εμείς μία προσπάθεια ενός απότομου εκσυγχρονισμού, να μπορούμε να πείσουμε ανθρώπους, οι οποίοι αποστρέφονται την πολιτική, ότι πραγματικά αξίζει τον κόπο να ασχολείται κανείς με τα κοινά.
Η πολιτική δημιούργησε το πρόβλημα, η πολιτική θα το λύσει και μόνο με την ενεργό συμμετοχή μέσα από κομματικούς σχηματισμούς, μπορούμε να προσβλέπουμε και σε μία σημαντική ανανέωση του πολιτικού συστήματος.
Αισθάνομαι επίσης κοντά σας, διότι μαζί πορευόμαστε το δρόμο των δίκαιων μεταρρυθμίσεων, των αλλαγών που έχει ανάγκη σήμερα η κοινωνία μας, η οικονομίας μας, η παιδεία.
Άλλωστε, φίλες και φίλοι, έχουμε δώσει μαζί κοινούς αγώνες, για να διασφαλίσουμε την Ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδος. Τρία κόμματα, η Νέα Δημοκρατία, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ κράτησαν την Ελλάδα στην Ευρώπη τον περασμένο Ιούλιο και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Αναλαμβάνοντας τότε ένα σημαντικό πολιτικό κόστος, κάνοντας όμως το καθήκον μας απέναντι στη χώρα και απέναντι στην πατρίδα και μαζί πιστεύω αγωνιζόμαστε και μέσα στην Ευρώπη για τις κοινές μας ιδέες. Εδώ πρέπει να σας πω, ότι και στις Ευρωπαϊκές πολιτικές οικογένειες μπορεί να συμβαίνουνε ορισμένα παράδοξα πράγματα.
Δύο κόμματα τα οποία ανήκουν σε διαφορετικές Ευρωπαϊκές οικογένειες, η Νέα Δημοκρατία, το Ποτάμι, αλλά και κόμματα τα οποία ανήκουνε στη συμμαχία των φιλελεύθερων, να αισθάνονται ότι έχουνε περισσότερα κοινά, απ’ ότι μπορεί να έχει το δικό μου κόμμα, με ένα άλλο κόμμα, το οποίο ανήκει στην ίδια δικιά μας πολιτική οικογένεια, όπως το κόμμα του κυρίου Όρμπαν παραδείγματος χάρη.
Σήμερα υπάρχει μία πραγματική διαχωριστική γραμμή στην Ελλάδα. Είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις μεταρρυθμίσεις και την πρόοδο και το λαϊκισμό και την οπισθοδρόμηση και αυτή η διαχωριστική γραμμή, αυτή η αντίθεση είναι πραγματικά μία αβυσσαλέα αντίθεση.
Η κοινή τοποθέτηση σε αυτήν την καθοριστική πρόκληση μας ενώνει και παρά τις διαφορετικές μας πορείες, ναι, έχουμε διαφορετικές πορείες και διαφορετικές αφετηρίες. Δεν το ξεχνάμε αυτό, αλλά θα πρέπει να δεχθούμε ότι αυτά τα οποία μας ενώνουν σήμερα, είναι περισσότερο από αυτά που μας χωρίζουν.
Φίλες και φίλοι, εδώ πέρα στο Περιστέρι έρχομαι σήμερα όχι μόνο με την ιδιότητα του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και με αυτήν του ενεργού πολίτη, ο οποίος θέλει να ακούσει τη φωνή της κοινωνίας, φωνή εκατοντάδων ανθρώπων της εργασίας, της επιστήμης, της έρευνας, ανθρώπων πρακτικών, ανθρώπων που αναζητούν απαντήσεις σε πραγματικά ερωτήματα, λύσεις σε προβλήματα ανθρώπων που δεν έχουν ένα πρόβλημα για κάθε λύση. Ανθρώπων που επιθυμούν μία διαφορετική Ελλάδα, αρχών και αξιών, αξιοκρατίας, δικαιοσύνης, αλήθειας, δημιουργίας, μία Ελλάδα των ανοιχτών οριζόντων, όχι με λόγια στα λόγια, αλλά με πράξεις.
Νομίζω ότι όλοι, αν όχι όλοι, σίγουρα οι πιο πολλοί σε αυτήν την αίθουσα, γνωρίζουμε τι σημαίνει να εργάζεσαι, να μοχθείς, να κολλάς ένσημα και όχι να αμπελοφιλοσοφείς δήθεν επαναστατικά και να μηχανογραφείς.
Γνωρίζουμε τους αγώνες της αγοράς, τους κανόνες της αγοράς και όχι τους κανόνες των καταλήψεων, της μείζονος προσπάθειας και όχι της ήσσονος προσπάθειας.
Φίλες και φίλοι, η χώρα μας σήμερα βρίσκεται πραγματικά σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σταυροδρόμι. Υπάρχει μία καθολική αβεβαιότητα σε όλη την κοινωνία.
Η πραγματική οικονομία ασφυκτιά. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το 2016 θα είναι ένα έτος υφεσιακό για την ελληνική οικονομία, η ανεργία είναι στο κόκκινο, η παιδεία απαξιώνεται και σαν να μην φτάνει αυτό, δεκάδες χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και παράτυποι μετανάστες, μεταφέρονται στη χώρα μας, δοκιμάζοντας τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας.
Δυστυχώς σε αυτήν την εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία στο τιμόνι της χώρας βρίσκεται η πιο ιδεοληπτική, η πιο ανίκανη Κυβέρνηση των μεταπολιτευτικών χρόνων.
Ένα είναι το χαρακτηριστικό του σημερινού πρωθυπουργού. Το ψέμα και η αναξιοπιστία τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό.
Δυστυχώς είμαστε απομονωμένοι σήμερα διεθνώς, αλλά, η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι πλέον απέναντι σε μία Κυβέρνηση που αισθάνεται ότι την εξαπάτησε.
Μία Κυβέρνηση η οποία δυστυχώς τινάζει στον αέρα τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια.
Μπορεί να ήταν ημιτελείς, μπορεί να μην ολοκληρώθηκαν, δημιουργήθηκε όμως και στα παραδοσιακά κόμματα, σίγουρα στη Νέα Δημοκρατία, μία ανάγκη για πραγματικές μεταρρυθμίσεις και μία κατανόηση, ότι και εμείς ως παλιά κόμματα, πρέπει να αλλάξουμε και να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα.
Ξέρετε, πολλές φορές αυτοί οι οποίοι επαγγέλλονται το νέο, είναι πιο παλιοί και από το παλιό και ο κ. Τσίπρας σήμερα είναι πιο παλιός και από το παλιό το οποίο καταδικάζει.
Οι πολιτικές του κ. Τσίπρα δυστυχώς οξύνουν τα προβλήματα, δεν τα επιλύουν, είναι άδικες, είναι αναποτελεσματικές πολιτικές και την ίδια στιγμή που ο κ. Τσίπρας ζητά συναίνεση στο μείζον εθνικό πρόβλημα του προσφυγικού, την ίδια ακριβώς στιγμή ανασύρει τη σκανδαλολογία και υποβαθμίζει το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου. Αναρωτιέμαι μερικές φορές, εάν πραγματικά επιζητά συναίνεση ή αν και αυτή η συναίνεση είναι προσχηματική στο πλαίσιο κάποιων πολιτικών τακτικισμών.
Ένα πράγμα είναι βέβαιο φίλες και φίλοι. Τον κ. Τσίπρα τον ενδιαφέρει μόνο η παραμονή του στην εξουσία και δεν έχει κανένα δισταγμό να στείλει τον λογαριασμό στην παραγωγική Ελλάδα.
Φίλες και φίλοι, απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα, σημασία έχει τι θα κάνουμε εμείς για να βγούμε από την κρίση. Δεν χρειάζεται - πραγματικά το πιστεύω - δεν χρειάζεται να εφεύρουμε τον τροχό. Αύριο θα βρίσκομαι στη Κύπρο, να συμμετέχω σε μία ημερίδα. Η Κύπρος βγαίνει από τα μνημόνια με το κεφάλι ψηλά, σε χρόνο συντομότερο απ’ ότι πολλοί είχανε προεξοφλήσει και αποτελεί παράδειγμα και για εμάς, σοβαρής πολιτικής, υπεύθυνης συμπεριφοράς για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται τέτοιες κρίσεις, με εθνική ευθύνη και αυτό το παράδειγμα οφείλουμε και εμείς να ακολουθήσουμε.
Τα χρόνια τα οποία μεσολάβησαν από το 2009 μέχρι σήμερα, νομίζω ότι ήτανε χρόνια διδακτικά για όλους μας. Συνειδητοποιήσαμε την ένταση των προβλημάτων, τις εναλλακτικές επιλογές, αλλά κυρίως και τις ευθύνες που όλοι έχουμε απέναντι στην ελληνική κοινωνία.
Αντιληφθήκαμε, όσοι ανήκουμε στο χώρο των πραγματικών μεταρρυθμίσεων, ότι αυτά τα οποία μας χωρίζουν είναι πραγματικά λίγα. Δεν έχει σημασία ξέρετε σήμερα, σε ποια κομματική νεολαία γαλουχήθηκε κάποιος, ούτε από ποια κοινωνική τάξη προέρχεται. Δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία και σε ποιο κόμμα ασκεί την πολιτική του δράση.
Σημασία έχει, φίλες και φίλοι, και το πιστεύω ακράδαντα, ότι όλοι όσοι βρισκόμαστε σήμερα εδώ, είμαστε από την ίδια πλευρά του λόφου και αυτό έχει αξία. Παλεύουμε για δίκαιες και εφαρμόσιμες μεταρρυθμίσεις.
Στεκόμαστε απέναντι στο λαϊκισμό. Είμαστε με την αλήθεια, την αξιοπιστία, την ανάπτυξη, την αλληλεγγύη, την αριστεία, παραδοσιακές αξίες της Νέας Δημοκρατίας.
Αγωνιζόμαστε όλοι για σύγχρονες μεταρρυθμίσεις. Πρακτικές μεταρρυθμίσεις, για το πώς θα στηρίξουμε τον ιδιωτικό τομέα, πως θα κάνουμε το Κράτος πιο λειτουργικό, ναι, πως θα έχουμε περισσότερη διαφάνεια στην πολιτική, πως θα προάγουμε την αριστεία στην παιδεία.
Αυτοί είναι κοινοί άξονες οι οποίοι μας ενώνουν όλους.
Φίλες και φίλοι, τελειώνω ευχόμενος από καρδιάς στο Ποτάμι να βρει το δρόμο του και να συνεχίσει τη θετική του πορεία. Εξάλλου και οι κοίτες των ποταμών ενίοτε μεταβάλλονται όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν, αρκεί να μην στερεύουν και να μην μετατρέπονται σε βάλτο.
Σε κάθε περίπτωση, είμαστε όλοι μαζί στο μεγάλο μεταρρυθμιστικό κύμα, το οποίο πρέπει σήμερα να αλλάξει την ελληνική κοινωνία.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκλησή σας και το θερμό σας χειροκρότημα».