της Βασιλικής Τερκενλή Συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο, επειδή εκτιμώ βαθιά τον Σταύρο Θεοδωράκη, τιμώ τους συνυποψηφίους μου και με το κυβερνητικό του πρόγραμμα μπορώ ξανά να ονειρεύομαι.
Γράφει η Βασιλική Τερκενλή
Ονομάζομαι Βασιλική Τερκενλή.
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη την 1/4/1960. Μεγάλωσα κι έζησα όλη μου τη ζωή σ’ αυτή τη πόλη.
Αποφοίτησα από το Αμερικανικό Κολλέγιο Ανατόλια το 1977, σπούδασα Νομική στο Α.Π.Θ., υπήρξα μαχόμενη δικηγόρος για 13 χρόνια, με προτίμηση στο ποινικό δίκαιο. Άλλα τόσα χρόνια ασχολήθηκα με τις επιχειρήσεις, τα ακίνητα και το εμπόριο. Υπήρξα πάντοτε εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα, κυρίως αυτοαπασχολούμενη. Εδώ και 16 χρόνια συμμετέχω σε ομάδες αυτοβοήθειας ανθρώπων με προβλήματα εθισμού και τα τελευταία 4 χρόνια είμαι εθελόντρια σύμβουλος απεξάρτησης στη ΜΚΟ Όασις. Ασχολούμαι ερασιτεχνικά με την ηθοποιία και φοίτησα σχετικά σε εργαστήρια της πόλης μου.
Πολλοί φίλοι με ρώτησαν «πώς κι έτσι ασχολείσαι με την πολιτική;». Κι εγώ αναρωτήθηκα για τον ενθουσιασμό μου αυτό, που με τόση χαρά αυθόρμητα είπα «ναι» όταν μου πρότειναν να συμμετέχω ως υποψήφια βουλευτής στο Ποτάμι.
Η ιστορία λοιπόν ξεκινά αρκετά χρόνια πίσω:
Υπήρξα φοιτήτρια στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης από τα τέλη του 1977 μέχρι τις αρχές του 1982. Μαγεύτηκα από την ορμή του καινούριου που συνέβαινε τότε στο φοιτητικό κίνημα που μεσουρανούσε το πνεύμα της αποχουντοποίησης και της μεταπολίτευσης, οραματίστηκα μια κοινωνία ίσων ευκαιριών και συμμετείχα στον «Δημοκρατικό Αγώνα». Το 1981, το γυναικείο κίνημα που τότε ξεκινούσε στην Ελλάδα, με συνεπήρε και ασχολήθηκα με αυτό για τα επόμενα χρόνια. Με το τέλος των σπουδών μου έπαυσα την ενασχόλησή μου με την πολιτική και αφιερώθηκα στη καριέρα μου. Παρέμεινα όμως πάντοτε ενεργός πολίτης και είμαι υπερήφανη που δεν υπήρξε καμία εκλογική διαδικασία στη χώρα μου, στην οποία να μην ψήφισα. Είχα πάντοτε άποψη για όσα συμβαίνουν και συμμετείχα το 2002 στις Δημοτικές Εκλογές στη Θεσσαλονίκη, ως υποψήφια- συνεργαζόμενη με τον συνδυασμό της αριστεράς με αρχηγό τον Αγάπιο Σαχίνη.
Τα τελευταία χρόνια της κρίσης, απογοητευμένη από τα αποτελέσματα της πολιτικής, αλλά και τις προσωπικότητες που μεσουρανούν στο πολιτικό στερέωμα της Ελλάδας, παρακολουθώ αποσβολωμένη πολλές φορές το παράλογο να επικρατεί.
Είμαι μητέρα ενός παιδιού, που μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε, υπηρέτησε στο στρατό και μετά μετανάστευσε στο εξωτερικό για να βρει δουλειά. Ο γιος μου δεν είναι οικονομικός μετανάστης, είναι όμως επαγγελματικός μετανάστης.
Ζω στο κέντρο της πόλης και στη καθημερινή μου διαδρομή Τσιμισκή και Μητροπόλεως, παρατηρώ το πεζοδρόμιο να σκοτεινιάζει από τις άδειες βιτρίνες των καταστημάτων που κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο. Βλέπω σοβαρούς ανθρώπους, που συναλλάχθηκα για χρόνια μαζί τους με εντιμότητα, ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, να κλείνουν τις επιχειρήσεις τους.
Στο πρόγραμμα που συμμετέχω, παρακολουθώ νέους ανθρώπους που γλιτώνουν από τη κόλαση των ναρκωτικών, να ρίχνονται στο αδιέξοδο της ανεργίας και να βυθίζονται σε μια ζωή χωρίς προοπτική, παρά την ορμή του νεοφώτιστου πολίτη που διαθέτουν.
Όλα αυτά και άλλα ακόμη που δεν περιγράφονται, από τις πανεπιστημιακές αγκυλώσεις που συνάντησα προσωπικά όταν θέλησα να σπουδάσω εκ νέου, μέχρι τα κατεστημένα που συναντώ καθημερινά στο τομέα της απεξάρτησης, τη φτώχεια που ψάχνει στους κάδους απορριμμάτων και τους αστέγους που συναντώ όλο και περισσότερο, το φορολογικό τρόμο που έπεσε στο κεφάλι το δικό μου και των ανθρώπων που συναναστρέφομαι, με κινητοποίησαν.
Δεν ανήκω σε κανένα κομματικό σωλήνα. Υπήρξα πάντοτε εργαζόμενη και είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, με προτερήματα και ελαττώματα, με επιτυχίες και αποτυχίες στη ζωή μου. Μάλιστα ήταν μια από τις κακές στιγμές μου, η σύντομη εμπλοκή μου με τον εθισμό, που με οδήγησε να αφιερώσω τη ζωή μου στην απεξάρτηση.
Αισθάνομαι όμως βαθιά την ανάγκη να συμμετέχω στην ειρηνική επανάσταση του αυτονόητου, να εκφράσω και να διεκδικήσω όλα αυτά που συζητάμε με τους φίλους μου και αναρωτιόμαστε πώς επιτρέπουμε να συνεχίζεται το παράλογο που επικρατεί. Αισθάνομαι βαθιά την ανάγκη να συνεργαστούμε για να τ’ αλλάξουμε όλα, χωρίς να γκρεμίσουμε τίποτα.
Είμαι ευτυχής που υπάρχει το Ποτάμι και συμμετέχω σ’ αυτό, γιατί τόσο το κυβερνητικό πρόγραμμά του, όσο και ο αρχηγός και οι προσωπικότητες που συμμετέχουν, είναι φυσιολογικοί άνθρωποι κι αυτοί.
Συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο, επειδή εκτιμώ βαθιά τον Σταύρο Θεοδωράκη, τιμώ τους συνυποψηφίους μου και με το κυβερνητικό του πρόγραμμα μπορώ ξανά να ονειρεύομαι.
* Η Βασιλική Τερκενλή είναι υποψήφια βουλευτής στην Α΄ Θεσσαλονίκης
16 Ιανουαρίου 2015
