Ομιλία του Σπ. Δανέλλη στην Ειδική Συνεδρίαση της Βουλής με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Στην Ολομέλεια της Βουλής μίλησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Ποταμιού, Σπύρος Δανέλλης, στην Ειδική Συνεδρίαση για την Ημέρα της Γυναίκας με θέμα: «Αιτήματα και προτεραιότητες για την ισότητα των φύλων σε ένα κόσμο που αλλάζει: Υγεία, Εργασία και Έμφυλη βία».
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
«Ψωμί και τριαντάφυλλα», φώναζαν 15.000 γυναίκες το 1908 στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας οικονομική ασφάλεια, καλύτερη ποιότητα ζωής με λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και φυσικά δικαίωμα ψήφου.
109 χρόνια μετά, 8 Μαρτίου του 2017, γιορτάζοντας την Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας πολλοί είναι αυτοί που θα υποστηρίξουν πως εκείνα τα αιτήματα έχουν κατακτηθεί και ικανοποιηθεί τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες.
Μα αν "Το μέλλον του άνδρα είναι η γυναίκα" όπως έλεγε ο Λουί Αραγκόν, τότε οφείλω να παραδεχτώ πως η πραγματικότητα στον σύγχρονο κόσμο, όχι μόνο δεν επιβεβαιώνει την παραπάνω αφελή άποψη, αλλά επιβάλλει πολλούς ακόμη αγώνες, προκειμένου αυτό το «μέλλον» να πάρει τη θέση που πραγματικά του αξίζει.
Η ισότητα των φύλων αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και βασικό στόχο κάθε σύγχρονης δημοκρατικής χώρας.
Και τούτο σημαίνει πως κάθε δημοκρατική χώρα, πρέπει να εργάζεται προς την κατεύθυνση όπου άνδρες και γυναίκες μοιράζονται εξίσου, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα, στην εργασία, στην πολιτική, στην εξουσία, στον ελεύθερο χρόνο, στη φροντίδα, στην οικογένεια και στην προσωπική ζωή.
Σήμερα, ωστόσο, οι άνισες συνθήκες ζωής και εργασίας των ανδρών και των γυναικών φαίνεται να επιδεινώνονται.
Και όμως, η αρχή της ισότητας των φύλων δεν θα έπρεπε να αποτελεί πολυτέλεια, αλλά αντίθετα βασικό άξονα της αναπτυξιακής, κοινωνικής, πολιτιστικής και πολιτικής εξέλιξης μιας κοινωνίας.
Στο αρρύθμιστο ακόμη παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, είναι γνωστό πως πλήττονται περισσότερο οι αδύναμες ομάδες του πληθυσμού.
Και σε αυτές δυστυχώς υπερ-εκπροσωπούνται οι γυναίκες.
Στον πάτο της κοινωνικής αλυσίδας, εξακολουθεί να βρίσκεται η ομοφυλόφιλη, άνεργη, μετανάστρια.
Με άλλα λόγια, οι διακρίσεις λόγω φύλου διαπλέκονται και ισχυροποιούνται από μορφές κοινωνικής ανισότητας, που έχουν να κάνουν με την κοινωνική τάξη, την εθνική καταγωγή, την αναπηρία, την ηλικία, τις σεξουαλικές προτιμήσεις κ.λπ.
Αυτές ακριβώς οι γυναίκες είναι περισσότερο ευάλωτες, όχι μόνο στις συνέπειες των κύκλων της οικονομίας, αλλά και στην άσκηση ανδρικής βίας σε όλες τις μορφές της.
Και σε σχέση με την προστασία αυτών των ομάδων γυναικών, φοβάμαι πως δεν έχουμε κάνει πολλά πράγματα.
Και αυτό δεν αφορά μονάχα την ελληνική κοινωνία…
Στον τομέα της γυναικείας απασχόλησης και επιχειρηματικότητας, σε 155 από τις 173 οικονομίες του πλανήτη καταγράφεται, τουλάχιστον, ένας περιορισμός σε επίπεδο νομοθεσίας.
Το μοτίβο των έμφυλων διακρίσεων που εξακολουθεί να υφίσταται ειδικά στον χώρο της εργασίας, ακόμη και τον 21ο αιώνα σε όλες τις χώρες του πλανήτη, απεικονίζεται στο μισθολογικό χάσμα μεταξύ γυναικών και ανδρών για προσφορά εργασίας ίσης αξίας, στην αισθητά μειωμένη γυναικεία παρουσία στο εργατικό δυναμικό, στον επαγγελματικό διαχωρισμό, στην ανισότητα των εργασιακών συνθηκών.
Επιπλέον, παραγνωρίζεται μέχρι σήμερα η αξία της εργασίας των γυναικών στο σπίτι, όπως και στη φροντίδα ατόμων του οικογενειακού περιβάλλοντος (παιδιά, ασθενείς, γονείς), παρότι στατιστικά στοιχεία μιλούν για ποσοστά μεταξύ 10% έως 39% του ΑΕΠ.
Ποσοστά δηλαδή, που κατά πολύ ξεπερνούν τους τομείς των κατασκευών, του εμπορίου και των μεταφορών.
Επιπροσθέτως, υπάρχουν παραδείγματα εταιριών που αναγκάζουν τις υποψήφιες εργαζόμενες να δεσμευτούν πως για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν θα αποκτήσουν παιδί.
Οι κοινωνίες μας, μόνο υποκριτικά αναγνωρίζουν το δικαίωμα στη μητρότητα.
Ένα δομικό δικαίωμα για τη φύση και την υγεία της γυναίκας.
Αλλά και όταν φτάνουν να αποκτήσουν παιδί, σε μεγάλη πια ηλικία, οι γυναίκες των αναπτυγμένων χωρών, οδηγούνται στην, περισσότερες φορές, ιατρικά αναίτια επιλογή της καισαρικής, αφού ο φυσικός τοκετός δεν προωθείται μέσω στοχευμένων πολιτικών του κράτους.
Η χώρα μας αποτελεί χαρακτηριστικό κακό παράδειγμα.
Γυναίκες με ελλιπή ενημέρωση, έρμαια μαφιόζικων πρακτικών, ενδεδυμένων με ψευδο-επιστημονικό μανδύα.
Όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος των καισαρικών βρίσκεται στο 25%, η χώρα μας βρίσκεται στο 50-70%, δεδομένου ότι δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να κρατάμε επίσημα στατιστικά στοιχεία για τους τοκετούς (!).
Ας μη γελιόμαστε καμία κατάκτηση δεν φαίνεται στέρεη στο χρόνο.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Μόλις προχθές στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, υπερ-συντηρητικός Πολωνός ευρωβουλευτής υποστήριξε με φανατισμό την δήθεν μειονεξία των γυναικών.
Και το έκανε στον ίδιο χώρο, όπου λίγα χρόνια πριν, και πριν βραβευτεί με το Νόμπελ Ειρήνης, ακούσαμε την Πακιστανή έφηβη Μαλάλα Γιουσαφζάι, με πάθος να υποστηρίζει το δικαίωμα των γυναικών στην μόρφωση και αυτό λίγο μετά τον παραλίγο θανάσιμο τραυματισμό της από τους Ταλιμπάν, επειδή ήθελε να σπουδάσει.
…
Έμφυλη βία.
Καμία μορφή βίας δεν μπορεί να είναι αποδεκτή από μια πολιτισμένη κοινωνία.
Οι αποκρουστικότερες μορφές της έχουν να κάνουν με την έμφυλη βία.
Μια κατάφωρη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων με πολλά πρόσωπα.
Σεξουαλική παρενόχληση, ενδο-οικογενειακή βία, βιασμός, trafficking, ακρωτηριασμός γυναικείων γενετικών οργάνων.
Τα στοιχεία αμείλικτα.
35% των γυναικών παγκοσμίως έχουν υποστεί είτε σωματική και/ή σεξουαλική βία από τον σύντροφο ή σεξουαλική βία από μη συντρόφους.
Ένα ποσοστό, που δεν καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος, δεδομένου ότι ελάχιστες γυναίκες φτάνουν στο σημείο να καταγγείλουν τη βία που υφίστανται.
Το φως της μέρας δεν καίει μόνο τα βαμπίρ, αλλά και κάθε μορφή έμφυλης βίας.
Όλα στο φώς
Χωρίς φόβο, χωρίς υποκρισίες, χωρίς ψευδαισθήσεις.
Δεν παύω να θυμίζω στις έφηβες κόρες μου, πως η παραμικρή ανοχή στην έμφυλη βία, μαθηματικά θα οδηγήσει στην επανάληψή της.
Όσο για μας, το κοινοβούλιο, η περαιτέρω θεσμική θωράκιση του θύματος και η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας μέσω της εκπαίδευσης, αποτελούν μονόδρομο.
Και επειδή σταθερά ξεχνάμε τον παιδευτικό για την κοινωνία ρόλο του κοινοβουλίου, στις μεταξύ μας κόντρες και διαξιφισμούς να ελέγχουμε την… τεστοστερόνη μας.
….
Κλείνω επισημαίνοντας άλλο ένα λάθος του Μάο:
Η γυναίκα δεν είναι το μισό του ουρανού, είναι ο ουρανός ολόκληρος.
Ευχαριστώ.
