Ομιλία Γ. Μαυρωτά κατά τη συζήτηση του ν/σ του Υπ. Δικαιοσύνης για τις δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης
Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης αναφορικά με τις δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης, ο βουλευτής Αττικής και Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Έργου με το Ποτάμι, Γιώργος Μαυρωτάς αναφέρθηκε στην τροπολογία για την αποφυλάκιση κρατουμένων για λόγους υγείας, σχολιάζοντας πως καθώς φαίνεται στην Ελλάδα εύκολα μπορεί κάποιος με χρήματα να αγοράσει οποιοδήποτε πιστοποιητικό.
Με αφορμή τις δηλώσεις Κοτζιά για τη μερική επέκταση των χωρικών υδάτων και τις συνεχείς παραβιάσεις που γίνονται από πλευράς Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ, υπενθύμισε το πόσο «επείγουσα είναι η ανάγκη δημιουργίας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας στο πλαίσιο και της πρότασης νόμου του Ποταμιού». Παράλληλα, παρότρυνε τον κ. Τσίπρα, τώρα που έχει και το καπέλο του Υπουργού Εξωτερικών, να πάρει την πρωτοβουλία να προχωρήσει το θέμα γιατί «η χάραξης μιας εύρωστης, μακροπρόθεσμης εξωτερικής πολιτικής δεν μπορεί να γίνεται με αποχαιρετιστήριες δηλώσεις υπουργών αλλά πρέπει να έχει σταθερά και μόνιμα χαρακτηριστικά».
Ο βουλευτής του Ποταμιού έκανε ειδική αναφορά στα παρακμιακά φαινόμενα που επικρατούν το τελευταίο διάστημα στην Παιδεία. Σχολίασε το κλείσιμο του ΟΠΑ ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διακίνηση ναρκωτικών, και καυτηρίασε το γεγονός πως ο Ρουβίκωνας έχει κάνει κατάληψη αίθουσας στη φιλοσοφική σχολή, θέλοντας μάλιστα να παίξει τον ρόλο του προστάτη των φοιτητών. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά: «Τα Πανεπιστήμιά μας είναι καθημερινά στα πρωτοσέλιδα για τους λάθος λόγους, απολύτως αφιλόξενα για φοιτητές και καθηγητές. Αντί να συζητάμε πώς θα μπουν στις λίστες με τα 200 καλύτερα του κόσμου, συζητάμε πώς θα μπουν οι δυνάμεις της πολιτείας να βγάλουν έξω τους εμπόρους ναρκωτικών». Συνέχισε λέγοντας ότι «Το πανεπιστημιακό άσυλο από την προστασία της διακίνησης των ιδεών έχει καταντήσει να προστατεύει τη διακίνηση ουσιών», ενώ σημείωσε ότι περιμένουμε απαντήσεις από τον Υπουργό Παιδείας εφόσον δεν συνεχίσει να αγνοεί τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Καυτηρίασε επίσης την εισβολή δεκάδων μαθητών και φοιτητών στο γραφείο του κ. Γαβρόγλου με την ανοχή του Υπουργού, γεγονός που δίνει τη εντελώς λάθος εικόνα προς τα έξω ενώ επεσήμανε ότι όλα αυτά είναι βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς.
Τέλος, ο κ. Μαυρωτάς έκλεισε την ομιλία του, αναφερόμενος στις εκλογές, υποστηρίζοντας πως «οι εκλογές δεν είναι τερματισμός, αλλά η εκκίνηση μιας νέας μέρας. Μιας νέας μέρας, που δεν πρέπει να βαδίσουμε πάνω στα ερείπια που αφήνει η προεκλογική περίοδος» και ότι ο σημαντικότερος παράγοντας αβεβαιότητας της χώρας μας έχει καταντήσει να είναι το πολιτικό προσωπικό που πλήττει την αξιοπιστία που έχει ανάγκη σε οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Δεν θα μείνω ιδιαίτερα στα του νομοσχεδίου περί της ηλεκτρονικής δήλωσης περιουσιακής κατάστασης, τα είπε ο αγορητής μας αναλυτικά. Θα σταθώ λίγο στην τροπολογία 1776/158, που έγινε άρθρο 14 και αφορά την αποφυλάκιση κρατουμένων για λόγους υγείας, και ειδικά στη 2η παράγραφο. Είχαμε κάνει ερώτηση στις 6/9 ζητώντας στοιχεία για τις αποφυλακίσεις λόγω πιστοποιητικών αναπηρίας. Είχαμε μιλήσει για ιατρικοποίηση της δικαιοσύνης καθότι αν η αποφυλάκιση εξαρτάται μόνο από κάποια πιστοποιητικά, που στην Ελλάδα ξέρουμε πώς εκδίδονται και κάποιοι VIP Κρατούμενοι θα μπορούν να τα αγοράσουν. Είναι άλλωστε γνωστό, ότι για παράδειγμα τα πιστοποιητικά τυφλότητας σε κάποια νησιά είχαν μεγαλύτερη κυκλοφορία από τις εφημερίδες…
Από την απάντηση λοιπόν του κ. Υπουργού (10/10) προέκυψε ότι: Σε 341 ανέρχονται οι αποφυλακίσεις για λόγους αναπηρίας την τριετία 2015 - 18 (εξ αυτών οι 323 είναι με το νόμο Παρασκευόπουλου), όταν την 5ετία 2009 - 14 ήταν μόλις 57. 6πλασιάστηκαν δηλαδή στην τελευταία τριετία σε σχέση με την προηγούμενη πενταετία. Το κακό είναι ότι στην Ελλάδα κάθε παράθυρο ευεργετικής διάταξης σιγά – σιγά μετατρέπεται σε μπαλκονόπορτα και μετά όταν ξεχειλώσει η κατάσταση λαμβάνονται οριζόντια μέτρα και μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.
Πριν φτάσουμε λοιπόν εκεί πρέπει να σιγουρευτούμε, ότι οι όποιες ευεργετικές διατάξεις δεν γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης απ’ όσους έχουν τα μέσα. Η συγκεκριμένη τροπολογία (που κατατέθηκε μια μέρα πριν την απάντηση του Υπουργείου στην ερώτησή μας και προφανώς σχετίζεται), βάζει ένα πιο αυστηρό πλαίσιο, ενισχύει τον ρόλο των δικαστών, ώστε να μην είναι απλώς «τροχονόμοι» γνωματεύσεων, οδηγώντας στην ιατρικοποίηση της δικαιοσύνης. Επίσης καθίσταται δυνατό να ζητείται πραγματογνωμοσύνη ακόμα και αν υπάρχει πιστοποίηση ΚΕΠΑ, ενώ γίνεται δυνατή η ανάκληση αποφάσεων εάν αποδειχθεί η πλαστότητα των πιστοποιητικών. Μια άλλη ερώτησή μας για τα κονδύλια του προσφυγικού έβγαλε και αυτή λαβράκια.
Και θα περάσω λίγο στην επικαιρότητα. Η εντροπία στην περιοχή μας έχει αρχίσει να αυξάνει με τους Τούρκους να παίζουν τα γνωστά παιχνίδια τους με το Barbaros να κάνει βόλτες στην Κυπριακή ΑΟΖ. Η κυβέρνηση προβληματίζεται με την εξώδιο δήλωση του κ. Κοτζιά για μερική επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια από το Ιόνιο ως τα Αντικύθηρα. Όλα αυτά δείχνουν πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη χάραξης μιας εύρωστης, μακροπρόθεσμης εξωτερικής πολιτικής, που δεν θα διαμορφώνεται με αποχαιρετιστήριες δηλώσεις υπουργών, αλλά θα έχει σταθερά και μόνιμα χαρακτηριστικά.
Αυτό δείχνει λοιπόν πόσο επείγουσα είναι η ανάγκη δημιουργίας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας στο πλαίσιο και της πρότασης νόμου του Ποταμιού. Κάποιες συζητήσεις ξεκίνησαν αλλά πάγωσαν. Αν υπήρχε εδώ και ένα χρόνο πολλοί κόμποι της εξωτερικής μας πολιτικής θα είχαν λυθεί, πιστεύω με διακομματικό και συναινετικό τρόπο.
Να προτρέψουμε λοιπόν και από το βήμα της Βουλής τον κ. Τσίπρα, τώρα που έχει και το καπέλο του Υπουργού Εξωτερικών (μεταφορικά το λέω, δεν εννοώ το θρυλικό καπέλο του κ. Κοτζιά) να πάρει την πρωτοβουλία να προχωρήσει το θέμα. Επίσης, χθες συνεδρίασε η επιτροπή για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού, όπως μας ενημέρωσε ο αρμόδιος υπουργός εσωτερικών. Πολύ σημαντικό θέμα, πολύ σημαντική αποστολή που πρέπει έγκαιρα να ολοκληρωθεί, ώστε να μην διαψευσθεί ο πρώην Υπουργός, κ. Σκουρλέτης, όταν από αυτό το βήμα είχε πει, ότι εντός της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου θα συζητήσουμε το θέμα. Και είναι πολύ σημαντικό γιατί δεν μπορεί όλοι να χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα για το Brain drain, αλλά να μην κάνουμε τίποτε για να διευκολύνουμε τη συμμετοχή τους στις εκλογές λες και δεν μας ενδιαφέρει η γνώμη τους.
Η εξωστρεφής, κοσμοπολίτικη, δημιουργική Ελλάδα πρέπει να είναι παρούσα στις εξελίξεις, ώστε οι δεσμοί την πατρίδα να δυναμώνουν και να μην αδυνατίζουν. Να προτρέψουμε λοιπόν να εντείνουν τις προσπάθειές τους στην επιτροπή αυτή, ώστε τον Ιανουάριο να έχουμε το πόρισμα, όπως είπε ο κ. Χαρίτσης, και εδώ θα είμαστε να παρακολουθούμε στενά το θέμα.
Ένα άλλο θέμα που ανοίγει είναι αυτό της Συνταγματικής Αναθεώρησης, στο οποίο έχουμε τη δυνατότητα ως πολιτικό σύστημα να πετύχουμε συναινέσεις, αρκεί να υπάρχει η διάθεση ευρύτερων συνθέσεων και όχι αποκλεισμών.
Και θα πάω στο αγαπημένο μου θέμα, αυτό της Παιδείας. Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες άκρως παρακμιακών φαινομένων. Σήμερα είναι κλειστό το ΟΠΑ μετά από απόφαση της Συγκλήτου. Συμβολικό κλείσιμο για να διαμαρτυρηθει για την δραματική κατάσταση με τα ναρκωτικά, προκειμένου «να ενεργοποιηθούν οι αρμόδιοι φορείς της πολιτείας» όπως λέει η απόφαση της Συγκλήτου. Στο ΑΠΘ καθηγητές επωνύμως αλλά και φοιτητές καταγγέλουν παρόμοια φαινόμενα.
Ο Ρουβίκωνας έχει κάνει κατάληψη σε αίθουσα στη φιλοσοφική, θέλοντας να παίξει τον ρόλο του προστάτη των φοιτητών ή όπως αλλιώς το λένε. Σήμερα μάλιστα είχαμε αλυσίδα από τις πρυτανικές αρχές και καθηγητές, ώστε ο Ρουβίκωνας να μην διαβεί τον Ρουβίκωνα της πύλης της Φιλοσοφικής. Τα Πανεπιστήμιά μας είναι στα καθημερινά πρωτοσέλιδα για τους λάθος λόγους. Γιατί με την πολιτική που ακολουθείται, έχουν καταντήσει απολύτως αφιλόξενα γι’ αυτούς για τους οποίους δημιουργήθηκαν (φοιτητές και καθηγητές). Αντί λοιπόν να συζητάμε πώς θα μπουν στις λίστες με τα 200 καλύτερα του κόσμου, συζητάμε πώς θα μπουν οι δυνάμεις της πολιτείας να βγάλουν έξω τους εμπόρους ναρκωτικών.
Το πανεπιστημιακό άσυλο, που προστάτευε της διακίνηση ιδεών, τώρα έχουμε καταλήξει να προστατεύει τη διακίνηση ουσιών. Το αποδεχόμαστε αυτό; Για όλα αυτά κάναμε προχθές σχετική ερώτηση στη Βουλή και θα περιμένουμε με ενδιαφέρον τις απαντήσεις (εάν και εφόσον γιατί συνήθως το Υπουργείο μας αγνοεί).
Και εκεί που ο Υπουργός αναρωτιέται που είναι οι φοιτητές (το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα), για να προστατέψει τους χώρους του, παίρνει την επόμενη μέρα την απάντηση στο γραφείο του. Την παίρνει από δεκάδες φοιτητές και μαθητές να μπουκάρουν με το έτσι θέλω στο γραφείο του και εκείνος κάθεται με τις κάμερες και πιάνει κουβέντα μαζί τους. Όταν δεν υπάρχει πλαίσιο διαλόγου, προς τι ο διάλογος μπροστά στις κάμερες; Για να παίξουμε θέατρο ότι «είμαστε φιλικοί και ακούμε «τα παιδιά»;
Μα αν ο Υπουργός, ο ανώτατος κρατικός αξιωματούχος περί την παιδεία, αποδέχεται τέτοιες συμπεριφορές, πώς να αντιδράσει αύριο ο Πρύτανης ή ο διευθυντής του σχολείου σε παρόμοιες συμπεριφορές; Όταν η εικόνα αυτή κάνει τον γύρο της χώρας με τον Υπουργό να νομιμοποιεί αυτήν την συμπεριφορά συζητώντας με τους εισβολείς, τι μήνυμα στέλνει στον 16χρονο και στον 17χρονο, που βλέπει αυτές τις εικόνες στην τηλεόραση; Του λέει ότι έχει το δικαίωμα να μπουκάρει παντού και να επιπλήττει π.χ. τον δάσκαλο ή τον διευθυντή του σχολείου, να του φωνάζει να ανεβαίνει στο γραφείο του. Εδώ τα αποδέχεται ο Υπουργός θα σου πουν…
ΚκΚΣ
Εικόνες σαν και αυτές δεν προάγουν την χειραφέτηση των νέων, αλλά είναι βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς που τρίβει τα χέρια της βλέποντας τέτοιες εικόνες, γιατί μετά είναι στρωμένο το χαλί για μια ατζέντα με δόγμα «νόμος και τάξη» στον υπερθετικό βαθμό, που καταλήγει σε στέρηση βασικών ελευθεριών.
Και αυτό θα πρέπει να το προσέξουμε, όταν δεν βάζουμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να γίνει η οποιαδήποτε συζήτηση με τον οποιοδήποτε. Το πράγμα γίνεται ζούγκλα. Και στη ζούγκλα ξέρετε δεν υπάρχει δημοκρατία… Όσοι έχουμε περάσει από τα Πανεπιστήμια είμαστε δυστυχώς συνηθισμένοι σε τέτοιες εικόνες.
Να ξέρουν όμως όλοι όσοι της δημιουργούν και τις στηρίζουν, ρίχνουν νερό στο μύλο της αγανάκτησης των πολιτών, που σιγά σιγά μετατρέπεται σε υιοθέτηση μιας ατζέντας του άλλου άκρου.
Κλείνοντας, ζούμε σε δύσκολους καιρούς, με σημαντική αύξηση της εντροπίας στον διεθνή περίγυρο. Ισορροπούμε οικονομικά και γεωπολιτικά σε ένα τεντωμένο σκοινί. Πολλά δεν εξαρτώνται από μας, είναι εξωγενείς μεταβλητές. Υπάρχουν όμως και κάποια που εξαρτώνται από εμάς, είναι δικές μας μεταβλητές απόφασης. Ένα minimum συνεννόησης ακόμα και εν μέσω προεκλογικής περιόδου (γιατί είμαστε σε προεκλογική περίοδο) είναι απαραίτητη. Δεν θα σταματήσει να γυρίζει ο κόσμος, περιμένοντας εμάς να πάμε σε εκλογές τον Μάιο. Γύρω μας οι εξελίξεις τρέχουν… Και μας αφήνουν πίσω…
Θα πρέπει λοιπόν να έχουμε όλοι στο μυαλό μας, ότι οι εκλογές δεν είναι τερματισμός αλλά η εκκίνηση μιας νέας μέρας. Μιας νέας μέρας, που δεν πρέπει να βαδίσουμε πάνω στα ερείπια που άφησε η προεκλογική περίοδος. Το ύφος λοιπόν της πολιτικής αντιπαράθεσης παίζει τον ρόλο του σε αυτήν την λεπτή ισορροπία που βαδίζει η χώρα. Η εμπρηστική αντιπαράθεση επί παντός επιστητού δεν καίει μόνο τον αντίπαλο, καίει τις πιθανότητες της χώρας να εκπέμψει αξιοπιστία και εμπιστοσύνη.
Ο νούμερο ένα παράγοντας αβεβαιότητας για τη χώρα μας είναι το πολιτικό σκηνικό. Αν η κυβέρνηση και γενικά το πολιτικό προσωπικό δείχνει ανωριμότητα, τόσο χάνει αξιοπιστία η χώρα στο διεθνές οικονομικό και γεωπολιτικό περιβάλλον. Και η αξιοπιστία και η εμπιστοσύνη είναι κάτι που εξατμίζεται εύκολα και συμπυκνώνεται δύσκολα…
